Kemi zhvilluar një bisedë me kryetarin e marrëdhënieve politike për Frontin Popullor të Çlirimit të Palestinës (FPÇP), Semir Loubani, në lidhje me zhvillimet e fundit në kampin palestinez Mar Ilyas që gjendet në Beirut dhe mbledhjen e Këshillit të Bashkëpunimit Islamik që u zhvillua në Stanboll. Semir Loubani ka bërë me dije se shumica e refugjatëve palestinezë që janë strehuar në kampin Mar Ilyas i bërkasin besimit të krishterë dhe se më pas në këtë kamp kanë ardhur edhe palestinezë të tjerë si pasojë e masakrave Sabra/Shatilla. Ai ka falenderuar priftërinjtë gjë gjenden në këtë kamp të cilët po i mbajnë refugjatët në këtë kamp në vend që të largohen në vende më të largëta.

“Shtetet e Bashkuara të Ammerikës nuk kanë qënë asnjëherë në mbështetje të asnjë lëvizjeje çlirimtare”

Hasan Sivri: Ne e dimë qëndrimin e FPÇP-së në lidhje me Jeruzalemin. Ditën që Trump bëri me dije vendimin që kishte marrë në lidhje me Jeruzalemin ne si Media Shafak kemi realizuar një intervistë me Leila Halid. Më pas kemi ndjekur edhe deklaratat që ka bërë në vazhdim FPÇP-ja. Për këtë arsye, nuk do t’ju drejtoj të njëjtat pyetje. Pak ditë më parë në Stanboll u zhvillua një mbledhje. Antarët e Këshillit të Bashkëpunimit Islam zhvilluan një mbledhje me titullin Jeruzalemi (Kudsi) dhe e njohën për herë të parë “Jeruzalemin Lindor” si kryeqytet të Palestiës. Po kështu i bënë thirrje gjithë botës që ta njohin “Jeruzalemin Lindor” si kryeqytet të Palestiës. Si e vlerësoni ju një gjë të këtillë?

Semir Loubani: Fillimisht më lejoni të them se ne si FPÇP nuk jemi surprizuar aspak nga ky vendim që morrën Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Nëse na ngrihet pyetja se cilët janë armiqtë me të cilët ne ndodhemi ballë për ballë, me lehtësi mund të përgjigjemi se në këndvështrimin e strategjisë sonë organizative dhe politike armiqtë tanë janë: Izraeli, SHBA-ja dhe prapambetja arabe. Nuk është e mundur që asnjë prej këtyre armiqve të qëndrojë në mbështetjen tonë. Ky vendim i Trumpit dhe administratës amerikane nuk ishte një surprizë për ne. Qeveria amerikane nuk ka qënë asnjëherë mbështetëse e rezistencës së popullit palestinez. Jo vetëm në rastin e popullit palestinez, Amerika nuk i ka mbështetur asnjëherë lëvizjet çlirimtare në asnjë vend të botës. Qeveria amerikane i robëron gjithnjë ata prej të cilëve ka interesat e saj. Për qeverinë amerikane gjithnjë kanë qënë të rëndësishme nafta, çmimet e naftës dhe siguria e Izraelit. Kjo ka qënë gjithnjë strategjia e tyre primare. Strategjia e dytë përfshin shktërrimin e tre ushtrive arabe; ushtritë e Sirisë, Irakut dhe Egjiptit. Ndërsa strategjia e tretë përfshin zhdukjen e çështjes palestineze. Në këtë periudhë kanë mbetur tre tema kryesore. Kufiri, refugjatët dhe Jeruzalemi. Kjo nuk është një suprizë. Në këtë kontekst nuk ka ndryshuar asgjë. Me këtë hap që ka marrë Trump ka për qëllim që të ushtrojë presion mbi palestinezët dhe t’i detyrojë ata të dorëzohen si dhe t’i shtyjë palestinezët jashtë Palestinës që të marrin shtetësinë e vendeve ku jetojnë. Ai dëshiron që t’i zhdukë palestinezët. Ajo që dua të them është se: Ku janë plaestinezët e Kuvajtit? Ku janë plaestinezët e Irakut? Nuk dihet se ku ndodhen gjysma e palestinezëve. Gjysma e palestinezëve të Libanit e kanë braktisur këtë vend. Ky ka qënë projekti izraelito-amerikan.

