Prezantuesi: Me emrin dhe ndihmën e Allahut, Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit... Përshëndetja dhe paqja qoftë mbi të nderuarin Muhammed Mustafain (p.q.m.t.) mbi familjen e tij tërësisht të pastër.

Ndjekës të nderuar ju përshëndesim në këtë pjesë të re të programit tonë me titull: “Utruhetu’l-Mehdeuijje” (Shfaqja e Imam Mehdiut), nga studiot e Keuther TV në Kum: “Paqja, mëshira dhe begatia e Allahut qoftë mbi ju”. Mirëseerdhët Zotëri Ajetullah Sejjid Kemal Hajdari. Imzot jemi në pjesën e gjashtëdhjetëetetë të programit tonë me titull: “Zinxhiri dhe Argumentimi i Hadithit Thekalejn”.Imzot i nderuar duam t’iu kërkojmë përmbledhjen e programit të kaluar në mënyrë që ndjekësit tanë të nderuar të mund të krijojnë një lidhje me çështjen.

I ftuari: Edhe mbi ju qoftë paqja! Mirë se ju gjeta. Kërkoj mbrojtje nga Allahu (f.m.t.) i Cili dëgjon dhe di gjithçka, prej shejtanit të mallkuar dhe e nis programin me ndihmën e Allahut, Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit. Përshëndetja dhe paqja qofshin mbi të nderuarin Muhammed Mustafain (p.q.m.t.) dhe mbi familjen e tij të pastër dhe e shpejtoftë shfaqjen e tyre! Në javën e shkuar ne hetuam çështjen e ndërrimit të Kur’anit, ne argumentuam qenien e pamundur të ndërrimit dhe cituam si më poshtë: “Kjo çështje është njëra nga përfundimet më të rëndësishme e haditheve që kumtojnë paraqitjen e përcjelljeve në Libër. Falenderimi dhe madhërimi i takon Allahut të Lartësuar se ne kemi shikuar se sa shumë i kanë dhënë rëndësi këtyre argumentave fetare dijetarët e Shkollës së Ehli Bejtit dhe në thelb imamët e Ehli Bejtit. Kjo rëndësi është në shkallë aq të lartë sa dijetarët tanë kanë pretenduar se këto përcjellje janë “mustefid” (të dobishme) madje “muteuatir” (të pashkëputura). Këto përcjellje të përcjellura nga i nderuari i dërguar (p.q.m.t.) dhe nga Ehli Bejti i Pastër janë përcjelljet e tyre ndaj nesh.

Ai tregojnë urdhërimin për paraqitjen në Libër. Të paktën ne mund të themi se kjo është njëra nga parimet e rëndësishme fetare. Cilido përcjellje qoftë ajo duhet paraqitur prerë në Kur’an dhe sunnet. Domethënë gjërat e përcjellura nga imamët e Ehli Bejtit nuk duhet t’u paraqiten vetëm Kur’anit por dhe urdhrave të prerë profetikë të të nderuarit të dërguar të Allahut (p..q.m.t.). Nëse do të gjeni një dëshmi nga Kur’ani dhe sunneti i prerë që ka të bëjë me atë përcjellje atëherë ajo fjalë është thënë nga i dërguari i Allahut (p.q.m.t.).

Kjo është një çështje e rëndësishme. Sepse bëhet fjalë për një akuzim të tillë në lidhje me vartësit e Shkollës së Ehli Bejtit: “Shiitët nuk i kushtojnë rëndësi sunnetit të të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.). Megjithatë gjendja nuk është aspak ashtu. Ne besojmë se ka përparësi sunneti dhe hadithi i përcjellur në mënyrë të prerë nga i dërguari i Allahut (p.q.m.t.). Atëherë ndjekësit tanë të nderuar unë besoj se kjo çështje është njëra nga veçoritë e spikatura të Shkollës së Ehli Bejtit. Imamët e Ehli Bejtit na urdhërojnë që çdo lajm që na arrin, t’ua paraqisim si fillim Kur’anit dhe pikë së dyti hadithit i cili është përcjellur në mënyrë të prerë nga i dërguari (p.q.m.t.).

Ndjekësit tanë të nderuar le ta dinë se ky rregull është i fiksuar edhe në sytë e atyre që e mohojnë çështjen e paraqitjes. Unë do të hyj drejtpërdrejtë në çështje. Imam Shafiiu (v.v. 204 m.i.) citon si vijon: “Sipas asaj që na ka përcjellur një njeri besnik nga i dërguari i Allahut (p.q.m.t.)... Ai (p.q.m.t.) ka urdhëruar kështu gjatë sëmundjes gjatë së cilës ndërroi jetë: “Unë u bëj të ndaluar vetëm atë gjë që ka ndaluar Kur’ani dhe bëj të lejuar atë gjë që ai ka lejuar... Bëj udhëheqës dhe prijës të vetes Kur’anin dhe sunnetin e ditur. Bindmu. Gjithashtu krahaso me këtë sunnetin e ditur dhe përcjelljet e tjera”. (1)

Kur thotë “sunnetu’l-marufi” (sunneti i ditur) ai nënkupton të vërë theksin se jo të tërë sunnetet kanë hyrë në këtë përfshirje, sepse një pjesë e sunnetit mund të jetë e shpikur, mund të jetë e shkruar nga ana e vartësve te botëkuptimit fetar emeuist. Sunneti i ditur, i prerë dhe i fiksuar është një kriter për hadithet e tjera. Në fjalinë e fundit të paragrafit Imam Shafiiu thotë se çdo gjë duhet të krahasohet me Kur’anin dhe sunnetin e prerë.

Në fakt ata njerëz të cilët kanë këto kritere në duar e dinë se Libri dhe Sunneti janë ato që janë thelbësore.

Në mendjet e ndjekësve tanë të nderuar mund të krijohet një pyetje: “Imzot, nëse gjendja është ashtu siç keni sqaruar përse për Hadithin Thekalejn nuk thoni: “Librin e Allahut dhe sunneti im?”, por thoni: “Librin e Allahut dhe Farefisin tim?!”

Si përgjigjie ne themi se nuk e shikojmë Farefin e Pastër si një kundërpeshë karshit ndaj sunnetit. Ne themi se Farefisi i Pastër është udha më e lartë për arritjen në sunnetin e të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.). Sepse ata dhe etërit e tyre janë njerëzit më të drejtë dhe të besuar në pikën e njohjes së sunnetitt të të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.). Gjithashtu ata janë ata të cilët e njohin më mirë dhe më shumë sunnetin. Për këtë arsye as ata nuk ndahen nga Kur’ani dhe as Kur’ani nuk ndahet nga ata. Allahu i Lavdëruar dhe i Madhëruar duke gjykuar për pastërtinë e tyre citon kështu në Kur’an: “Me të vërtetë Allahu, ka për qëllim që të largojë, ndyrësinë e mëkateve, nga ju o Ehli Bejti dhe t’iu pastrojë tërësisht”. (Sure Ahzab, Ajeti: 33)

I nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) duke na urdhëruar bindjen ndaj të nderuarit Ali dhe Ehli Bejtit të tij (p.m.t.) ka urdhëruar si më poshtë: “Për sa kohë që do të lidheni me këta të dy nuk do të shmangni kurrë pas meje”. Pra ai nuk urdhëron vetëm lidhjen fort vetëm me Kur’anin apo lidhjen fort vetëm me farefisin, por lidhjen fort bashkë si me Kur’anin dhe farefisin. Ata janë litari i shpëtimit. “Dhe lidhuni të tërë fuqishëm pas litarit të Allahut dhe mos u përçani”.

