Tre grupe ligjesh libaneze i ndalojnë shprehimisht qytetarët libanezë të ndërveprojnë me ata izraelitë. Megjithatë, më 20 tetor, dhe në mes të ditës, i dërguari i posaçëm i Departamentit të Shtetit të SHBA-së dhe Koordinatori për Çështjet Ndërkombëtare të Energjisë, Amos Hochstein – një shtetas izraelit – shkoi me vals në Bejrut për të takuar drejtuesin e lartë të Libanit.

Hochstein mund të ketë hyrë në Liban me një pasaportë amerikane, por kjo nuk ishte "amerikane". Ish-diplomati dhe lobisti, i lindur dhe i rritur në Izrael, shërbeu në ushtrinë izraelite nga 1992-1995, gjatë pushtimit të Libanit.

Askush në Liban nuk i bëri detyrat e shtëpisë? Apo Departamenti Amerikan i Shtetit dhe i dërguari i tij në Bejrut, ambasadorja Dorothy Shea, e planifikuan këtë si një poshtërim për një qeveri libaneze të karakterizuar si "pro-Hezbollah" nga Uashingtoni?

Departamenti Amerikan i Shtetit e shpërfilli kërkesën time për një shpjegim se përse do të dërgonin një shtetas izraelit në Liban për një detyrë tashmë të ndjeshme.

A mendonin ata se Amos do të ishte një ndërmjetës i paanshëm në betejën e diskutueshme libanezo-izraelite mbi pretendimet për naftë dhe gaz në Detin Mesdhe? A ishte ky djalë ushtar izraelit më i miri që mund të bënte - apo ishte kjo një përpjekje e qëllimshme amerikane për të fërkuar hundën e Libanit në pisllëk?

Asnjë shef i protokollit nuk do të kishte guxuar ta linte këtë rrëshqitje. Për gjithçka që dimë, Hochstein mund të kishte qenë një ushtar në burgun famëkeq Khiam gjatë pushtimit izraelit, duke goditur kutitë e vogla metalike në të cilat banonin vendasit libanezë për tortura me zë dhe nxehtësi.

Për të siguruar që libanezët të mbajnë një distancë të vështirë nga fqinji i tyre agresiv jugor, vendi ka jo një, por tre grupe ligjesh për të siguruar që tregtia, komunikimi dhe bashkëpunimi me Izraelin dhe izraelitët të jenë zero.

Kodi i drejtësisë ushtarake i Libanit, kodi i tij penal dhe Ligji i Bojkotit i vitit 1955 ndalojnë të gjitha kontaktet me Izraelin, por gjuha e tyre mund të jetë e paqartë dhe dënimet me burg mund të ndryshojnë në mënyrë dramatike.

Një vështrim i përciptë në internet identifikon të paktën 15 emra njerëzish të gjykuar dhe të dënuar për marrëdhënie me izraelitët, shumica e tyre në 2020 dhe 2021. Disa prej tyre janë libanezë që jetojnë jashtë vendit, të gjykuar në mungesë. Këtu përfshihet Jamal Ahmad Rifi, vëllai me bazë në Australi i ish-shefit të Libanit të Drejtësisë dhe Forcave të Sigurisë së Brendshme (ISF), Ashraf Rifi, një figurë jashtëzakonisht pro-perëndimore në Liban.

Nga lista prej 15, vetëm dy janë liruar – një në pritje të një dënimi tjetër; tjetri, i vdekur, pasi u largua nga amerikanët.

I pari është Kinda Khatib, një aktiviste politike e dënuar në dhjetor 2020 nga Gjykata Ushtarake për gjoja komunikim me armikun, vizitë në Izrael dhe shkëmbim informacioni. Khatib, i cili kritikon ashpër rezistencën libaneze, u lirua me kusht në fillim të këtij viti, në pritje të ridënimit.

I dyti është Amer Fakhoury, ish-anëtar i Ushtrisë së Libanit të Jugut (SLA), një milici pro-izraelite që bashkëpunoi plotësisht me shtetin armik gjatë pushtimit dhe pushtimit të Libanit. Fakhoury u gjykua në mungesë në vitet 1990 dhe u dënua për krimet e tij, më pas në mënyrë të pashpjegueshme u shfaq në Liban dekada më vonë, ku u arrestua dhe u ndalua për gjashtë muaj.

Një helikopter amerikan e hoqi Fakhoury nga paraburgimi - dhe Libani - në vitin 2020, për tmerrin e viktimave libaneze të torturuara nga Fakhoury dhe të ngjashëm me të në të njëjtin burg Khiam të përmendur më lart. Raportet sugjeruan se lirimi i Fakhoury ishte orkestruar nën presionin e madh të SHBA.

