Për krahasim, Franca, e cila ka një popullsi muslimane tre deri në katër herë më të madhe se sa Italia, ka 2.200 xhami, ndërsa në Mbretërinë e Bashkuar, me një popullsi muslimane rreth dy herë më shumë se Italia, ka 1.500 xhami. 

Italia, është shtëpia  për popullatën e katërt më të madhe muslimane në Europë, por ka një problem me mungesën e xhamive.  Ka një total prej tetë xhamive, me një sipërfaqe vetëm të dedikuar për lutje, si dhe elemente të njohura arkitektonike si një kupolë kupolë ose një minare , ku myezini e thërret ezanin për namaz.

Për krahasim, Franca, e cila ka një popullsi muslimane tre deri në katër herë më të madhe se sa Italia, ka 2.200 xhami, ndërsa në Mbretërinë e Bashkuar, me një popullsi muslimane rreth dy herë më shumë se Italia, ka 1.500 xhami.

Përveç këtyre xhamive, sipas Maria Bombardieri, një studiues shkencor në Universitetin e Padovës dhe autor i librit “Xhamitë e Italisë”, ka rreth 800 qendra kulturore dhe musalla, të cilat janë dhoma joformale për namaz,  strehuar shpesh në garazhe, bodrume, dhe depo. Ato funksionojnë si një vend adhurimi, dhe një vend takimi kulturor dhe arsimor.

Mungesa e xhamive aktuale është shkaktuar nga disa faktorë. Së pari, Islami nuk njihet zyrtarisht nga Italia siç njihet Kisha Katolike.Njohja e fesë nga  shteti siguron mbrojtje për vendet e adhurimit, qasjen në hapjen e shkollave, ​​ respektimin e festave fetare, dhe qasje në fondet publike përmes donacioneve.

Edhe nëse ka pasur një mënyrë të  lehtë për të marrë financime publike për xhami, leje për të hapur xhamitë është  vështirë për të marrë nga autoritetet, dhe ndërtimi është kundërshtuar shpesh nga komunitetet lokale. Kur ka një mundësi për të ndërtuar një të tillë, Bombardieri tha, komunitetet muslimane kanë tendencë për të shmangur elementet dalluese arkitektonike si minarja dhe kupolat, jo aq sa për të krijuar tensione me komunitetet lokale.

Italia, shpjegon Bombardieri,  është në një pozicion unik në krahasim me vendet e tjera evropiane: është pluraliste. Bashkësia Islame e saj përbëhet nga emigrantë relativisht të kohëve të fundit nga shumë kombe, asnjë nga të cilët në shumicë dërrmuese. Kjo e bën të vështirë për një grup-kombëtar, ose ndërkombëtar, si Vëllezër Muslimanë  të bëhet hegjemoniste dhe të ushtrojë ndikim ekstremist. Megjithatë, komuniteti musliman është në një pozicion që  varet nga financimet e huaja për të ndërtuar xhamitë (Arabia Saudite ka financuar xhaminë e Romës, dhe Katari është financuesi më i madh i institucioneve muslimane në vend), e vë atë në një rrezik më të lartë të ndikimit të jashtëm, duke rritur shanset i izolimit, i cili është një faktor rreziku për radikalizëm.

Tradicionalisht, shumica dërmuese e italianëve janë katolik. Përveç katër  milionë njerëz që identifikohen si jo-fetar, jo të krishterë në Itali janë vetëm rreth 1%.

Sipas të dhënave nga ministria e punëve të brendshme, Italia nuk kishte emigracion për të folur  deri në fund të viteve 1980. Në vitin 1981, para se Italia të paraqes një program të strukturuar të imigracionit (vendi kishte një politikë të hapura kufitare deri atëherë), vetëm 321,000 emigrantë ose rreth 0.5% e popullsisë janë regjistruar në Itali. Dhjetë vjet më vonë, numri u rrit deri në  625,000-ose 1.1% e popullsisë.

Që atëherë, gjërat përshpejtuan në vend në mënyrë dramatike: si në janar 2016, ka më shumë se 5 milionë të huaj që jetojnë në Itali, ose rreth 8.4%.

Një në tre emigrantë në Itali është musliman, që i bie  gati 2.6% e popullsisë, një vlerë e destinuar për t'u bërë më shumë se dyfishi deri në vitin 2030. 

Boulaalam Abderrahman  Mustafa, imami i xhamisë në Palermo, i cili i shërben një komuniteti prej rreth 8500 banorësh dhe me  rreth 8,000 anëtarë të përkohshëm, tha se komuniteti i tij është i përbërë nga njerëz me origjinë nga 34 vende. Xhamia e Palermos, e cila u hap në vitin 1989, është xhamia më e vjetër e Italisë dhe Mustafa ka shërbyer si imam atje që nga viti 2009. Gjatë qëndrimit të tij, ai ka punuar për zhvillimin e aktiviteteve kulturore dhe arsimore për muslimanët, si dhe për komunitetin më të madh; i ka lokalet shkollore,  kështu aty mund të mësojnë për Islamin. Në Sicili, e cila u administrua  nga arabët në mes të viteve 827 dhe 1072, Islami është i lidhur thellësisht me trashëgiminë e Italisë. Ka ende rrënjë islamike në emrat familjeve, , ka thënë Imam Mustafa, duke thënë se ai gjithnjë e më shumë i sheh italianët krenar dhe të lumtur që kanë rrënjë të tilla. 

Gjërat mund të bëhen pakëndshme edhe pse, ka thënë ai, sidomos si pasojë e sulmeve terroriste në Evropë. Njerëzit nuk shkojnë në xhami, ose të veshin shenja të dukshme të shoqatave të tyre fetare, të tilla si shamia, për t’u shmangur  rreziqeve, duke u izoluar nga komuniteti i përgjithshëm. Sipas një studimi të vitit 2015 nga Qendra Hulumtuese Pew Research Center, 61% italianëve  kanë pikëpamje negative për muslimanët në vendin e tyre.

Ka ende shumë injorancë, ka thënë  Imam Mustafa, edhe pse ai është i bindur se e vetmja rrugë përpara është nëpërmjet integrimit, dhe ai është i vendosur për të luftuar izolimin dhe ngujimin përmes kulturës. Është një qendër kulturore në ndërtim e cila do të hapet më vonë  gjatë këtij viti dhe se ai dëshiron të jetë një vend për të gjitha fetë.

Islami është një mënyrë jete për të jetuar me të tjerët, thotë ai, të mos ndahemi, Ne jemi italianë, vazhdon ai, ne duhet të jemi më afër të tjerëve.

Burimi : Quartz