Edhe në rast se nuk pranohet argumenti i parë dhe i dytë nga fjala “meula” e Umer Ibn Hattabit kuptohet se ka të bëjë me atë njeri i cili merr përsipër drejtimin e punëve. Në rast të kundërt fjala: “Ti u bëre zotëriu im i mbarë besimtarëve dhe besimtareve” nuk ka më asnjë kuptim.

Prezantuesi: Me emrin dhe ndihmën e Allahut, Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit...

Paqja dhe përshëndetja qofshin mbi zotërinë tonë Muhammed (p.q.m.t.) dhe mbi familjen e tij të pastër. Ndjekës të nderuar ju përshëndesim: “Paqja, mëshira dhe begatia e Allahut qofshin mbi ju”. Ju përshëndesim në këtë pjesë të re të programit tonë me titull: “Mutahatarat fi’l-Akide” (Pastëritë e Kredos) nga studiot e Keuther TV në Kum. Ndërsa jemi duke filluar programin duam që t’i urojmë mirëseardhjen Zotëri Sejjid Ajetullah Kemal Hajdarit. Imzot i nderuar në programet e mëhershme kemi shqyrtuar Hadithin e Gadirit. Teksa jemi duke nisur programin e ri a është e mundur që t’iu kërkojmë paraqitjen e përmbledhjes së programeve të mëparshme?

I ftuari: Edhe mbi ju qoftë paqja! Mirë se ju gjeta. Kërkoj mbrojtje nga Allahu (f.m.t.) i Cili dëgjon dhe di gjithçka, prej shejtanit të mallkuar dhe e nis programin me ndihmën e Allahut, Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit. Përshëndetja dhe paqja qofshin mbi të nderuarin Muhammed Mustafain (p.q.m.t.) dhe mbi familjen e tij të pastër!

Ndjekësit tanë të nderuar do të kujtohen se ne kemi bërë të ditur se në programet e mëhershme kemi hetuar zinxhirin e përcjelljes së Hadithit të Gadirit dhe kemi bërë të qartë se do të na duhet që përcjelljen të shqyrojmë në dy pjesë. Sipas mendimit tonë me sqarimet e kryera në programet e fundit ka dalë në dritë kjo çështje: “I dërguari më i nderuar (p.q.m.t.) ka sqaruar disa vende të veçanta të cilat do t’i kishte në zotërim i nderuari Ali (p.m.t.) pas tij. Këto vende dhe shkallë të cilat i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) i ka përmendur për Imam Aliun (p.m.t.) nuk i përkasin asnjërit nga bashkëkohësit. Hadithet: “Vendi yt (posti yt) në sytë e mi është si vendi i Harunit (p.m.t.) në sytë e Musait (p.m.t.)”, “O Ali! Ti je zotëriu i mbarë besimtarëve dhe besimtareve pas meje” janë të këtij lloji. Gjithashtu dhe Hadithi i Gadirit të cilin e kemi arritur në programin e gjashtë është kështu. Nëse ka ndonjë i cili beson se kjo veçori dhe kjo përparësi është e fiksuar dhe për ndonjë bashkëkohës tjetër përveç të nderuarit Ali (p.m.t.) atëherë le të dalë në shesh të zbulojë provën e tij dhe të na e argumentojë këtë.

Fjalët të cilat i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) i ka thënë për Imam Aliun (p.m.t.) nuk janë thënë për asnjë bashkëkohës tjetër. Le ta zëmë se nuk po i quaj burimet tona gjendja është kështu dhe në burimet e tyre. Të paktën nuk ka ndonjë hadith të ngjashëm i cili thotë: “Ai i cili më ka mua zotëri dhe ky dikushi është zotëriu i tij”. Ose nuk është thënë një hadith i ngjashëm si Hadithi i Shtëpisë, “Ty të do vetëm besimtari, ty të përbuz vetëm dyfytyrëshi”, “Ai i cili do Aliun më ka dashur dhe mua, ai i cili ushqen armiqësi ndaj tij ka përbuzur dhe Allahun e Lavdëruar”.

Miqtë e mi të nderuar, unë nuk mund ta përfytyroj praninë e një besimtari dhe muslimani, i cili do të ketë nevojë për një sqarim më të fuqishëm se sa këto sqarime, të cilat janë përcjellur njëzëri nga i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.).

