Një nga truket më budallaqe që përdorin disfatistët për të na bërë të pranojmë "Izraelin" është të bëjnë këtë pyetje të marrë retorike: "Çfarë nuk po njihni ju? Me çfarë tjetër kemi luftuar në dekadat e fundit? Me mullinjtë e erës apo me një qenie të vërtetë? Ju duhet ta pranoni Izraelin si një realitet që duhet ta trajtoni, pozitivisht ose negativisht!"

Sigurisht që “Izraeli” ekziston, edhe ne e dimë këtë gjë! Por ata që vazhdojnë ta thonë këtë gjithmonë përdorin këtë fakt të dukshëm për të lehtësuar njohjen e të DREJTËS së “Izraelit” për të ekzistuar. Këto janë dy gjëra të ndryshme.

Kjo situatë në veçanti u parashtrua për herë të parë në fillim të viteve tetëdhjetë, me deklaratën bombastike të përfaqësuesit tonë të Organizatës për Çlirimin e Plestinës në Francë, Ibrahim As-souss, në lidhje me ekzistencën e "Izraelit"! "Palestinezët nuk po luftonin me mullinjtë e erës!" Më vonë, kur ky realitet u pranua, u kthye në një justifikim për të njohur të DREJTËN e "Izraelit" për të ekzistuar.

Megjithatë, ata që janë të interesuar për çështjen palestineze dhe e dinë se "Izraeli" ekziston vërtet, janë gjithashtu të vetëdijshëm për dhimbjen që krijon. Ata e shqyrtojnë këtë realitet me kujdes, ashtu si luani ekzaminon prenë e tij dhe më pas përgatiten me kujdes për një sulm strategjik. Ata nuk buzëqeshin dhe shtrëngojnë duart me të si një mik apo kushëri që nuk e kanë parë prej kohësh!

Megjithatë, ata që janë të interesuar për çështjen palestineze dhe e dinë se "Izraeli" ekziston vërtet, po ashtu janë të vetëdijshëm edhe për dhimbjen që krijon. Ata e shqyrtojnë këtë realitet me kujdes, ashtu si luani që ekzaminon prenë e tij dhe më pas përgatiten me kujdes për një sulm strategjik. Ata nuk buzëqeshin dhe shtrëngojnë duart me të si një mik apo kushëri që nuk e kanë parë prej kohësh!