Ndërsa zyrtarët në Uashington dhe Tel Aviv nuk e kishin marrë ende veten nga tronditja nga raketa e fshehtë balistike e Iranit, Khorramshahr - 4, Korpusi i Gardës Revolucionare (DMO) i befasoi më tej armiqtë e saj duke njoftuar surprizën e re ushtarake.

Raketa hipersonike Fettah, e fundit nga arritjet strategjike të DMO, u prezantua të martën në një ceremoni ku morën pjesë presidenti Seyyid Ibrahim Reisi, komandanti i DMO gjeneral Hysejin Selami dhe komandanti i Forcave Ajrore të DMO, gjeneral Emirali Hajizadeh.

Gjenerali Hajizadeh foli në përvjetorin e martirizimit të gjeneralit Hassan Tehrani Moghaddam, 'babait të teknologjisë raketore të Iranit', në nëntor të vitit të kaluar dhe kishte dhënë lajmin se Irani kishte zhvilluar një raketë hipersonike, duke thënë se kjo armë mund të manovrojë në hapësirën e brendshme dhe të jashtme.

Gjenerali tha se: "Kjo raketë mund të depërtojë në mburojat e mbrojtjes dhe nuk mendoj se në dekadat e ardhshme do të zhvillohet një teknologji që do ta kundërshtojë atë", ndërsa në lidhje me këtë armë, e cila u zhvillua me burime të brendshme dhe ndryshoi rregullat e lojës, gjenerali u shpreh: “Kjo raketë synon sistemet e mbrojtjes ajrore të armikut dhe shënon një përparim të madh brezash në teknologjinë raketore."

Aftësitë e Fattah

Të konsideruara tashmë si një nga raketat më të fuqishme të zhvilluara globalisht, raketat hipersonike kanë shumë aftësi që lejojnë pronarët e tyre të eliminojnë kërcënimet ndaj territorit të tyre. Raketa Fattah gjithashtu ka karakteristika unike që e bëjnë Iranin superior ndaj fuqive të tjera ushtarake në rajon.

Në ceremoninë e hapjes, gjenerali Hajizadeh theksoi gjithashtu:

"Kjo raketë e prezantuar sot është unike në botë. Irani është bërë një nga katër vendet me këtë teknologji Nuk ka asnjë sistem mbrojtës raketor që mund të kundërshtojë teknologjinë e raketës Fattah. Ndërsa ka kundërarmë për armë të tjera si tanke, anije dhe avionë, raketa Fettah nuk mund të shkatërrohet nga asnjë raketë sepse lëviz në drejtime dhe lartësi të ndryshme. Armët kundër raketave lëvizin sipas një vektori të caktuar, dhe shpejtësia e këtij vektori është, natyrisht, më e ulët se shpejtësia e një rakete hipersonike."

Duke vënë në dukje se raketa hipersonike e Iranit ka një shpejtësi prej 13 Mach, gjenerali vazhdoi kështu: "Është e pamundur t'i rezistosh një rakete me këtë shpejtësi. Veç kësaj, rrezja e kësaj rakete është përcaktuar 1400 kilometra dhe e godet objektivin me saktësi të plotë. Nga ana tjetër, aktivitetet tona në këtë fushë nuk përfundojnë me prodhimin e kësaj rakete. Ne do të vazhdojmë të ecim përpara në këtë rrugë, në mënyrë që asnjë armik të mos mendojë të sulmojë Iranin."

Vlen të përmendet se Mach 1 është e barabartë me shpejtësinë 1234 kilometra në orë, e cila quhet shpejtësia e zërit. Kjo do të thotë se Fattah mund të qëllohet në objektivin armik me një shpejtësi 13 herë më të madhe se shpejtësia e zërit.

Për më tepër, veçori të tjera të raketës së sapo prezantuar janë garancia e teknologjisë me dekada, përdorimi i karburantit të ngurtë të gjeneratës së re dhe koka konike. Duke pasur një shtytës me lëndë djegëse të ngurtë me hundë të lëvizshme në fazën e dytë, ai është i aftë të arrijë shpejtësi shumë të larta dhe të kryejë manovra të ndryshme në zona të jashtme dhe të brendshme për të shmangur çdo sistem të mbrojtjes ajrore armike. Sistemet më të avancuara anti balistike amerikane, duke përfshirë THAAD, Patriot dhe Aegis, si dhe të gjitha ato sioniste si Iron Dome, David's Sling, Arrow dhe Barak, janë joefektive kundër raketës hipersonike Fattah.

