Prezantuesi: Me emrin dhe ndihmën e Allahut, Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit...

Përshëndetja dhe paqja qoftë mbi të nderuarin Muhammed Mustafain (p.q.m.t.) mbi familjen e tij tërësisht të pastër.

Ndjekës të nderuar ju përshëndesim në këtë pjesë të re të programit tonë me titull: “Utruhetu’l-Mehdeuijje” (Shfaqja e Imam Mehdiut), nga studiot e stacionit Keuther TV në Kum: “Paqja, mëshira dhe begatia e Allahut qoftë mbi ju”. Mirëseerdhët dhe kemi kënaqësinë t’iu kemi në mesin tuaj Zotëri Ajetullah Sejjid Kemal Hajdari. Imzot jemi në pjesën e shtatëdhjetëedytë të programit tonë me titull: “Zinxhiri dhe Argumentimi i Hadithit Thekalejn”.Imzot i nderuar dua që të hyj drejtpërdrejtë në çështje, sepse ashtu siç e dini koha e programit tonë është e kufizuar. Ju në programin e kaluar bëtë fjalë tek kryerja e disa përpjekjeve dhe orvatjeve me qëllimin e zbrazjes së përmbajtjes së versionit në formën: “Librin e Allahut dhe farefisin tim që është Ehli Bejti im” të Hadithit Thekalejn. Në këtë gjendje drejtohet një pyetje e tillë në rendin e ditës: “Çfarë ka në prapaskenën e këtyre orvatjeve në drejtim të zbrazjes së përmbajtjes së këtij versioni dhe shfaqjes së tij si të parëndësishëm?! Cila është arsyeja e një këmbënguljeje kaq të madhe?!”

I ftuari: Edhe mbi ju qoftë paqja! Mirë se ju gjeta. Kërkoj mbrojtje nga Allahu (f.m.t.) i Cili dëgjon dhe di gjithçka, prej shejtanit të mallkuar dhe e nis programin me ndihmën e Allahut, Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit. Përshëndetja dhe paqja qofshin mbi të nderuarin Muhammed Mustafain (p.q.m.t.) dhe mbi familjen e tij të pastër dhe e shpejtoftë shfaqjen e tyre!

Ç’është e vërteta unë nuk dua kjo pyetje nuk është ngritur vetëm nga ana e dijetarëve shiitë. Kjo është një pikë e rëndësishme. Ashtu siç e kemi bërë të ditur me dhjetra herë në zemrën e dijetarëve të Ehli Sunnetit nuk ka asnjë lloj shqetësimi kundrejt Ehli Bejtit dhe farefisit. Në fakt ata nuk pajtohen me ne në komentimin e gjërave të përcjellura nga i nderuari Ali dhe Ehli Bejti (p.m.t.) pas të dërguarit të Allaht (p.q.m.t.). Sepse ne besojmë se Aliu dhe Ehli Bejti (p.m.t.) janë të pafajshëm. Le të themi se dijetarët e mëdhenj të Ehli Sunnetit nuk përputhen me në këtë lexim. Megjithatë ata nuk kanë mëri dhe smirë kundër Ehli Bejtit. Kjo është arsyeja se përse ne shikojmë se ata kanë përcjellur versionin në formën: “Unë po iu lë gjënë/gjërat që për sa kohë që do të lidheni me ta nuk do shmangeni kurrë pas meje. Librin e Allahut dhe farefisin tim që është Ehli Bejti im” të Hadithit Thekalejn në përmbledhjet e tyre më të rëndësishme të hadithit. Të themi të vertetën ata citojnë: “Ky hadith krahas të tërë madhështisë së tij dëshmon për pafajësinë e Ehli Bejtit (p.m.t.)”. Sërish ata as nuk e anashkalojnë hadithin dhe as nuk mundohen që të përjashtojnë kulturën e përcjellur nga i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) dhe sistemin e mendimit islam.

Mirëpo përballë kësaj qasjeje të përgjithshme të Ehli Sunnetit, gjendet dhe një qasje që e kanë themeluar bijtë e Umejjes, që e ka zhvilluar Ibn Tejmijje, ndërsa në ditët e sotme e drejtojnë dijetarët uehhabistë të cilët janë vartësit e Muhammed Ibn Abdulehhabit.

Në këtë çast mund të shtrohet një pyetje: “Imzot, cila është arsyeja e fshehjes së këtij virtyti, zbrazjes së përmbajtjes së tij dhe moskushtimin rëndësi të tij?!” Kjo pyetje nuk i përket vetëm dijetarëve shiitë. Kjo pyetje shikohet dhe në veprat bashkëkohore.

Unë do të cek dy burime.

Burimi i parë është vepra me titull: “Imam Ali Rida ue Risaletuhu fi’t-Tibbi’n-Nebeui Risale Dhehebijje” (Imam Ali Rizai dhe Dorëshkrimi i Tij në Mjekësinë e Lajmëtarit Dorëshkrimi i Artë) e Doktor Muhammed Ali Barrit. Ky i fundit kumton kështu në veprën e tij: “Epo më duhet të rrëfej se është jashtëzakonisht e çuditshme dukuria se ndonëse Hadithi Thekalejn ceket në veprën me titull: “Sahihu’l-Muslimi” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Muslimit) e Muslimit, “Sunenu’t-Tirmidhi” (Sunnetet e Tirmidhiut) e Tirmidhiut - në të cilën Tirmidhiu bën të ditur se hadithi është i mirë dhe i vërtetë - në veprën me titull: “Mustedrek” (Perceptimi) e Hakim Nishaburit - në të cilën Hakimi bën të ditur se hadithi është i mirë - në veprën me titull: “Musned Imam Ahmed Ibn Hanbeli” (Zinxhiri i Imam Ahmed Ibn Hanbelit) e Imam Ahmed Ibn Hanbelit, në veprën me titull: “Muxhemu’l-Kebiri” (Përmbledhja e Madhe) e Taberaniut dhe ndonëse ai zotëron një zinxhir të vërtetë, një pjesë e madhe e dijetarëve dhe ligjëruesve bashkëkohorë ose nuk e dinë Hadithin Thekalejn ose bëjnë sikur nuk e dinë.Ata në vend që të përmendin versionin e Hadithit Thekalejn e cila përmban fjalëzën “dhe farefisi im” ata përmendin këtë hadith: “Unë po iu lë në mesin tuaj gjënë/gjërat që nëse lidheni fort me ta nuk do të shmangeni kurrë. Këta janë Libri i Allahut dhe sunneti im”. Ky version i hadithit ceket në veprën me titull: “Muatta” (Lidhja) e Imam Malikut. Dua që t’iu sqaroj se nuk ka rëndësi se ky hadith është i vërtetë duke u mbështetur në tekstin dhe përmbajtjen, sepse në zixhirin e hadithit gjenden shkëputje dhe dobësi. Në këtë kontekst duke patur parasysh rëndësinë e tij ata duhet t’i sillnin së bashku që të dyja hadithet. Sjellja e mbajtjes së fshehtë e këtij hadithi të vërtetë është vetë sjellja e “mbajtjes së fshehtë të diturisë” për të cilën na ka kërcënuar Allahu i Madhëruar dhe i dërguari i Tij”. (1)

“Me të vërtetë ata të cilët i fshehin argumentet dhe dëshmitë e qarta dhe udhëzimin që Ne i kemi zbritur, pasi Ne ua kemi sqaruar njerëzve në Librin, të tillët i mallkon Allahu, i mallkojnë dhe ata që mallkojnë. Përveç atyre që pendohen, që përmirësohen dhe që u sqarojnë njerëzve (të vërtetën), të tillëve ua pranoj pendimin, se Unë pranoj shumë pendimin dhe jam Mëshirues i madh”. (2)

Sipas mendimit tonë shkrimtari me thënien: “një pjesë e madhe e dijetarëve dhe ligjëruesve bashkëkohorë”, ka për qëllim shumicën e ligjëruesve në Mbretërinë e Arabisë Saudite. Më ps shkrimtari përcjell disa përcjellje. Domethënë njeriu drejton pyetjen: “Cila është arsyeja se përse ata bëjnë sikur nuk e dinë?!”

