Për t'i shpëtuar rolit të Sizifit, regjimit izraelit do t'i duhet të luftojë me veten, e jo me rezistencën palestineze, Hezbollahun apo rezistencën jemenase dhe irakiane.

Shtypi izraelit njoftoi se më 1 korrik, forcat e regjimit planifikonin të përfundonin operacionet e tyre në Rafah dhe t'i jepnin fund luftës në rajon në formën e saj aktuale.[1]

Por, çfarë qëllimi arriti regjimi izraelit, që tani po ndërprenë operacionet dhe po planifikon "përfundimin e luftës në formën e saj aktuale" brenda pak ditësh?

Siç mund ta mbani mend, sulmi në Rafah ishte një vendim që e vuri Izraelin ballë përballë me mbështetësin e tij më të madh, regjimin amerikan.

Regjimi i Uashingtonit e kishte kundërshtuar sulmin në Rafah prej muajsh me të ashtuquajturën 'ndjeshmëri civile', duke deklaruar se 1.5 milionë civilë jetuan atje për një kohë të gjatë. Megjithatë, ai u bind menjëherë për dy arsyet e Netanyahut dhe madje tregoi mirëkuptim për bombardimin e drejtpërdrejtë të regjimit të qyteteve me tenda [2].

Premtimi i fitores i Izraelit ishte ajo që e bindi menjëherë Shtëpinë e Bardhë për sulmin në Rafah.

Sipas kryeministrit izraelit, forcat e armatosura të Hamasit u shkatërruan kryesisht në luftën që filloi pas 7 tetorit; por 4 batalione ishin ende në Rafah. “Nuk ishte e mundur të arrihej qëllimi i luftës duke lënë katër batalione të Hamasit në Rafah pa e eliminuar Hamasin”[3], prandaj, asnjë fuqi në botë nuk mund të parandalonte sulmin tokësor në Rafah.[4]

Pra, a shkatërroi regjimi izraelit 4 batalionet e mbetura të Hamasit, duke arritur kështur fitore, përpara se të shpallte një plan për të ndaluar operacionet në Rafah dhe për t'i dhënë fund luftës në formën e saj aktuale më 1 korrik?

Sigurisht që jo.

Ndryshe nga pretendimet e Benjamin Netanyahu, vetë zyrtarët ushtarakë të regjimit pranuan se kapaciteti ushtarak i Hamasit nuk ishte dëmtuar në asnjë mënyrë.

Shujaiyeh në veri, për të cilin regjimi pretendonte se ishte pastruar nga Hamasi në muajt e parë, si dhe Deir al-Baleh, Khan Yunus, Nuseyrat, Megazi, Burayj, etj. në pjesët qendrore dhe jugore, të cilat ai pretendonte se ishin marrë nën kontroll në janar dhe prill, ishin ende nën kontrollin e Hamasit.

Ushtria izraelite njoftoi se ishin përfshirë në përleshje në 40 pika të ndryshme javën e kaluar, për shembull në Shujaiya, të cilën ata pretenduan se e kishin pastruar plotësisht nga kryengritësit në fillim të luftës, dhe media izraelite pranoi se pjesa më e madhe e Gazës ishte ende nën kontrollin e Hamasit.[5]

Ajo që kishte ndodhur që nga fillimi i luftës ishte kjo: Regjimi izraelit po shkatërronte një zonë me bombardime ajrore, pa njohur asnjë vijë të kuqe njerëzore dhe morale, më pas njësitë e këmbësorisë hynë në atë zonë, njoftuan se kishin marrë kontrollin dhe po kërkonin për infrastrukturën ushtarake të rezistencës në mënyrën e tyre.

Por, rezistenca u angazhua në luftë guerile, e jo në mbrojtje të zonës dhe gjatë bombardimeve intensive të regjimit, ata u kthyen në vendet ku ishin tërhequr dhe shkatërruan trupat izraelite me prita.

Në fakt, nuk kishte asnjë rajon ku regjimi izraelit mori kontrollin dhe shkatërroi infrastrukturën ushtarake të rezistencës. Kishte zona ku forcat e rezistencës fillimisht u tërhoqën, siç kërkonte lufta guerile, dhe më pas u kthyen, duke i kthyer ato në ferr për trupat tokësore izraelite.

'Suksesi Sizifi' i ushtrisë izraelite

Në një intervistë për televizionin izraelit Channel 13, Giora Eiland, një gjeneral-major në pension, shpjegoi aventurën ushtarake të ushtrisë izraelite në Gaza me shembullin e Sizifit nga mitologjia greke.

Sizifi u dënua nga perënditë të ngrinte një shkëmb të madh në majë të një kodre dhe sa herë që i afrohej majës së kodrës, shkëmbi rrokullisej përsëri dhe gjithçka fillonte nga e para.

