Lajmi se Hezbollahu rrëzoi dronët e shumëpërfolur izraelitë Hermes 900 ka shumë më tepër rëndësi sesa një sukses taktik ushtarak. Ky është një ndryshim i lojës në një shkallë rajonale dhe ndoshta ndërkombëtare.

Në të gjitha dekadat e luftërave që Izraeli dhe Shtetet e Bashkuara kanë zhvilluar kundër vendeve muslimane dhe lëvizjeve të rezistencës në Azinë Perëndimore, përparësia kryesore ushtarake e agresorëve ka qenë dominimi i qiejve.

Në Luftën e vitit 1973, Izraeli, i mbështetur nga regjimet perëndimore, u pengua ushtarakisht kryesisht nga raketat kundërajrore të ofruara Egjiptit nga BRSS.

Sot, Rusia dhe Ukraina përballen me sfida të mëdha në luftërat e tyre që tërbohen në Evropën Lindore. Sepse të dyja palët kanë aftësinë të dëmtojnë dominimin ajror të tjetrit.

Duke marrë parasysh se gjeografia e konfliktit në Liban, Palestinë dhe Siri është mjaft e vogël, humbja e dominimit ajror do të ishte shumë e kushtueshme për forcat tokësore izraelite dhe amerikane.

Deri kohët e fundit, kufizimet e rëndësishme teknologjike i kufizonin forcat që i rezistonin sionizmit dhe imperializmit të SHBA-së nga presioni ndaj armiqve të tyre në qiell. Sot, më gjerësisht, fusha e lojës teknologjike po shkon drejt një pike të rëndësishme balancimi.

Shembujt më të qartë të kësaj janë zhvillimi i industrisë së dronëve dhe raketave balistike të Iranit, aftësia e Jemenit për të imponuar një bllokadë detare duke përdorur dronë dhe aftësia e Hezbollahut për të blerë raketa që mund të depërtojnë dhe të verbojnë mbrojtjen e "Kupës së Hekurt" të Izraelit.

Duhet të theksohet se para luftës në Ukrainë, propaganda perëndimore u përpoq të hidhte poshtë industrinë e dronëve të Iranit si të pamjaftueshme.

Lufta në Ukrainë, veprimet e Ansarullahut në Jemen dhe tani operacionet e Hezbollahut kundër Izraelit tregojnë se klasa sunduese perëndimore ka varrosur kokat e saj në rërë dhe është viktimë e komplekseve të saj supremaciste të bardhë.

Sipas Boshtit të Rezistencës, është vetëm çështje kohe përpara se të ndodhë një ndryshim dramatik në fushën e mbrojtjes ajrore, si në industrinë e dronëve. Rrëzimi i disa dronëve të avancuar dhe të shtrenjtë izraelitë nga Hezbollahu kohëve të fundit është një shenjë se kjo ndoshta tashmë po ndodh dhe së shpejti do të bëhet e dukshme në një shkallë shumë më të madhe.

Çështja e cila do të nxjerrë në pah aftësitë kundërajrore të forcave lokale të rajonit është përshkallëzimi i tensionit në Palestinën Veriore.

Izraelitët ka të ngjarë të fokusohen në rritjen e presionit ndaj Hezbollahut duke përdorur fuqitë e tyre të avancuara ajrore. Ajo që sionistët shpërfillin është se Hezbollahu po avancon qartë aftësitë e tij kundërajrore.

Duke rrëzuar shumë drone, Rezistenca Islamike Libaneze u ka dhënë një sinjal të qartë rivalëve të saj se jo vetëm që ka përmirësuar arsenalin e raketave që nga viti 2006, por po ashtu ka bërë përparim edhe në fusha të tjera.

Natyrisht, kjo nuk do të thotë se Hezbollahu dhe aleatët e tij mund të eliminojnë plotësisht kërcënimin që paraqesin avionët luftarakë të Izraelit të furnizuar nga SHBA. Por kryerja e operacioneve ajrore ushtarake të pakundërshtueshme tani do të jetë jashtëzakonisht e vështirë për Izraelin dhe mbështetësit e tij perëndimorë të gjenocidit.

Ky zhvillim do të thotë se Hezbollahu do të fitojë manovrim të konsiderueshëm në terren dhe kjo, e kombinuar me motivimin ideologjik të forcave të Hezbollahut, do të thotë se Izraeli do të jetë nën presionin ushtarak të një lloji që nuk e ka hasur kurrë më parë në historinë e tij.

Duke marrë parasysh që regjimi i aparteidit gjeopolitikisht dhe demografikisht është i rrethuar nga një det armiqsh, sulmet tokësore ndaj strukturës pushtuese sioniste do ta vendosnin atë në një gjendje paqëndrueshmërie të përhershme ekonomike, politike dhe sociale.

Duke rritur aftësinë e tyre për të synuar forcat sioniste në qiell, Hezbollahu ka prezantuar një dinamikë të re ushtarake në fushën tokësore. Dihet se toka është vendi ku fitohen ose ku humbasin luftërat.

Kur kujtojmë se ushtarët izraelitë i frikësohen vdekjes dhe luftëtarët e Hezbollahut dëshirojnë martirizimin, mund të themi se jemi gati të hyjmë në një fazë të re të luftës në Azinë Perëndimore.