Dalja në fotografi të përbashkët të zyrtarëëve që marrin pjesë nëpër konferenca të ndryshme ndërkombëtare duhet të shihet tashmënga të gjitha aspektet si një gjë normale dhe tipike. Megjithatë, në momentin kurish-ministrja e jashtëm eregjimit sionist,Tzipi Livni vendos të shpërndajë në llogarinë e saj tëitter, njëfotografi të bërë gjatë takimit të saj me ish-drejtorin e agjencisë së shërbimeve të inteligjencës së Arabisë Saudite, princin Turki al-Faisal në Davos të Zvicër nuk duhet parë aspak si një gjë normale apo tipike. Pavarësisht nga fakti se ky nuk është takimi i parë që ka bashkuar këta të dy zyrtarë, ky takim ende nuk mund të konsiderohet si një zhvillim normal apo tipik.

Tashmë nuk është më sekret se Izraeli dhe Arabia Saudite kanë bashkëpunuar pas dyerve të mbyllura për dekada me radhë, ndërsa kërcenin mbi varret e popullit të Palestinës. Megjithatë, ngritja e këtyre marrëdhënieve nën nivelin e tillë sa të shfaqen bashkë para syrit vigjilent të të gjithë botës është një gjë tërësisht ndryshme.

Siç mund të shohim vahhabizmi dhe zionismi janë partnerë shtrati. Parë në një këndvështrim sipërfaqësor, këto dy ideologji mund të duken si entitete të skëputura tërësisht nga njëra-tjetra, megjithatë këto dy ideologji janë në të vërtetë përgjegjësi në mënyrë tëbashkërisht për shumë, për të mos thënë për të gjithë, situatën në Lindjen e Mesme aktualisht; një situatë kjo që jo vetëm ndikon zhvillimet në Lindjen e Mesme, por siç edhe e kemi dëshmuar që nga viti 2011, kjo situatë ka treguar ndikueshmëri edhe në SHBA dhe mbarëEvropën, ndërkohë që i ka shtyrë forcat e Euroazisë që të bëhen të gjitha së bashku për t’i bërë përballë valëve shokuese që kjo forcë bashkohore ka shkarkuar. Këto dy ideologji janë përgjegjëse për gati një shekull të tërë të mbuluar nga dhun, luftëra të ndryshme, vuajtje, pushtime dhe manipulime. Këto dy ideologji janë në të vërtetë dy fytyrat e ndryshme të një monedhetë vetme. Më e rëndësishmjaështë se këto dy ideologji e kanë zanafillën e tyre të krijimit gjatë pothuajse së njëjtën epokë që daton rreth 100 vjet më parë, pra gjatë kohës që zhvilloheshin ngjarjete Luftës së Parë Botërore.

Për disa vite me rradhë tashmë kanë vijuar të qarkullojnëë thashethemet në lidhje me marrëdhëniet e ardhshme që po afrohej. Në vitin 2015, ish zyrtarë të Arabisë Saudite dhe Izraelit konfirmuan se ata do të vijonin të zhvillonin një sërë takimesh të nivelit të lartë për të diskutuar “shqetësimet e përbashkëta” mes palëve, ku bën pjëse edherritja e ndikueshmërisë së Iranit në Irak, Siri, Jemen dhe Liban, si dhe zhvillimi i programin bërthamor. Shimon Shapira, një përfaqësues izraelit i cili ka qënë pjesëmarrës në takimet e fshehta me sauditët, është shprehur në lëtë mënyrë: “Ne kemi arritur në kuptimin se kemi të njëjtat probleme dhe sfida të njëjta dhe për këtë arsye disa nga përgjigjet janëtë njëjtat.” 