Gjenerali Eiland e përshkroi luftën e Izraelit në Gaza si "Ka diçka zhgënjyese në të gjitha këto operacione. Është si një kompleks Sizifi që shtyn një gur në një mal dhe pastaj e rrokulliset përsëri poshtë."

Fakti që lufta e Izraelit në Gaza është një 'luftë sizife' është bërë pikëpamja e zakonshme e shumicës së njerëzve, përveç Netanyahut dhe partnerëve të tij të koalicionit.

Qeveria nuk ka zgjidhje tjetër veçse të vazhdojë luftën dhe të përpiqet ta shtyjë shkëmbin gjithnjë e më të rëndë lart kodrës përsëri dhe përsëri.

Të gjithë në Izrael janë të vetëdijshëm se përfundimi i luftës pa arritur qëllimet e shpallura në fillim të luftës do të ishte një fatkeqësi jo vetëm për të ardhmen politike të partive në pushtet, por edhe për mbijetesën e regjimit.

Për këtë arsye, i gjithë publiku izraelit pranoi vazhdimin e përpjekjeve Sizifi të regjimit në Gaza deri më 1 korrik dhe mbështeti në mënyrë të dëshpëruar luftën e Gazës, duke e ditur se ajo nuk do të rezultonte me fitore.

Ekuacioni ndryshon nga shkëmbi më i madh

Vendimi i regjimit izraelit për të ndaluar operacionet në Rafah dhe për të "përfunduar luftën në formën e saj aktuale" më 1 korrik nuk u deklarua si një vendim i marrë sepse u arritën qëllimet e parashikuara.

Në fakt, Netanyahu, i cili e justifikoi sulmin e Rafahut duke "shkatërruar 4 batalionet e fundit të Hamasit", nuk mundi të deklaroi as një objektiv të vetëm të arritur.

Përkundrazi, ai u përpoq ta shpjegonte përfundimin e luftës së Gazës "në formën e saj aktuale" me një problem tjetër, më të madh.

Disa ditë para vendimit më 1 korrik, Netanyahu tha se "faza e sulmit intensiv të luftës në Rripin e Gazës është gati të përfundojë dhe ushtria mund të fokusohet në kufirin libanez".[7]

Kjo ishte qartë një deklaratë se ai duhej t'i jepte fund luftës së Gazës për të shmangur luftën me Libanin.

Megjithatë, Netanyahu në veçanti dhe regjimi në përgjithësi nuk kishin zgjidhje tjetër veçse të zgjasnin luftën e Gazës; Sepse asnjë nga qëllimet e shpallura në fillim të luftës, 'shkatërrimi i rezistencës', 'shpëtimi i të burgosurve' dhe 'krijimi i një administrate të re në Gaza që donte Izraeli' nuk mund të arrihej.

Ndoshta 186 mijë njerëzit e vrarë në Gaza [8] mund t'i shiten publikut vendas izraelit si personel ushtarak i Hamasit dhe shkëmbimi i të burgosurve mund të tregtohet si shpëtim i të burgosurve; Megjithatë, krijimi i një administrate të re në Gaza që dëshiron regjimi izraelit varet nga shkatërrimi i rezistencës dhe në këtë drejtim, Izraeli mund të jetë po aq i suksesshëm sa Sizifi.

Prandaj, në vendimin e shpallur më 1 korrik nuk bëhet fjalë për përfundimin e plotë të luftës, por për “përfundimin e saj në formën aktuale”.

Përfundimi i luftës në Gaza "në formën e saj aktuale" nuk do të thotë tërheqje e forcave të regjimit nga e gjithë Gaza dhe fundin e sulmeve.

Qëndrimi i forcave të regjimit në korridorin Netzarim, i cili ndan në dysh veriun dhe jugun e Gazës, dhe korridorin Selahaddin, i cili mbulon kufirin Gaza - Egjipt nga porta kufitare Kerem Abu Salim deri në Mesdhe, si dhe vazhdimi i sulmeve ajrore përkufizohet si "përfundimi i luftës në formën e saj aktuale".

Sizifin në Liban e pret një mal, e jo një shkëmb

Deklarata e kryeministrit izraelit Benjamin Netamyahu më 24 qershor se "lufta intensive në Gaza do të përfundojë" përbënte një kërcënim lufte kundër Libanit.

Netanyahu dha mesazhin se do të përdorte trupat që do të tërhiqte nga Gaza, jashtë korridorit Netzarim dhe Salahaddin, në luftën me Libanin dhe kërcënoi Hezbollahun se do ta shndërroj Libanin në Gaza.

Kërcënimi i Izraelit për luftë kundër Hezbollahut, i cili nuk mund të përballet me Hamasin në Gaza, në fakt nuk merret seriozisht.