Burimi i dytë është vepra me titull: “Jeseluneke” (Të Pyesin Ty) e Dr. Husamuddin Affanes. Unë dua që t’iu tërheq vëmendjen mbi thëniet e këtij njeriu. Ai rrëfen si më poshtë: “(Pyetësi i pyetjes): “Unë në njërën nga fletët lexova këtë shënim të lënë nga ana e një njeriu i cili kishte shkruar një analizë në versionin në formën: “Unë po iu lë gjënë/gjërat që nëse lidheni fort me ta nuk do të shmangeni kurrë. Këta janë Libri i Allahut dhe Ehli Bejti im”: “Forma e vërtetë e hadithit në sytë e Ehli Sunnetit - të cilët janë banorët e këtyre trojeve - është si vijon: “Unë po iu lë në mesin tuaj gjënë/gjërat që nëse lidheni fort me ta nuk do të shmangeni kurrë. Këta janë Libri i Allahut dhe sunneti im”. Këtë e pranon dhe mendja e shëndoshë. Vallë a është i vërtetë ky shënim i këtij njeriu i cili ka shkruar analizën?! (3)

Me thënien “të cilët janë banorët e këtyre trojeve” ai nënkupton trojet e rajonit të Hixhazit. Ndërsa me përdorimin e thënies “mendje e shëndoshë” ai sikur do që të thotë se duhet të kryhet një krahasim i argumenteve fetare të zbritura duke i kushtuar rëndësi logjikës. Sipas shënimit të lënë në hadithin  lartpërmendur mendja e shëndoshë, nuk duhet të thotë versionin e hadithit në formën: “dhe farefisi im” e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.), por versionin e hadithit në formën: “dhe sunnetin tim”?! Vallë çfarë lloj logjike është kjo?!

Ndërsa në vazhdim ai rrëfen kështu: Përgjigjje: “Hadithi nuk i nështrohet mendjes së shëndoshë apo jo mendjes së shëndoshë. Çdo hadith i nënshtrohet normave dhe rregullave që kanë vënë muhaddithët që janë eskpertë në pikën e kundërshtimit apo të pranimit. Hadithi që ka mohuar ai që ka shkruar analizën është një hadith i vërtetë i përcjelljur nga Zejd Ibn Thabiti nga i dëguari i Allahut (p.q.m.t.). Ai ka shumë përcjellje. Unë po paraqis një pjesë”. (4)

Në fakt qenia e hadithit e fiksuar nuk ka të bëjë shumë me logjikën.

Shkrimtari përcjell disa përcjellje të Hadithit Thekalejn në të cilat gjendet versioni në formën: “dhe farefisi im”. Më pas ai kthehet dhe ngre pyetjen: “Vallë përse ky analist që ka vënë shënimin në hadith e mohon këtë të vërtetë?!” dhe më tej jep përgjigjen duke thënë: “Kjo ka vetëm një zgjidhje. Ka gjasa që shkaku i mohimit të shëndetit të hadithit është kalimi i fjalëzës “Ehli Bejtin tim” dhe “farefisin tim””. (5) Atëherë shqetësimi i tyre nuk është nënshtrimi apo mosnënshtrimi ndaj mendje, por është me Ehli Bejtin.

Prezantuesi: Me të nderuarin e dërguar të Allahut (p.q.m.t.)...

I ftuari: I nderuari i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) nuk ka asnjë shqetësim me Ehli Bejtin (p.m.t.). Ja pra ky është botëkuptimi fetar emeuist. Botëkupimi fetar emeuist është themeluar mbi asgjësimin e kulturës së lajmëtarit. Kultura e lajmëtarit është ruajtja e Ehli Bejtit. Unë jam i sigurtë se disa nga miqtë që ndjekin këtë program do të pyesin: “Ku shkuan bashkëkohësit?!” Miq unë nuk e mohoj rolin e bashkëkohësve të cilët kanë marrë pjesë në mënyrë të dobishme dhe e kanë ruajtur këtë kulturë... Miq të nderuar argumentimi i një gjëje nuk nënkupton mohimin e gjërave të tjera përveç asaj. Unë tani për tani nuk dua që të shqyrtoj dhe të kryej vlerësime mbi botëkuptimin fetar emeuist i cili mundohet që ta anashkalojë Ehli Bejtin. Ata në epokën e prijësisë së tyre u orvatën që ta linin mënjanë si mendim. Veçanërisht në epokat e Uthmanit dhe Muauijes. Ndërsa kur erdhi epoka e Jezidit ata filluan që ti largonin dhe fizikisht. Sepse lënia mënjanë si mendim nuk ishte më e mjaftueshme. Bashkësia muslimane në epokat e sipërcituara ishte ende e lidhur me ta si nga ana e ndjenjave, fetare dhe e kredos. Në fund të fundit kështu është gjendja dhe në shtetet oligarke dhe despote. Si fillim përpiqen që ta lënë mënjanë mendimin e kundërt si mendim. Kur kjo nuk siguron dobi dhe ata nuk mund t’ia dalin mbanë nis asgjësimi fizik. Në ditët e sotme ju e shikoni shpesh këtë. Kështu që nuk ka nevojë as që të jepet shembull.

Gjithashtu ne e shikojmë të njëjtën logjikë në mënyrë të hapur dhe të qartë dhe në metodën emeuiste. Në ditët tona ne i shikojmë zgjatimet e asaj logjike në shumë xhami të cilat kanë lidhje me botëkuptimin fetar emeuist si në Mesxhidu’l-Harrami në Mekkë dhe në Mesxhidu’n-Nebeui në Medinë.

Për sa i përket arsyes së këmbënguljes sipas mendimit tonë, dy pikat themelore që i kemi bërë të ditur dhe në programet e mëparshme janë sjellja e bërjes së mosditurit të këtij hadithi, moskushtimi rëndësi i tij, shfaqja e zinxhirit të përcjelljes së hadithit si të dobët dhe orvatja për zbrazjen përmbajtjes së tij.

Pikë së pari nëse ky hadith nuk do të kishte barttur përmbajtje të kredos dhe urtësisë së lartë, nuk do të kishte ndodhur ndonjë orvatje ose përpjekje për lënien mënjanë të tij dhe sjelljes së bërjes së mosditurit. Ky qëndrim nënkupton këtë: “Ky hadith hap horizonte të larmishme në pikën e urtësisë fetare në kulturën e bashkësisë muslimane”.

Ky hadith me urtësinë, horizontet fetare dhe me parimet që i dëguari i Allahut (p.q.m.t.) ka dashur që të sigurojë parandalon çdo lloj çrregullimi që do të mund të ndodhë. Atëherë qëndrimi më i mirë që ata mund të shfaqin në këtë çështje, është zhvlerësimi si një masë i hadithit me anë të bërjes së mosditurit dhe moskushtimit rëndësi të këtij hadithi. Domethënë fshirja e këtij hadithi nga mendja e bashkësisë muslimane. Sipas mendimit tim kjo është asyeja e parë në prapaskenën e qëndrimeve të tyre.

Faktori i dytë megjithëse nuk është më i rëndësishëm se sa i pari nuk qëndron as më poshtë tij. Një pjesë e dijetarëve të Ehli Sunnetit këmbëngulin në çështjen se koncepti i Ehli Bejtit, nuk i përket vetëm të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.), të nderuarit Ali (p.m.t.), të nderuarës Fatime, të nderuarit Hasan (p.m.t.) dhe të nderuarit Husejn (p.m.t.) por dhe bashkëshorteve të të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.).

Por nëse gjendja është kështu, atëherë si domosdoshmëri e zbatimit të rregullit, ata ose duhet që ta nënvizojnë dhe ta theksojnë ose ta agjësojnë këtë hadith.

Prezantuesi: Ata duhet që ta theksojnë dhe ta pranojnë këtë hadith...

