Për të kuptuar më mirë kërcënimin që sionizmi i paraqet të gjithëbotës dhe veçanërisht Iranit, më lejoni të ecim mbrapa në kohë duke ndjekur një analogji historike. Ky skenar thrriller është njëkujtim i vjetër që fillon në fundin e viteve 1930:Gjermania naziste, e cila në atë periudhë konsistonte në një shtet agresiv dhe racist, u lejua të vazhdonte agjendën e saj egoiste të luftës kundër fqinjëve të saj paqësor, pavarësisht axhendës të cilën ajo e kishte bërë me dije përsa i përket ambicjeve për një luftë botërore. Aktorët që luanin në këtëdramë ishin Gjermania naziste kundrejt Bashkimit Sovjetik, e cila përbënte aktorin e fundit dhe të vetmin rezistente të besueshme paqësore kundrejt fashizmit. Britania, Franca dhe SHBA-jakishin refuzuar që të qëndronin kundër këtij kërcënimi për paqen, dhe vazhdonin ta konsideronin Bashkimin Sovjetik si armikun e tyre, pavarësisht se ishte rezistenca e vetme e besueshme kundrejt nazistëve.

Ndërkohë që në dramën e ditëve të sotme, djemtë e keqe janë SHBA-ja Izraeli dhe Arabia Saudite kundër aktorit të vetëm të besueshëm paqesor: Iranit. Në vitet 1930, kërcënimi i perceptuar ishte “spektri i komunizmit” i cili kërcënonte që të kaplonte gjithë Evropën, ndërkohë që tashmë aktualisht kërcënimi i perceptuar është “spektri i Islamit”, i reduktuar në një rreze më të skurtër ku përshin vetëm Iran, duke qënë se është i vetmi shtet anti-imperialist mysliman.

Pavarësisht se në atë kohë Bashkimi Sovjetik ishte i aktor paqësor,terrorizmi dhe komunizmijanë perceptuar si të ishin e njëjta gjë.Në atë periudhë, “armiku” dhe terroristi i vërtetë ishte imperializmi; që nënkuptonte se Gjermania kishte aleatë pasivë në Perëndimin “paqësor”.

Socialistët dhe komunistët u persekutuan në perëndim si të ishin armiq; për shembull, në rastin e qeverisë socialiste franceze në vitet 1930, kjo qeveri ishin aq e pamotivuar dhe të integritet sa që vendosën që të bashkëpunonin me imperialistët britanikë, duke shpresuar që nazistët të ktheheshin kundër Bashkimit Sovjetik. Histori arriti që me një shpejtësi vdekjeprurëse t’i godiste me të vërtetën, pasi ata u bënë viktima të kërcënimit të vërtetë terrorist, që përbën elementin më agresiv të klubit imperialist, ranë viktima të nazistëve.

Kjo dramë është riskenuar në një mënyrë shumëtë përafërt në filmin popullor Dunkirk (të publikuar në vitin 2017), ku ushtarët britanikë të pafat u kapën të papërgatitur gjatë një përpjekje të vonuar për të përballuar Gjermaninë, duke shpëtuar më mrekullisht në 800 anije, kryesisht anije të vogla private, shumë prej të cilave më pas u bombarduan, duke shkaktuar vdekjen e 3,500 personave–dhe ky ështënjë çmim i tmerrshëm për të paguar duke qënë se ata kishin gabuar në përcaktimin e armikuttë vërtetë të paqes.

Terrorizmi tani shihet si i barabartë me Islamin, pavarësisht natyrës paqësore që është mëse e dukshme dhe e dallueshmeqë Islami përfaqëson. Mënyrë e gabuar e përcaktimin të burimit të vërtetë të terrorizmit po kthehet në vënien në jetë të të njëjtin skenar të gabuar që është luajtur gjatë Luftës së Dytë Botërore, me mbështetjen e zhurmshëm të imperialistëve të moderuarë të sotme dhe sundimtarët që supozohet të jenë myslimanë (ku në vendin e parë qëndrojnë sauditët), të cilët në thelb duhet të ishin anti-imperialistë, megjithatë ata janë bashkëpunuesë (dhe konsiderohen imperialistët e butë dhe social demokratët në vitet 1930) nga forcat e imperializmit (që janë pikërisht SHBA-ja dhe Izraeli).

Ashtu si nazistët arritën që të mposhteshin vetëm pasi bota u bashkua me këtë formë vdekjeprurëse të imperializmit, ndërkohë që forma aktuale vdekjeprurëse e imperializmit që konsiston në SHBA- në dhe Izraelin mund të mposhtet vetëm kur e gjithë bota të bashkohet.

Historia na zgjon që të mund të shohim qartë realitetit tonë. Komunizmi nuk është i pranuar në Iran për shkak se e ka zhveshur shoqërinë nga besimet fetare, megjithatë ishin komunistët ata që mundën Hitlerin në Luftën e Dytë Botërore (pavarësisht se perëndimi pretendon se e ka mposhtur vetë,një gjë e këtillë nuk është e vërtetë).

Dobësia e komunizmit ishte që mohoi rolin e fesë, pavarësisht se komunizmi rus u shndërrua një lloj besimi fetar me baza humaniste, me “ikonizimin”e Stalinit dhe liderëve të tjerë, duke përfshirë rituale dhe festa dhe celebrime të tjera. Sistemi ekonomik i socializmit është në fakt shumë i afërt me atë që mbështetet në Kur'an, siç argumentohet në librin me titullin“Nga Postmodernizmi deri te Postsekularizëm: Rilindja e Qytetërimit Islamik”. Tashmë ka ardhur koha për të mbushur mungesën e mirëkuptimit në mes të këtyre dy mënyrave të ndryshme tëtë menduarit.

Aktualisht, Irani është duke luajturtë njëjtinrol që ka luajtur më parë Bashkimi Sovjetik dhe Perëndimi është duke treguar shenja të qarta të fobisë kundrejt Iranit, për të njëjtën arsye që konsideronte si armik edhe Bashkimi Sovjetik më parë: sepse Irani është pozicionuar në krahun e ruajtjes së paqes dhe është kundërshtar i imperializmit. Të qenit i sinqertë dhe paqedashës do të fitojë përfundimisht kundër Sionizmit, edhe pse rruga është e vështirë. Mbështetja e themelimit të Iranit tek Islami është shumë më i fortë se komunizmi laik dhe drejtësia do të mbizotërojë falë qëndrimit parimor të Iranit.

Për fat të keq, të majtët e ditëve të sotme nuk janë gjithmonë në gjendje të shohin rolin jetik që Irani është duke luajtur si njështet islamik. Të majtët kërkojnë “fitoren e popullit të bashkuar të Iranit kundër regjimit diktatorial në pushtet.”Nga ana tjetër, ku qëndron thirrja për një “front të bashkuar kundër pushtimeve?”një ndër të këqijat më të mëdha (gjithnjë pas së keqes së SHBA-së dhe Izraelit) do të ishte dobësimi i fuqisë së Republikës Islamike. Majtistët laikë argumentojnë se Irani duhet të jetë një shtet shumë-partiak laik si “popujt postmodernë” perëndimorë, pavarësisht faktit se një model i këtillëi “demokracisë” e ka vërtetuar se është një dështim. Është e trishtueshme që të shohësh sesi të majtën janë kritikuesë të Iranin duke u bazuar në lajmet e mediave kryesore të cilat janë tërësisht të modifikuara. Kjo gjë e bën dyfish edhe më të rëndësishëm sidomospër myslimanët sunitë, të njohin rolin jetik të Iranit në botën islame dhe në luftën kundër imperializmit.