Gjatë vizitës sime në Liban javën e kaluar, ndërsa takohesha me një zyrtar shumë të lartë libanez të afërt me Hezbollahun, e pyeta se kur Sekretari i Përgjithshëm i partisë, Sayyed Hassan Nasrullah, do të zbatoj kërcënimin e tij për të shënjestruar anijen greke që shpon gaz në fushën e gazit Karish. Po citoj pikërisht atë që tha ai:

“Zotëri, goditja e anijes greke me raketa të Rezistencës është një detyrë jashtëzakonisht e lehtë; Kjo nuk kërkon shumë kujdes dhe përgatitje. Për paralajmërim, një raketë e vetme mund të qëllohet pranë anijes për ta sjellë anijen në rresht. Rezistenca po përgatitet për diçka shumë më të madhe sesa shkatërrimi i kësaj anijeje ose detyrimi i saj të arratiset.”

Duke kërkuar më shumë sqarime për këtë, ai buzëqeshi dhe tha: “Duhet të prisni, befasitë janë shumë më të mëdha nga ato që i kishit imagjinuar.”

Kur uebfaqja e inteligjencës izraelite Vala njoftoi të shtunën se njësitë detare të Hezbollahut po kryejnë operacione speciale për të monitoruar mbrojtjen detare të Izraelit në zonat kufitare dhe në ujërat rajonale ku ndodhen rezervat e naftës dhe gazit, m'u kujtuan fjalët e këtij burimi të madh autoritar, i cili deshi të mbetet anonim.

Faqja konfirmoi se ajo që i frikësohet më shumë udhëheqja ushtarake izraelite është saktësia e informacionit të përhapur se presidenti Bashar al-Assad po furnizon Hezbollahun me raketa detare Yakhont. Sepse zotërimi i këtyre raketave precize nga Hezbollahu dhe përdorimi i tyre kundër anijeve izraelite dhe platformave të gazit në Mesdhe do të ndryshojë të gjitha rregullat e konfliktit.

Infrastruktura detare dhe mbrojtja e Izraelit i vendos forcat speciale detare të Hezbollahut, të krijuara vitet e fundit, tashmë brenda rrezes së qindra komandove martire, të cilat përfshijnë zhytës dhe skafe.

Personalisht, sipas informacioneve të verifikuara, përgjigja e presidentit sirian ndaj kërkesës së Sayyid Hasan Nasrullah dhe gjeneralit Kasim Sylejmani për të furnizuar Hamasin me raketa antitank Cornet në përgjigje të një pushtimi izraelit tank në Gaza, dhe pavarësisht nga të gjitha konfliktet e tyre me Lëvizjën Hamas, duke marrë parasysh që ai dërgoi raketa antitank Kornet nga porti i Latakisë, nuk e anashkaloj saktësinë e këtij informacioni.

Ndoshta shumë e kanë harruar; por ne nuk jemi prej atyre që harrojnë detajet e Luftës së Korrikut 2006, në të cilën forcat e ushtrisë izraelite pësuan një disfatë të madhe. Është e vështirë të harrohet deklarata e Sayyid Hasan Nasrullahut në transmetimin e drejtpërdrejtë ku tha se anija e blinduar izraelite (Hanit) u shkatërrua. Rrëzimi i anijes izraelite nga një raketë detare e prodhimit iranian me shkallë të lartë goditjeje dhe vdekja e 4 ushtarëve izraelitë tronditi regjimin pushtues dhe udhëheqjen e tij ushtarake.

Kjo skenë është gdhendur në kujtime dhe mund të përsëritet më fort në ditët në vijim. Në veçanti, përgjigja e Izraelit ndaj qeverisë libaneze përmes ambasadorit amerikan, Amos Hochstein, nuk ishte inkurajuese, plot gënjeshtra, kishte për qëllim të shpërqendronte dhe të fitonte kohë, dhe përfshinte justifikimin se zgjedhjet priten në tre muaj dhe se nuk ka qeveri në Izrael. Shumica dërrmuese në Libani mbështet përdorimin e forcës për të kundërshtuar arrogancën izraelite dhe amerikane. Ajo që shumica e njerëzve me të cilët folëm në rrugët e Libanit na thanë është: “Martirizimi është i mirëpritur. Ne vdesim në luftë duke mbrojtur vendin, nderin dhe pasurinë tonë, më mirë se sa të vdesim nga uria. Ne nuk mund ta tolerojmë më këtë poshtërim.”

Siç vuri në dukje një burim tjetër pranë rezistencës, priten katër skenarë nëse izraelitët nuk u përgjigjen kërkesave legjitime të Libanit për të mbrojtur pasurinë e tij të gazit dhe naftës dhe për ta nxjerrë atë sa më shpejt të jetë e mundur:

Së pari: Bombardimi i platformave izraelite të shpimit të naftës dhe gazit në Mesdheun lindor.

Së dyti: Rrëzimi i anijes luftarake të blinduar të Izraelit që mbante një raketë si Hanit.

Së treti: Dërgimi i forcave speciale "Ridwan" dhe peshkatarëve për të goditur plazhet dhe portet izraelite me operacionet e komandove martire.

Së katërti: Përshkallëzimi i një lufte rajonale të zhvilluar nga të gjitha vendet në Boshtin e Rezistencës kundër shtetit pushtues.

Tre udhëheqësit [Presidenti, kryeministri dhe kryetari i parlamentit], të cilët formojnë shtyllat ligjore të shtetit libanez, i kërkojnë Rezistencës të përmbahet nga çdo veprim ushtarak kundër regjimit pushtues për sa kohë që ka ndonjë shpresë për të arritur një marrëveshje për konfliktin detar. Ai kërkon që përfaqësuesit amerikan t'i jepet mundësia për të ndërmjetësuar. Por Zoti e di se sa palestinezë dhe arabë vrau gjatë shërbimit ky përfaqësues, i cili shërbeu në ushtrinë izraelite për tre vjet.

Pas vizitës në Jerusalemin e pushtuar, ky përfaqësues nuk u mërzit të kthehej në Bejrut dhe ia delegoi detyrën për të përcjellë përmbajtjen e mesazhit “paralajmërues” Dorothy Shea, ambasadores amerikane në Bejrut.

Sejid Hasan Nasrullah u bëri thirrje izraelitëve që të mësojnë të notojnë; sepse deti do të jetë i vetmi vend ku mund të ikin ose të shpëtojnë jetën e tyre. Duke marrë parasysh zhvillimin e ngjarjeve dhe mundësinë e një lufte që mund të ndodhë në të ardhmen e afërt, duket se edhe deti mund të mos jetë një opsion i sigurt.