Sejjid Abbas Musavi ishte një udhëheqës universal që theu barrierat e identitetit të tij dhe i kapërceu kufijtë gjeografikë me lëvizjen e rezistencës që ndërmori. Ky imazh i një lideri ndërkombëtar është një nga tiparet më të rëndësishme dhe gjithëpërfshirëse të fazës fillestare të Rezistencës Islame në Liban sot. Falë kësaj gjithëpërfshirjeje, imazhi i liderit të parë të rezistencës, Sejjid Musavi, iu transmetua një lideri tjetër ndërkombëtar, Imad Mughniyeh, dhe prej andej Qasem Soleimani, i cili u bë një figurë ndërkombëtare duke u zhvendosur midis fronteve të Libanit, Palestinës, Sirisë dhe Irakut. Kështu, Shahid Abbas Musavi, i cili shkonte e kthehej mes Pakistanit, Afganistanit dhe Iranit dhe iu bashkua çështjes së Palestinës, fitoi titullin e një udhëheqësi universal dhe një martir i Umetit, i cili mbante barrën e Umetit dhe i kapërceu kufijtë e kombeve.

Një lider i bashkuar me Palestinën…

"Prill 1968… Një grup militantësh që niseshin nga Libani u ndeshën ballë për ballë me forcat pushtuese izraelite dhe u përfshinë në një përleshje të dhunshme në Jordani. Ky konflikt në Jordani përfundoi me vrasjen e një të riu libanez të quajtur Khalil Izzeddin al-Jamal." Ky martirizim ishte hapi i parë i një fillimi të ri.

Al-Jamal ishte një nga të rinjtë e parë i cili ra dëshmorë për Palestinën. Trupi i tij u dërgua nga Bejruti me një ceremoni funerali madhështor ku morën pjesë të gjitha sektet dhe identitetet etnike. Në mesin e atyre të cilët morën pjesë në varrim ishte edhe një i ri 15-vjeçar i quajtur Abbas Ali Musavi. I riu Mousavi ishte shumë i interesuar për çështjen palestineze. Ai ndiqte të gjitha numrat e revistës palestineze “Revolucioni ynë” dhe i mbante fotografitë e botuara në revistë duke i varur në murin e dhomës së tij. Martirizimi i Khalil al - Jamal ishte gjithashtu një pikë kthese vendimtare në jetën e Musaviut. Kështu, ai hodhi hapin e tij të parë drejt të ardhmes së lidershipit që e priste.

Pas lamtumirës së Al-Jamal, Sejjid Abbas Musavi u kthye në qytetin e Nabi Shayth në luginën Baalbek të Libanit. Nga këtu ai eci në zonën e al-Nabi al-Asbat për të hyrë në rajonin al-Zabadani në territorin sirian. Ai ndoqi kampin më të rëndësishëm stërvitor në Qudsaya, që ndodhet në fshatin e Damaskut. Ky ishte një nga kampet e para të stërvitjes ushtarake të krijuara nga Lëvizja Fatah. Nga ajo që udhëheqësi palestinez i asaj periudhe, Abu Musa, tregoi për Musavin në intervistën e tij të fundit para vdekjes, mësojmë se Sejjid Abbas Musavi filloi të hidhte hapat e parë të luftës së tij për çështjen palestineze në këtë kamp stërvitor.

Ndërsa Sejjid Musavi po merrte stërvitje ushtarake në radhët e lëvizjes Fatah për t'u bashkuar me grupet e armatosura palestineze, babai i tij po udhëtonte nga një vend në tjetrin për të gjetur djalin e tij Abbas. Babai i Sejjid Abbas Musavi gjeti djalin e tij, i cili ishte plagosur në këmbë dhe mori rrugën drejt kampit palestinez për ta kthyer në shtëpi.