Sepse përkrahësit perëndimorë të regjimit, veçanërisht amerikanët, paralajmërojnë se Hezbollahu është një shkëmb njëqind herë më i rëndë se Hamasi dhe Libani është një kodër njëqind herë më e lartë se Gaza.[9]

Ehud Olmert, i cili ishte kryeministër i Izraelit gjatë luftës së vitit 2006, kur pësoi një disfatë të rëndë nga Hezbollahu, tërheq vëmendjen për dimensionin ekzistencial të rrezikut, duke u shprehur se "Nuk jam i sigurt nëse Hezbollahu do të dëshironte ta zgjeronte luftën deri në pikën ku do të përpiqej të përdorte të gjitha armët e tij. Por sapo ta ndiejnë këtë gjë, nuk ka kthim prapa. Është më e rrezikshme për ta të ndihen sikur mund t'i përdorin të gjitha armët sesa t'i përdorin ato në të vërtetë, sepse po i përdorën ato njëherë, ju keni mbaruar. Nuk mund t'i kërcënosh më."[10]

Mediat izraelite tërheqin vëmendjen edhe për dimensionet alarmante të rritjes së numrit të shkarkimeve[11] dhe mungesës së pjesëve rezervë, municioneve, motivimit dhe madje edhe ushtarëve të ushtrisë së regjimit.[12]

Nga ana tjetër, regjimet perëndimore deklarojnë hapur se nëse Izraeli fillon një luftë kundër Hezbollahut, ata nuk kanë ndërmend të luajnë rolin e dytë të Sizifit në Liban.[13]

Irani thotë gjithashtu se nëse ka një luftë kundër Libanit, "ne do ta mbështesim Hezbollahun me të gjitha forcat tona"[14] dhe u thotë të gjithë kandidatëve të Sizifit se ajo që do të bartin në Liban do të jetë një mal, e jo një shkëmb.

Mënyra e vetme për të shmangur luftën me Hezbollahun është përfundimi i luftës në Gaza

Rezistenca epike e grupeve palestineze, veçanërisht e Hamasit, vendosmëria e palëkundur e popullit të Gazës, lufta e acarimit e zbatuar me mençuri nga rezistenca e Irakut, Jemenit dhe Libanit dhe së fundi roli vetëmohues i Iranit dhe Sirisë si një front mbështetës, e ktheu regjimin izraelit në Sizifin e Gazës.

Në kushte normale, ku mbizotëron arsyeja dhe logjika, nuk duket e mundur që regjimi izraelit të nisë një luftë gjithëpërfshirëse kundër Libanit për të ndërmarrë një nismë të re në Gaza.

Megjithatë, regjimi izraelit nuk e fsheh faktin se dëshiron të konsiderojë një luftë të kufizuar si një opsion për të provokuar popullin libanez kundër Hezbollahut.

Lufta e kufizuar është diçka ndryshe nga vrasjet e komandantëve të Hezbollahut, sulmet në linjat e furnizimit logjistik në Siri dhe bombardimet e thellësive të Libanit deri në Bint Jubeil, Nabatiyeh dhe Baalbek.

Këto kanë vazhduar që nga 8 tetori dhe Hezbollahu po përgjigjet brenda të njëjtit ekuacion. Për shembull, në vrasjet e komandantëve, radarët e ndjeshëm të regjimit dhe bazat e kontrollit ajror, veçanërisht Meron, bombardohen rëndë. Bint Jubeil godet Nehariya, Safed dhe Akka kundër Nabatiye ose Baalbek.

Nëse lufta e kufizuar e regjimit zhvillohet në formën e bombardimeve të Saidas ose Bejrutit, ose një sulmi për infiltrim tokësor, është e qartë se Hezbollahu do të sulmojë Haifën kundër Saidas dhe Tel Avivin kundër Bejrutit, në përputhje me ekuacionin që Hezbollahu parashtroi në vendin e parë.

Një sulm tokësor në Liban mund të jetë skenari më i rrezikshëm që mund të përdorë regjimi; Sepse ekuivalenti i një sulmi tokësor në Liban është hyrja e Hezbollahut në al-Jalil.

Një opsion i kufizuar lufte mund të jetë në dispozicion të Izraelit për të provokuar libanezët kundër Hezbollahut; Por Izraeli nuk do të jetë në gjendje të vizatojë kufijtë e kësaj lufte.

Lufta dypalëshe me Hezbollahun, e kufizuar në thellësi 20-30 kilometra që nga 8 tetori, ka ndikuar që regjimi izraelit të paguajë kosto të pariparueshme.