Raketat hipersonike, të cilat fluturojnë pesë herë më shpejt se shpejtësia e zërit dhe kanë shtigje fluturimi komplekse dhe të ndryshme, shihen si një kërcënim serioz dhe këto karakteristika e bëjnë të vështirë parandalimin e tyre. Duke marrë parasysh këto karakteristika, raketa e re përbën një kërcënim alarmues për armiqtë e Iranit.

Kur Irani foli për teknologjinë hipersonike vitin e kaluar, SHBA dhe Evropa pretenduan se Teherani nuk mund ta zhvillonte këtë teknologji dhe po bënte bllof për t'i dërguar mesazhin regjimit izraelit dhe vendeve arabe se kishte raketa të fuqishme me të cilat ata mund të hakmerreshin nëse donin të merrnin veprim kundër tyre. Megjithatë, lëshimi i raketës vërtetoi se premtimi i Iranit nuk ishte i kotë dhe se bota duhet të pranojë fuqinë e Republikës Islamike.

Vetëm Rusia, Kina dhe Shtetet e Bashkuara kishin teknologjinë për të prodhuar raketa lundrimi dhe balistike, dhe Irani është tani vendi i katërt me këtë aftësi. Kjo është një fitore për Republikën Islamike, e cila përballet me presion të madh politik dhe mediatik nga Perëndimi dhe turistët e tij në rajon.

Raketat hipersonike kanë aftësinë të ndryshojnë ekuilibrin e luftës. Hipersonik i referohet raketave ose plumbave që lëvizin me një shpejtësi prej 5 deri në 25 herë më shumë se shpejtësia e zërit, dhe një plumb me këtë shpejtësi udhëton ndërmjet 2 dhe 8 kilometra në vetëm një sekondë.

Rritja parandaluese e vendit

Irani ka bërë përparim të konsiderueshëm në prodhimin e raketave në vitet e fundit dhe gjithçka, nga raketat me rreze të gjatë deri te raketat më të fundit hipersonike, është dëshmi se Teherani, pavarësisht se është nën sanksione të rënda perëndimore, po zhvillon armë krejtësisht indigjene që rivalizojnë versionet e huaja, falë shkencëtarëve të vet.

Irani deri më tani e ka mbajtur rrezen e raketave të tij në 2000 kilometra dhe kjo rreze është përcaktuar në përputhje me strategjinë e mbrojtjes së vendit. Shkencëtarët nëse duan kanë kapacitetin për të prodhuar të gjitha llojet e raketave në një kohë të shkurtër. Me fjalë të tjera, me rritjen e nivelit të kërcënimeve ndaj interesave kombëtare të Iranit, në të njëjtën masë do të rritet edhe aftësia parandaluese e Iranit kundër armikut.

Zhvillimi i raketave hipersonike nga Irani, i cili ka arritur të krijojë një ekuilibër fuqie në rajon me raketat e tij që nga dekada e fundit, do ta rrisë këtë aftësi parandaluese disa herë.

Makth i ri për Tel Avivin dhe Uashingtonin

Irani prezantoi raketën e tij hipersonike në një kohë kur kërcënimet amerikane dhe izraelite ndaj integritetit të tij territorial janë shtuar muajt e fundit. Me fjalë të tjera, ky publicitet shërben si një paralajmërim për armiqtë se tani e tutje ata duhet të kenë parasysh të gjitha dimensionet kur ndërmarrin ndonjë veprim kundër Teheranit.

Pa dyshim, aftësia parandaluese e Iranit i shërben kryesisht sigurisë dhe integritetit të tij territorial kundër kërcënimeve të jashtme, veçanërisht Izraelit, dhe zhvillimi hipersonik nuk bën përjashtim. Fakti që këto raketa mund të arrijnë regjimin izraelit në më pak se 10 minuta do të thotë një makth i tmerrshëm për liderët izraelitë të cilët nuk posedojnë asgjë për ta neutralizuar këtë armë të tmerrshme. Përveç dëmtimit të murit të zjarrit të Izraelit, kjo çështje dobëson dorën e Izraelit në negociatat e prapaskenave për normalizimin me vendet arabe. Në fund të fundit, një nga atutë më të rëndësishme që Tel Avivi përdori për të bindur liderët arabë që të merrnin pjesë në procesin e normalizimit ishte t'i ndihmonte ata të përmirësonin kapacitetin e tyre mbrojtës dhe sot është bërë e qartë për udhëheqësit arabë se regjimi izraelit nuk mund të mbrojë as sigurinë e tij.

Uashingtoni dhe Tel Avivi kishin plane për të zhvilluar një sistem të integruar rajonal të mbrojtjes ajrore me financim arabë kundër raketave dhe mjeteve ajrore pa pilot të Boshtit të Rezistencës të udhëhequr nga Irani, por raketa e fundit Fattah në mënyrë efektive e rrëzoi këtë projekt.