Liderin e Vizionit Kombëtar, Nexhmedin Erbakan dhe lëvizjen Vizioni Kombëtar i kam njohur në vitet kur ende mund të koniderohesha fëmijë. Ende shkoja në shkollën fillore kur shpërndaja fletushka në kuti postare ndërtes për ndërtes për të marrë simbolin e Partisë së Mirëqenies. Me Fondacionin Rinor Kombëtar u njoha në vitet e shkollës së mesme. Ishte mundësi për të bërë edhe presidencën e shkollës në vitet e gjimnazit.

 Korrespodonte në vitet kur shpërndanim Gazetën Kombëtare bashkë me një nga shokët më të afërt edhe sot, Jakup Yëllmazin. Gjëja e parë që bëra kur shkova për të studiuar inxhinieri në Eruzum, ishte ta gjeja Fondacionin Rinor Kombëtar.

 Atë që duhet t’a themi në fund, le t’a them në fillim. Këtë mund t’a them me rahati: Nëse sot njihemi si musliman, kjo është së pari fal Zotit, pastaj fal të ndjerit, prof. Erbakan. Po të mos e kishte themeluar prof. Erbakan Fondacionin Rinor Kombëtar dhe Partinë e Mirëqenies, si do të ishte gjendja jonë? Pasi u paraqit prof. Erbakan, besimtarët kishin filluar të …Njerëzit që i përkasin këtij rrethi, kishin ardhur deri tek dorëheqja. Por ai, duke thirrur ’’ata që duan të dominojë e drejta, le të vijnë këtu’’, e ktheu rrjedhën në të kundërten. Vuri qëllimin njerëzve që janë të kënaqur nga disa deputet apo ministra për të pasur parti dhe drejtim të shtetit. Në procesin e fillimit të Partisë së Legaliteti Kombëtar, besimtarët fituan të ardhura të konsiderueshme. Gjëja e pare që na kujtoi prof. Erbakan, ishte morali dhe shpirti, në sloganin ‘’Së pari morali dhe shpirti’’. Sepse Islami u formua mbi moral. Profeti i nderuar, u dërgua për t’a kompletuar moralitetin. Projektet si Adil Düzen, Yeniden Büyük Türkiye, Yeni Bir Dünya ve D-8, ishin projekte të ndërtara mbi moralin dhe shpirtin. Një nga performancat e para që bëri prof. Erbakan kur e mori detyrën e kryeministrit, ishte ndihma ndaj Ndihmës Sociale dhe Fondit të Inkurajimit për Solidaritet, të njohur si Fak-Fuk-Fon, për 800 mijë të varfër, të veja, jetim dhe të strehë të identifikuar. Ky ishte reflektimi i ndërgjegjës së përgjegjësis që e ngarkon vetë moraliteti Islam. Duke e poseduar këtë  përgjegjësi morale, e fitoi titullin ’’Kryeministri i mëshirës’’. Prof.Erbakan nuk u morr vetëm me qështjet brenda kufinjëve të Republikës së Turqisë. I siguroi për të ndjekur një politik active të muslimanëve, luftës boshnjake, çështjeve të Çeçenit dhe Algjerisë, Malit të Zi, Keshmirit, basteve të Sudanit apo Etiopisë, pushtimeve të Afganistanit dhe Irakut si dhe çështjeve të Palestinës.

 Kur vjen fjala këtu, duhet t’a përmendim nga një kujtim të përfshir në librin e Hysrev Hatemit të quajtur ’’Anıcak Ol Meclisi’’(Kuventi i  Anıcak Ol). Në vitet 1950,1960, para se të fillonte filmi, në kinema shfaqeshin lajmet e botës. Pra, një nga këto lajme, e treguan një katror nga lufta Arabi-Izrael. Ushtarë izrael po konfiskojnë një tank të Egjiptit, ushtarët egjiptian po bëjnë qytet dhe po qepin flamujt e tankës. Po i emocionojn, pothuajse të gjithë të gjithë njerëzit në sallë, po qëndrojnë në këmbë, dhe në mes të britmave të gëzimit, po i duartrokasin ushtarët izrael.