Me sqarimin e Kur’anit dhe Farefisit të Pastër ky është “hablu’l-ilahi” (litari hyjnor). “Ç’t’iu ketë dhënë i dërguari merreni atë dhe ç’t’iu ketë ndaluar ruhuni nga ajo”. Atëherë unë po e shpalos këtë çështje duke e nënvizuar, se farefisi nuk është një gjë e cila kalon në vendin e sunnetit të të dërguarit, që të mund të thoni se këto i binden farefisit dhe këto i binden sunnetit. Një pretendim i tillë nuk është gjë tjetër vetëm se një demagogji.

Njëri nga dijetarët e mëdhenj të Ehli Sunnetit bën me shenjë tek kjo e vërtetë. Po bëj fjalë për veprën me titull: “Difaun Ani’l-Akideti ue’sh-Sheriati Diddu Metaini’l-Musteshrikini” (Mbrojtja e Kredos dhe Sheriatit në Kundërshtim me Tekstet e Orientalistëve) e Imam Muhammed Gazzaliut. Ky i fundit në veprën e tij të lartpërmendur bën të ditur kështu: “Këta dritëshkurtër (mendjengushtë) thonë se shiitët i binden Aliut (p.m.t.), ndërsa sunnitët Muhammed Mustafait (p.q.m.t.)”. (2)

Ai zë në gojë se këta gënjeshtarë dhe njerëz pa mend i kanë ndarë muslimanët në dy palë, pala e vartësve të të nderuarit Muhammed (p.qm.t.) dhe pala e vartësve të të nderuarit Ali (p.m.t.). Që të tërë ne i bindemi sunnetit. Megjithatë ndasia e mendimit në gjirin tonë buron se vëllezërit tanë të Ehli Sunnetit i pranojnë mbarë bashkëkohësit të drejtë dhe e marrin fenë nga ata. Ndërsa ne lëvizim duke marrë shtysë nga urdhri i të nderuarit të Allahut (p.q.m.t.): “Merreni fenë tuaj nga Aliu dhe Ehli Bejti”.

Prezantuesi: Ç’është e vërteta Ehli Bejti dhe Farefisi i Pastër janë udha që të çon në Kur’an. Imzot a është i pranishëm ky parim dhe në veprat tuaja? Ju thoni se ato që janë thelbësore janë Kur’ani dhe sunneti i prerë.

I ftuari: Ndjekësit tanë të nderuar përpara nesh gjendet vepra me titull: “Uesailu’sh-Shia” (Ndërmjetësimet e Shiitëve) e Hur Amilit (v.v. 1104 m.i.) e cila është njëra nga burimet më të rëndësishme të hadithit. Gjenden disa përcjellje në pjesën me titull: “Kitabu’l-Kadi” (Libri i Gjykatësit). Ne do të bëjmë me shenjë tek një pjesë e tyre. Përcjellja është si më vijon: “Ebu Abdullah Imam Sadiku (p.m.t.) citon si vijon: “Çdo gjë i paraqitet Librit dhe sunnetit”. (3)

Sipas hadithit çdo gjë duhet t’u paraqitet Librit të Allahut dhe gjyshit tonë të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.).

Në këtë pikë mund të drejtohet pyetja: “Cili është roli i Farefisit të Pastër?!” Ne i pranojmë ato që kanë thënë gjyshërit e farefisit të pastër duke na rrëfyer se çfarë ka urdhëruar i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.). Fjalët e tyre janë fjalët e gjyshit të tyre. Shprehemi kështu sepse i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) ka urdhëruar kështu: “Këta janë dyert e diturisë sime. Merreni fenë nga ata”. “Çdo hadith që nuk përputhet me Librin e Allahut është një fjalë e kotë”. Një tjetër përcjellje është si vijon: “Nëse iu vjen një hadith dhe nëse mund të shikoni një dëshmi për vërtetësinë e kësaj fjale nga Libri i Allahut dhe sunneti i të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) është shumë mirë, në rast të kundërt nëse ajo fjalë nuk gjendet në Librin e Allahut dhe në sunnetin e gjyshërve tanë, atëherë atë e meriton ai që iu ka sjellur atë fjalë”. (4)

Ndërsa në një përcjellje tjetër kalon kështu: “Hadithi i cili nuk ka sukses në Kur’an është një fjalë e kotë”. (5)

“Ndjekësit tanë të nderuar nënvizoj se gjenden me dhjetra përcjellje në këtë drejtim dhe se zinxhiri i përcjelljes i shumicës së tyre është i vërtetë. Nga Imam Sadiku (p.m.t.) përcillet kështu: “Kur dyshohet pritja është më e mirë se rrotullimi në shkatërrim”. Gjithmonë ka një të drejtë mbi çdo të drejtë dhe gjithmonë ka një dritë mbi çdo të drejtë. Merreni atë që është në përputhje me Librin e Allahut dhe lëreni atë që është në kundërshtim”. (6)

Atëherë ndjekësit tanë të nderuar, ne arrijmë në këtë pikë të rëndësishme dhe të qartë: “Ne të paktën besojmë se lajmet që kanë të bëjnë me rrethin e urtësisë thelbësore në lidhje me besimin duhet t’u paraqiten si fillim Librit të Allahut dhe më pas sunnetit të të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.). Megjithatë kur themi sunnet kemi për qëllim sunnetin e qartë, të vërtetë dhe të pranuar, mbi të cilin bashkësia muslimane ka arritur njëzëshmërinë. Nëse përcjelljet janë në përputhje me sunnetin përcillen. Mirëpo ne nuk u kushtojmë rëndësi këtyre përcjelljeve nëse janë në kundërshtim me sunnetin e prerë. Ky besim është njëra nga veçoritë dalluese të Shkollës së Ehli Bejtit, sepse ne në javën e kaluar cituam se dijetarët e Ehli Sunnetit kishin këtë mendim: “Përcjelljet e paraqitjes janë të dobët në këndvështrimin e zinxhirit dhe nuk duhet t’u kushtohet rëndësi”. Ata i mohojnë këto përcjelljet e paraqitjes si në këndvështrimin e zinxhirit dhe të përmbajtjes.

Prezantuesi: Imzot, ju në programin e shkuar bëtë të ditur se një palë e dijetarëve të Ehli Sunnetit kanë përmendur në mënyrë të hapur mendimin se Kur’ani nuk ka pësuar ndërrim në sytë e dijetarëve të Shkollës së Ehli Bejtit. Në këtë mënyrë është qasja e përgjithshme e Ehli Sunnetit. A është e mundur që ta ndriçoni këtë çështje?! Sepse ju e cekët shkurtimisht këtë çështje në programin paraardhës. Ne jemi të mendimit se jemi nevojtarë për të dhëna më të hollësishme në këtë program.