Ndërsa përsa i përket çështjes së shpalljes së jeruzalemit Lindor kryeqytet,  ne si FPÇP nuk e pranojmë njohjen e shtetit në këtë mënyrë dhe nuk e pranojmë zgjidhjen teknike të çështjes. Ne si FPÇP duam Palestinën nga deri deri tek lumi, me kryeqytet Jeruzalemin dhe qështrihet në 27 mijë kilometra katrorë, nuk duam as njohjen e lindjes së Jeruzalemit dhe as perëndimin. Ajo që ndodhi në Turqi ishte kjo: Disa arabë dhe myslimanë të turpëruar nga vendimi i Trumpit zhvilluan një mbledhje. Kjo ishte një mbledhje e dobët. Edhe Zoti Erdogan u mundua që të ndrinte zërin. Megjithatë, cili nga këto shtete që morri pjesë në mbledhje i ndërpreu marrëdhëniet me SHBA-në? Apo, cili shtet të paktën thirri ambasadorin amerikan në lidhje me këtë çështje?  Asnjëri. Nëse ato që u thanë në mbledhje nuk vihen në zbatim në kuadrin e arabëve, myslimanëve dhe gjithë rajonit ato thjesht do të mbeten e bardha mbi të zezë në letër dhe nuk do të kenë asnjë vlerë.

“Duhet të mblidhet komiteti administrativ i Organizatës Çlirimtare Palestineze dhe duhet të vihen në punë institucionet e OÇP-së”

Hasan Sivri: A besoni se ato që u thanë në mbledhje do të vihen në zbatim? A do t’i vënë këto fjalë në praktikë vendet arabe dhe myslimane, regjimet e gjirit, Turqia dhe gjithë Komiteti i Bashkëpunimit Islam?

Semir Loubani: Përpara se të flas në lidhje me myslimanët arabë, më lejoni t’ju them se fillimisht palestinezët duhet që të rregullojnë situatën brenda mesit të tyre. Duet t’i jepet fund procesit të bisedimeve, duhet t’i jepet fund procesit të Oslos dhe duhet të bëhen nul gjithë pasojat detyrimet dhe anekset që ka sjellë marrëveshja e Oslos, duhet të bëhen përllogaritjet në mënyrë të saktë dhe të vendosen limitet dhe së fundmi Organizata Çlirimtare Palestineze duhet të rindërtojë institucionet e saj dhe të ndërtojë një strategji të re. Dhe në këtë situatë palestinezët kanë vetëm një mundësi zgjedhjeje: Rezistencën.

Hasan Sivri: Deri më tani nuk kemi parë një vullnet për tërheqjen nga marrëveshja e Oslos. Ndërkohë qëMahmut Abbas i bënte thirrje gjithë botës në mbledhjen në Stanboll “Njihni Izraelin” me anë të procesit të Oslos e kanë njohur edhe vetë Izraelin si shtet. Për më tepër, në vend që menjëherë pas vendimit të Trumpit të mblidhej komiteti administrativ i OÇP-së, Abbasi vendosi që të bënte i vetëm deklaratën. Më pas edhe kjo mbledhje u shty dhe ndërkohë qëFPÇP-ja bënte vazhdimisht thirrje për mbledhje ky komitet administrativ vazhdon të mos jetë mbledhur. Cila është arsyeja? Cili është plani i Fatihut?

