Ariel Sharoni mishëronte vetë të keqën e zionizmit. Ai ishtë një kriminel lufte, terrorist, një vrarës i njërëzve në masë, një torturues, një përdhunues. Termi francez “genocidaire” i përshtatet më së miri.

Por, Sharoni kishte një cilësi të veçantë: ai me raste tregonte të vërtetën e tmerrshme rreth vetës dhe vendit të tij.

Gjatë pushtimit të Libanit në vitin 1982, Sharoni zbuloi ndjenjat e tij të vërteta në publik. Në një intervistë në gjuhën hebreje me gazetarin izraelit Amos Oz, Sharoni tha:

“Edhe në ditët e sotme, unë dal vullnetarë për të bërë punën e pisët të Izraelit. Që të vras sa më shumë arabë të jetë e munduar. T’i përzë ata e t’i djeg. T’i bëj që të gjithë të na urrejnë. Të “heq” qilimin poshtë gjunjëve të çifutëve të Diasporës, në mënyrë që të vrapojnë tek nw duke qarë. Edhe nëse kjo do të thotë të hedhim në erë ndonjë sinagogë. Nuk më plas. Pasi të kem mbaruar punë, nuk më interëson nëse më vini para gjykatës së drejtësisë në Nuremberg e  më burgosni për gjithë jetën. Me ekzekutoni me varje nëse doni, si një kriminel lufte… Ajo që ju nuk arrini të kuptoni është se puna e pisët e Zionizmit nuk ka mbaruar akoma. Ka shumë për të bërë.’’.

Intervista u publikua në hebraisht në gazetën izraelite Davar më 17 dhjetor të vitit 1982, e më pas u ribotua në një libër. Citimi i Sharonit i mvishet njëfarë « Z-së », një oficeri izraelit 50 vjeçar, më “një farë të kaluare” të ndritur si fermer. Izraeli e bëri të ditur se « Z-ja » padyshim ishte Ariel Sharoni, me të cilin përputhej përshkrimi, dhe ndjenjat e të cilit në lidhje me këtë çështje nuk ishin një sekret shtetëror.

Në atë kohë, Sharoi vetëm sa u pushua nga detyra e Ministrit të Mbrojtjes pas ankesës së ndërkombëtarëve pët masakrat e Sabra-s dhe Shatila-s. Kjo ishte padyshim ajo « e kaluara » që flitej. Asnjë izraelit apo gazetar në atë kohë nuk kishte dyshimin më të vogël se « Z-ja » ishtë Sharoni.

Pse Sharoni rrezikoi duke shfaqur ndjenjat e tij në mënyrë kaq të hapur ?

Sepse ai mendonte se nuk kishte asgjë për të humbur. Në atë kohë, të  gjithë mendonin se karriera politike dhe ushtarake e Sharonin kishte marrë fund. Tek e fundit, ai thjeshtë kishte planifikuar dhe mbikqyrur një nga masakrat më të shëmtuara dhe brutale në historinë e njerëzimit. E më pas ishtë zbuluar e turpëruar. Dukej sikur ai nuk do të justifikohej, se do të burgosej për jetë, ose të paktën, do të lihej gjallë e të fshihej gjithë jetën nga Interpoli.

Në intervstën e Oz-it, Sharoni po sulmonte Zionistët Liberalë, të cilët po ia kthenin shpinën atij. Ai e ndiente se Zionistët liberalë ishin hipokritë dhe që ishin fajtor për gjenocidin ashtu si ai, por thjeshtë, ishin shumë frikacakë pët ta pranuar. Këtu kishte të drejtë.

Sharoni mburrej me ligësinë e tij :

“Me thoni, a kanë ndonjë moment të keq njerëzit e ligë në këtë botë? Ata gjuajnë dhe kapin çdo gjë që mendojnë se mund të hahet. Ata nuk vuajnë nga mostretia (e ushqimit) dhe nuk ndëshkohen nga Zoti. Unë dua që Izraeli t’i bashkangjitet këtij klubi. Atëherë, ndoshta bota do të fillojë të ndiejë frikë ndaj nesh, në vend që të ndiejë keqardhje. Ndoshta do të fillojnë të frikësohen prej çmendurisë sonë, në vend që të admirojnë fisnikërinë tonë. Le të dridhen, lë të na quajnë një shtet i çmendur. Le ta kuptojnë se jemi një vend i egër, i rrezikshëm për ata që na rrethojnë, jo normal, se ne mund të bëhemi të dhunshëm, se ne mund të nisim Luftën e Tretë Botërore pa hezimit. Ose që ne ndonjë ditë mund të çmendemi e të djegim të gjitha fushat e naftës në Lindjen  e Mesme. Personalisht, nuk dua të jem më i mirë se Harry Truman, i cili hodhi në erë gjysëm milioni japonezë vetëm me dy bomba”.

Në mënyrë paradoksale, intervista e Sharonit me Oz-in mund ta ketë ndihmuar të shpëtojë karrierën e tij politike. Shumë izraelitë e identifikojnë vetëm me ndjenjat e Sharonit dhe vendosmërinë e tij. Ndërkohë që Izraeli kthehej në të djathtë, Sharoni dhe idetë e tij u bënë gjerësisht të pranueshme.