I ftuari: Në sytë e dijetarëve të njohur të imamitë mbretëron mendimi se Kur’ani nuk ka pësuar ndërrim. Kjo fjala ime i drejtohet disa njerëzve të cilët mund të thonë se ju keni pranuar se disa nga dijetarët imamitë janë të mendimit se Kur’ani ka pësuar ndërrim.Unë them kështu: “Çdo qasje e përgjithshme mund të ketë mendime kundërshtuese. Kjo gjendje nuk i përket vetëm doktrinës sonë, sepse e njëjta gjendje është edhe në doktrinat e tjera muslimane”.

Tani ju mund të thoni se nuk ka zëra kundërshtues në pikën e ndasisë së mendimit mbi drejtësinë e bashkëkohësve. Megjithatë gjenden disa shkrimtarë të cilët e kanë kundërshtuar këtë kuptim.

Atëherë përsërisim se nuk jemi vetëm ne ata të cilët vënë në dukje këtë qasje të përgjithshme. Njëri mund të thotë se ju e tërhiqni arën tuaj në vendin ku ka re.

Sqarimet e një pale të dijetarëve të mëdhenj të Ehli Sunnetit dëshmojnë për këtë kuptim. Këtij nuk mund t’iu vishet mendimi tjetër që është i kundërti në qasjen e përgjithshme të doktrinës. Këta dijetarë rrëfejnë si më poshtë: “Kur ne i drejtohemi burimeve më të rëndësishme shiite vëmë re se ata besojnë se Kur’ani nuk ka pësuar ndërrim dhe se i kanë hedhur poshtë ata njerëz të cilët thonë se Kur’ani është ndërruar”.

Pra pohojmë se ka njerëz të cilët përcjellin fjalë në këtë kuptim nga dijetarët e Ehli Sunnetit. Njëri nga këta është Rahmetullah Hindi (v.v. 1306 m.i.). Unë po i përcjell këtu fjalët e tij. Ai në veprën tij me titull: “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës) kumton si më vijon: “Kjo është përgjigjja që kam arritur duke vërtetuar këtë pyetje: “Në sytë e shumicës e dijetarëve shiitë Kur’ani i Madhëruar është i mbrojtur nga ndërrimi dhe ndryshimi. Sipas tyre janë të hedhura poshtë dhe fjalët e atij që thotë se Kur’ani është i metë”. (7)

Domethënë Hindi thotë se unë nuk po përcjell nga të tjerët. Unë kam hulumtuar vetë dhe kam arritur në përfundimin se shiitët janë të mendimit se kjo çështje nuk mund të jetë një çështje mbi të cilën mund të arrihet miratimdhënia.

Ndërsa në faqet në vijim të veprës ai shton: “Ajo që kuptohet nga përfundimi i vërtetimit të arritur në sytë e dijetarëve të degës shiite imamite, është se Kur’ani që kemi në duart tona në këtë çast, është Kur’ani që iu është zbritur të dërguarit të Allahut të Madhëruar. Kur’ani që iu është zbritur të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) nuk është më tepër se Kur’ani që kemi në duart tona. Ky Kur’an është sjellur së bashku dhe mbledhur në epokën e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.)”. (8)

Këtu del një pyetje që e kemi shënjuar në javën e shkuar. Mund të thuhet kështu: “Imzot, ju mbështeteni tek Rahmetullah Hindi. Kush thotë se ai është një dijetar vërtetues?! Kush citon se sqarimet e tij kanë një vlerë intelektuale?! Kjo është një pikë e rëndësishme. Këtë nuk e themi vetëm ne por e thonë dhe vëllezërit tanë të tjerë muslimanë. Edhe ne themi se nëse doni që të tregoni si burim veprat tona, atëherë ju duhet të mbështeteni tek veprat e shkrimtarëve, të cilët kanë një vlerë intelektuale të pranuar në Shkollën e Ehli Bejtit. Si rrjedhojë dhe ata duan që ne t’iu drejtohemi veprave të dijetarëve të Ehli Sunnetit të cilët përmbajnë një mendim dhe vlerë intelekuale të pranuar në Shkollën e Ehli Sunnetit. Kur ata duan që të sjellin një dëshmi kundër nesh athëherë ata duhen të sjellin një dëshmi me veprat të cilat kanë një vlerë intelektuale. Kjo është çështja e parë.

Çështja e dytë është se kush iu ka thënë se ky njeri është një dijetar i Ehli Sunnetit?! Mbase ai është një shiit ose një zejdit, ose ndoshta është një njeri i cili është akuzuar si shiit.

Prezantuesi: Ose është një njeri i cili nuk pasqyron qasjen e përgjithshme të Ehli Sunnetit.

I ftuari: Unë tani për tani dua që të shqyrtoj vlerën intelektuale të Rahmetullah Hindit, pra a është i akuzuar ky njeri?! Ndjekësit tanë të nderuar, unë kam në duart e mia tre botime të ndryshme të veprës me titull: “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës) për të cilën bëra fjalë. Njëri nga këta është botimi i shtëpisë botuese: “Daru’l-Uatani (Vendit i Atdheut) dhe “Daru’l-Uli’n-Nuha” (Vendi i tw Parwve tw Mirw). Kjo është vepra me titull: “Idhdharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës) për të e Rahmetullah Hindit (v.v. 1308 m.i.). Melkauiu vërtetuesi i veprës është një akademik në Universitetin: “Melik Suudi” (Mbreti Saudit). Unë dua që të kërkoj përgjigje për këto dy pyetje duke u nisur nga kjo vepër. Ashtu siç shihet vërtetuesi i veprës nuk është dijetar shiit ose i Ezherit. Ai ka një botëkuptim mendimi uehhabist.

Pyetje: “A kanë ndonjë vlerë intelektuale mendimet e Rahmetullah Hindit?! Vallë a është një dijetar që është akuzuar si shiit?!”

Ejani dhe le të shohim parathënien. Shikoni se çfarë thotë vërtetuesi mbi vlerën intelektuale të librit: “Ky njeri ka hulumtuar dijetarët e vjetër dhe dijetarët bashkëkohorë muslimanë, veprat e çifutëve dhe të krishterëve. Ky është një njeri i cili që di të tëra mënyrat e qortimit”. (9)

Prezantuesi: Kjo nënkupton se ai është një njeri enciklopedik.

I ftuari: Fjala vjen ai njeh mirë “Ahdu’l-Kadimin” apo “Ahdu’l-Atikin” (Besëlidhjen e Lashtë apo Besëlidhja e Vjetër / Teuratin) dhe “Ahdu’l-Xhedidin” (Besëlidhjen e Re). Ju mund të pranoni me lehtësi nëse një gjë iu adresohet Teuratit dhe Inxhilit. Në vijim ai pohon kështu: “Në krah të shkrimtarit të veprës me titull: “Idhdharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës) ishin të pranishme 32 botime në katër gjuhë të Teuratit dhe Inxhilit, 13 nga të cilat ishin në arabisht, 8 në persisht, 6 në indiançe dhe 5 në anglisht. Ai i njihte që të tëra në shkallë shumë të përparuar. Për më tepër ai iu drejtua të tëra përmbledhjeve të hadithit dhe burimeve të komentimit të cilat ishin të pranuara në sytë e muslimanëve”. (10)

Prezantuesi: Në atë epokë.

