Në mesnatën e ditës së hënë, Korpusi i Gardës Revolucionare Islamike (DMO) filli një sulm me raketa balistike ndaj objektivave sioniste në Rajonin e Kurdistanit të Irakut dhe pikave takfiriste pranë Idlibit në veriperëndim të Sirisë, në përgjigje të aktiviteteve të tyre terroriste dhe separatiste kundër Iranit.

Sipas komandantit të Forcave Ajrore të Gardës Revolucionare, gjeneral brigade Emir Ali Hajizadeh, baza e spiunazhit pranë Erbilit ishte objektivi i 4 raketave të lëshuara nga provinca Kermanshah në perëndim dhe 7 raketave të lëshuara nga Azerbajxhani Perëndimor në veriperëndim, përkatësisht nga 200 deri në 300 km larg.

Zyrtari deklaroi se u hodhën 4 raketa Kheibar Shekan nga Khuzistani Jugor drejt objektivave terroriste takfiriste në Idlib të Sirisë.

Kheibar Shekan për herë të parë u prezantua në vitin 2022, me rastin e 43 vjetorit të Revolucionit Islamik. Kjo armë, e përdorur nga Forcat Ajrore - Hapësinore të Gardës Revolucionare, është një raketë balistike me rreze të mesme veprimi me lëndë djegëse të ngurtë.

Kjo raketë, e cila është gjenerata e tretë e raketave DMO, mund të mbajë një kokë luftarake 500 kg. Ajo ka aftësinë e manovrimit për të kapërcyer mburojat e raketave gjatë fazës së uljes dhe mund të godasë objektivat me saktësi të plotë në një rreze dhe rreze prej 1450 kilometrash.

Një detaj që tërhoqi vëmendjen e analistëve ushtarakë në mbarë botën është se distanca në mes të provincës Khuzistan dhe pozicionit të synuar sirian është 1230 kilometra, që është e njëjta distancë me "Izraelin".

Vendosja e regjimit sionist brenda rrezes së qitjes nuk është një zhvillim i ri. Sepse Irani e ka këtë aftësi që nga viti 1998, kur u testua për herë të parë Shahab-3, dhe kjo raketë u vu plotësisht në funksion pesë vjet më vonë. Por, ky model nuk është i përshtatshëm për nevojat e luftërave të sotme moderne, sepse është shumë i vështirë për t'u bartur pasi që është shumë i madh; Duhet gjithashtu një kohë e gjatë për t'u mbushur me karburant të lëngshëm, gjë që e bën më të lehtë zbulimin dhe objektivin në kushte luftarake.

Probabiliteti i gabimit rrethor vlerësohet të jetë midis 1000 dhe 4000 metra për modelet e hershme dhe 200 deri në 800 metra për modelet e mëvonshme, duke e bërë atë të përshtatshme për të shënjestruar baza të mëdha armike në vend të sulmeve të përpikta.

Sistemi ishte gjithashtu relativisht i shtrenjtë dhe prodhohej në sasi të kufizuara prej disa qindra njësive. Dhe kjo nuk jepte një avantazh në një konflikt të mundshëm kundër një armiku me një flotë më të madhe ajrore.

Më vonë, raketat balistike me rreze të mesme veprimi, si Ghadir-110, Fajr-3, Ashura dhe Sijjil, u prezantuan në gjysmën e dytë të viteve 2000 dhe megjithëse ato siguruan përmirësime të konsiderueshme në shtytjen me lëndë djegëse të ngurtë, kohën më të shkurtër të drejtimit dhe saktësinë, ato ishin sisteme ende shumë të mëdha dhe të shtrenjta.

Irani është detyruar të ripërcaktojë funksionin e raketave balistike për shkak të sanksioneve të gjata me dekada mbi pajisjet e tij të aviacionit dhe i bëri ato fuqinë e tij kryesore të zjarrit me rreze të gjatë.