I ftuari: Ky hadith është një dëshmi mjaft e bukur se bashkëshortet e të dërguarit (p.q.m.t.) nuk hyjnë në përfshirjen e Ehli Bejtit dhe farefisit. Thënia: “zeuxhat” (bashkëshortet) është një thënie e thjeshtë dhe e rëndomtë si domosdshmëri e zbatimit të rregullave. Kur’ani Famëlartë nuk përdor fjalëzën “zeuxhat” (bashkëshortet) por përdor thënien “ezuaxh” (bashkëshortët, bashkëshortet, çiftet). Fjala “zeuxh” përfshin si bashkëshortin edhe bashkëshorten. Sido që të jetë ashtu siç ka përshkruar Ragib Isfahani kjo fjalë është një përdorim i shëmtuar dhe i rëndomtë.

Ky hadith është dëshmia mjaft e mirë se koncepti i Ehli Bejtit dhe i farefisit nuk i ka përfshirë bashkëshortet e të dërguarit (p.q.m.t.). Nëse nuk do të ishte ashtu ata do të shpreheshin kështu: “Ky hadith është në dobinë tonë dhe ai na mbështet ne, sepse i nderuari i dërguar (p.q.m.t.) ka bërë të qartë: “Këta të dy nuk do të ndahen kurrë nga njëri-tjetri””. Si rrjedhojë dhe bashkëshortet e të dërguarit në gjirin e të cilave gjendet dhe Aisheja do të ishin munduar që ta shfrytëzonin këtë hadith në dobinë e tyre. Sepse qëndrimi që Aisheja ka mbajtur kundër Prijësit të Besimtarëve (Aliut) (p.m.t.) e bën të domosdoshëm praninë e një argumenti të “sheriatit” (ligjvënies hyjnore). Duke qenë se nuk ka ndonjë dëshmi më të fuqishme se Hadithi Thekalejn...

Unë këtu po i sfidoj nga ana intelektuale. Le të shfaqin një fjalë të vetme të përcjellur në formën: “Aisheja është nga Ehli Bejti. Gjithashtu dhe ajo hyn në përfshirjen e Ehli Bejtit. Ajo hyn në përfshirjen e Hadithit Thekalejn ose në Ajetin e Pastrimit”.

Prezantuesi: Të themi të drejtën ky lloj hadithi nuk gjendej në atë epokë.

I ftuari: Të themi të drejtën ky hadith ishte nga të vërtetat e prera në mendjet e njerëzve të caktuar tek “Sadru’l-Islami” (Kraharori i Islamit). Mirëpo duart e njerëzve të shthurur dhe mëkatarë, duke e zgjeruar përfshirjen e konceptit të Ehli Bejtit, bënë të mundur dhe përfshirjen e njerëzve të tjerë jashtë Ehli Bejtit dhe në këtë mënyrë siguruan largimin e njerëzve të cilëve iu përkiste koncepti. Në veprën me titull: “Sahihu’l-Muslimi” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Muslimit) e Imam Muslimit dhe ne burimet e tjera ceken përcjellje që orvaten të argumentojnë përfshirjen e njerëzve të tjerë të cilët nuk hyjnë në përfshirjen e terminologjisë së konceptit të Ehli Bejtit. Ne e kemi sqaruar me dhjetra herë se koncepti i Ehli Bejtit i përfshin dhe bashkëshortet e të nderuarit të dërguarit (p.q.m.t.) në këndvështrimin gjuhësor, juridik, tradicional dhe zakonor. Gjëja për të cilën po bëjmë fjalë në këtë çast dhe në kontekstin e çështjes është përdorimi i konceptit që kalon në Ajetin e Pastrimit dhe të Sfidimit. I dërguari i Allahut (p.q.m.t.) i ka dhënë vlerë kësaj më qëllim sigurimin e një vendi të veçantë të Ehli Bejtit në mendjen e muslimanëve në fushën e kredos dhe urtësisë. Ja pra kjo është vija që ka vënë botëkuptimi fetar emeuist të cilët janë armiqtë e Islamit, Kur’anit dhe Ehli Bejtit.

Kjo gjendje ndodhi pas ndërrimit jetë të të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.). Drejtuesit i theksuan autoritetet e tyre falë mundësive të dhëna treguesve të rrëfimeve dhe shpikësve të haditheve si Ebu Hurejre dhe çifutëve që ishin muslimanë. Ndërsa ata lanë jashtë qarkullimit ata të cilët ishin përcjellësit e të vërtetës si Ibn Abbasi, Abdullah Ibn Mesudi, Selman Farisiu, Ebu Dherri dhe Ammar Ibn Jasiri. Teksa këtyre të fundit nuk iu lejuan që të mbanin fjalime dhe të kryenin sqarime, të parët që sapo ishin bërë muslimanë dhe nuk e dinin Islamin e vërtetë, dolën në minberin e të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.) dhe zunë fill që t’u përcillnin hadithe njerëzve. Këto ngjarje ndodhën në epokën e Uthmanit dhe Muauijes dhe vijuan për qindra vite. Ndërsa në ditët tona po shikojmë pasojat e kësaj gjendjeje. Ne po vëmë re pasojat që ka shkaktuar kjo qasje në Mesxhidu’l-Harrami në Mekkë dhe në Mesxhidu’n-Nebeui në Medinë si dhe në shumë xhami të ndryshme në botën muslimane. Ata u orvatën që të bënin njerëz me autoritet dhe prestigjiozë ata të cilët zbraznin urtësitë e vërteta fetare dhe që u kishin veshur petkun fetar, por të cilët në të vërtetë nuk e dinin fenë.

Sipas mendimit tonë ky qëndrim i tyre, është dëshmia më e mirë se koncepti i Ehli Bejtit nuk i ka përfshirë bahkëshortet e të nderuarit të dërguar (p.q.m.t.). Në veprën e tij me titull: “Ruhu’l-Meani” (Shpirti i Kuptimeve) Shejh Alusiu e thotë hapur këtë. Ai në komentimin e ajetit 33 të Sures Ahzab rrëfen si më poshtë: “Ashtu siç ti e di hadithi i vërtetë: “Unë po lë në mesin tuaj dy “halife” (prijës) - ose në një përcjellje tjetër ceket si “thekalejni” (dy pesha të rënda)- : “Librin e Allahut që është një litar i zgjatur nga qielli deri në tokë dhe farefisin tim që është Ehli Bejti im. Këto dy gjëra nuk do të ndahen kurrë nga njëra-tjetra derisa të më vijnë mua në krye të lumit në Ditën e Kijametit”, bën të domosdoshëm mospërfshirjen në konceptin e Ehli Bejtit bashkëshortet “mutahhare” (e pastra), që janë njëra nga dy elementet e Hadithit Thekalejn”. (6)

Unë nuk mund ta di se ku e ka sjellur dhe si e ka përftuar Shejh Alusiu thënien: “mutahhare” (e pastër).

Prezantuesi: Këto thënie janë gjëra të domosdoshme për hadithin.

I ftuari: Kjo është arsyeja se ai në vazhdim tregon si vijon: “Ashtu siç zë vend në përmbledhjet e haditheve të vërteta, “itreti” (farefisi) i një njeriu është “Ehli Bejti” i tij (anëtarët e shtëpisë) dhe bashkësia e tij më e afërt nuk janë gratë dhe bashkëshortet e tij. Pra  është e qartë se thënia “Ehli Bejtin tim” që ceket tek hadithi është një “bejan” (sqarues) për ta”. (7)

Sërish dhe nëse do të pranojmë se koncepti i “Ehli Bejtit” ka përfshirë dhe bashkëshortet e të dërguarit (p.q.m.t.), koncepti i “itretit” (farefisit) i përket vetem pesë njerëzve të mësipërm dhe nuk i përfshin bashkëshortet.

Besoj se u kuptua se ky hadith bart vlera të larta. Për këtë arsye vëmë re se në veprën e tij me titull: “Silsiletu’l-Ehadithi’s-Sahiha” (Zinxhiri i Haditheve të Vërteta)Shejh Albani ka përdorur këto thënie: “Dije o lexues i nderuar, se është e ditur se kjo përcjellje është njëra nga hadithet në të cilin mbështeten dhe e përdorin si argument shiitët. Ata i mbajtën kaq shumë në gojë këto përcjellje deri në atë masë sa disa njerëz nga Ehli Sunneti gabuan dhe u përfshinë në pandehjen se shiitët kanë arritur në të vërtetën dhe që të tërë kanë gabuar”. (8)

Prezantuesi: Pra dhe Shejh Alusiu është njëri që ka gabuar.