Më 5 maj të vitit 2016 është zhvilluar një takim i zyrtarëve të nivelit të lartë në Uashington DC midis zyrtarëve të ardhur nga Arabia Saudite dhe Izraeli, ndërkohë që ky takim është përshkruar si një “rrugë për zanafilat e dialogut publik mes udhëheqësve të lartë të sigurive kombëtare përkatëse dy dy kundërshtarët e vjetër”. Ish-shefi i shërbimeve të inteligjencës së Arabisë Saudite dhe që ka shërbyer më parë si ambasadori i Uashingtonit. Princi Turki bin Fajsal dhe gjenerali i përgjithshëm i Izraelit tashmë në pension, Yaakov Amidror, që ka shërbyer si ish-këshilltar i sigurimit kombëtar të kryeministrit Benjamin Netanjahu, kanë dialoguar së bashku në një takim në Uashington të organizuar nga Instituti i Uashingtonit për Politikat eLindjes e Afërt, i cili është një institucion që shërben si krahu politik i lobit pro-izraelit AIPAC. Ky organizim është transmetuar drejtpërdrejt në internet, sipas të cilit duket se Arabia Saudite dhe Izraeli kanë dalë më së fundi haptazi në lidhje me marrëdhënien e tyre.

Takimi i vitit 2015 ka qënë në fakt takimi pasues i një takimi të mëparshëmmes të ashtuquajturit Ministria e Drejtësisë, Tzipi Livni dhe Princi Saudit, Turki bin Faisal, si një prej aktiviteteve të pjesshme të Konferencës së Sigurisë të zhvilluar në Mynih në Gjermani më 2 shkurt të vitit 2014. Turki dhe Livni thuhet se kanë diskutuar në lidhje me një iniciativë të paqes të sauditëve në vitin 2002 nën patronazhin e Lidhjes Arabe, duke sjellë normalizim të plotë të marrëdhënieve mes entitetit izraelit dhe vendeve arabe përreth, në këmbim të një tërheqjeje të Izraelit në kufinjtë e vitit 1967.

Pavarësisht gjithë këtyre ngjarjeve, disa raporte deklarojnë se është bërë fjalë edhe për pagimin e një çmimi të caktuar përpara se marrëdhëniet mes këtyre palëve të bëheshin publike. Në përputhje me rrethanat, Arabia Saudite u përpoq të ndërtonte një lob të saj në Uashington, dhe si rezultat arriti vetëm shihte koston e lartë të firmave të ligjit dhe specialistëve të tjerë në fuhaën e marrëdhënieve publike që kushtojnë vlera marramëdnësesi edhe me shfrytëzimin e lidhjeve me disa prej familje të fuqishme gjithsesi nuk mund ta kapërcejnë Lobin e Izraelit në SHBA. Për këtë arsye, sauditët vendosën qëtë ndiqnin një përqasje tjetër: sipas atyre qëshkruan gazetari amerikan Robert Parry ata vendosën që të blejnë izraelitët. Sipas atyre që thuhen në artikullin përkatës, Arabia Saudite i ka dhënë Izraelit rreth 16 miliardë dollarë në periudhën kohore nga viti 2012 deri në vitin 2015, duke i kaluar këto shuma parashë nëpërmjet shteteve të tjera arabe dhe fondeve të zhvillimit izraelit, shuma të cilattë gjitha janë një kosto që poguhet për vazhdimin e vuajtjeve të mëtejshme të palestinezëve.

Kjo martesë e kurorëzuar veçse në ferr është reflektuar për herë të parë haptazi më 1 tetor të vitit 2013, nga vetë kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu: Netanyahuka folur në lidhje me marrëdhënien e re izraelito-saudite gjatë fjalimit të tij para Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, fjalim i cilikryesisht i ishte përkushtuar kritikimit të Iranit në lidhje me programin e tij bërthamor dhe në vijim kërcënon me një sulm të njëanshme ushtarake izraelite. Netanyahu,gjatë fjalimit të tij ka vënë theksin në lidhje me një detaj të lënë në harresë përsa i përket marrëdhëniet në zhvillim e sipër të fuqisë në Lindjen e Mesme duke u shprehur se: “Rreziqet e një Irani të armatosur me armëbërthamore si dhe shfaqja e disa kërcënimeve të tjera në rajonin tonë kanë bërë që shumë nga fqinjët tanë arabë të kuptojnë se Izraeli nuk është armiku i tyre. Dhe kjo na jep mundësinë për të kapërcyer armiqësitë historike dhe për të ndërtuar marrëdhënie të reja, miqësi të reja dhe shpresë të reja.” Ditën tjetër, edicioni i lajmeve të Kanalit 2 të Izraelit ka bërë me dije se zyrtarë të lartë të sigurisë izraelite kanë zhvilluar një takim me homologë të nivelit të lartë të Gjirit në Al Kuds, person i cili besohet të ketë qënë Princi Bandar bin Sultan, i cili gjatë asaj periudheshërbente si kreu i shërbimeve tëinteligjencës saudite.

