Nën shprehjen "më mirë se asgjë", sot shumë gazetarë të rëndësishëm dhe zyrtarë të Autoritetit Kombëtar Palestinez hedhin idenë e gabuar se Oslo, me të gjitha mangësitë e tij, të paktën na ka dhënë një pikëmbështetje në Palestinë! Kjo nënkupton se kjo pikëmbështetje mund të bëhet disi një bazë për shtetësinë dhe identitetin palestinez.

Këtu kemi të drejtë të shtrojmë pyetjen e mëposhtme: Për kë dhe për çfarë është pikëmbështetja? Nëse baza është për burokracinë e kalbur dhe të korruptuar të PLO, atëherë sigurisht që është e vërtetë; Oslo u dha atyre një pikëmbështetje.

Megjithatë, nëse ajo që nënkuptohet me një pikëmbështetje është një themel, një bazë në rrugën drejt çlirimit të ardhshëm të Palestinës, atëherë asgjë nuk mund të jetë më larg nga e vërteta sesa pretendimi se Oslo na siguron një pikëmbështetje.

Oslo nuk e ka zgjidhur problemin e mërgimit të palestinezëve dhe as nuk e kishte ndërmend ta bëntë këtë.

Kushtet e krijuara nga Oslo, duke filluar me koncesionet që cenojnë të drejtat tona të patjetërsueshme, e bëjnë ndërtimin e bazës sa të vështirë dhe pothuajse të pamundur. Disa palestinezë që pretendonin se na përfaqësonin në Oslo, jo vetëm që pranuan të drejtën e "Izraelit" për të ekzistuar, por gjithashtu dënuan "terrorizmin" dhe morën një rol aktiv në mbrojtjen e sigurisë së pushtuesve si shtypës të kontraktuar kundër palestinezëve.

Duke shtuar këtu korrupsionin dhe paaftësinë e lidershipit palestinez në negociata, neverinë e saj ndaj konfrontimit me sionistët, dhe do të shihni që çdo bisedë për të fituar një bazë është e pakuptimtë.

Intifada kishte nisur ndërtimin e bazës reale nga e cila mund të mbështetej çlirimi, por një nga gjërat që bënë Arafati dhe Oslo ishte pikërisht që ta shkatërronin këtë bazë. Në vend të kësaj, tani ka banditë që vrapojnë në rrugë dhe miq të Arafatit që marrin një përqindje nga bizneset private.

Nuk mund të ketë një bazë të pushtuar dhe Palestina është ende e pushtuar. Më e rëndësishmja, nuk mund të ketë demokraci nën okupim nëse ende e përkufizojmë demokracinë si sovranitet i popullit dhe jo si sovranitet i aparatit pushtues.

Për më tepër, ndërtimi i një baze kërkon një qendër të pavarur ekonomike që kujdeset për interesat e palestinezëve. Kjo nuk mund të ndodhë as nën okupim dhe as nën kuadrin ligjor të Autoritetit Kombëtar Palestinez (lexo: Marrëveshja ekonomike Palestinë-Izrael). Ligjërisht, Oslo e ka mbajtur Autoritetin Palestinez si një zgjatje të pushtimit.

Për më tepër, mbështetja e zhvillimit të karakterit tonë të pavarur dhe e progresit tonë ekonomik kërkon një Rilindje kulturore dhe shkencore. Është e qartë se kjo nuk mund të ndodhë nën pushtimin apo Autoritetin Palestinez.

Mos më akuzoni se jam pesimist dhe nihilist, do të doja të bëja një sugjerim: Le të shohim sesi popujt e tjerë të pushtuar i kanë ndërtuar me sukses bazat e tyre çlirimtare dhe t'i marrin parasysh ato. Le të imitojmë shembuj të suksesshëm nga Algjeria e deri në Vietnam dhe Afrikën e Jugut. Ajo që bëri Arafat është e barabartë me qeverinë e Vichy të Francës së pushtuar që sundon vendin e tyre në përputhje me interesat e nazistëve në Luftën e Dytë Botërore. Ashtu si qeveria Vichy ishte një bazë naziste në Francë, Autoriteti Palestinez është një bazë sioniste në Palestinë! Kështu që ne duhet t'i trajtojmë ata në këtë mëyrë!