I ftuari: Epo po de në dritë se ky hadith zotëron vlera të larta. Nëse do Allahu (k.m.t.) ne do t’i shqyrtojmë këto në programet vijuese.

Prezantuesi: Imzot, unë dua që të tërheq vëmendjen mbi një çështje përpara se të kalojmë në pyetjen e dytë. Ju e përsërisni shpesh fragmentin e cituar nga vepra me titull: “Ruhu’l-Meani” (Shpirti i Kuptimeve). Unë mendoj se lexuesit duhet ta njohin Shejh Alusiun.

I ftuari: Nëse do Allahu (l.m.t.) unë do të ndalem në mënyrë gjithëpërfshirëse në programin tjetër. Duke shtjelluar këtë çështje ne do të mundohemi që të shpalosim qasjet dhe qëndrimet e dijetarëve të mëdhenj të Ehli Sunnetit të Irakut. Në këto troje ne shikonim një përputhje të plotë mes dijetarëve të Ehli Sunnetit dhe dijetarëve shiitë derisa të hynte botëkuptimi fetar emeuist. Në epokat e fundit në këto troje ne kemi nisur që të vëmë re këtë lëvizjen “tekfiriste” (cilësimin e një muslimani si i pafe”.

Prezantuesi: Lëvizjet nën petkun e “xhihadit” (luftës së shenjtë në Islam)...

I ftuari: Unë iu jap fjalën ndjekësve tanë të nderuar se në programin tjetër ne do të trajtojmë çështjen e Shejh Alusiut.

Prezantuesi: Gjithashtu dhe sikur të pranojmë se versioni në formën: “Librin e Allahut dhe sunnetin tim” i Hadithit Thekalejn është i vërtetë rishtas shtrohet kjo pyetje: “A gjendet ndonjë përplasje në mesin e versionit në formën: “Librin e Allahut dhe sunnetin tim” dhe versionit në formën: “Librin e Allahut dhe farefisin tim?!”

I ftuari: Hetojini dhe vërtetojini çështjet që kam përmendur.

Njëra nga orvatjet famëkeqe që kanë kryer bijtë e Umejjes është dhe përhapja e shmangies nga udha e drejtë se jo vetëm që nuk ka ndonjë ngjashmëri mes këtyre dy versioneve por janë në kundërshtim me njëra-tjetrën.

Prezantuesi: Në fakt ata janë përpjekur që të shfaqin këtë kundërshtim në çdo gjë.

I ftuari: Ata janë përpjekur që ta sjelin në një gjendje të tillë deri në atë pikë sa muslimanët të cilët kërkojnë të vërtetën kanë menduar se janë të detyruar që të parapëlqejnë dhe të pranojnë ose sunnetin ose farefisin. Sikur mes sunnetit dhe farefisit të kishte një dyjëzim dhe përplasje. Sikur sunneti është në një luginë, ndërsa farefisi është në një tjetër luginë. Kjo çështje është një çështje e rëndësishme në shtesë në përmasat e mendimit, fesë dhe kredos. Me fjalë të tjera nëse do që të bëhesh shiit duhet të lagohesh nga sunneti dhe nëse do që të bëhesh sunnit duhet të largohesh nga farefisi. Në këtë mënyrë ata mundohen që të shkaktojnë gjendjen e përplasjes, kundërshtimit dhe mospërputhjes mes shiitit dhe sunnitit.

Sipas mendimit tonë ky qëndrim është një shkak jashtë mase i rrezikshëm në gjirin e bashkësisë muslimane. Të themi të drejtën ne nuk besojmë se ka një përplasje dhe kundërshtim në mesin e sunnetit dhe farefisit. Madje ne jemi të besimit se farefisi është një burim i papërzier, i pastër, i kulluar dhe i delirë, si dhe një udhë e shëndoshë e cila siguron arritjen tek sunneti. Ne dhe imamët e Ehli Bejtit u japim një vlerë të veçantë haditheve të tyre meqenëse janë hadithet e të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.).

Prezantuesi: Si rrjedhojë dhe ata vetë e pohojnë këtë.

I ftuari: Ata e shprehin hapur këtë. Nëse do të krijohet një mjedis i përshtatshëm në programin pasardhës ne do të shfaqim përcjelljet të cilat bëjnë të ditur hapur dhe qartë kuptimin në formën: “Hadithet tona janë hadithet e të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.)”. Kjo rëndësi që ne u kushtojmë atyre si pasojë e haditheve të imamëve ngrihet mbi një themel. Ata e kanë ruajtur Kur’anin Fisnik bashkë me kulturën dhe sunnetin e të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.). Askush të mos na thotë: “Vallë përse e mohoni rolin e bashkëkohësve?!” Ne nuk e mohojmë kurrë rolin e bashkëkohësve.

Ne e kemi bërë të qartë dhe kemi vëmë theksin mbi këtë çështje në burimet tona që përmbajnë hadithe: “Përcjelljet e vërteta të cilat vijnë nga i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) nga udha e bashkëkohësve janë të pranuara dhe në sytë tanë dhe ne i marrim ato si mbështetje. Ne i kemi nxjerrë sheshit përmbledhjet tona të hadithit ju mund t’i shihni. Megjithatë botëkuptimi fetar emeuist e nënçmon dhe përçmon drejtpërdrejtë përcjellësin shiit”.

Ju mund ta shikoni në mënyrë të hapur këtë kundërshtim në botëkuptimin fetar emeuist. Burimet e vetme në të cilat jemi mbështetur janë burimet e botëkuptimit fetar emeuist, Ibn Tejmijjes dhe vartësve të tyre. Kurse Ibn Tejmijje është ai që ka projektuar/formuluar botëkuptimin fetar emeuist.

Ndjekësit tanë të nderuar lejomëni t’iu jap një shembull. Shikoni veprën me titull: “Leali’l-Behijje fi’sh-Sherhi Akideti’l-Uasitijje” (Netët e Ndriçuara në Sqarimin e Kredos së Mesme) e Salih Ibn Abdulaziz Ali Shejhut.

Shkrimtari rrëfen kështu pasi ka përcjellur e përcjelljen në veprën  tij: “Për sa i përket tepricës: “Këta të dy nuk do të ndahen kurrën e kurrës nga njëri-tjetri derisa të më arrijnë mua në krye të bazenit” disa dijetarë e kanë kuptuar këtë hadith në formën: “Libri i Allahut dhe Ehli Bejti i të dërguarit (p.q.m.t.) nuk do të ndahen kurrë nga njëri-tjetri”. (9)

Hadithi që ka marrë nga fragmenti i mësipërm kalon në veprën me titull: “Sahihu’l-Muslimi” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Muslimit) e Imam Muslimit. Fillimisht shkrimtari thotë “disa”, pra jo të tërë muslimanët. Pikë së dyti ai orvatet që të thotë se ata e kanë kuptuar këtë hadith në këtë formë, jo sepse në të vërtetë kuptimi i hadithit nuk është kështu”. Si fillim ai përpiqet që ta tregojë hadithin si të dobët. Cili është problemi yt me Ehli Bejtin?! Ai mundohet që ta nxjerrë Ehli Bejtin nga mendja e bashkësisë muslimane.

Ndërsa në vazhdim shkrimtari citon kështu: “Kuptimi i hadithit në këtë formë është i gabuar... Gjithashtu dhe disa muhaddithë shprehen se ky është një hadith i gabuar... Përkundrazi synimi i “thekalejnit” (peshave të rënda) është Libri dhe sunneti... Sërish ai i cili thotë se njëri nga “thekalejni” (peshave të rënda) është Ali Bejti ose farefisi i ka ngatërruar punërat me njëra-tjetrën dhe ai ka bërë shtime në hadith... Njëra nga dy gjërat për të cilat bëhet fjalë në Hadithin Thekalejn: “Unë po iu lë në mesin tuaj dy gjëra...” nuk është qenia lajmëtar i Ehli Bejtit”. (10)

Shkrimtari është njëri nga nipërit e Muhammed Ibn Abduluehhabit.