Mangësitë në raketat e mëdha balistike me rreze të mesme veprimi u kompensuan në vitet 2010 nga hyrja në shërbim operacional e varianteve të reja të bazuara në Fatih-110, një raketë me karburant të ngurtë me rreze të shkurtër veprimi me një rreze fillimisht vetëm 200 deri në 300 km.

Me zhvillimin e motorëve të raketave dhe teknologjisë përkatëse, këto variante të reja të bazuara në Fatih-110 e rritën rrezen e tyre me kalimin e kohës. Fatih-313 arriti 500 km, Zulfiqar arriti 700 km, Dezful arriti 1000 km dhe në fund Kheibar Shekan arriti 1450 km.

Falë kësaj, rrezja e Kheibar Shekan u bë pothuajse e barabartë me raketat balistike më të vjetra, më të mëdha me rreze të mesme, të cilat ishin dy herë më të mëdha në diametër dhe lartësi dhe për këtë arsye shumë më të rënda.

Krahasuar me raketat e vjetra të mëdha, raketat e gjeneratës së re kanë një kokë luftarake gjysëm madhësie, 500 deri në 700 kg më të lehtë. Megjithatë, ato janë më të lehta për t'u transportuar, më të shpejta dhe më të thjeshta për t'u nisur, kanë manovrim më të lartë dhe janë më të vështira për t'u goditur nga sistemet e mbrojtjes ajrore të armikut.

Po ashtu, ato janë më të lehta për t'u prodhuar në masë, siç konfirmohet nga Irani duke shfaqur imazhe të arsenalit të tij të madh të raketave në bazat nëntokësore të shpërndara në të gjithë vendin.

Me këtë zhvillim, Irani kompensoi mangësitë e tij në aviacion, sepse fitoi aftësinë për të goditur pozicionet e armikut në të njëjtën rreze dhe të njëjtin intensitet, me një kosto më të përballueshme, pa rrezikuar jetën e pilotëve dhe avionët reaktivë me vlerë 100 milionë dollarë.

Krahasuar me armët e tjera të Iranit me rreze të ngjashme, këto raketa balistike janë më të shpejta se dronët dhe raketat e lundrimit dhe mbajnë më shumë koka luftarake vdekjeprurëse. Ato janë gjithashtu më të thjeshta dhe më të lira se armët e fundit hipersonike.

Një veçori tjetër e rëndësishme e gjeneratës së re të raketave të vogla balistike është ndjeshmëria e tyre befasuese me një diferencë gabimi prej vetëm 5 metrash, e cila u prit me dyshime nga analistë të huaj kur u shpallën për herë të parë.

Të gjitha dyshimet u eliminuan pas sulmeve të shumta të Iranit mbi bazat e armikut në rajon gjatë shtatë viteve të fundit, të cilat treguan besueshmërinë, përpikmërinë dhe efektivitetin e raketave të tij.

Këto lëvizje përfshijnë Operacionin Laylat al-Qadr (Nata e Kadrit) të vitit 2017 kundër objektivave takfiriste në Siri, Operacionin Dëshmori Sylejmani në vitin 2020 kundër objekteve amerikane në Irak dhe sulmet e vitit 2018 dhe 2022 kundër terroristëve kurdë në Irak.

Sulmi ndaj pozicioneve tekfiriste pranë Idlibit, 1230 km larg, me raketa Kheibar Shekan të hënën është i fundit në këtë seri, por përfaqëson një operacion me rreze më të gjatë se sulmi i vitit 2017, në të cilin raketat Zulfiqar shënjestruan qytetin sirian Deir ez- Zor, rreth 750 km larg.

Me këtë, Irani jo vetëm që ka treguar se e ka vendosur regjimin izraelit brenda rrezes së gjuajtjes, por edhe se ka ndërtuar një arsenal raketash balistike shumë më të saktë dhe më të madh se më parë në 25 vitet e fundit.