I ftuari: Sigurisht. Kjo do të thotë se kur ky njeri thoshte një gjë ai e thoshte këtë si përfundim i vërtetimit. Kur ai donte që të bënte të ditur një mendim ai e thoshte këtë pasi iu ishte drejtuar 58 komentimeve dhe burimeve të muslimanëve. Në veprat e tij kalon shumë shpesh thënia: “tahkikan” (e vërtetuar) duke qenë se ai ka shprehur se ka arritur në atë përfundim duke e vërtetuar. Si rrjedhojë fjalët e tij janë thënë si përfundim i vërtetimit dhe jo i përcjelljes.

Prezantuesi: Pra nuk është fjala dhe mendimi i një njeriu tjetër.

I ftuari: Kjo është çështja e parë. Ndërsa kjo është çështja e dytë: Në një vend tjetër të parathënies së veprës ai kumton si më poshtë: “Këtë e lavdëron çdo njeri që lexon veprën. Ebu Hasan Nedui e ka lavdëruar dhe ka përdorur thënie plot lëvdata në lidhje me të. Hajruddin Dhirikliu shkrimtari i veprës me titull: “E’alam” (Dijetarët), Shejh Said Hauua, Umer Dusuki e lavdërojnë këtë në parathënien e librit të tyre. Gjithashtu dhe Shejh Abduluehhab Nexhxhari, Shejh Abdurrahman Xhezeri, Shejh Muhammed Reshid Ridai, Shejh Muhammed Ebu Zehra e kujtojnë atë me lëvdatë. (11)

Çdo njeri që e lexon këtë vepër nuk ka rëndësi se kush është, e do shkrimtarin megjithëse mund të ketë prirje të ndryshme. Si përfundim çdo njeri që lexon veprën në fjalë të këtij vërtetuesi të madh e lavdëron dhe nuk shikon asnjë kleçkë në libër. Ja pra kjo është përgjigjia e pyetjes së parë.

Me fjalë të tjera Rahmetullah Hindi pranohet si një dijetar i madh. Tani do të shtjellojmë çështjen nëse ai është shiit apo sunnit. Vërtetuesi i veprës së lartpëmendur rrëfen kështu në lidhje me këtë çështje: “Disa thonë se ai është shiit... O ti doktor ku mbështetesh kur thua se Rahmetullah Hindi shkrimtari i veprës me titull: “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës) është shiit?! Ai ka përkthyer veprën me titull: “Tuhfetu’l-Ithnaa’l-Asherijje” (Pala e Dymbëdhjetëve) e Dihleuiut. Lërmëni të të jap një të dhënë o doktor, vepra me titull: “Tuhfetu’l-Ithnaa’l-Asherijje” (Pala e Dymbëdhjetëve) është e Uelijjullah Dihleuiut. Ky i fundit e ka shkruar këtë vepër jo për të mbështetur rafiditët por për t’i kundërshtuar ata”. (12)

Nëse do të quajmë shiit çdo njeri që beson në Imam Mehdiun (p.m.t.), atëherë mbarë dijetarët sunnitë do të dalin shiitë. Sepse dijetarët sunnitë e pranojnë se Imam Mehdiu (p.m.t.) do të shfaqet. Ai ka pandehur se është shiit sepse ka dëgjuar se ka përkthyer një vepër të tillë. Vërtetuesi i veprës me një hetim të imtësishëm shpalos se nuk gjendet asnjë lloj dyshimi se Hindi është shiit. Nuk ka asnjë dyshim në madhështinë e postit të diturisë dhe drejtimit doktrinor të Hindit.

Pyetje: “Çfarë thotë Hindi në veprën e tij?! Le t’i kthehemi edhe njëherë çështjes”.

Ai në veprën e tij me titull: “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës) rrëfen si vijon: “Rrëfimi i katërt: “Asgjësimi i dyshimeve të dijetarëve të krishterë në lidhje me hadithet. Këto janë pesë. Dyshimi i parë...” (13)

Shkrimtari zë në gojë këtë çështje në dyshimin e parë. Kur’ani Famëlartë është i mbrojtur në sytë e shumicës së dijetarëve shiitë imamitë... Pretendimet e atyre që nuk janë në këtë mendim nuk janë të pranuara në sytë e tyre.

Botimi i parë i këtij libri është kryer në Bejrut. Ndërsa një botim tjetër i këtij libri është kryer në Egjipt. Botimi i Kairos /  Egjiptit është më i vjetër se botimi i Daru’l-Xhilit i Bejrutit. Ne i shprehim falenderimet tona vëllezërve të cilët na kanë dërguar këto libra. Shkrimtar Alame Fadil Shejh Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, Shtëpia Botuese: “Mektebetu’th-Thekafeti’d-Dinijje” (Instituti i Kulturës Fetare), Mejdanu’l-Atebe, Kairo. Ky botim i librit është mjaft i vjetër.

Prezanuesi: Ai është shkruar më dorë.

I ftuari: Po. Tani po hapim faqen ku kalon çështja. Asgjësimi i dyshimeve të sjellura nga dijetarët e krishterë në lidhje me hadithet e të dërguarit”. (kreu) (14)

Ashtu siç shihet ky është pothuajse i njëjti me botimin e shtëpisë botuese: “Daru’l-Xhil” (Vendi i Shfaqjes), vetëm se atje është përdorur shumësi i fjalës “kissa” (rrëfim) në formën “kissisin” (rrëfime), ndërsa në këtë botim është përdorur shumësi i kësaj fjale në formën “kesauis” (rrëfime), e cila nënkupton se nuk ka asnjë ndryshim mes të dyve. Shkrimtari vijon kështu: “Kreu i katërt: “Unë them se sipas të dhënave që kam arritur si përfundim i vërtetimeve të mia, se Kur’ani Famëlartë është i mbrojtur nga ndërrimi në sytë e shumicës së dijetarëve shiitë të dymbëdhjetë imamëve. Mendimi i atyre që thonë se Kur’ani ka mangësi në gjirin e tyre është hedhur poshtë në sytë e tyre dhe nuk është i pranuar. Shejh Saduku citon kështu... Shejh Tabersiu kumton kështu... Sejjid Murteda shprehet kështu....” (15)

Shkrimtari përcjell sqarimet e disa shkrimtarëve shiitë të cilët shpalosin se Kur’ani nuk ka pësuar ndërrim. Ashtu siç shihet përmbajta e këtyre dy botimeve (e “Daru’l-Xhilit” (Vendit të Shfaqjes) dhe “Mektebetu’th-Thekafeti’d-Dinijjes” (Institutit të Kulturës Fetare)) është e njëjtë. Ejani dhe le të shohim botimin e Arabisë Saudite. Le të shikojmë njëherë veprën e atyre që pretendojnë se kanë lëvizur me ndërgjegjien e porosisë intelektuale, se i vënë në zbatim në mënyrë më të përpiktë botimet e librave. Tani do të shohim nëse kanë lëvizur apo nuk kanë lëvizur me ndërgjegjien e porosisë intelektuale. Vepra është botuar me katër vëllime në botimin e Arabisë Saudite. Çështja kalon në vëllimin e tretë. Unë dua që t’i ballafaqoj kopjet me njëra-tjetrën. Unë po u paraqis botimet e Kajros dhe Rijadit.