Ndjekësit e mi të nderuar dua që t’i përmbledh kështu fjalët në lidhje me programin e kaluar: “Muhaddithët dhe dijetarët e tjerë janë të njëzëri mbi mendimin se hadithi: “Ai i cili më ka mua zotëri/prijës dhe ky Aliu është zotëri/prijësi i tij” të cilin i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) e ka thënë për Imam Aliun (p.m.t.) në Gadir Hum është një hadith i pashkëputur. Për më tepër kjo përparësi (qenia zotëri) e cila është e fiksuar për Imam Aliun (p.m.t.) është në shkallën e përparësisë (qenies zotëri) e cila është e fiksuar për të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.). Sepse i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) duke përdorur lidhëzën “tefrii’l-fai” (fanë dalluese) urdhëron si më poshtë: “Fe men kuntu meulahu fehadha Alijjun meulahu / Ai i cili më ka mua zotëri dhe ky Aliu është zotëriu i tij”. Domethënë kjo përparësi dhe kjo shkallë shpalos se janë të fiksuara dhe për Imam Aliun (p.m.t.).

Për më tepër ai (p.q.m.t.) bën të ditur se kjo përparësi e cila është e fiksuar për të ashtu siç kalon në hadithet e vërteta dhe autoritare është në të njëjtën shkallë me përparësinë e fiksuar për Allahun e Lartësuar. E thënë ndryshe kjo përparësi e dhënë ndaj të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) është një zgjatim i përparësisë e cila i përket Allahut (k.m.t.). (Me fjalë të tjera bindja ndaj të dërguarit është bindja ndaj Allahut (l.m.t.), nuk është se Allahu (f.m.t.) dhe i dërguari janë paralele të njëri-tjetrit: Media e Lirë)

Unë dua që t’u them këtë të tërë kërkuesve të diturisë me gjykim të shëndoshë: “Nuk ka aspak dyshim se kjo përparësi e Imam Aliut (p.m.t.) është përparësia e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.); nëse përparësia e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) i përket Allahut të Lartësuar, i kthehet Atij”.

Prezantuesi: Natyrisht se burimi është Allahu i Madhëruar.

I ftuari: Sigurisht. Përparësia e cila bën fjalë për Allahun e Lavdëruar është absolute dhe e pavarur, ndërsa ajo e cila bën fjalë për të tjerët është “bi idhnihi” (me lejen e Tij). Pra kjo veçori është dhuruar nga ana e Allahut të Madhëruar. Dallimi mes të dyve është si “ganijju’l-mutlaki” (i pasuri absoluti) me “fakiru’l-mutlakin” (të varfrin absolut). “O ju njerëz ju keni nevojë për Allahun. Allahu është i pasur dhe falenderues”. Nëse ne themi se një gjë i përket dikujt tjetër përveç Allahut të Lartësuar le të mos iu krijohet mendimi se ky zotërim është në të njëjtën shkallë me atë të zotërimit të Allahut të Lavdëruar. Shprehemi kështu sepse përparësia/zotërimi dhe kujdestaria/prijësia e Allahut të Madhëruar është “mutlak” (absolute), ndërsa kujdestaria tjetër është “mukajjed” (e kufizuar). Për më tepër i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) na e ka sqaruar me që të dyja drejtimet këtë përparësi/zotërim.

Pikë së pari ai e ka komentuar si përparësi. Sepse pjesa e parë e Hadithit të Gadirit është kështu: “Vallë a nuk kam unë përparësi ndaj besimtarëve se ata kanë ndaj vetes së tyre?!” Ja pra cilido më ka mua kujdestar dhe ky Aliu është kujdestari i tij”. Sipas këtij komentimi të parë fjala “meula” merr kuptimin e fjalës “eula”.

Ndërsa sipas komentimit të dytë me fjalën “meula” ka patur për qëllim fjalën “ueli”. “Ai i cili më ka mua kujdestar dhe ky Aliu është kujdestari i tij”. Pra sipas komentimit të të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) fjala “meula” (zotëri) merr ose kuptimin “eula” ose kuptimin “ueli”. Kjo ishte përmbledhja e programit të shkuar.

Prezantuesi: Në ditët e sotme hasim në një pyetje të tillë: “Vallë a është një luftë mes të vërtetës dhe të kotës, lufta mes Imam Aliut (p.m.t.) dhe bashkëkohësve, lufta mes Ehli Bejtit dhe të tjerëve?! Vallë a janë shkak këto çështje për kruarjen e së kaluarës, për fiksimin dhe për mbetjen të fiksuar të njerëzve pas këtyre çështjeve të shkuara të cilat tanimë nuk kanë më rëndësi?!