O dijetar! A nuk është dhe Aisheja nga Ehli Bejti?! A nuk e përfshin Ehli Bejti dhe Aishenë?! Domethënë bashkëshortet e të nderuarit të dërguar (p.q.m.t.) sipas qëllimit tënd nuk hyjnë në përfshirjen e Ehli Bejtit?! Atëherë ai na jep përgjigjen: “Jo”, në lidhje me Aishenë gjendet hadithi: “Merreni fenë tuaj nga Humejre” dhe të ngjashëm me të. Pra synimi i Ehli Bejti nuk janë i nderuari Ali (p.m.t.), e nderuara Fatime (p.m.t.), i nderuari Hasan (p.m.t.) dhe i nderuari Husejn (p.m.t.). Ashtu siç duket qartë këta lloj njerëzish kanë probleme me qenien lajmëtar të Ehli Bejtit.

Prezantuesi: Në thelb ata kanë probleme me të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.).

I ftuari: Natyrisht, sepse këta janë njerëzit të cilët bartin kulturën fisnike islame.

Për këtë arsye kur bëhet fjalë për versionin në formën: “dhe Ehli Bejtin tim” hyjnë në qarkullim keqkuptimi-keqkonceptimi, kryerja e përmbledhjes në përcjellje, përcjellja si kuptim, qenia i gabuar dhe gjëra si ngatërrimi i farefisit në hadith etj. Sepse ata nënvizojnë se ka një kundërshtim mes farefisit dhe sunnetit. Rishtas sipas tyre duhet të pranosh ose sunnetin ose farefisin. Ata sillen sikur nuk e kanë lexuar aspak urdhrin e Allahut të Madhëruar: “Thuaj: “Unë për këtë nuk dua nga ju ndonjë shpërblim tjetër përveç dashurisë për farefisin”! (11) O vëllai im! Kjo është e prerë se Kur’ani Famëlartë i ka dhënë një tematikë të veçantë Ehli Bejtit dhe farefisit. Të paktën nuk ka asnjë lloj dyshimi se Ajeti i Pastrimit ka përfshirë të nderuarin Ali (p.m.t.), të nderuarën Fatime (p.m.t.), të nderuarin Hasan dhe të nderuarin Husejn (p.m.t.).

Le t’i rikthehemi pyetjes suaj: “Vallë a kemi të bëjmë mes farefisit dhe sunnetit me një gjendje përplasjeje, kundërshtimi dhe qenia alternativ i njëri-tjetrit?!” Përgjigjja është “Jo, nuk ka asnjë përplasje mes tyre”. Edhe nëse do të quajmë si të mirëfilltë se në duart tona kemi një përcjellje në formën: “Librin e Allahut dhe sunnetin tim”, përsëri as që bëhet fjalë se mes këtyre dy përcjelljeve ka ndonjë përplasje.

Prezantuesi: Por dhe kjo përcjellje është e dobët.

I ftuari: Edhe nëse do të pranojmë se kjo është një përcjellje e vërtetë, sërish nuk bëhet fjalë se në mesin e këtyre dy përcjelljeve ka një përplasje. Kjo është arsyeja të nderuar miq le t’i përkuleni kësaj çështjeje në masën e mundësive të tyre. Ne këtë çështje e kemi vënë në dukje në mënyrë gjithëpërfshirëse në veprën tonë me titull: “Mealimu’l-Islami’l-Emeui” (Mësimet e Islamit Emeuist). Kjo vepër është nga begatia e këtyre programeve dhe është vepra jonë e fundit që sheh dritën e botimit. Titulli i plotë i veprës është në formën: “Mealimu’l-Islami’l-Emeui mine’l-Kadhi fi’l-Itreti’n-Nebeuijjeti’t-Tahirati ile Istibahetiha” (Mësimet e Islamit Emeuist nga Gjykimi i Farefisit të Lajmëtarit deri në Përcaktimin e Tij) e cila është shkruar dhe projektuar nga dora e Ali Midenit.

Shkrimtari shkruan si më poshtë: “Le të themi se e kemi pranuar hadithin në formën: “Librin e Allahut dhe sunnetin tim”, shumë mirë por cili është mjeti dhe ndërmjetësimet të cilat do të bëjnë të mundur që të arrrijmë tek sunneti?!” (12)

E thënë ndryshe në këtë çast ne përcjelljet nuk mund t’i dëgjojmë as nga i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) dhe as nga bashkëkohësit. Burimi citon kështu mbi udhën më të shëndetshme: “Pa i përzier gjërat të cilët muslimanët i kanë pranuar si gënjeshtra dhe të kota në sunnetin e lajmëtarit... Ja pra këtu është dhe pika thelbësore në të cilën kemi ndasi me muslimanët e tjerë”. (13)

Kjo përbën dhe themelin e ndasisë sonë të mendimit me drejtimet e tjera. Në njërën anë ata shprehen se farefisi nuk luan një rol të veçantë në këtë fushë, ndërsa në anën tjetër ne i kushtojmë një rëndësi të veçantë dhe e vëmë në qendër farefisin si një domosdoshmëri e Hadithit Thekalejn.

Ndërsa në vijim ai thotë kështu: “Udha më e shëndetshme e arritjes për tek sunneti kalon nga farefisi”.

Prezantuesi: Unë jam qyteti i diturisë dhe Aliu është dera e tij.

I ftuari: Sigurisht. Ju mund të thoni se është mendimi juaj leximi në formën se këta të dy jo vetëm që nuk janë alternativa e njëri-tjetrit por në mesin e tyre nuk ka asnjë përplasje. Jo, ndjekësit tanë të nderuar ky lexim dhe vlerësim është dhe leximi i një pale të dijetarëve muslimanë. Gjithashtu dhe ata përmendin se sunneti dhe farefisi nuk janë alternativa e njëri-tjetrit dhe se në mesin e tyre nuk ka asnjë përplasje. Ndjekës të nderuar kjo është një çështje e rëndësishme. Sërish dhe nëse do të ishte marrë si e mirëqenë se dijetarët e mëdhenj paskan kumtuar se përcjellja në formën: “dhe sunnetin tim” është e vertetë, rishtas ata e pranojnë se nuk ka asnjë përplasje me përcjelljen në formën: “dhe farefisin tim”. Unë dua që t’u drejtohem disa burimeve në lidhje me çështjen.

Përpara jush gjendet vepra me titull: “Sauaiku’l-Muhrika” (Rrufetë e Ndezura) e Ibn Haxher Hejtemiut. Disa miq na kundërshtojnë në disa faqe interneti duke na pyetur kështu: “Imzot Sejjid Kemal Hajdari vallë përse nuk e lexoni dhe pjesën tjetër të mbetur të titullit: “ala Ehli’r-Rafdi ue’d-Dalali ue’z-Zendeka” (mbi Rafiditë (Kundërshtuesit, Shiitët) të Shmangurit dhe të Pafetë?!”

Ç’është e vërteta leximi i kësaj pjese është në dobinë time. Shprehem kështu sepse kjo pjesa e fundit e veprës vë në dukje se shkrimtari nuk është “rafidi” (kundërshtues, shiit) dhe se është kundërshtar i tyre. Kështu që dhe gjërat që ai i ka zënë në gojë në këtë vepër janë në të mirën tonë duke qenë se kanë mbështetur rafiditë. Askush nuk mund të drejtojënjë pyetje në formën: “A është Ibn Haxher Hejtemiu një rafidi?!”, sepse vetë vepra është shkruar me qëllimin e kundërshtimit të rafiditëve.

Ibn Haxher Hejtemiu pasi lexon përcjelljet në formën: “dhe farefisin tim”, “dhe sunnetin tim” shprehet si më poshtë: “Shkurtimisht iu është dhënë shtysë përqafimi fort me atë që kanë thënë dijetarët për të cilët na ka folur i dërguari (p.q.m.t.) që kanë dituri mbi Librin e Allahut, sunnetin dhe janë nga Ehli Bejti si dhe kanë dituri për të dy”. (14)

Atëherë i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) do të thotë se nëse doni që t’i drejtoheni sunnetit tim duhet t’i drejtoheni dijetarëve. Rishtas dhe ne themi ashtu. Ne nuk themi se mund t’i drejtohemi njerëzve të rëndomtë nga Ehli Bejti!