Vendimi i Sayyed Abbas Mousaviut ishte që të ndiqte mësimet e Hawza (medresesë) pa u larguar nga kauza palestineze. Ai iu bashkua Sejjid Musa al-Sadrit në qytetin e Tiros dhe mori mësime prej tij. Prania e lëvizjes së Sayyed Musa al-Sadr në fushën libaneze dhe efektiviteti i saj si në politikë ashtu edhe në jetën e përditshme ishin të rrënjosura në karakterin e Sejjid Abbas Musavi. Më vonë, Musaviu vazhdoi studimet e tij me Sejjid Mohammad Baqir al-Sadr në Najaf al-Ashraf.

Gjatë viteve të luftës në nivel lokal dhe në rrugën e luftës ndërkufitare, Palestina ka qenë gjithmonë filli kryesor që i bashkon, i vetmi drejtim i busullës së tyre dhe një adresë që bashkon lëvizjet islame. Kudo që shkonte Sejjid Abbas Musavi, Palestina vinte me të me praninë e tij, me kujtimin dhe hapat e tij. Kjo prani ishte një pasqyrim i besimit të Musavi në kauzën e popullit të tij.

Në vjeshtën e vitit 1991, Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Sovjetik ftuan regjimin sionist dhe vendet arabe të merrnin pjesë në Konferencën e Madridit me qëllim për të zgjidhur konfliktin në mes dy palëve. Edhe pse Republika Islamike e Iranit e refuzoi këtë konferencë dhe ofroi të organizonte një kundërkonferencë që do të bashkonte grupet palestineze, ky qëndrim mbeti pothuajse jetim, për shkak se nuk mori mbështetje nga askush. Dëshmori Abbas Musavi ishte si dinamoja kryesore e Konferencës së Teheranit. Ai punoi shumë për të zgjidhur konfliktet që kishin filluar të zgjeroheshin brenda Palestinës. Selia e tij në kryeqytetin iranian u shndërrua në një qendër biznesi që nuk ishte e qetë derisa ai paraqiti një propozim të njohur nga një aleancë prej dhjetë grupesh palestineze që kundërshtonin Konferencën e Madridit ose vendimet që i jepnin legjitimitet vendbanimeve sioniste.

Fusha e hapur e luftës Liban

Sejjid Abbas Musavi besonte se dijetarët duhet të marrin iniciativën për të vepruar në nivel lokal. Prandaj, ai mendonte se Havza luajti një rol më të madh përtej sferës shiite në Liban. Baalbek ishte zgjedhja e parë pasi ishte fusha më e largët nga ngjarjet e luftës që po shkatërronin Bejrutin dhe atmosferën e tensionuar në Libanin jugor. Më 14 mars 1978, armiku Izrael nisi një sulm në Liban, i cili e lejoi atë të pushtonte territoret që ndodheshin në jug të lumit Litani. Sejjid Abbas ishte një forcë shumë e rëndësishme në drejtimin e shoqërisë drejt xhihadit.

Në verën e vitit 1982, armiku e shtriu pushtimin e tij deri në Bejrut. Ky sulm e detyroi Sejjid Abbas Musavi të kthehej nga Teherani së bashku me Sheikh Raghib Harb. Duke ardhur në rajon nga Siria, Abbas Musavi filloi një mobilizim popullor kundër okupimit në xhaminë Imam Ali në Baalbek. Numri i vullnetarëve që erdhën për të luftuar kundër Izraelit vetëm nga rajoni i Baalbekut ishte afërsisht 200. Më vonë po atë vit, u mbollën farat e para për rrethin politik të Hezbollahut. U zgjodh Këshilli 9 anëtarësh Shura dhe Sejjid Abbas Musavi u bë zëdhënësi zyrtar i Hezbollahut.

