Pas rënies së qeverisë së krahut të djathtë të Naftali Bennet dhe vendimit për të shpërndarë Knessetin për zgjedhjet e pesta në tre vjet, janë ngritur zërat e shqetësuar mbi perspektivën e rikthimit të Benjamin Netanyahut në pushtet në Territoret e Pushtuara dhe në mbarë botën arabe. Kjo gjë nuk është aspak e sigurt, por prap, mund t'u themi diçka këtyre njerëzve të shqetësuar.

Izraeli po i afrohet fundit të shtetit të tij pushtues dhe po shkon drejt rënies së tij. Eshtë në gjendje të këputur nga krizat e brendshme dhe ndarjet socio-politike. Hegjemonia e saj po gërryhet nga rritja e fuqisë ushtarake dhe politike e Boshtit të Rezistencës. Dhe për herë të parë që nga vendosja e regjimit pushtues, mbështetësit kolonialistë perëndimorë e transferuan luftën e tyre nga Lindja e Mesme në zemër të Evropës për të luftuar Rusinë në Ukrainë. Rusia, nga ana tjetër, e ka udhëhequr deri më tani këtë luftë, ekonomike dhe ushtarake.

Pra, pse disa prej nesh kanë frikë nga kthimi i Netanyahut? Le të drejtojë ai një shtet të përçarë nga konflikti politik, i rrethuar me raketa pothuajse nga të gjitha anët dhe i paaftë për të pushtuar madje edhe kampin e refugjatëve në Jenin prej 1 kilometër katror!

Humbjet serike shënuan sundimin 16-vjeçar të Netanyahut. I fundit ishte konflikti "Shpata e Jerusalemit", i cili e shkëputi Izraelin nga bota për 11 ditë dhe mbushi miliona kolonë në strehimore. Me gjithë trimërinë e tij, "burri i fortë" Netanyahu, i cili i trembi aq shumë disa liderë arabë, nuk guxoi të ripushtonte Gazën. Ndërsa shkrimtarët izraelitë i këshilluan lexuesit të emigronin përsëri, duke e konsideruar vendin të pabanueshëm, Netanyahu u gjunjëzua dhe iu lut Joe Biden për një armëpushim.

Qoftë i udhëhequr nga Netanyahu apo Bennet, Izraeli përballet me perspektivën e humbjes së monopolit të tij bërthamor dhe superioritetit ushtarak konvencional ndaj Iranit dhe aleatëve të tij në rajon, nëse nuk e ka humbur ende. Dhe muaj pas muaji bilanci po përmirësohet në favor të palestinezëve.

Është e vërtetë që Netanyahu ia doli të detyrojë Donald Trumpin dhe dhëndrin e tij Jared Kushner të përmbushin çdo tekë të tyre dhe të detyrojë disa sundimtarë arabë të normalizojnë dhe nënshkruajnë Marrëveshjet e Abrahamit. Megjithatë, është gjithashtu e vërtetë se ky zbulim ishte kryesisht një marifet propagandistik dhe punë e marrëdhënieve me publikun, dhe se vendet e vjetra dhe të porsa normalizuara po përballen tani me probleme të brendshme dhe kërcënime të jashtme të cilat mund të përkeqësohen tutje. Egjipti është në prag të urisë masive dhe ka nevojë urgjente për 25 miliardë dollarë ndihmë për ta parandaluar atë. Jordania është në një pozicion të ngjashëm. Sa i përket vendeve të Gjirit, shumë nuk e shohin më Iranin si djall dhe filluan të negociojnë me të dhe të kërkojnë vullnetin e tij të mirë. Së paku, ata duan që Irani t'i ndihmojë ata të dalin nga lufta në Jemen.

E gjithë Lindja e Mesme është në prag të një lufte rajonale dhe Shtetet e Bashkuara, prej kohësh mbështetësi dhe mbrojtësi kryesor i Izraelit, janë gati të humbasin udhëheqjen e tyre globale ndaj aleances kino-ruse më kohezive dhe ushtarakisht-ekonomikisht më të fortë. Lufta e Ukrainës, e cila mund të zgjaste me vite dhe të shndërrohej në Luftën e Tretë Botërore, ndryshoi plotësisht të gjitha llogaritjet.

Një komponent i rëndësishëm i këtij ndryshimi është ringjallja e kulturës së rezistencës midis popujve arabë, si e vetmja mënyrë për t'i shpëtuar poshtërimit dhe nënçmimit të shkaktuar nga nënshtrimi i liderëve të tyre ndaj urdhrave dhe kërkesave amerikano-izraelite për zhvatje. Edhe nëse dyshja Trump-Kushner kthehet, ata nuk do të mund ta shpëtojnë Izraelin nga kriza e tyre.

Disa raketa të drejtuara mirë kundër platformave të vjedhjes së gazit në Mesdheun lindor ose objekteve të energjisë elektrike ose ujit në Haifa dhe më gjerë do të ekspozojnë cenueshmërinë e regjimit pushtues izraelit dhe do të nxisin qindra mijëra kolonë të ikin ose të kthehen në vendet e tyre të origjinës.

Kthimi i Netanyahut nuk do ta ndryshojë këtë fakt. Përkundrazi, siç parashikoi Ehud Barak, kjo kthesë madje mund të përshpejtojë rënien e Izraelit përpara se ai të ketë përfunduar dekadën e tetë të ekzistencës së tij.