Prezantuesi: Natyrisht se jo në kuptimin e përgjithshëm.

I ftuari: Shumë e saktë. Ne nuk kemi për qëllim Ehli Bejtin në kuptimin e përgjithshëm por kemi për synim Ehli Bejtin në kuptimin e veçantë. Ne kemi për qëllim Ehli Bejtin për të cilin bëhet fjalë në Hadithin e Mbulesës, Pastrimit dhe Sfidimit dhe vende të ngjashme, në të cilat janë përfshirë njerëz të përcaktuar nga i nderuari i dërguar (p.q.m.t.) dhe janë lënë jashtë bashkëshortet e tij.

Ndërsa në vijim ai rrëfen kështu: “Nga të të tëra hadithet e lartpërmendura kuptohet se që të tre do të mbeten të qëndrueshëm deri në ditën e Kijametit” (15)

Ne kemi përcaktuar se Hadithi Thekalejn është njëra nga dëshmitë më të rëndësishme.

Prezantusi: Dijetarët e Ehli Bejtit.

I ftuari: Pra Libri, sunneti dhe dijetarët e Ehli Bejtit. Atëherë o ju muslimanë ja pra Ibn Haxher Hejtemi nënvizon: “Nëse doni që të përftoni diturinë e vërtetë, hulumtoni dijetarët e Ehli Bejtit të cilët dinë Librin dhe sunnetin. Njëri nga ata është i pranishëm në çdo kohë”.

Prezantuesi: Sepse logjika e bën të dosmosdoshme moslënien mënjanë të rolit të të nderuarit Ali (p.m.t.) dhe marrjen e diturisë nga ai.

I ftuari: Ne do ta lexojmë këtë më vonë. Ata e pohojnë hapur këtë. Ata thonë: “I zoti i shtëpisë  është ai që e di më mirë së çfarë ndodh brenda shtëpisë”. Sepse ata janë bashkë me të nderuarin e dërguar (p.q.m.t.).

Unë do të prek një ose dy burime dhe do t’i jap fund fjalëve të mia.

Prezantuesi: Nëse do Allahu (l.m.t.) në programin pasardhës ne do të pyesim për mesazhet që do të japë Hadithi Thekalejn.

I ftuari: Burimi i dytë është vepra me titull: “Xheuahiru’l-Ikdejni fi Fadli’sh-Sherefejni Sherefu’l-Ilmi’l-Xhelili ue’n-Nesebu’n-Nebeui” (Gurët e Çmuar të Dy Besimeve në Dy Farefiset e Nderuara, Nderimi i Dijes së Qartë dhe i Farefisit të Lajmëtarit) e Imam Nuruddin Semhudiut (v.v. 911 m.i.). Ky i fundit rrëfen kështu në veprën e tij: “Shkurtimisht çdo njëri nga Kur’ani i Madh dhe farefisi i pastër, duke qenë se është qilari i diturive fetare, i urtësive të vyera “sheriatike” (ligjeve hyjnore), miniera e të fshehtave dhe e zgjuarsive të përpikta i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) ka përdorur thëniet: “thiklejn” ose “thekalejn” (dy peshat e rënda). Ashtu siç shihet dhe në disa nga përcjelljet që u cekën ai ka nxitur që të lidhemi me Ehli Bejtin dhe të mësojmë diturinë nga ata... Nga thënia “pandashmëria” nënkuptohet prania e një njeriu të merituar nga Farefisi i Pastër dhe qenia lajmëtar i Ehli Bejtit me të cilin do të lidhet derisa të shpërthejë kijameti”. (16)

Prezantuesi: Këtu mund të krijohet një lidhje me çështjen Imam Mehdiut (p.m.t.).

I ftuari: Sigurisht. Ndërsa në faqet në vazhdim ai citon kështu: “Shkurtimisht g

“Shkurtimisht iu është dhënë shtysë përqafimi fort me atë që kanë thënë dijetarët për të cilët na ka folur i dërguari (p.q.m.t.) që kanë dituri mbi Librin e Allahut, sunnetin dhe janë nga Ehli Bejti si dhe kanë dituri për të dy. Nga të të tëra hadithet e lartpërmendura kuptohet se që të tre do të mbeten të qëndrueshëm deri në ditën e Kijametit”. (17)

Pra Libri, sunneti dhe Ehli Bejti; megjithatë Ehli Bejti nuk është absolut, por janë dijetarët e Ehli Bejtit.

Burimi i tretëështë vepra me titull: “Silsiletu’l-Ehadithi’s-Sahiha” (Zinxhiri i Haditheve të Vërteta) eShejh Albanit. Ky i fundit kumton kështu në veprën e tij: “Në përgjithësi Ehli Bejti janë njerëzit të cilët i njohin më mirë të zotin e shtëpisë dhe gjendjet e shtëpisë. Qëllimi i Ehli Bejtit janë njerëzit që kanë marrë diturinë nga ata dhe ndjekin udhën e të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.)... Meqenëse ai i di sqarimet e mësipërme kjo është një dëshmi e fuqishme dhe për hadithin në formën: “dhe sunnetin tim” që kalon në veprën me titull: “Muuatta” (Lidhja)”. (18)

Sipas Shejh Albanit ndonëse hadithi që zë vend në veprën me titull: “Muuatta” (Lidhja) është i dobët në këndvështrimin e zinxhirit të përcjelljes, sërish ai nuk përplaset si tekst me versionin në formën: “dhe farefisin tim”. Me fjalë të tjera versioni në formën: “dhe farefisin tim” nuk bie ndesh me versionin në formën: “dhe sunnetin tim”.

Prezantuesi: Por pika që është e çuditshme është ai mbështet në një hadith të vërtetë për të mbështetur një hadith të dobët.

I ftuari: Madje dhe një palë e dijetarëve imamitë na ka lajmëruar për këtë kuptim. Në veprën e tij me titull: “Usulu’l-Amme li’l-Fikhi’l-Mukareni” (Metodologjia e Përgjithshme e Juriprudencës së Argumentuar) Shejh Muhammed Taki Hekimi rrëfen si më poshtë: “Edhe nëse përcjellja në formën: “dhe sunnetin tim” është e vërtetë në këndvështrimin e zinxhirit të përcjelljes, rishtas ajo nuk përplaset me përcjelljen në formën: “dhe farefisin tim”, sepse farefisi është burimi që të çon tek sunneti. (19)

Ne e kemi sqaruar këtë çështje në mënyë gjithëpërfshirëse në veprën tonë me titull: “Ilmu’l-Imami” (Dituria e Imamit). Ne kemi përdorur këtë thënië në veprën tonë: “Edhe nëse përcjellja në formën: “dhe sunnetin tim” është e vërtetë në këndvështrimin e zinxhirit të përcjelljes, përsëri ajo nuk përplaset me përcjelljen në formën: “dhe farefisin tim”, sepse nuk ka asnjë kundërshtim mes dy përcjelljeve. (20)

Edhe nëse përcjellja në formën: “dhe sunnetin tim” është e vërtetë në këndvështrimin e zinxhirit të përcjelljes, sërish sunneti do që të lidhemi me farefisin. Domethënë versioni i dytë i Hadithit Thekalejn shpreh farefisin. Atëherë sunneti na thotë “që të lidhemi me farefisin”. Shtojmë se nuk ka asnjë lloj kundërshtimi mes të dyve. Hadithi i parë bën të ditur: “Për sa kohë që do të lidheni me Librin e Allahut dhe sunnetin e të dërguarit”. Ndërsa kur shkojmë në tek sunneti i të dërguarit (p.q.m.t.) dhe duam që të punojmë me sunnetin na thuhet “lidhuni me farefisin tim”. Shkurtimisht vëmë theksin se nuk është i pranishëm asnjë lloj kundërshtimi mes versionit në formën: “dhe sunnetin tim” dhe versionit në fomën: “dhe farefisin tim”.