I ftuari: Pyetja është mjaft e rëndësishme. Unë do të mjaftohem me dhënien e një përgjigjeje të shkurtër pa e zgjatur tepër. Arsyeja e hetimit tonë të këtyre çështjeve nuk është vënia në lëvizje e ndjenjave doktrinore ose kruarja e plagëve. Ne i shqyrtojmë këto çështje si pasojë e dy arsyeve:

Arsyeja e parë është se ne duam që të paktën t’u tregojmë muslimanëve të tjerë, nëse rrënjët dhe mbështetjet e çështjes së udhëheqjes dhe prijësisë së të nderuarit Ali (p.m.t.) dhe të Ehli Bejtit (p.m.t.) të cilëve ne u besojmë, janë apo nuk janë të pranishme në burimet e vëllezërve tanë të Ehli Sunnetit.Ashtu siç e dini dhe ju zihet shpesh në gojë në disa stacione se Doktrina de Ehli Bejtit është themeluar nga një çifut i quajtur Abdullah Ibn Sebe, është me prejardhje çifute etj. Ne duam që të mësojmë të vërtetën e këtyre pretendimeve dhe të vëmë në dukje nëse kanë ose nuk kanë mbështetje. Shtojmë se argumentet fetare të cilat i shtrojnë ata të cilët ndjekin Shkollën e Ehli Bejtit kalojnë në burimet e dijetarëve muslimanë. Megjithatë ka ndryshim në komentimin e këtyre përcjelljeve. Si rrjedhojë pohoj se askush nuk ka të drejtë që të më akuzojë se qëndroj jashtë fesë.

Ne besojmë se të tëra themelet e besimit të Shkollës së Ehli Bejtit janë të pranishme në mënyrë të fuqishme në kulturat e dijetarëve muslimanë. Mund të drejtohet një kundërshtim në formën: “Por imzot ne nuk ndeshemi me komente të tilla në burimet tona”. Ndonëse ky kundërshtim është i vërtetë shtojmë se sërish ne kemi të drejtë që t’i komentojmë në mënyrë të ndryshme këto përcjellje. Nënvizoj se kërkuesit e të vërtetës duhet ta dinë këtë se ne nuk kemi ndërtuar një doktrinë dhe shkollë së cilës i mungojnë mbështetjet.

Arsyeja e dytë është se disa stacione televizive pretendojnë se përmasa e kredos së Shkollës së Ehli Bejtit është e dobët dhe se ajo nuk zotëron asnjë lloj mbështetjeje në kulturën islame.

Këto fjalë nuk i drejtohen vëllezërve tanë të Ehli Sunnetit por vëllezërve tanë të lidhur me Shkollën e Ehli Bejtit. O ju vartësit e doktrinës, o shiitë! Të tëra besimet tona janë të pranishme në burimet e Ehli Sunnetit përpara se të jenë të pranishme në veprat e shiitëve. Kjo është një çështje e rëndësishme. Kjo thirrje është një thirrje me dy përmasa.

Përmasa e parë është se Udha e Ehli Bejtit është duke u akuzuar nga ana e të tjerëve se nuk ka asnjë lloj mbështetjeje. Si përgjigje themi se mbështetjet tona gjenden në burimet tuaja më të rëndësishme.

Përmasa e dytë është se nëse vartësve të Shkollës së Ehli Bejtit do t’iu ngrihet pyetja: “Çfarë besoni?” atëherë ne do t’u japim përgjigjen: “Parimet themelore të cilat përbëjnë besimin tonë nuk janë të pranishme vetëm në burimet tona autoritare, por janë të të pranishme dhe tek burimet autoritare të muslimanëve të tjerë”.

Herë pas here ne merremi nën hetim nga ana e disa miqve tanë të cilët na shtrojnë pyetjen: “Vallë përse përqendroheni dhe i kushtoni kaq shumë vëmendje çështjes së Ibn Tejmijjes?”