Semir Loubani: Ne po flasim në lidhje me planin te Palestinës, jo Fatihut, por plani i Palestinës. Siç u shpreha edhe pak më parë, deri ë tani duhet të ishin bërë të gjitha analizat dhe përllogaritje e sakta, institucionet e OÇP-së duhet të ishin vënë në punë në mnëyrë që edhe me gjithë pjesmarrjen e popullit palestinez duhen të rindërtohen në mnyrë demokratike të gjitha këto entitete. Pika tjetër shumë e rëndësishme është shumë e drejtpërdrejtë, ne duam të ndërtojmë një strategji te Palestinës. Le të ngremë këto pyetje: çfarë ka ndodhur pas Oslos? Pas marrëveshjes së Oslos janë burgosur 110 mijë palestinezë. Është rritur numri i vendbanimeve të reja. Në Bregun Perëndimor aktualisht gjenden 139 vendbanime. Aktualisht është marrë vendimi për krijimin e një vendvbanimi të ri që do të mbajë 14 mijë persona. Dhe bashkënigjitur me këto nuk duhet harruar as ndërtimi i mureve. Këto janë mure që ndajnë qytetet palestineze nga njëra-tjera për më tepër është marrë kontrolli i më shumë se 60% të territorit të Bregut Perëndimor. Çfarë kemi përftuar ne nga Oslo? Çfarë po prisni? Të gjitha këto kanë ndodhur pas marrëveshjes së Oslos.

Hasan Sivri: Përse nuk tërhiqen nga procesi i Oslos?

Semir Loubani: A nuk u patën shprehur amerikanët se “do t’i ndalojmë ne ndërtimin e vendbanimeve? Përse nuk kanë përfunduar vendbanimet? Përse vazhdon të shtohet numri i vendbanimeve? Ndërkohë që në Bregun Perëndimor gjendeshin 30 mijë banuesë hebrenjë, pas marrëveshjes së oslos aktualisht gjenden 750 mijë. Për këtë arsye, kjo marrëveshje nuk ka rëndësinë më të vogal as sa boja që është përdorur për ta shkruar atë.”

Hasan Sivri: po ju pyes me ngulmim, përse nuk tërhiqen nga ky proces Lëvizja Fatih dhe Mahmut Abbasi? Në fjalimin e parë të dhënë menjëherë pas vendimit dukej se kishte shenja se mund të tërhiqeshin.

Semir Loubani: personalist ai la të nënkuptohej se mund të tërhiqeshin megjithatë, nuk është shpallur se mund të ketë një tërheqje zyrtare. Ne e ftojmë që të merret një vendim zyrtar dhe të bëhet me dije një qëndrim i hapur në lidhje me këtë ,cështje. Përsa i përket arsyes, nuk ka një arsye për një gjë të këtillë. Në të vërtetë, unë si një palestinez nuk shoh dhe gjej asnjë arsye që mund të jetë pengesë për t’u tërhequr nga ky vendim. Palestinezët po i bëjnë thirrje Ebu Mazenit (Abbasit) që t’i japë fund Oslos, t’i japë fund vartësisë, të tërhiqen nga Oslo dhe ta tërheqë vendimin e mëparshëm për njohjen e Izraelit.

Hasan Sivri: Prej ditësh tashmë nuk kemi parë të bëhet asnjë lëvizje në lidhje me këë çështje. Në shumë vende të Palestinës, shohim palestinezë që edhe pse të paarmatosur vazhdojnë rezistencën e tyre me gurë dhe thuhet se këto protesta janë më të mëdhat të para ndonjëherë që prej vitit 2000.  Është bërë me dije se janë plagosur 2340 mijë persona dhe janë vrarë 11. Megjithatë, edhe për sa kohë mund të rezistohet me gurë kundër ushtrisë izraelite, policisë dhe shërbimeve të sigurisë? A mund të shkojnë këto protesta drejt një Intifade? Në terren nuk po duken askund fraksionet palestineze? Ku është lidershipi?