Më vonë ata shkuan për të vizituar Imam Khomeinin. Duke e uruar këtë hap, Imami i tha delegacionit të kryesuar nga Dëshmori Musavi: "Unë shoh fitoren në ballin tuaj". Sejjid Abbas Musavi u kthye në Liban me një dekret fetar mbi domosdoshmërinë e luftës kundër armikut kudo dhe me çdo mjet. Sipas fjalëve të liderit të Hezbollahut, Sejjid Abbas filloi ta paraqiste Rezistencën jo si një projekt martir, por si një projekt fitoreje… Ky model i Rezistencës vazhdoi derisa Hezbollahu publikoi mesazhin e tij të parë të hapur në vitin 1985.

Pastaj filloi faza e stërvitjes ushtarake dhe e mobilizimit masiv. Sejjid Abbas Mousavi mbikëqyri personalisht të gjitha operacionet ushtarake, veçanërisht veprimet martire të Ahmed Kasir dhe Amir Kalakash. Nismëtarët e Rezistencës Islame u formua në Bekaa, Jug, Periferi dhe Bejrut nën mbikëqyrjen personale të Sejjid Abbas Musaviut. Ndërkohë, Abbas Musavi shkoi në Jug për t'u koordinuar me Sheikh Raghib Harb. Operacionet e rezistencës e detyruan armikun të tërhiqej nga rajone të ndryshme në jug dhe në perëndim të Bekaas, të cilat quheshin kordonë sigurie, në kuadër të politikës së armikut të "grushtit të hekurt".

Në atë kohë, Sejjid Abbas Musavi u zhvendos në lagjen Raml në qytetin e Surit si kryetar ushtarak i Rezistencës në Jug. Këtu ai filloi të mbikëqyrte drejtpërdrejt operacionet sulmuese të cilat do të formonin tiparet karakteristike të fazës tjetër. Dëshmori Sejjid Abbas Mousavi komandonte drejtpërdrejt operacionet. Gjatë mandatit të tij, në vitin 1986, në rajonin e Sucedit u krye operacioni i parë me video i drejtuar nga Rezistenca Islamike. Më 16 shkurt 1986 u zhvilluan operacionet e para të marrjes së robërve nga ushtria izraelite. Kjo u pasua nga një pushtim gjashtë-ditor, i cili përfundoi me dështimin e armikut për të kapur dy ushtarë të tij dhe filluan operacionet e rezistencës.

Këshilli Shura i Hezbollahut u mblodh më 21 prill 1991 dhe zgjodhi Sejjid Abbas Musavi si Sekretar të Përgjithshëm dhe Komandant të Rezistencës. Sejjid Hassan Nasrallah deklaroi se Abbas Mousavi e pranoi postin e tij të ri me shumë vështirësi pas diskutimeve të cilat zgjatën rreth 10 ditë.

Pasi u zgjodh Sekretar i Përgjithshëm, Sejjid Abbas Musavi forcoi shërbimet mbështetëse për komunitetet e Rezistencës dhe rrethinat e tyre, me një qasje paralele me aksionin e Rezistencës. Sejjid Abbasi jo vetëm që i shoqëroi muxhahidët në rrugën e luftës, por në të njëjtën kohë edhe kujdesej për punët dhe nevojat e njerëzve në jetën e tij të përditshme. Në këtë kuadër, ai vizitoi lagjet ku kishte popullsi të dendur për të parë drejtpërdrejt nevojat dhe hallet e tyre. Çdo të premte, ai hapte shtëpinë e tij për të mirëpritur njerëzit dhe për të dëgjuar problemet e tyre dhe për të ndihmuar në zgjidhjen e tyre. Ata që jetuan me Dëshmorin Abbas Musavi thonë se kur rrugët për në disa fshatra në Bekaa u mbyllën për shkak të një stuhie bore në vitin 1992, Sayyed mblodhi 50,000 dollarë për të ndihmuar njerëzit e bllokuar në shtëpitë e tyre në rajon. Ata që mbetën të bllokuar në fshatrat e tyre i përdorën këto para për t'u kthyer në jetën e tyre normale pas pastrimit të rrugëve të mbuluara nga bora. Sejjid po ashtu kërkoi që një grup mjekësh dhe infermierësh të dërgoheshin në rajon për të ofruar shërbime shëndetësore për këto familje.