Rasti i Fakhoury-t nuk është i kotë – ai bashkëpunoi hapur me Izraelin dhe ishte përgjegjës për vdekjen dhe torturimin e shtetasve libanezë. Por ligji libanez është po aq i zbatueshëm për ata që bëjnë kontakte të përcipta me izraelitët – madje edhe në mediat sociale.

Miss Libanon Emigrant 2017, Amanda Hanna, iu hoq titulli i saj kur u zbulua se ajo kishte vizituar Izraelin me një pasaportë suedeze. Paraardhësi i saj i vitit 2015, Saly Greige, pothuajse u detyrua të hiqte dorë nga titulli i saj kur u shfaq një foto e saj me Miss Izraelin:

“Që nga dita e parë e mbërritjes sime për të marrë pjesë në Miss Universe, isha shumë e kujdesshme për të shmangur çdo foto apo komunikim me Miss Israel, e cila u përpoq disa herë të bënte një foto me mua,” tha Greige për Reuters, duke pretenduar se pavarësisht këtyre refuzimet, homologu i saj izraelit e kishte “fotobombë” atë.

Po atë vit, regjisori libanez i filmit Ziad Doueiri u arrestua për një kohë të shkurtër dhe pasaportat e tij iu konfiskuan për xhirime në Izrael pesë vjet më parë. Pavarësisht reagimit të gjerë publik kundër regjisorit, autoritetet libaneze e liruan Doueiri, duke përmendur se ai nuk kishte kryer asnjë krim.

Megjithatë, edhe në vitin 2017, të njëjtat autoritete e ndaluan Wonder Woman-in e Hollivudit të luante në kinematë e Libanit, sepse kryesuesi ishte një izraelit.

Është e qartë se gjykatat dhe gjyqtarët libanezë duket se ndryshojnë në standardet e tyre të dënimit dhe lehtësimit për krimet e tradhtisë. Ky gabim ka të bëjë shumë me dobësinë e natyrshme në qeverisje në Liban – dhe faktin që dy pikëpamje të botës shumë të kundërta dominojnë trupin politik dhe zbehin çdo drejtim të fortë.

Izraeli shkel çdo ditë hapësirën ajrore të Libanit. Izraeli kërcënon Libanin, rrëmben shtetasit e tij, vret rezistencën e tij, vjedh burimet e tij të energjisë, ujin e tij, bombardon aleatët e tij, përmbys dhe saboton përpjekjet e Libanit për pavarësi dhe përparim. Dhe këtë e bën çdo ditë.

Ligjet libaneze për të ndaluar kontaktin me shtetin armik janë të vlefshme dhe brenda arsyes. Por ato mund të zbatohen vetëm me shembull.

Kur presidenti libanez Michel Aoun shkel shenjtërinë e zyrës së tij duke u takuar me një shtetas izraelit që shërbeu në IDF gjatë okupimit të Libanit, ai fut një thikë në plagët e mijëra libanezëve që sakrifikuan jetën dhe të dashurit e tyre në mbrojtje të vendin e tyre.

A është Michel Aoun një aleat i rezistencës libaneze? Unë nuk mendoj.

Kur kryetari i parlamentit libanez Nabih Berri takohet me shtetasin izraelit që shërbeu në IDF gjatë okupimit të Libanit, ai tallet me të gjithë komunitetin e tij shiit që vuajti më së shumti; dhe ai nënçmon dhe degradon mentorin e tij Musa al-Sadr i cili u përpoq ta çlironte atë komunitet.

A është Nabih Berri një aleat i rezistencës libaneze? Unë nuk mendoj.

Ish-kreu i Gjykatës Ushtarake të Libanit, gjeneral brigade Khalil Ibrahim, thotë për vizitën e izraelitëve se "faji duhet t'i hidhet kësaj qeverie që nuk e kundërshtoi udhëtimin [Hochstein]".

Ibrahimi thotë për The Cradle: "Qeveria duhet të kishte refuzuar ta priste kur e identifikuan si një shtetas armik, siç kanë të drejtë të bëjnë qeveritë, kur refuzojnë të pranojnë ndonjë ambasador ose të dërguar për shkak të historisë së tij ose të saj në të kaluarën."

Qeveria në pushtet e Libanit duhet të mashtrojë izraelitët dhe t'i shkollojë amerikanët në mënyra diplomatike. Herën tjetër që Amos do të përpiqet të kalojë këtë kufi, ai duhet të pritet me një çizme në bythë.