Semir Loubani: Nëse i hidhni një sy historisë së popullit palestinez do të shihni se populli palestinez ka një histori prej 100 viteve që endet rrugëve. Që prej Deklaratës Balfour të vitit 1917 populli palestinez ka mbushur rrugët. Edhe atëherë kanë rënë dëshmorë dhe në atë kohë palestinezët recitonin një poezi: “Nga Akke u pa të dilte një xhenaze, brenda mbante Muhamed Xhemxhumin dhe Fuad Hixhazen; o populli im priteni dënimin për këta luanë” (Shënim: kjo është një poezi e shruar pëe tre palestinezë që u arrestuan nga policia angleze gjatë revolucionit Burak dhe që u dënuan me vdekje.) Populli palestinez e ka filluar këtë rrugë me pikat e para të gjakut që rrdhën nga venat e Xhemxhumit, Hixhazes dhe Elzirit. Pas kësaj rezistenca ka vazhduar me kryengritje në vitet 1928, 1933, 1948, 1967, me revolucionin e Intifadës në vitin 1987 dhe me intiifada të tjera në vazhdim. Populli palestinez kujdeset për Palestinën dhe jo për qeverinë palestineze dhe për axhendën personale që ka kjo qeveri. Edhe ne nuk jemi mbështetës së axhendës personale të qeverisë palestineze. Ne jemi mbështetës të faktit se duhet marrë përgjegjësi politike dhe usharakake në lidhje me këtë Intifadë dhe ndërtimin e një lidershipi palestinez që mund t’i përballojë këto detyra.

Hasan Sivri: A keni zhvilluar ndonjë takim me qeverinë palestineze apo fraksione të tjera palestineze në lidhje me këtë çështje?

Semir Loubani: Deri më tani akoma jo.

“Jemi pozicionuar nëpër male pranë Aksit të Rezistencës”

Hasan Sivri: Kemi dëshmuar se që prej vitit 1967 dhe deri më tani kërkesat e arabëve gjithnjë e më shumë sa vijnë e ulen dhe zvogëlohen. Duket sikur kërkesa aktualisht është “Të paktën Jeruzalemi Lindor të jetë kryeqytet”.

Semir Loubani: Përse Izraeli dhe amerikanët zgjodhën pikërisht këtë moment për ta shpallur Jeruzalemin kryeqytet të Izraelit? A nuk kanë përfituar nga situata e krijuar aktualisht në botën arabe? A nuk kanë përfituar nga situata e krijuar veçanërisht në Siri, Irak, Jemen dhe Libi? A nuk kanë shërbyer të gjitha këto ngjarje në favor të sigurisë dhe vazhdimësisë kombëtare të Izraelit? Atëherë, le të ngremë edhe një pyetje tjetër: Kush e parandalojë Izraelin që të mos kontrollonte çifliqet Shebaa në Liban?cia është fuqia që nuk e lejoi Izraelin që të merrte edhe kontrollin e pjesës tjetër të mbetur pa pushtuar të Golanit?

Hasan Sivri: Kush e ndaloi? Hizbullahu dhe ushtria siriane?

Semir Loubani: Është shumë e qartë. Aktualisht, Izraeli dhe SHBA-ja, duke coptuar dhe dobësuar botën arabe po mundohen të vënë në jetë axhendën e përhershme të krijimit të shtetit sionist në gjithë territorin palestinez dhe madje duke marrë nga pak territore edhe në vendet veriore në kufi.

Hasan Sivri: Thuhet se mes sauditëve dhe SHBA-së është lidhur një marrëveshje që njihet si marrëveshja e shekullit, sipas së cilës në këmbim sauditët do të përftojnë ndihmë nga Izraeli dhe SHBA-ja për të luftuar Aksin e Rezistencës dhe në veçanti Iranin? Si e vlerësoni një gjë të këtillë?

Semir Loubani: Pa dyshim, bota tashmë nuk ëshë më njëpolëshe. Tashmë SHBA-ja nuk është ‘përgjegjësja’ e vetme e gjithë botës. Tashmë është Rusia, është Irani, është Aksi i Rezistencës. Shohim se në mënyrë të vazhdueshme Aksi i Rezistencës ka shënuar fitore të njëpasnjëshme. Përkundrejt kësaj kemi parë se SHBA-ja i ka prasferuar me avionët e saj luftëtarët e ISIS-it. Me preteksin se do të luftonin kundër terrorizmit, SHBA-ja dhe Izraeli i kanë hënë ndihmë mjeksore luftëtarëve të ISIS-it. Bota tashmë nuk është njëpolëshe dhe ajo që pritet nga e gjithë bota dhe nga vendet arabe është që të hidhen në veprim. Shtetet e lira dhe të pavarura duhet që më në fund të dalin kundër këtij aksi, sepse ky është një aks i keqbërjes: Aksi SHBA-Izrael.