Këto dy rreshta zënë vend ashtu siç janë në të dyja kopjet. “Ky mendim është në kundërshtim me mendimin e Kur’anit dhe Imamëve të Pastër”. (16) Ndërsa pjesa që fillon si vijon: “Unë them se sipas të dhënave që kam arritur si përfundim i vërtetimeve të mia, se Kur’ani Famëlartë është i mbrojtur nga ndërrimi në sytë e shumicës së dijetarëve shiitë të dymbëdhjetë imamëve...”, nuk gjendet në botimin e Rijadit të Arabisë Saudite. Domethënë është luajtur me veprën! Kjo nënkupton se nga botimi i Rijadit është hequr pjesa me dy faqe e gjysmë e mendimit të shiitëve imamitë.

Prezantuesi: Pra është hequr mendimi i shiitëve!

I ftuari: Pra është hequr mendimi i shiitëve dhe vepra vijon me pjesën pasardhëse. A është kjo ndërgjegjia e sigurisw intelektuale?!

Unë po ua lë vlerësimin ndjekësve tanë të nderuar dhe të dashuruarve të të vërtetës. Miqtë tanë të cilët janë në lidhje me ne na qortojnë kështu: “Imzot, vallë përse nxeheni kaq shumë ndaj vartësve të Ibn Tejmijjes, uehhabistëve dhe ndjekësve të botëkuptimit fetar emeuist?!”

Ndjekësit tanë të nderuar, për hir të Allahut! Unë nuk po nxehem me ta. Unë vetëm po vë në dukje tradhtitë e tyre në burimet e tyre.

Prezantesi: Kjo është një tradhti ndaj muslimanëve në përgjithësi.

I ftuari: Po... Përsëris se vërtetuesi ka luajtur me veprën me titull: “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës). Tani ti si vërtetues kishe të drejtë që ti lije ashtu siç ishin thëniet të cilat ceken në vepër dhe të vije një shënim. Ti në këtë shënim mund të kishe thënë: “Shkrimtari citon kështu në lidhje me shiitët por unë nuk mendoj kështu. Ne besojmë se rafiditët janë “kafirw” (mohues) të cilët kanë dalur nga feja”. Thuaje këtë; por mos luaj me librin!

Prezantesi: Kjo që ka bërë është një luajtje me mendjet e muslimanëve.

I ftuari: Po ndjekësit tanë të nderuar. Ky është vetëm një shembull... Tani unë nuk po them se veprat që shkruhen dhe botohen ne Arabinë Saudite nuk janë të sigurta. Megjithatë ju duhet t’i lexoni këto lloj veprash duke mos u treguar të shkujdesur dhe duke i krahasuar me kopjet e tjera.

Prezantuesi: Them se është e mundur që këto libra mund të merren dhe të botohen në një vend tjetër, sepse botimi i librave është një ngjarje tregtie. Imzot në këtë çast jemi ballë përballë me të dyja palët. Disa kumtojnë: “Dijetarët shiitë janë të mendimit se Kur’ani ka pësuar ndërrim”. Nga ana tjetër dhe disa shiitë shprehen: “Jo vetëm ne por dhe të tjerët janë të mendimit se Kur’ani ka pësuar ndërrim”. Cili është mendimi dhe qëndrimi juaj për sa i përket kësaj çështjeje?!

I ftuari: Ata të cilët zënë në gojë se shiitët janë të mendimit se Kur’ani ka pësuar ndërrim dhe mundohen që ta përhapin këtë duan që të shpifin ndaj shiitëve. Por ata nuk janë në dijeni se kanë marrë nëpër këmbë dhe shenjtërinë e Kur’anit. Ata duke mos qenë të vetëdijshëm janë duke kryer paragjykim ndaj Islamit dhe janë duke shpifur ndaj tij. Ju po shpifni ndaj disa dijetarëve shiitë ose ndaj disa dijetarëve. Ju po thoni se ata besojnë në ndërrimin e Kur’anit. Megjithatë këta dijetarë me natyrën e tyre përbëjnë pakicën e dijetarëve të dijetarëve të Shkollës së Ehli Bejtit. Dhe ju e dini se përgjegjësia jonë intelektuale nuk është më e pakët se e juaja nëse nuk është më e fuqishme se e juaja. Ne kemi mundësinë që t’i drejtohemi rresht për rresht kuturës suaj dhe të shpalosim gjëra që ju nuk i kushtoni vëmendje.

Prezantuesi: Ju keni për qëllim librat që i kanë botuar uehhabistët.

I ftuari: Sigurisht se uehhabistët janë ata të cilët kanë përhapur këtë sprovë. Muslimanët e tjerë nuk janë përgjegjës të kësaj sprove. Unë dua që të bëj të ditur se kjo është një çështje e rëndësishme në botën muslimane. Sepse vartësit e Shkollës së Ehli Bejtit kanë rastin që t’i drejtohen burimeve dhe kulturës suaj dhe të shpalosin fjalë për fjalë këtë kulturë. Kjo çështje nuk gjendet vetëm në kulturën e shiitëve por gjendet dhe në kulturën e dijetarëve të Ehli Sunnetit.

Të jini të sigurtë se krahas kësaj unë kam në dorë një numër tepër të madh shembujsh në kornizën e kësaj çështjeje unë nuk dua që të hyj në mënyrë të imtësishme në këtë çështje. Pavarësisht kësaj Allahu e di se kushtet më japin shtysë që t’i them këto fjalë. Unë nuk desha që të hyj në këtë çështje. Por dëmi i saj i kthehet Kur’anit dhe muslimanëve. Për më tepër nga kjo përfitojnë armiqtë e Islamit.

Unë dua që të shënjoj dy ose tre shembuj që të mund ta perceptojmë këtë çështje.

Por çështja nuk është ashtu siç pandehni mbi çështjen e ndërrimit të Kur’anit. Mos mendoni se “Në kulturën tonë nuk ka të dhëna që dëshmojnë në ndërrimin e Kur’anit”, sepse dhe në kulturën tuaj janë të pranishme këto lloj përcjelljesh. Ju mund të thoni “Dijetarët tanë nuk sqarojnë kështu”.

Në këtë pikë dhe ne themi të njëjtën. Quajeni se në kulturën tonë ka disa përcjellje në drejtim të ndërrimit. Por dijetarët tanë i hedhin poshtë këto. Lërmëni t’iu jap disa shembuj të shkurtër. Le të fillojmë nga vepra me titull: “Sahihu’l-Buhari” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Buhariut) e Imam Buhariut, e cila është burimi juaj me i rëndësishëm. Sipas jush ky është libri më i shenjtë pas Librit të Allahut.