Në vitet ’90, Sharoni u kthye ne qendër të vëmendjës në qeverinë e partisë Likud të Benjamin Netanjahut.  Fjalët e tij brutale në intervistën e Oz-it i hapën rrugën kthimit të tij, dhe e bëri një pasuri të  vyer në politikën e brendëshme, duke parë ndjenjën gjenocidale të izraelitëve. Ata ishin një ndihmesë e madhe për dike si ai që dontë të bëhej kryeministër dhe të shfaqej në arenën ndërkombëtare.  

U bë presion mbi Amos Oz-in. Kur një gazetar amerikan i quajtur Holger Jensen riprodhoi me besnikëri dekralatat e Sharon “Z-së” në një artikull të publikuar në 2002-shin, Lobi Genjështar Zionist u hodh në sulm. Papritmas, Oz-i (i cili ishte vetë një Zionist i devotshëm) në mënyrë absurd mohoi se “Z-ja” - të cilin të gjithë në Izrael e njihnin dhe vazhdojnë ta njohin, si Kasapi i Sabra-s dhe Shatila-s- ishte Ariel Sharoni.

Por, kjo nuk parandaloi që thënësi i të vërtetës të ndëshkohej. Holger Jensen-i u bë objekt i një sulmi të zionistëve. Për të shpërtuar lëkurën, ai u dëtyrua të tërhiqte mbrapsht në mënyrë gjysëm të sinqertë pohimin se deklaratat i perkisnin Sharonit. Pavarësish, se ai dyshoi në vërtetësinë e mohimit të pa sinqertë të Oz-it.

Një tjëtër deklaratë që i atribuohet Sharonit:

“Betohem se do të djeg çdo femijë palestinez që do të lind në këtë vend. Gratë dhe femijët palestinezë janë më të rrezikshëm se burrat, sepse fëmijët palestinezë janë dëshmitarë të brezave që kalojnë…”

Kjo deklaratë, e marrë nga një intervistë e bërë nga Ouze Merham, është kundërshtuar nga zionistët… gjë që tregon për vërtetësinë e saj! Sidoqoftë, ajo përshkruan politikën dhe veprimet e Sharonit.  Me Sharonin, Forcat izraelite të Mbrojtjes  kanë një politikë de facto  për “të tërhequr fëmijët palestinezë si minj në kurth për t’i vrarë ata për sport,” siç e përshkruan gazetari Chris Hedges në artikullin e tij të 2001-shit “Ditari i Gazas”. Sporti i Vrasjes së fëmijëve, ku Hedges-i ka qënë dëshmitar ocular, është një politikë zyrtare e Izraelit. Një gazetë mjeksore studimore britanike dy vjet më vonë konfirmoi mbi 600 vrasje me snajper të fëmijëve palestinezë nga ushtria izraelite.

Makineria e propagandës zioniste që ka pushtuar mediat perëndimore, punon pa pushim “për të pastruar” fakte të tilla nga ndërgjegjia e njerëzve. Ashtu siç punoi për të pastruar imazhin publik të Ariel Sharonit. Shumicën e punës së pisët e bën një mekanizëm i Mosadit i quajtur CAMERA.

CAMERA ka publikuar  gënjeshtra fyese rreth intervistës së Sharon “Z-së” me Amos Oz-in. Tani po na servir një gënjeshtër akoma më qesharake rreth deklaratës se Sharonit pas 11 Shatorit se “Ne çifutët e kontrollojmë Amerikën”.

Në fillim të tetorit të vitit 2001, tre javë pas 11 Shtatorit, Shimon Peres-i i bëri presion Ariel Sharonit që të respektonte thirrjen e Amerikës për armëpushim, në mënyrë që amerikanët mos të kthehen kundër Izraelit. Sipas raportimeve të BBC News, Sharoni i terbuar i kthehet Peres-it: “ Sa herë që ne çifutët bëjmë diçka, ti më thua se amerikanët do të bëjnë këtë e do të bëjnë atë. Dua të të them diçka shumë qartë, mos u shqetëso për presionin e Amerikës mbi Izraelin. Ne, populli çifut, e kontrollojmë Amerikën, dhe amerikanët e dinë këtë.”

Raportimi u mor nga BBC-ja prej mediave izraelite. E kam degjuar vetë në lajmet e BBC-së në radio. Megjithatë, CAMERA në mënyrë absurde pohon: “ Këto deklarata kanë dalë nga grupi amerikan pro-Hamas i quajtur Shoqata Islamike për Palestinën (Islamic Association for Palestine)…”  Fatkeqësisht, shumica e mediave Perëndimore që janë në pronësi dhe drejtim të zionistëve e pranojnë shpesh propagandën qesharake të CAMERA-s, MEMRI-t dhe ADL-së, si dhe propagandat e tjera ekstremiste zioniste pa asnjë kontroll kritik.

Sot, genjështarët profesionistë po mundohet të reabilitojnë imazhin brutal të kasapit Zionist Ariel Sharon, duke rishkruar të dhënat historike të fjalëve dhe veprave të tij të shëmtuara. Në nuk duhet t’i lejomë ta bëjnë këtë.