Ndërsa sistemet politike ndryshojnë përmes zgjedhjeve, veçanërisht në gjendjen aktuale, është e parashikueshme që gjithmonë do të ketë një farë ndryshimi në nivele të ndryshme të politikëbërjes.

Për këtë arsye, një nga fushat me interes në studimet e marrëdhënieve ndërkombëtare janë ndryshimet në strategjitë, qasjet dhe taktikat e politikës së jashtme të qeverive.

Nga ana tjetër, sa më e madhe të jetë pesha dhe ndikimi i një vendi në zhvillimet rajonale dhe ndërkombëtare, aq më shumë tërheq vëmendjen e aktorëve ndërkombëtarë dhe të mjedisit ndaj zhvillimeve të tij të brendshme.

Në këtë kontekst, Republika Islamike e Iranit, një fuqi e rëndësishme rajonale dhe një aktor me ndikim në zhvillimet në Azinë Perëndimore dhe Azinë Qendrore, përfundoi zgjedhjet e saj presidenciale javën e kaluar në një shfaqje spektakolare të demokracisë dhe Massoud Pezeshkian u zgjodh për të mbajtur pushtetin për katër vitet e ardhshme.

Përveç mesazheve uruese nga partitë rajonale dhe ndërkombëtare për fitoren e Pezeshkianit, edhe udhëheqësit dhe komandantët e grupeve të rezistencës të lidhura me Iranin në rajon uruan gjithashtu presidentin e zgjedhur, popullin dhe Udhëheqësin Suprem të Iranit Sejjid Ali Khamenei për organizimin e një zgjedhjeje kaq të mrekullueshme dhe theksuan se qëndrojnë pranë Iranit për të vazhduar ngritjen e flamurit që Irani ngriti pas Revolucionit Islamik të vitit 1979 deri në fitoren përfundimtare.

Këto mesazhe pasionante jo vetëm që nxjerrin në pah thellësinë e aleancës strategjike brenda Boshtit të Rezistencës të udhëhequr nga Irani, por gjithashtu demonstrojnë besimin e liderëve në vazhdimin e aleancës me Teheranin. Ky besim vazhdon pavarësisht luhatjeve në zhvillimet dhe dinamikat politike në Republikën Islamike të Iranit, e cila ka elemente thelbësore të demokracisë si vetëvendosja dhe zgjedhja e liderëve dhe politikave në të gjitha nivelet. Për shembull, në mesazhin e tij drejtuar Pezeshkianit, Udhëheqësi i Hezbollahut, Sejjid Hassan Nasrallah vuri në dukje aleancën që krijoi lëvizja me qeveritë e ndryshme iraniane pas Revolucionit Islamik dhe tha: "Jemi me ju dhe, në dashtë Zoti, do të vazhdojmë në këtë rrugë derisa të arrijmë në fitoren përfundimtare, çelësi i së cilës është Irani i shenjtë, i dashur dhe i fuqishëm."

Ky besim, i shprehur me të drejtë në mesazhin e Nasrallahut, buron nga përvoja gati gjysmë shekullore në marrëdhëniet strategjike midis Iranit dhe aleatëve të tij rajonalë në Boshtin e Rezistencës, të cilat nuk janë ndërprerë asnjëherë për shkak të zhvillimeve të brendshme dhe janë bërë më të forta dita ditës me sakrificat e luftëtarëve të rezistencës.

Qeveritë rrallë i rishikojnë politikat e tyre bazë dhe strategjike, të cilat formulohen në bazë të përkufizimit të interesave kombëtare dhe të sigurisë, dhe thjesht mund të përdorin metoda dhe taktika të ndryshme për zbatimin e këtyre qëllimeve në politikën e jashtme. As Irani nuk bën përjashtim.