Hasan Sivri: Lideri i Hizbullahut, Nasallah ka dhënë një fjalim. Në këtë fjalim ka bërë thirrje për ndërtimin e një strategjie që në thelb të saj duhet të ketë rezistencën e armatosur. Në të njëjtën kohë, janë bërë deklarata që bëjnë me dije se Kasim Sulejmani ka zhvilluar biseda telefonike edhe me lidershipin palestinez. Ai i jeni përgjigjur ju thirrjes së Nasrallah.

Semir Loubani: Pyetja që duhet të bëjmëështë kjo: nëse fraksionet palestineze nuk do të luftojnë për të çliruar territoret tona, atëherë për çfarë jën krijuar? Pse ekzistojnë këto organizata? Ne e falenderojmë Seid Nasrallahun për ftesën dhe për afrimitetin që ka me rezistencën. Është diçka e trishtë që prapambetja arabe ka vënë në shenjestër tashmë Hizbullahun. Disa shtete arabe, me anë të ministrave të tyre të jashtëm kanë votuar pro idesë së “Hizbullahu është një organizatë terroriste”. Nëse Hizbullahu është organizatë terroriste, përse sauditët kanë dërguar trupa për të luftuar në Bahrein? Pse po boombardojnë Jemenin? Në Jemen gjenden 13 milionë njerëz që po vuajnë nga uria, kush janë terroristët? Përse ndërhynë në Siri dhe shpenzuan 188 miliardë dollarë? Kjo është një e vërtetë që e ka pranuar ministri i jashtëm i Katarit. Përse kanë krijuar në Siri dhoma orerative? Të gjitha këto janë bërë në bashkëpunim me qeverinë amerikane. Pse është marrë në shenjestër Hizbullahu?

Ne padiskutim që i jemi bashkuar Aksit të Rezistencës nëpër faqet e maleve. Ne jemi vetë pjesë e këtij aksi. Qëllimet dhe objektivat e këtij aksi janë të qarta. Sigurisht që ne num mund të pozicionohemi në mbështetje të aksit tjetër që kërkon të lërë popullin të vdesë nga ura dhe që do të pushtojë territoret tona. I kemi parë ato që kanë ndodhur në Jemen. 

Hasan Sivri: Thatë se deri më tani nuk keni pasur asnjë takim me qeverinë palestineze. Nga ana tjetër, a keni zhvilluar ndonjë takim me shtete të Aksit të Rezistencës apo edhe me Hizbullahun? (Shënim: Dy ditë pas këtij reportazhi, një delegacion nga FPÇP-së ka zhvilluar një takim që ka zgjatur gjatë me liderin e Hizbullahut, Nasrallahun.)

Semir Loubani: Çdo gjë po shkon siç duhet. Janë zhvilluar mbeldhje dhe biseda të shpejta. Ne kemi qënë gjithnjë të koordinuar me Aksin e Rezistencës, kjo nuk është një gjë e re. Ne e njohim armikun tonë prej një kohe të gjatë tashmë. Kjo nuk është një gjë e re për neve. Për këtë arsye, korrdinimi dhe bashkëveprimi ynë ka qënë i gjithëkohshëm.

Hasan Sivri: A janë bërë përgatitje në lidhje ndonjë ndërhyrje të mundshme ushtarake?