Po pohoj se është e vërtetë se ne kemi qëndruar tepër mbi çështjen e Ibn Tejmijjes. Megjithatë bëjmë të ditur se një numër i madh mendimeve të muslimanëve të ditëve tona është nën ndikimin e stilit e të menduarit të Ibn Tejmijjes. Unë besoj se qëndrimi dhe sjellja e dijetarëve të Ehli Sunnetit është plotësisht e ndryshme nga ajo e Ibn Tejmijjes. Qëllimi i këtij programi është të tregojë se vështrimi i dijetarëv të Ehli Sunnetit ndaj imamëve të Ehli Bejtit nuk është në të njëjtën shkallë. Në gjirin e muslimanëve janë të pranishme dy lloj qasjesh. Njëra nga këto qasje është botëkuptimi fetar i cili është themeluar nga bijtë e Umejjes dhe Muauijje. Teoricieni i kësaj qasjeje është Ibn Tejmijje. Ndërsa qasja e dytë është qasja e përgjithshme e dijetarëve muslimanë. Këta të fundit tregojnë respekt ndaj imamëve të Ehli Bejtit, mirëpo nuk e përvetësojnë mendimin se ata janë të pafajshëm. Sigurisht se mendimet e tyre ia vlejnë për t’u respektuar. Ne nëse do të ishte përdorimi i duhur i thënies duam që të tregojmë se botëkuptimi fetar emeuist është i ndryshëm nga qasja e përgjithshme e dijetarëve të Ehli Sunnetit për sa i përket çështjes së imamëve të Ehli Bejtit.

Prezantuesi: Unë dua që të shtoj këtë: “Qoftë programi me titull: “Utruhetu’l-Mehdeuijje” (Shfaqja e Imam Mehdiut) qoftë programi me titull: “Mutaharatu fi’l-Akide” (Pastërtitë e Kredos) që të dy kanë ngritur shkallën e diturisë së ndjekësve. Sepse gjuha e programit është dituria, është sigurimi i mundësisë së leximeve të ndryshme duke u mbështetur në argumentet fetare. Dhe jo përftimi i sqarimeve me përmbajtje të ndjenjave dhe i fjalëve të kota...

I ftuari: Nga gjuha e tekfirit...

Prezantuesi: Larg nga akuzimet. Falenderimet dhe lavdërimet i takojnë Allahut (l.m.t.) se unë mendoj se programet tona kanë nisur që të kenë ndikim mbi bashkësinë muslimane.

I fuari: Ju keni plotësisht të drejtë. Një numër i madh i stacioneve televizive të cilat nuk duan që të humbin respektueshmërinë e tyre tani janë duke i sjellur librat e tyre dhe duke i vënë përpara tyre.

Prezantuesi: Ata po iu imitojnë.

I ftuari: Tani nuk dua që të hyj në çështjen nëse më kanë apo nuk më kanë imituar.

Prezantuesi: Por le t’i rikthehemi çështjes sonë. I nderuar imzot, fjala “meula” a merr kuptimin e një njeriu i cili merr përsipër punët apo vetëm merr kuptimin e dashurisë dhe miqësisë?

I ftuari: Epo nënvizoj se janë duke u kryer një sërë punimesh më qëllim që në mendjen e ndjekësve të krijohet përshtypja se fjala “meula” (zotëri/prijës) merr kuptimin e “muhabbetit” (dashurisë) dhe “nusretit” (ndihmës). Synimi i këtyre punimeve është si më poshtë: “Kuptimi thelbësor i fjalës “meula” është “muhabbeti” (dashuria). Ndërsa përfundimi i diturisë së këtij synimi është si vijon: “Ai njeri i cili pretendon se fjala “meula” merr kuptimin e atij njeriu i cili merr përsipër punët e udhëheqjes dhe prijësisë politike të bashkësisë muslimane ka pretenduar një gjë tjetër jashtë kuptimit thelbësore të fjalëzës. Ai njeri i cili i ngarkon fjalëzës “meula” një kuptim të tillë është i detyruar që të shpalosë një dëshmi dhe një provë”.

E thënë ndryshe kuptimi i urdhrit të të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.): “Ai i cili më ka mua zotëri dhe ky dikushi është zotëriu i tij” na del kështu: “Ai i cili më do mua le të dojë dhe Aliun”. Pra ju o shiitë nëse thoni se fjala “meula” (zotëri) ka marrë një kuptim tjetër atëherë ju duhet që të shpalosni një dëshmi”.

Kjo është një çështje mjaft e rëndësishme. Sipas tyre ai njeri i cili thotë se fjala “meula” ka marrë kuptimin e dashurisë dhe ndihmës nuk ka nevojë për dëshmi ose fakt, mirëpo ai njeri i cili thotë se fjala “meula” është përdorur në një kuptim tjetër përveç kuptimit të dashurisë dhe ndihmës duhet që të shpalosë një dëshmi absolute! Ne do të na duhet që t’u drejtohemi veprave të dijetarëve të gjuhës dhe leksikografëve për të mund të shikuar nëse fjala “meula” merr kuptime të tjera përveç kuptimit të dashurisë dhe ndihmës.