Përcjellja është kështu: “Umer Ibn Hattabi përcjell si më poshtë: “Me të vërtetë se Allahu e ka dërguar Muhammedin (p.q.m.t.) me të vërtetën, i ka zbritur Librin atij. Brenda ajeteve të zbritura ishte dhe ajeti i “rexhmit” (gurëzimit). Ne e lexuam, perceptuam dhe mësuam përmendësh atë. I dërguari i Allahut (p.q.m.t.) e zbatoi ndëshkimin e gurëzimit dhe ne e zbatuam pas tij. Unë kam frikë se me zgjatjen e kohës ndonjëri në mesin e tyre thotë: “Ne nuk mund ta gjejmë ajetin e gurëzimit në Librin e Allahut” dhe të bie në shkojë në shmangie për sa kohë që lë një detyrim të zbritur nga Allahu”.

Për më tepër ne lexonim dhe këtë ajet - në mesin  ajeteve që lexonim: “Mos ia ktheni fytyrën etërve tuaj. Nuk ka dyshim se kthimi i fytyrës nga etërit tuaj është mohim” ose “Kthimi i fytyrës suaj etërve tuaj është mohim...” (17)

Sipas përcjelljes së sipërcituar  si fillim ishte i pranishëm ajeti i gurëzimit dhe më pas ajeti i kthimit të fytyrës ndaj etërve. Pra është e qartë se këto dy thënie nuk janë nga Kur’ani.

Kini kujdes, prijësi i dytë Umer Ibn Hattabi besonte se Kur’ani që kemi në duart tona nuk është i plotë dhe se ka pësuar ndërrim. Ky pohim kalon në veprën me titull: “Sahihu’l-Buhari” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Buhariut) e Imam Buhariut.

Le të kalojmë në shembullin e dytë: “Tani do të përcjell nga Aisheja që është njëra nga njerëzit më të afërt me të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.). Ajo kumton si vijon: “Ashtu siç dihet ajeti i ndalimit i gjidhënies dhjetë herë ishte në mesin e ajeteve të zbritura të Kur’anit. Më pas ky ajet u shfuqizua me atë që dihet me pesë gjidhënie. Madje i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) ndërroi jetë kur ky numri dhjetë ishte i pranishëm dhe lexohej në Kur’an”. (18)

Në këtë çast në Kur’an nuk gjendet as ajeti shfuqizues i pesë herëve dhe as ajeti i shfuqizuar i dhjetë herëve. Sipas përcjelljes së mësipërme a do të themi se Aisheja beson se Kur’ani që kemi në duart tona është i mangët?

Tani ju mund të thoni: “Imzot, ti na ka thënë se janë shumë. Megjithatë ata thonë se janë disa ajete. Ata nuk thonë se janë njëmijë ajete”.

Prezantuesi: Ata nuk thonë se janë sure.

I ftuari: Shumë e saktë. Tani ejani dhe le t’i hedhim një sy veprës me titull: “Sahihu’l-Ibni Hibbani” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Hibbanit). Përcjellja është kështu: “Kreu i dëshmisë së detyrës së gurëzimit të njeriut që kryen kurvëri ndonëse është i martuar”.

Sipas asaj që përcillet nga Ubej Ibn Kabi ky i fundit bën të ditur se: “Sureja Ahzab ishte sa sureja Bekare”. (19)

Shikoni sureja Ahzab ka 73 ajete. Sipas Ubej Ibn Kabit sureja Ahzab ishte më tepër se dy xhuze, e cila nënkupton se ishte afërsisht sa pesëfishi i sures Ahzab të ditëve të sotme. Sipas thënies së Ubej Ibn Kabit janë hequr përafërsisht dy xhuze nga Kur’ani. E thënë ndryshe nëse sureja Ahzab do të kishte qëndruar siç ishte, sot Kur’ani Famëlartë do të kishte 32 xhuze. Sipas pretendimit të Ubej Ibn Kabit, Kur’anit Fisnik që kemi në duart tona i mungojnë dy xhuze.

Shuajb Arnauti vë këtë shënin në këtë përcjellje: “Asim Ibn Fulani është shumë besnik, ka disa vegime. Përcjellësit e tjerë që ndodhen në zinxhirin e përcjelljes janë përcjellës besnikë të cilët bartin kushtin e Sahihut”. (20)

Përcjellja në fjalë në të njëjtën kohë kalon dhe në veprën me titull: “Ehadithu’l-Muhtare eui’l-Mustahrexhi mine’l-Hadithi Muhtare mimma lem Juharrixhuhu’l-Buhari ue’l-Muslimi fi’s-Sahihajhima” (Hadithet e Zgjedhura ose Nxjerrja e Haditheve të Zgjedhura të Cilat Nuk Janë të Shënuar Nga Buhariu dhe Muslimi në Përmbledhjet e Tyre të Haditheve të Vërteta) e Muhmmed Dijauddin Makdisiut. Sipas kësaj kjo përcjellje është e vërtetë sipas kushteve Buhariut dhe Muslimit.

Ndërsa një tjetër përcjellje është kështu: “Unë e pyeta Ubej Ibn Kabin për ajetin e gurëzimit. Ndërsa ai më dha këtë përgjigje: “Sipas numërimit tuaj sa ajete ka sureja Ahzab?” Unë i thashë: “Shtatëdhjetëetre”. Ndërsa ai shtoi: “Sureja Ahzab ishte sa sureja Bekare ose më e gjatë se ajo”. (21)

Prezantuesi: Pra afërsisht treqind ajete.

I ftuari: Për më tepër ne në këtë sure lexonim dhe ajetin: “Gurëzojini në mënyrë të prerë që të dy burrin e martuar dhe gruan e martuar në rast se kryejnë kurvëri. Me një ndëshkim shembullor nga Allahu. Allahu është fuqiplotë dhe gjykues”. Zinxhiri i këtij lajmi është i vërtetë. (22)

Në kornizën e sqarimeve të kryera deri këtu, kuptohet se dhe në kulturën tuaj janë të pranishme përcjellje, të cilat bëjnë të ditur se Kur’ani që kemi në duart tona është i mangët.

Prezantuesi: Madje dhe në burimet më të rëndësishme tuaja...

I ftuari: Në veprat me titull si: “Sahihu’l-Buhari” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Buhariut) e Imam Buhariut, “Sahihu’l-Muslimi” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Muslimit) e Imam Muslimit dhe “Sahihu’l-Ibni Hibbani” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Hibbanit) e Ibn Hibbanit...

Njeriu çuditet në zënien vend të këtyre haditheve në burime më të rëndësishme të tyre. Ja pra kështu flet njeriu kur i mbyllet largpamësia.

Tani ejani dhe le të shohim veprën me titull: “Xhamiu’l-Ahkami’l-Kur’ani” (Përmbledhësi i Gjykimeve t Kur’anit) e Kurtubiut. Ky i fundit shprehet kështu në suren Ahzab.

Dhirri tha: “Ubej Ibn Kab Ahbari më tha kështu: “Sipas numërimit tuaj sa ajete ka sureja Ahzab?” Unë i thashë: “Shtatëdhjetëetre”. Ndërsa ai shtoi: “Sureja Ahzab ishte sa sureja Bekare ose më e gjatë se ajo”.