Semir Loubani: Ka delegacione dhe këshille të posaçme që merren me përgatitjet ushtarake. Këto delegacione merren vetëm me këto çështje. Ne jemi larg frontit ushtarak, sigurisht që ka palë specifike që merren me këto çështje. Ndërsa përsa i përket Gjeneralit Sulejman, dështirojmë t’i dërgojmë falenderimet tona edhe atij personalishtt. Ai po lufton për të zhdukur rreziqen qëeksiztojnë aktualisht. Megjithatë, për ne si popull palestinez është e rëndësisgme të që rrisim dhe zgjerojmë intifadën tonë në mënyrë që të shpëtojmë njëherë e përgjithmonë nga ky armik që kemi. Nëse arabët nuk ndërhyjnë, arëherë projektet e armikut sa do të vijnë e do të zgjerohen edhe më shumë. Siç edhe e dimë, një pjesë e territorit libanez është i pushtuar, po kështu është edhe një pjesë e territorit sirian. Ne nuk duam që këto prjete të rriten gjithnjë e më shumë dhe nuk duam që arabët e prapambetur të përfshirë në “marrëveshjen e shekullit” të kenë ndikueshmëri në marrjen e vendimeve në lidhje më territoret tona.

“Jeruzalemi nuk është pronë e palestinezëve, është i arabëve. Arabët duhet të vijnë dhe të luftojnë për jeruzalemin”

Hasan Sivri: A do të funksionojë apo do të dështojë marrëveshja e shekullit?

Semir Loubani: Sigurisht që do të dështojë. Nëse marrim parasysh mundësinë e rezistencën dhe arabizmin e Palestinës kjo marrëveshje do të dështojë.

Hasan Sivri: Megjithatë, aktualisht shohim se vendet arabe po zhvillojnë vizita zyrtare në Izrael – duke filluar me vizitën e delegacionit e Bahreinit. Disa prej komentuesve dhe politikanëve të gjitirit i kanë sulumar nëpërmjet mediave palestinezët që kanë zgjedhur mundësinë e rezistencës. Po vazhdojnë hapat dhe përpjekjet drejt normalizimit të marrëdhënieve dhe përligjjes së ekzistencës së shtetetit të Izraaelit. Thuhet se, në frymë të kësaj marrëveshjeje do të zhvillohet një mbledhje ku do të marrin pjesë Trumpi, Muhammed bin Selmani dhe Abbasi.

Semir Loubani: Nga Bahereini janë zhvilluar vizita në Shatilla dhe në kampe të tjera palestineze. Në kundërshtim me delegacionin që vizitoi Izraelin, ky delegacion është shprehur se i shte kundër normalizimit të marrdhënieve me Izraelin dhe se mbështeste rezistencën. Ky ishte një delegacion që përcillte pozicionimin e popullit të Bahreiniit, jo ata që zhvilluan vizitën në Izrael. Megjithatë jo vetëm ky shtet, ekzistojnë 14 shtete që janë në përpjekje për të normalizuar marrëdhëniet me Izraelin. Regjimet iarabe duhet t’i ndërpresin menjëherë këto marrëdhëniet dhe duhet të mbyllin ambasadat, konsullatat dhe zyrat tregtare dhe duhet t’i dërgojnë përfaaqësuesit në shtepitë e tyre. Pavarësisht gjithçkaje, me miliona njerëz nga popujt arabë kanë mbushur rrugët me protesta. Në Jemen, pavarësisht se vazhdojnë sulmet me bobmba, populli doli të protestonte në rrugë. Këto protesta do ta shkatërrojnë marrëveshjen e shekullit. I ndjeri Jaser Arafati ka thënë se “Unë nuk mund të firmos një marrëveshje për Jeruzalemin, ditën tjetër do të vdisja.” Këtu po i drejtohem palestinezëve. Asnjë palestinez nuk mund të ngrihet e të thotë “heq dorë nga Jeruzalemi” dhe të marrë guximin ë firmosë ndonjë marrëveshje në lidhje me këtë gjë. Sepse Jeruzalemi nuk është pronë e palestinezëve por i përket arabëve. Për këtë arsye, arabët duhet të përgatiten për fitoren e popullit palestinez dhe duhet të vijnë e të bashkohen në luftën për Jeruzalemin. Po e përsëris në mënyrë të hapur. Askush, kushdo qoftë ky, nuk mund të firmosë në asnjë mënyrë një marrëveshje për të hequr dorë nga Jeruzalemi. Nëse do të jemi gjallë, e do të kemi mundësinë të rishihemi do të flasim sërisht për këtë gjë. Do ta shohim si do të vazhdojë situata.

Burimi : Medya Şafak