Pas kësaj ngjarjeje, të premten e 22 janarit të vitit 2016 në Davos, Netanyahu ka folur për Fareed Zakaria tëCNN-it në një prej aktiviteteve shtesë të Forumit Ekonomik Botëror në Davos, duke u shprehur se “Arabia Saudite e sheh Izraelin si një aleat të saj dhe jo si një armik për arsyen se  të dy kërcënimet kryesore kundrejt të dyja palëve janë të përbashkta dhe janë Irani dhe Daesh-i [ISIS].” Posigurisht Daesh-i, Netanjahu! PikërishtDaesh-i ideologjia e të ciliti ka rrënjët pikërisht në idelogjinë e vehabizmit, e cila është promovuar në mënyrë të vazhdueshme gjerësisht nga klerikët sauditë dhe po kështu është toleruar nga sundimtarët e mbretërisë. Pa dyshim që një gjë e këtillëështë e qëllimshme, duke qënë se Arabia Saudite dhe entiteti izraelit vetë i përkrahin këto grupe terroriste takfire që luftojnë në Siri kundër ushtrisë shtetrore laike siriane. Ndërkohë që nga ana tjetër nuk mund të gjendet asnjë rast i vetëm indonjë sulmi të Daesh-it mbi objektivat saudite apo izraelite, megjithatë nuk është për t’u çuditur që të dyja këto vende janë më shumëeksportuese sesa importuese. Të dy vendet eksportojnë “produkte” që nxisin dhunën. Izraeli është një ndër eksportuesit më të mëdhenjtë armëve dhe forcat izraelite shpeshherë trajnojnë policinë në vendet e tjera në lidhje me teknikat shtypëse. Disa armë të prodhuara nga izraelitëtjanë gjetur edhe në zonat siriane të cilat pretendohet t’u jenë dhënë mercenarëve të armatosur që luftonin kundër ushtrisë arabe siriane. Ndërkohë që sauditët eksportojnë ideologjinë e tyre ekstremiste të vehabizmit në të gjithë globin, ideologji e cila propagandon vdekjen dhe shkatërrimin.

Të dyja ideologjitë si zionizmi edhe vehabizmi kanë qenë në mënyrë demonstrative forca ndarëse, shkatërruese në rajon (por dhe më gjerë). Zionizmi është ideologjia që i ka hapur rrugë gjendjessë vazhdueshme të përkeqësuar dhe poshtërimit të popullit palestinez. Ndërsa vehabizmi ka frymëzuar një pjesë të madhe të ekstremizmit, ideologjive terroriste, indoktrinimit dhe polarizimit toksik të shoqërive.

Këto dy ideologji deri më tani ka marrë jetën e miliona myslimanëve, të krishterëve dhe hebrenjve. Vetëm gjatë këtyre viteve të fundit, vehabizmi është ekspozuar në masë të madhe në botën myslimane kryesisht për shkak të krimeve të urryera kundër njerëzimit që kjo ideologji ka shkaktuar. Shumica e myslimanëve, të cilët ndihen tërësisht të konfuzuar nga ky version saudit i ideologjisë ekstremiste, tani po bëhen më të vetëdijshëm për fytyrën e vërtetë të zezë të regjimit saudit dhe nuk do ta pranojnë me symbyllur skemën izraelito-saudite të cilët po pretendojnë sepo promovojnë “paqen” në rajon. Kjo gjë po ndodh teksa shohim sesi po shkatërrohet propaganda e luftës së flamurit, të formuluara nga njësia zioniste (me ndihmën e miqve të tyre neo-konservatorë të SHBA-së) kundër Sirisë, shteti i fundit laik arab që është i gatshëm të qëndrojë kundërzionizmit dhe vahhabizmit.