Përafërsisht 250 mijë njerëz në kufirin libanez u deportuan në brendësi. Bujqësia, turizmi dhe jeta industriale në fushën e betejës mori fund. Hezbollahu, siç e quajnë izraelitët, krijoi një zonë sigurie brenda Izraelit.

Nëse kjo luftë shkon përtej thellësisë 20 - 30 kilometra, ajo kthehet në një luftë gjithëpërfshirëse në të cilën goditen Haifa, Tel Aviv dhe Nakab, dhe aq më tepër, nëse lufta tokësore zhvillohet në al - Jalil, kjo mund të jetë vërtet lufta e fundit e regjimit izraelit.

Regjimi izraelit u përpoq të mobilizonte të gjithë aleatët e tij perëndimorë dhe t'i jepte fund luftës me Hezbollahun në mënyrë që të lehtësonte barrën e shkëmbit në Gaza. Por çdo herë dëgjonte vetëm një përgjigje nga Hezbollahu:

Nëse doni t'i jepni fund luftës me Libanin, përfundoni luftën në Gaza.

Regjimi, i cili ka folur për dëbimin e plotë të popullit të Gazës që nga fillimi i luftës dhe ka kundërshtuar edhe qeverisjen e Administratës Autonome Palestineze të Gazës, po zbut qëndrimin e tij për këtë çështje dhe po tërheq kundërshtimin e tij ndaj përfshirjes së njerëzve të lidhur me Autoritetin Palestinez në administrimin e Gazës.[15]

Ky është vetëm hapi i parë prapa të cilin regjimi izraelit do të duhet të bëjë.

Lufta e acarimit të Boshtit të Rezistencës ka ekspozuar regjimin izraelit dhe aleatët e tij globalë ndaj efekteve të plota të luftës pa shpallur luftë. Regjimi izraelit është kthyer në një Sizif në Gaza, megjithë mbështetjen e jashtëzakonshme globale që qëndron pas tij.

Për t'i shpëtuar rolit të Sizifit, regjimit izraelit do t'i duhet të luftojë me veten, e jo me rezistencën palestineze, Hezbollahun apo rezistencën jemenase dhe irakiane

Publikun izraelit e pret një luftë e gjatë me qeverinë e tij aktuale që dëshiron të ruajë pushtetin e tij, me inteligjencën e tij që nuk mund t'i shpëtojë robërit e tij, me ushtrinë e tij që nuk mund të sigurojë sigurinë e kufirit të Gazës dhe Libanit, si dhe me aleatët e tij, të cilët nuk mund t'i shpëtojnë jemenasit nga mbytja.

[1] YDH, 1 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20302/israil-refah-taki-isgali-sonlandiriyor

[2] TRT, 26 May 2025, https://www.trthaber.com/haber/dunya/israil-refahta-cadir-kenti-vurdu-860000.html

[3] VOA, 9 Shkurt 2024, https://www.voaturkce.com/a/israil-basbakani-netanyahu-orduya-refah-sivileri-tahliye-etme-kentte-hamas-yenilgiye-ugratma-talimati-verdi/7480921.html

[4] TRT, 9 Prill 2024, https://www.trthaber.com/haber/dunya/netanyahu-refaha-kara-saldirisini-dunyada-hicbir-gucun-engelleyemeyecegini-soyledi-849866.html

[5] YDH, 7 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20387/israil-medyasi-hamas-gazze-nin-cogunu-kontrol-ediyor

[6] YDH, 30 Qeshor 2024, https://ydh.com.tr/d/20293/israilli-general-israil-ordusu-sisifos-kompleksi-yasiyor

[7] Cumhuriyet, 24 Qeshor 2024, https://www.cumhuriyet.com.tr/dunya/netanyahu-gazzedeki-yogun-savas-bitmek-uzere-2220090

[8] Middle East Eye, 8 Korrik 2024, https://www.middleeasteye.net/news/gaza-death-toll-could-exceed-186000-lancet-warns

[9] YDH, 4 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20342/amerikan-medyasi-hizbullah-bolgedeki-en-guclu-devlet-disi-aktor

[10] YDH, 3 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20329/eski-israil-basbakani-rejimi-uyardi

[11] YDH, 1 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20299/israil-medyasi-terhis-sayisindaki-artis-endise-verici

[12] YDH, 4 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20323/israilli-generaller-muhimmatsizliktan-sikayet-ediyor

[13] VOA, 24 Qeshor 2024, https://www.voaturkce.com/a/abd-ve-avrupa-irani-da-icine-cekebilecek-bir-bolge-savasi-konusunda-uyariyor/7667648.html

[14] YDH, 2 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20311/iran-savas-olursa-tum-gucumuzle-hizbullah-i-destekleriz

[15] YDH, 2 Korrik 2024, https://ydh.com.tr/d/20314/netanyahu-dan-gazze-yonetimi-konusunda-u-donusu