Unë dua që të shënjoj një burim përpara se të kaloj në çështje. Po bëj fjalë për veprën me titull: “Rijadu’n-Nedijje” (Kopështi i Bëzajtësit) e Imam Ibn Izz Dimeshkiut. Vënësi i shënimeve të kësaj vepre citon kështu: “Rafiditë duke u mbështetur në Hadithin e Gadirit të cilin e kanë përcjellur pranojnë se i nderuari Ali (p.m.t.) është imam. Si pasojë e kësaj çështjeje ata qortojnë Ebu Bekrin. Ndonëse shumica e hadithit është e shpikur”. (1)

Prezantuesi: Pra ai sillet sikur kjo përcjellje nuk kalon në veprat e përcjelljeve me zinxhir.

I ftuari: Ai flet sikur Hadithi i Gadirit është njëri nga hadithet e shpikura nga shiitët. Ja pra kjo është logjika me të cilën ne kemi probleme!

Prezantuesi: Vënësi i shënimeve është njëri nga dijetarët uehhabistë.

I ftuari: Ai po i mashtron hapur njerëzit, në një kohë kur dijetarët muslimanë kanë vënë në dukje se Hadithi i Gadirit është i pashkëputur. Madje Ibn Tejmijje ka kumtuar kështu për pjesën themelore e cila qëndron jashtë shtimeve: “Hadithi ka pësuar qortim. Në fakt disa kanë thënë se ky është një hadith i sigurtë”. Megjithatë ky njeri duke i kaluar të tëra këto pohon hapur se përcjellja është e shpikur.

Ndërsa në vijim ai thotë kështu: “Në këtë hadith thuhet: “Ai i cili më ka mua kujdestar dhe ky Aliu është kujdestari i tij”. Them se është e vërtetë se vendi i të nderuarit Ali (p.m.t.) në krahasim me të nderuarin të dërguar (p.q.m.t.) është njëlloj si vendi të nderuarit Harun (p.m.t.) me të nderuarin Musa (p.m.t.). Ai është kujdestari i besimtarëve. Gjithashtu ne pranojmë të njëjtat gjëra dhe për Ebu Bekrin dhe për prijësit, për drejtuesit e tjerë të cilët kanë marrë përsipër punët e musilmanëve. Kuptimi i vetëm i kujdestarisë është dashuria dhe gjërat për të cilat ka nevojë dashuria”. (2)

Pra ai kryen sqarime të tilla duke e pasqyruar të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.) si të jetë një njeri i cili nuk e di se çfarë ka thënë dhe i cili ka harruar që të thotë pjesën e mbetur të Hadithit të Shtëpisë larg qoftë! Sërish ky njeri sipas mendjes së tij plotëson Hadithin e Shtëpisë së cilin i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) e ka lënë mangët!

Bëjmë të ditur se fjalëza “meula” e cila zë vend në fragmentin e lartpërmendur merr kuptimin e dashurisë. Pra ai cili më do mua le të dojë dhe Aliun (p.m.t.).

Në shtesë sipas teksit të sipërcituar zinxhiri i përcjelljes së hadithit është i dobët. Edhe në rast se do të pranonim se zinxhiri i përcjelljes së hadithit është i vërtetë përmbajtja e tij përbëhet vetëm nga dashuria.

Nëse do të shprehemi se thelbi i fjalës “meula” merr kuptimin e dashurisë atëherë njeriu i mësipërm ka të drejtë, sepse ky i fundit e ka komentuar fjalën në mënyrën e duhur sipas gjuhës. Por nëse do të pranojmë se fjala “meula” (zotëri) përmban kuptime dhe përdorime të tjera në themel, atëherë ne duhet të themi se jo vetëm ai njeri i cili thotë se fjalëza “meula” ka marrë kuptimin e “njeriut i cili merr përsipër punët” duhet që të shpalosë dëshminë, por dhe ai njeri i cili pretendon se fjalëza “meula” ka marrë kuptimin e “dashurisë” duhet që të shpalosë dëshminë. Nëse fjalëza “meula” ka dy kuptime thelbësore atëherë ai njeri i cili citon se kjo fjalëz merr kuptimin e dashurisë nuk mund t’ua paraqisë njerëzve këtë kuptim si të ishte një e vërtetë e prerë. Ai duhet që të paraqisë një argument për të mund të përcaktuar kuptimin në hadith. Tani për tani nuk do t’u drejtohem veprave të fjalorit.