Këtë kujtim, Hysrev Hatemi e spjegon në këtë mënyrë:’’Patëm hyrë me një shokë në kineman Inci. Në ato vite, para se të fillonte shfaqeshin ‘’Lajmet e Botës’’. Në mes të këtyre lajmeve shfaqeshin konfiskimet e ushtarëve të Izraelit, të një tanke të Egjiptit, bashkë me egjiptian të vdekur brenda dhe daljen e ushtarëve izraelit duke e hapur flamurin e Izraelit mbi tank. Zhurma e duartrokitjeve në sale ende nuk po del nga veshët e mi. Me të përfunduar lajmet, duke e pritur filmin kryesorë, e pyeta shokun që e pata afër se pse e duartrokiti këtë skenë. Në ditët tona, ky person si një mjek i shquar, a nuk thotë:’’Mjaft më, edhe arabët po i mbani?’’[Publikimet Dergâh, faqe 63] Sot populli turk, duke lënë mënjanë duartrokitjen e pushtuesve, nëse një shumicë e madhe ka bindjen se rreziku kryesor është Izraeli dhe Amerika, këtu prof. Erbakan dhe lëvizja Vizioni Kombëtar e kanë një pjesë të pamohueshme.

 Një qështje që tërhek vëmendjen në këtë kujtim të Hysrev Hatemit, është rëndësia e një medie me ndjeshmëri fetare. Edhe shfaqja e Gazetës Kombëtare bazohej në këtë rëndësi dhe detyrim.    Të gjithë që i ndjekin publikimet e Gazetë Kombëtare që ka zgjatur për më shumë se dyzet vjet, gazete që informon për muslimanët në çdo vend të botës, ishin dëshmorët që u informoheshin muslimanëve të tjerë. Nëse pëermblidhemi; në procesin që filloi me Legalitetin Kombëtar, nën udhëheqjen e prof. Erbakan, u bë një përfitim I madh në favor të muslimanëve në Turqi. Besimtarët, në vend që t’i fusin disa njerëz, filluan të vijnë në pushtet, i hoqën gazetat dhe revistat, formuan radio dhe kanale televizive, shoqata dhe fondacione.

 Sigurisht, çdo fitim sjell me vete edhe testimet. Kujdesi i prof.Erbakan me probleet vendore dhe ndërkombëtare, duke i aplikuar të gjitha këto qëllime dhe projekte; tërheqi pas vetes një aleancë mjaft të forte. Në procesin e 28 Shkurtit ‘’Mirëqenia’’, brenda asaj aleance nuk ishte askush që e kundërshtonte mënyrën qeverisëse; grupet ndikuese qifute ndërkombëtare nga Amerika deri në Angli dhe bashkpuntorët e tyre lokal, media e kartelës, aksionet që i ndërprejnë furtunat, shkurtimisht të gjitha elementet që i shfrytëzojnë të shtypurit  në botë.

 Pika në të cilën ka ardhur Turqia sot, e tregon mosarritjen e suksesit të shumë antarëve të kësaj aleance por edhe mosdorëheqjen e tyre nga të provuarit. Sa do që të provojnë, le të provojnë, me lejen e Zotit nuk do të jenë të suksseshëm. Sepse me vite, të fjeturit, me rastin e të ndjerit prof. Erbakan dhe Vizionit Kombëtar u zgjuan nga gjumi i thellë dhe u bënë zotërues të fjalës.

 Shërbimet e Prof.Dr.Nexhmedin Erbakanit për Turqinë dhe botën, natyrisht se nuk kufizohen me kaq. Duke u shprehur në emër të shërbimeve të kryera me një këmbëngulje të madhe deri në ditën e vdekjes së tij, këtë mund t’a them me rehati: U përpoq për t’i zgjuar muslimanët dhe ti vetëdijësoj dhe për t’i shmangur të këqijat kundër muslimanëve.

 Kur është fjala për muslimanët në Turqi; nëse hapen nga kontributet e muslimanëve në Turqi, shkencës, teknikës dhe politikës, fjalimi i Prof.Dr. Nexhmedin Erbakan do t’a merrte vendin në fjalimin e zotëris. Ne, si popull, jemi të kënaqur nga prof. Erbakan. Edhe Zoti qoftë i kënaqur me të. Le të pushoj në paqe.