Rezistenca Ndërkombëtare

Sejjid Abbas Musavi, i cili kishte një kauzë dhe besim universal, vendosi të bashkohej me frontin iranian për të mbrojtur vlerat e shenjta kundër luftës së filluar nga regjimi i Irakut Baath në 1983 dhe shkoi në qytetin e Ahvazit në Teheran. Ky ishte një front mbrojtës midis dy palëve. Mirëpo, menjëherë pas kësaj, i dërguari personal i Imam Khomeinit, Shejh Abbas al - Kabi, erdhi dhe i dërgoi një mesazh Shahid Abbas Musaviut që ai duhet të linte frontin këtu dhe të kthehej në Liban, sepse pozicioni që e priste në Liban ishte më i rëndësishëm sesa të qenit në frontin iranian. Dhe kështu ndodhi, Sayyed Abbas Musavi u takua atë ditë me Imam Khomeinin dhe u kthye për të vazhduar punën e tij xhihadiste në Liban. Ai e zgjeroi rolin e tij përtej territorit shiit deri në Tripoli dhe e shtriu koordinimin e tij me Said Shaban në Saida në koordinim me Shejh Maher Hammud. Ai e zgjeroi rolin e tij përtej territorit shiit deri në Tripoli dhe e shtriu koordinimin e tij me Said Shaban në Saida në bashkëpunim me Shejh Maher Hammud.

Vizita e Sejjid Musavi në Pakistan më 18 mars 1990 si pjesëmarrësi më i rëndësishëm në një konferencë në mbështetje të çështjes palestineze tregon se ajo shkoi përtej dimensionit të saj lokal në Liban. Sejjid Abbas Musavi vizitoi më shumë se 17 fshatra dhe qytete në Pakistan dhe mori një pritje të ngrohtë nga njerëzit. Ngrohtësia e kësaj pritjeje i habiti ata që e shoqëruan në udhëtimin e tij.

Palestina, Rezistenca, dinakëria e Amerikës, mizoria pushtuese e Izraelit, armiqësia dhe përqendrimi në unitetin e Islamit ishin temat më të rëndësishme që Sejjid Abbas Musaviu trajtoi në të gjitha udhëtimet e tij. Abbas Musavi, i cili shkoi në Afganistan nga Pakistani, vizitoi fshatrat dhe zhvilloi takime me liderët e partive afgane. Ai kërkoi të vizitonte luftëtarët afganë të cilët luftonin okupimin sovjetik, por iu refuzua për shkak të rreziqeve serioze të sigurisë.

Kashmiri ishte ndalesa e tretë e vizitës së Sejjid Abbas Musavi. Në fjalimin e tij të hapur për popullin e rajonit përmes një fjalimi radiofonik ku shkoi për të parë kushtet e jetesës në Kashmir, Sejjid Musavi theksoi se ai mbështet të gjithë njerëzit me shpirt të lirë që çliruan fatin e tyre kundër okupimit.

Sejjid Abbas Musavi vendosi modelin e udhëheqjes universale në rrugën e xhihadit të hapur në fusha të ndryshme. Në këtë kuptim, linjat e tij u bënë të qarta te lideri (Sejjid Nasrallah) i cili ndoqi modelin e nxjerrë nga udhëheqësi i parë. Ai ia kushtoi konceptet e Xhihadit Universal dhe Rezistencës një umeti të lirë, fisnik dhe të aftë. Periudha e dëshmorit Abbas Musavi ishte faza më sfiduese për armikun. Dhe Abbas Musavi, i cili ishte vazhdimisht në lëvizje mes fronteve, iu bashkua komandantëve martirë si udhëheqës universal.

Informacioni i përdorur në këtë artikull bazohet në dokumentarin "Udhëheqësi i Xhihadit dhe Martirizimit", i paraqitur në katër pjesë nga televizioni al-Manar.