Ky kundërshtim mashtrues që do të krijohet mes sunnetit dhe farefisit nuk është i vërtetë. E vërteta është se dhe farefisi është brenda rrethit të sunnetit. Farefisi është një udhë e besuar që përcjell sunnetin. Duke qenë se e dimë se mbledhja e sunnetit të lajmëtarit ka qenë e ndaluar, atëherë pohojmë se farefisi i pastër është udha e shëndoshë që të çon tek sunneti. Gjithashtu ne jemi në dijeni se si duart mëkatare të bijve të Umejjes kanë luajtur me sunnetin e lajmëtarit dhe se si qindra mijëra shpikës hadithesh kanë shpikur hadithe. Për këtë ne kemi nevojë për një stacion të shëndoshë. Kurse udha më e shëndoshë për të arritur në këtë stacion kalon nga Ehli Bejti dhe farefisi i të dërguarit (p.q.m.t.).

Prezantuesi: Pra kemi të bëjmë me një gjendje të çuditshme. Në njërën anë nuk ka asnjë shqetësim nëse marrim hadithe nga vepra me titull: “Sahihu’l-Buhari” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Buhariut) e Imam Buhariut, “Sahihu’l-Muslimi” (Përmbledhja e Haditheve të Vërteta të Imam Muslimit) e Imam Muslimit, “Sunenu Ebi Daudi” (Përmbledhja e Sunneteve të Ebu Daudit) e Ebu Daudit, “Sunenu Tirmidhi” (Përmbledhja e Sunneteve të Tirmidhiut) e Tirmidhiut dhe të ngjashme me këta, por në anën tjetër kur bëhet fjalë për udhën e hadiheve të Ehli Bejtit na kërkohet që t’i kundërshtojmë.Por ne mund të marrim hadithe nga një njeri që ka jetuar vetëm gjatë muaj së bashku me të nderuarin të dërguar të Allahut (p.q.m.t.).

I ftuari: Nuk thua për vetëm një orë... Madje dhe ai i cili e shikuaka të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.) në shtratin e vdekjes u bëka bashkëkohës, fituaka veçorinë e qenies i drejtë dhe fjala e tij u bëka argument!

Prezantuesi: Ja pra këtu qëndron çudia! Ne mund të marrim hadithe nga një njeri që e ka shikuar të dërguarin (p.q.m.t.) në shtratin e vdekjes, por nuk mund të marrin hadithe nga muslimani i parë (i nderuari Ali (p.m.t.)).

Në këtë çast kemi në lidhje telefonike vëlla Ebu Ahmedin nga Bahrejni. Urdhëroni.

Ebu Ahmedi:Paqja qoftë mbi ju. Cila është arsyeja e kësaj lufte?! Vallë përse ata mundohen që ta asgjësojnë këtë hadith?! Pyetja ime e dytë është kjo: “Kur dua që të pi ujë të kulluar a duhet të shkoj në lum apo në krye të burimit?! A duhet t’i drejtohem bashkëkohësit që ka jetuar pas të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) apo duhet t’i drejtohem Ehli Bejtit?! Si mund ta marr diturinë nga burimi i vërtetë?! A duhet të shkoj në udhën e sigutë për të cilën na ai ka urdhëruar me urdhrat e tij apo duhet të shkoj në udhën tjetër?!

I ftuari: Edhe mbi ju qoftë paqja. Pyetja juaj u kuptua. A duhet të shkojmë në burim apo duhet të ndahemi sa djathtas dhe sa majtas?! Kjo është zënia në gojë në një tjetër formë e çështjes që e kemi shënjuar. Duke u nisur nga fakti se i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) ka vendosur një sunnet dhe kur e ka bërë të qartë se ky sunnet, zotëron fuqinë e qenies dëshmi në shkallën e Kur’anit, gjithashtu na ka treguar dhe se kjo është udha që të çon tek sunneti, udhë kjo e cila kalon nga farefisi. As farefisi dhe as Ehli Bejti nuk janë absolutë. Këta janë ata të cilët i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) i ka marrë dhe i ka përfshirë nën mbulesën e tij me Ajetin e Pastrimit. Këta janë ata të cilët i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) i ka marrë me vete dhe i ka çuar në shesh si një dosmosdoshmëri e Ajetit të Sfidimit.

Në këtë çast kemi në lidhje telefonike vëlla Ebu Mahmudin nga Siria. Urdhëroni.

Ebu Mahmudi:Paqja qoftë mbi ju. Si fillim dua që t’iu vë në dijeni se unë jam një musliman që kam kaluar në Shkollën e Ehli Bejtit me virtytin e Allahut të Madhëruar dhe me ndihmën e Sejjid Ajetullah Kemal Hajdarit. Unë dua që të vë një shënim për sa i përket versionit në formën: “Librin e Allahut dhe sunnetin tim” të hadithit. Nëse ky është një hadith i vërtetë a nuk besoni se bashkë me të duhet të jetë dhe farefisi si një element plotësues?! Duke qenë se Libri dhe sunneti janë pranuar si udhëzime dhe ligje të cilat Allahu i Madhëruar i ka zbritur, a nuk duhet të jetë i pranishëm një njeri i cili do t’u komentojë dhe do t’u mësojë njerëzve këto ligje dhe mësime?!

Prezantuesi: I nderuari imzot ka bërë të ditur se dhe ImamSemhudiu është i këtijmendimi.

I ftuari: Sigurisht se ky element plotësues është farefisi. Për këtë arsye edhe nëse do të pranojmë se është rrëfyer dhe versioni në formën: “dhe sunnetin tim”, rishtas theksojmë se duhet të jenë të pranishëm njerëz të cilët do të komentojnë, mbrojnë dhe sqarojnë këtë sunnet. E thënë ndryshe Kur’ani Fisnik citon kështu për këtë të libër i cili i zbriti të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.): “Që t’u sqarosh njerëzve atë që të zbriti”. “Mubejjini” (sqaruesi) i parë i Kur’anit Famëlartë është i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.). Shumë mirë por kush do ta sqarojë sunnetin e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.)?! A ka nevojë apo nuk ka nevojë sunneti për një sqarues?! Sigurisht se ka nevojë. Nëse do të më pyesësh nëse këta janë bashkëkohësit, atëherë unë do të jap përgjigjen: “Po”, sepse unë nuk po them se “bashkëkohësit nuk e kanë bërë këtë”. Megjithatë  nëse gjendja ka mbetur mes du udhëve, në njërën anë gjendet farefisi i pastër dhe në anën tjetër gjendet një jetër udhë - unë nuk po hyj në hetimin e problemeve dhe shqetësimeve të udhës tjetër - vallë çfarë bën të nevojshme mendja e shëndoshë në këtë çështje?! Lërmëni t’iu rikujtoj se i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) ka thënë: “Unë po iu lë në mesin tuaj dy gjëra, që për sa kohë që do të lidheni fort me ta nuk do të shmangeni kurrë pas meje. Këta janë Libri i Allahut dhe farefisi im që është Ehli Bejti im”.

Një tjetër çështje që dua të përmend është kjo: “Ju doni që të lidheni me bashkëkohësit dhe t’i ndiqni ata. Shumë mirë, por vallë përse na fajësoni me qenien çifute dhe të pafe kur ne duam që të lidhemi me Ehli Bejtin?! Ne jemi të lidhur me Ehli Bejtin dhe me të nderuarin Ali (p.m.t.). A nuk është Aliu (p.m.t.) kreu i bashkëkohësve?! A nuk është Aliu (p.m.t.) njëri nga ata të cilët Allahu i Madhëruar i ka pastruar nga ndyrësia e mëkateve?! A nuk është Aliu (p.m.t.) ai njeri për të cilin i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) ka urdhëruar: “Ty të do vetëm besimtari dhe ty të përbuz vetëm dyfytyrëshi?!”

Burimet e Referuara Për Këtë Artikull:

1 - Dr. Muhammed Ali Barri, “Imam Ali Rida ue Risaletuhu fi’t-Tibbi’n-Nebeui Risale Dhehebijje” (Imam Ali Rizai Dhe Dorëshkrimi i Tij Në Mjekësinë e Lajmëtarit Dorëshkrimi i Artë), fq. 21, Shtëpia Botuese: “Daru’s-Suudijje” (Shteti Saudit), Mbretëria e Arabisë Saudite.