Ndërsa ai shtoi: “Nuk ka dyshim se unë kam parë se forma e sures Ahzab ishte ajo e sures Bekare ose më e gjatë se ajo. Për më tepër ne në këtë sure lexonim dhe ajetin: “Gurëzojini në mënyrë të prerë që të dy burrin e martuar dhe gruan e martuar në rast se kryejnë kurvëri. Me një ndëshkim shembullor nga Allahu. Allahu është fuqiplotë dhe gjykues”. Më pas u shfuqizuan ajetet e shfuqizuara.

Ndërsa përcjellja në formën se kjo tepricë, gjendej e shkruar në një faqe në dhomën e Aishes dhe më tej atë hëngri një kec, është një shpikje e mohuesve dhe rafiditëve. (23)

Unë nuk e di se çfarë kanë thënë apo thonë mbi përcjelljet që kalojnë tek vepra e Imam Buhariut.

Prezantuesi: Mbi përcjelljet të cilat preken tek veprat e Imam Buhariut dhe Imam Muslimit.

I ftuari: Unë nuk mund të kuptoj se çfarë mendojnë mbi përcjelljet të cilat zënë vend tek vepra me titull: “Sahihu’l-Buhari” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Buhariut) e Imam Buhariut, “Sahihu’l-Muslimi” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Muslimit) e Imam Muslimit, “Sahihu’l-Ibni Hibbani” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Hibbanit) e Ibn Hibbanit, “Ehadithu’l-Muhtare” (Hadithet e Përzgjedhura). Vallë a janë shpikjet e ateistëve, mohuesve dhe rafiditëve dhe përcjellet që ceken në këto vepra?!

Unë dua që ta mbaroj çështjen duke dhënë një shembull pa e zgjatur tepër fjalën. Unë po përcjell një përjellje që Shejh Albani e ka marë nga vepra me titull titull: “Sahihu’s-Suneti’l-Ibni Maxhe” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Sunnetit të Ibn Maxhes) e Ibn Maxhes. Përcjellja është nga Aisheja e cila thotë si më vijon: “Ajetet mbi çështjen e “rexhmit” (gurëzimit) dhe gjidhënies dhjetë herë (e bërjes së vëllait nga gjiri) ishin të shkruara në një faqe që ndodhej nën shtratin tim. Kur i dërguari ndërroi jetë, ne ishim të zëmë me vdekjen e tij, erdhi një kec dhe e hëngri atë”. (24)

Pra ajo do të thotë se keci e hëngri këtë faqe dhe nuk më mbeti asnjë dëshmi në dorën time për të mjaftuar si dëshmi. Sipas kësaj këtë ajet nuk e ka dëgjuar askush përveç Aishes Nënës së Besimtarëve.

Gjithashtu dhe në veprën me titull: “Musned Ebu Ja’la Meusili” (Zinxhiri i Ebu Ja’la Meusiliut) kalon në këtë formë. “Hyri keci dhe e hëngri”. (25)

Këto përcjellje i kanë përcjellur njerëz si prijësi i dytë, Aisheja, Ubej Ibn Kab Ahbari. Atëherë këta besojnë se Kur’ani që kemi në duart tona është i ndërruar?! Nëse ju besoni se ata njerëz të cilët besojnë se Kur’ani ka pësuar ndërrim janë mohues, atëherë cilin duhet të cilësoni si mohues në fillim në këtë rast?

Prezantuesi: Ju duhet të cilësoni si mohues ata të cilët e përmendin këtë.

I ftuari: Për këtë arsye ndjekësit tanë të nderuar lërmëni t’iu them dy fjali. Ejani dhe la ta mbyllim këtë derë. Betohem në Allahun se jo vetëm që askush nuk ka dobi në këtë por e kundërta ka dëm. Shprehemi kështu sepse shiitët kur e dëgjojnë me veshë këtë pyesin: “Kujt do t’i besojmë?!” Ne nxjerrim librat tonë dhe thonë “Ka ndërrim”, kur shikojmë burimet tuaja thonë: “Ka ndërrim”. Nëse Kur’ani ka pësuar ndërrim atëherë çfarë mbetet pas?! Armiqtë e Islamit me udhën e veprimtarive misionere pretendojnë si vijon: “Ju thoni se Teurati dhe Inxhili janë të ndërruar. Shumë bukur por edhe burimet tuaja thonë se Kur’ani është i ndërruar dhe i mangët. Atëherë ne bashkohemi në të njëjtën pikë me ju. Ashtu siç Teurati dhe Inxhili kanë pësuar ndërrim edhe Kur’ani juaj ka pësuar ndërrim.

Ndjekësit tanë të nderuar ejani dhe la mbyllim këtë derë në mënyrë që armiqtë e Islamit të mos përfitojnë. Për këtë arsye Alame Muhammed Gazzali rrëfen si më poshtë: “Mua më hidhërojnë disa njerëz të cilët i radhisin akuzimet e tyre pa i menduar përfundimet. Ata i bëjnë shumë keq bashkësisë muslimane kur ua adresojnë ndërrimin të mëparshmëve dhe të tjerëve”. (26)

Sepse kështu bie nga autoriteti lidhja më e rëndësishme.

Unë u këshilloj mbarë miqtë që u vënë veshin fjalëve të mia. Unë dua që të mbrojnë shenjtërinë e Kur’anit dhe Islamit. Unë iu bëj lutje që të mos hapin derën se “Kur’ani ka pësuar ndërrim”. Unë do ta mbyll plotësisht këtë derë. Kur’ani nuk ka pësuar ndërrim. Të jini të sigurtë se dijetarët e mëdhenj muslimanë pohojnë se Kur’ani nuk është i ndërruar. Dijetarët e mëdhenj shiitë imamitë thonë se “Kur’ani nuk është i ndërruar”. Askush nuk e ka shtruar pretendimin e ndërrimit të tij përveç disa zërave të çjerrë kundërshtues nga të dyja palët.

Burimet e Referuara Për Këtë Artikull:

1 - Muhammed Ibn Idris Shafiiu, “Umm” (Nëna), vëll. 9, fq. 189, Hadithi Nr: 4144.

2 - Imam Muhammed Gazzali, “Difaun Ani’l-Akideti ue’sh-Sheriati Diddu Metaini’l- Musteshrikini” (Mbrojtja e Kredos dhe Sheriatit në Kundërshtim me Tekstet e Orientalistëve), fq. 220.

3 - Shejh Muhammed Ibn Hasan Hur Amili, “Uesailu’sh-Shia” (Ndërmjetësimet e Shiitëve), “Kitabu’l-Kadi” (Libri i Gykatësit), Kreu i Mbiemrave të Gjykatësit, Kreu i IX, Hadithi Nr: 33347, vëll. 27, fq. 111, Vërtetimi Nga “Muessesetu’l-Ali’l-Bejti li-Ihjai’t-Turathi” (Instituti i Familjes së Shtëpisë në Ringjalljen e Trashëgimisë).