Tashmë është e sigurt për të gjithë, përfshirë armiqtë e Boshtit të Rezistencës, se ndryshimi i qeverisë në Iran nuk ndikon në vazhdimin e linjës së politikës strategjike të Iranit, sepse mbështetja e Teheranit për Boshtin e Rezistencës kundër politikës tiranike të Perëndimit dhe pushtimit izraelit të Palestinës buron nga thellësia e besimeve kombëtare dhe fetare të iranianëve, si dhe nga përvoja njëzetvjeçare, duke filluar me pushtimet e Afganistanit dhe Irakut dhe lëshimi i kaosit dhe terrorit në Siri, lufta e ISIS-it dhe e Perëndimit në rajon, e cila vazhdon me edukimin e grupeve të tjera takfiriste, ka dëshmuar se ruajtja e integritetit territorial të Iranit lidhet drejtpërdrejt me një Bosht të fortë Rezistence për t'iu kundërvënë efektivisht kërcënimeve në pikat e kthesës historike.

Në thelb, përvoja ka treguar se pikëpamja e brendshme e Iranit mbi politikat strategjike rajonale, siç është programi ushtarak dhe i mbrojtjes raketore të vendit, është një çështje jopartiake dhe shihet si një faktor vendimtar në rritjen e fuqisë kombëtare dhe ruajtjen e sigurisë rajonale. Kjo pikëpamje u shfaq edhe një herë në ceremoninë madhështore të varrimit të dëshmorit gjeneral Kasim Sylejmani, ku morën pjesë miliona iranianë; pavarësisht nga pikëpamjet e tyre politike, grupet etnike dhe fetare, iranianët shoqëruan trupin e komandantit të antiterrorizmit për të pushuar në paqe si një hero kombëtar. Gjenerali Sylejmani ishte simboli i përsosur i Boshtit të Rezistencës dhe si komandant i Gardës Revolucionare të Jeruzalemit, ai ishte truri i këtij blloku të fuqishëm rajonal.

Por përveç aspekteve themelore të vazhdimit dhe zgjerimit të mbështetjes së Iranit për grupet e rezistencës në të ardhmen dhe veçanërisht nën Pezeshkian, ajo që e forcon këtë strategji iraniane janë parimet parimore dhe revolucionare që presidenti i zgjedhur ka mbajtur prej kohësh dhe ka theksuar ditët e fundit në lidhje me vendosmërinë dhe gatishmërinë për të çuar përpara politikën e rezistencës në rajon.

Pezeshkian përfshiu deklaratat e mëposhtme në një letër të rëndësishme që ai i dërgoi Nasrallah javën e kaluar:

"Republika Islamike e Iranit ka mbështetur gjithmonë rezistencën e popullit të rajonit kundër regjimit të paligjshëm sionist. Mbështetja për rezistencën bazohet në politikat themelore të Republikës Islamike të Iranit, në idealet e Imam Khomeinit dhe në parimet e Udhëheqësit Suprem Ajetullah Sejjid Ali Khamenei dhe do të vazhdojë në një formë të fuqishme."

Kjo letër, e cila dërgon një sinjal të vlefshëm dhe të rëndësishëm në kushtet e ndjeshme të rajonit dhe Libanit, thekson vazhdimësinë e qasjes pro-rezistente të politikës së jashtme të Iranit nën qeverinë e Pezeshkian. Në mesazhin e tij drejtuar shefit të Byrosë Politike të Hamasit, Ismail Haniye, Pezeshkian theksoi se kombit palestinez do t'i jepet mbështetje e gjithanshme derisa të çlirohet plotësisht nga pushtimi izraelit.

Në mesazhin e tij drejtuar Haniyes, Presidenti i zgjedhur tha si më poshtë:

“Kam besim se nën kujdesin e popullit rezistues të Palestinës dhe të të shtypurve, me vendosmërinë historike të Gazës dhe përpjekjet heroike të luftëtarëve të rezistencës palestineze në luftën e vazhdueshme, Palestinës sonë të dashur do t'i jepet fitorja hyjnore. "

 

 

Burimi : Al Waght