2 - Sure Bekare, Ajetet 159-160.

3 - Husamuddin Affane, “Jeseluneke” (Të Pyesin Ty), vëll. 2, fq. 424, Shtëpia Botuese: “Mektebetu’l-Dendisi” (Instituti i Dendisit), Botimi i Parë, Jordani.

4 - Husamuddin Affane, “Jeseluneke” (Të Pyesin Ty), vëll. 2, fq. 424, Shtëpia Botuese: “Mektebetu’l-Dendisi” (Instituti i Dendisit), Botimi i Parë, Jordani.

5 - Husamuddin Affane, “Jeseluneke” (Të Pyesin Ty), vëll. 2, fq. 425, Shtëpia Botuese: “Mektebetu’l-Dendisi” (Instituti i Dendisit), Botimi i Parë, Jordani.

6 - Ebu Thena Shihabuddin Mahmud Alusiu, “Ruhu’l-Meani fi’t-Tefsiri’l-Kur’ani’l-Adhimi ue’s-Sebi’l-Methani” (Shpirti i Kuptimeve të Kur’anit të Madh dhe Shtatëshja Përsëritëse), vëll. 21, fq. 305, Vërtetimi nga Mahir Habushi, (viti i botimit 1431 sipas mërgimit islam / viti 2009 sipas kalendarit gregorian), Shtëpia Botuese: “Muessetu’r-Risale” (Instituti i Shpalljes), Botimi i Parë.

7 - Ebu Thena Shihabuddin Mahmud Alusiu, “Ruhu’l-Meani fi’t-Tefsiri’l-Kur’ani’l-Adhimi ue’s-Sebi’l-Methani” (Shpirti i Kuptimeve të Kur’anit të Madh dhe Shtatëshja Përsëritëse), vëll. 21, fq. 305, Vërtetimi nga Mahir Habushi, (viti i botimit 1431 sipas mërgimit islam / viti 2009 sipas kalendarit gregorian), Shtëpia Botuese: “Muessetu’r-Risale” (Instituti i Shpalljes), Botimi i Parë.

8 - Dijetari Shqiptar Shejh Muhammed Nasiruddin Albani, “Silsiletu’l-Ehadithi’s-Sahiha ue Shej min Fikhiha ue Feuaidiha” (Zinxhiri i Haditheve të Vërteta dhe Gjëja nga Jurisprudenca e Saj dhe Dobitë e Saj), vëll. 4, fq. 355, Hadithi Nr: 1761, Përmbledhja e Hadithit.

9 - Shejh Salih Ibn Abdulaziz Ibn Muhammed Ibn Ibrahim Ali Shejhu, “Leali’l-Behijje fi’sh-Sherhi Akideti’l-Uasitijje” (Netët e Ndriçuara në Sqarimin e Kredos së Mesme), vëll. 2, fq. 461-462, (viti i botimit 1430 sipas mërgimit islam / viti 2009 sipas kalendarit gregorian), Vërtetimi nga Adil Ibn Muhammed Mursi Rifaiu, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Asime” (Vendi i Kryeqytetit), Botimi i Parë.

10 - Shejh Salih Ibn Abdulaziz Ibn Muhammed Ibn Ibrahim Ali Shejhu, “Leali’l-Behijje fi’sh-Sherhi Akideti’l-Uasitijje” (Netët e Ndriçuara në Sqarimin e Kredos së Mesme), vëll. 2, fq. 461-462, (viti i botimit 1430 sipas mërgimit islam / viti 2009 sipas kalendarit gregorian), Vërtetimi nga Adil Ibn Muhammed Mursi Rifaiu, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Asime” (Vendi i Kryeqytetit), Botimi i Parë.

11 - Sure Shura, Ajeti 23.

12 - Sejjid Ajetullah Kemal Hajdari, “Mealimu’l-Islami’l-Emeui mine’l-Kadhi fi’l-Itreti’n-Nebeuijjeti’t-Tahirati ile Istibahetiha” (Mësimet e Islamit Emeuist nga Gjykimi i Farefisit të Lajmëtarit deri në Përcaktimin e Tij), fq. 56, Përmbledhja Nga Ali Mideni.

13 - Sejjid Ajetullah Kemal Hajdari, “Mealimu’l-Islami’l-Emeui mine’l-Kadhi fi’l-Itreti’n-Nebeuijjeti’t-Tahirati ile Istibahetiha” (Mësimet e Islamit Emeuist nga Gjykimi i Farefisit të Lajmëtarit deri në Përcaktimin e Tij), fq. 56, Përmbledhja Nga Ali Mideni.

14 - Ibn Haxher Hejtemiu, “Sauaiku’l-Muhrika Ala Ehli’r-Rafdi, ue’d-Dalali ue’z-Zendeka” (Rrufetë e Ndezura Mbi Kundërshtuesit, Të Shmangurit Dhe Të Pafetë), vëll. 2, fq. 439, Vërtetimi Nga Abdurrahman Ibn Abdullah Turkiu Dhe Kamil Muhammed Harrati, Shtëpia Botuese: “Muessesetu’r-Risale” (Instituti i Shpalljes).

15 - Ibn Haxher Hejtemiu, “Sauaiku’l-Muhrika Ala Ehli’r-Rafdi, ue’d-Dalali ue’z-Zendeka” (Rrufetë e Ndezura Mbi Kundërshtuesit, Të Shmangurit Dhe Të Pafetë), vëll. 2, fq. 439, Vërtetimi Nga Abdurrahman Ibn Abdullah Turkiu Dhe Kamil Muhammed Harrati, Shtëpia Botuese: “Muessesetu’r-Risale” (Instituti i Shpalljes).

16 - Nuruddin Semhudiu, “Xheuahiru’l-Ikdejni fi Fadli’sh-Sherefejni Sherefu’l-Ilmi’l-Xhelili ue’n-Nesebu’n-Nebeui” (Gurët e Çmuar të Dy Besimeve në Dy Farefiset e Nderuara, Nderimi i Dijes së Qartë dhe i Farefisit të Lajmëtarit), fq. 244, Vërtetimi Nga Mustafa Abdulkadir Ata, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Kutubi’l-Ilmijje” (Vendi i Librave Shkencorë), Bejrut, Liban.

17 - Nuruddin Semhudiu, “Xheuahiru’l-Ikdejni fi Fadli’sh-Sherefejni Sherefu’l-Ilmi’l-Xhelili ue’n-Nesebu’n-Nebeui” (Gurët e Çmuar të Dy Besimeve në Dy Farefiset e Nderuara, Nderimi i Dijes së Qartë dhe i Farefisit të Lajmëtarit), fq. 257, Vërtetimi Nga Mustafa Abdulkadir Ata, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Kutubi’l-Ilmijje” (Vendi i Librave Shkencorë), Bejrut, Liban.

18 - Dijetari Shqiptar Shejh Muhammed Nasiruddin Albani, “Silsiletu’l-Ehadithi’s-Sahiha ue Shej min Fikhiha ue Feuaidiha” (Zinxhiri i Haditheve të Vërteta dhe Gjëja nga Jurisprudenca e Saj dhe Dobitë e Saj), vëll. 4, fq. 360-361.

19 - Muhammed Taki Hekimi, “Usulu’l-Amme li’l-Fikhi’l-Mukareni” (Metodologjia e Përgjithshme e Jurisprudencës së Argumentuar) , fq. 170.

20 - Sejjid Ajetullah Kemal Hajdari, “Ilmu’l-Imami” (Dituria e Imamit), Shejh Ali Hamud Ibadi, fq. 24-25.

Sqarime të Nevojshme:

(f.m.t.) - falenderimi mbi të
(k.m.t.) - krenaria mbi të
(l.m.t.) - lartësimi mbi të
(p.m.t.) - paqja mbi të
(p.q.m.t.) - paqja qoftë mbi të

Vijon...

Burimi : Medya Şafak