4 - Shejh Muhammed Ibn Hasan Hur Amili, “Uesailu’sh-Shia” (Ndërmjetësimet e Shiitëve), “Kitabu’l-Kadi” (Libri i Gykatësit), Kreu i Mbiemrave të Gjykatësit, Kreu i IX, Hadithi Nr: 33344, vëll. 27, fq. 110, Vërtetimi Nga “Muessesetu’l-Ali’l-Bejti li-Ihjai’t-Turathi” (Instituti i Familjes së Shtëpisë në Ringjalljen e Trashëgimisë).

5 - Shejh Muhammed Ibn Hasan Hur Amili, “Uesailu’sh-Shia” (Ndërmjetësimet e Shiitëve), “Kitabu’l-Kadi” (Libri i Gykatësit), Kreu i Mbiemrave të Gjykatësit, Kreu i IX, Hadithi Nr: 33345, vëll. 27, vëll. 111, Vërtetimi Nga “Muessesetu’l-Ali’l-Bejti li-Ihjai’t-Turathi” (Instituti i Familjes së Shtëpisë në Ringjalljen e Trashëgimisë).

6 - Shejh Muhammed Ibn Hasan Hur Amili, “Uesailu’sh-Shia” (Ndërmjetësimet e Shiitëve), “Kitabu’l-Kadi” (Libri i Gykatësit), Kreu i Mbiemrave të Gjykatësit, Kreu i IX, Hadithi Nr: 33368, vëll. 27, fq. 119, Vërtetimi Nga “Muessesetu’l-Ali’l-Bejti li-Ihjai’t-Turathi” (Instituti i Familjes së Shtëpisë në Ringjalljen e Trashëgimisë).

7 - Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), vëll. 2, fq. 113, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes); Ahmed Muhammed Abdulkadir Melkauiu, “Idaretu’l-Buhuthi’l-Ilmijje ue’l-Ifta ue’d-Daueti ue’l-Irshadi” (Drejtimi i Çështjeve Shkencore dhe i Miratimdhënies dhe i Thirrjes dhe i Udhëzimit), vëll. 1, fq. 82-83, Rijad, Arabi Saudite.

8 - Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), vëll. 2, fq. 114, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes).

9 - Shejh Alame Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), vëll. 2, fq. 114, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes), Vërtetimi dhe Shënimi nga Dr. Muhammedi.

10 - Shejh Alame Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes), vëll. 2, fq. 114, Vërtetimi dhe Shënimi nga Dr. Muhammedi.

11 - Shejh Alame Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes), vëll. 2, fq. 114, Vërtetimi dhe Shënimi nga Dr. Muhammedi.

12 - Shejh Alame Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes), vëll. 2, fq. 69, Vërtetimi dhe Shënimi nga Dr. Muhammedi.

13 - Shejh Alame Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes), vëll. 2, fq. 113.

14 - Shejh Alame Fadil Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), vëll. 2, fq. 89, Shtëpia Botuese: “Mektebetu’th-Thekafeti’d-Dinijje” (Instituti i Kulturës Fetare), “Mejdanu’l-Atebe” (Sheshi Atebe), Kairo, Egjipt.

15 - Shejh Alame Fadil Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), vëll. 2, fq. 89, Shtëpia Botuese: “Mektebetu’th-Thekafeti’d-Dinijje” (Instituti i Kulturës Fetare), “Mejdanu’l-Atebe” (Sheshi Atebe), Kairo, Egjipt.

16 - Rahmetullah Ibn Halilurrahman Hindi, “Idhharu’l-Hakki” (Shfaqja e të Vërtetës), vëll. 3, fq. 928, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Xhili” (Vendi i Shfaqjes); Ahmed Muhammed Abdulkadir Melkauiu, “Ishrafu’r-Riasetu’l-Amme li’l-Idareti’l-Buhuthi’l-Ilmijje ue’l-Ifta ue’d-Daueti ue’l-Irshadi” (Drejtimi i Çështjeve Shkencore dhe i Miratimdhënies dhe i Thirrjes dhe i Udhëzimit), vëll. 1, fq. 82-83, Rijad, Arabi Saudite.

17 - Imam Buhariu, “Sahihu’l-Buhari” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Buhariut), vëll. 5, fq. 24, Hadithi Nr: 6830, Vërtetimi Nga Allame Shuajb Arnauti, “Kitabu’l-Hududi” (Libri i Tejkalimit të Kufirit / Ndëshkimit), “Kreu i gurëzimit të gruas që ka mbetur shtatzënë nga kurvëria”, Hadithi Nr: 6830.

18 - Imam Muslimi, “Sahihu’l-Muslimi” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ima Muslimit), vëll. 2, fq. 606, Hadithi Nr: 1452, “Babu’t-Tahrimi bi Hamsi’r-Radaatin” (Kreu i Ndalimit të Pesë Gjidhënieve).

19 - Alame Shuajb Arnauti, “Sahihu’l-Ibni Hibbani” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Hibbanit), vëll. 10, fq. 273, Vërtetimi Nga Alame Shuajb Arnauti, Hadithi Nr: 4428.

20 - Alame Shuajb Arnauti, “Sahihu’l-Ibni Hibbani” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Hibbanit), vëll. 10, fq. 273, Hadithi Nr: 4428, Vërtetimi Nga Alame Shuajb Arnauti.

21 - Alame Shuajb Arnauti, “Sahihu’l-Ibni Hibbani” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Hibbanit), vëll. 3, fq. 370, Hadithi Nr: 1164, Vërtetimi Nga Alame Shuajb Arnauti.

22 - Alame Shuajb Arnauti, “Sahihu’l-Ibni Hibbani” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Hibbanit), vëll. 3, fq. 370, Hadithi Nr: 1164, Vërtetimi Nga Alame Shuajb Arnauti.

23 - Ebu Abdullah Muhammed Ibn Ahmed Ibn Ebi Bekr Kurtubiu, “Xhamiu li’l-Ahkami’l- Kur’ani” (Përmbledhësi i Gjykimeve të Kur’anit), vëll. 17, fq. 83-84, Vërtetimi Nga Dr. Abdullah Ibn Abdulmuhsin Turkiu.

24 - “Sahihu’s-Suneni’l-Ibni Maxhe” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Ibn Maxhes), vëll. 2, fq. 118, Vërtetimi Nga Muhammed Nasiruddin Albani.

25 - “Musned Ebu Ja’la Meusili” (Zinxhiri i Ebu Ja’la Meusiliut), vëll. 8, Vërtetimi Nga Husejn Selim Esedi.

26 - Imam Muhammed Gazzali, “Difaun Ani’l-Akideti ue’sh-Sheriati Diddu Metaini’l- Musteshrikini” (Mbrojtja e Kredos dhe Sheriatit në Kundërshtim me Tekstet e Orientalistëve), fq. 209.

Sqarime të Nevojshme:

(f.m.t.) - falenderimi mbi të
(k.m.t.) - krenaria mbi të
(l.m.t.) - lartësimi mbi të
(p.m.t.) - paqja mbi të
(p.q.m.t.) - paqja qoftë mbi të

 

Vijon...

Burimi : Medya Şafak