Prezantuesi: Me fjalë të tjera nëse njeriu në fjalë mendon se fjalëza “meula” ka marrë kuptimin e dashurisë dhe se ky kuptim është bërë fjalë për mbarë bashkëkohësit mund të shtrohet një pyetje e tillë: “Vallë përse i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) e ka përdorur këtë fjalëz vetëm për imam Aliun (p.m.t.)?!”

I ftuari: Përpara nesh gjendet vepra me titull: “Mexhmuu’l-Fetaua” (Përmbledhja e Muratimeve) e njërit nga dijetarët bashkëkohorë uehhabistë Muhammed Ibn Salih Uthejminit.

Autori shkruan si më poshtë: “Pyetja nr: 507: “Shejhut të nderuar iu pyet gjykimi i thënies: “O “meulaja” (zotëriu) im” e cila përdoret kur një njeri i drejtohet një mbreti”.

Përgjigje: “Qenia Zot/zotëri ndahet në dy pjesë. Pjesa e parë është qenia Zot “mutlak” (absolut) e cila i përket Allahut të Lartësuar. Askush nuk është shoku ose ortaku i Tij në këtë çështje.

Pjesa e dytë është qenia Zot/zotëri “mukajjet” (i kufizuar). Kjo qenie zotëri mund të përdoret dhe për të tjerët përveç Allahut. Ky lloj qenie zotëri ka shumë kuptime disa nga të cilat janë “nasir” (ndihmës), ai njeri i cili merr përsipër punët dhe zotëri”. (3)

Domethënë dhe ai njeri i cili merr përsipër punët e muslimanëve mund të quhet si “meula” (zotëri).

Në këtë pikë mund të vijë një kundërshtim i llojit: “Imzot në hadith nuk ceket fjalëza”ueli”. Në vend të saj gjendet fjala “meula”. Na thoni se çfarë kuptimi ka marrë fjalëza “meula”.

Prezantuesi: Fjala “meula” ka një numër të madh kuptimesh. Shkrimtari na ka paraqitur disa nga këta kuptime.

I ftuari: Kuptimet më të rëndësishme të kësaj fjale janë ndihmës dhe ai njeri i cili merr përsipër punët e të tjerëve.

Këtu mund të drejtohet pyetja: “Ku mbështeteni ju kur thoni se qëllimi i të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.) është në kuptimin e ndihmësit dhe nuk është në kuptimin e zotërisë/prijësit?!” Nëse në e kemi të nevojshme një dëshmi për të shpalosur se fjala “meula” ka marrë kuptimin e një njeriu i cili merr përsipër drejtimin e punëve, atëherë dhe ju duhet ta keni të nevojshme një dëshmi për të shpalosur se fjala “meula” ka marrë kuptimin e ndihmësit. Ku mbështeteni ju kur thoni se kuptimi thelbësor i fjalëzës “meula” është dashuria dhe ndihma ose ndihmësi?

Unë dua që të përcjell një fragment nga një tjetër vepër e të njëjtit shkrimtar. Në veprën e tij me titull: “Kaulu’l-Mufidi” (Fjala e Dobishme) ky i fundit kumton kështu: “Pjesa e dytë e qenies zotëri është qenia zotëri “mukajjed” (e kufizuar). Kjo qenie zotëri mund të përdoret dhe për të tjerët përveç Allahut. Ky lloj qenie zotëri ka shumë kuptime në fjalor disa nga të cilat janë “nasir” (ndihmës), ai njeri i cili merr përsipër punët dhe zotëri. Hadithi i përcjellur nga i dërguari i Allahut (p.q.m.t.): “Ai i cili më ka mua zotëri dhe ky Aliu është zotëriu i tij”. Thënia “uelijju’l-emri” (zoëriu i shtetit) sulltanit... Rishtas nuk duhet të çuditemi as nga thënia në formën: “Ja meulaja / o zotëriu im” e disa njerëzve ndaj mbretit”. (4)

Pra nuk duhet të çuditemi kur të shohim një njeri i cili i thotë mbretit : “Ja meulaja” (o zotëriu im). Shprehemi kështu sepse me fjalën “meulaje” (zotëriu im) nënkupton atë njeri i cili merr përsipër punët e mia.

Tani për hir të Allahut (k.m.t.) më thoni se a mund të jetë qëllimi i të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) në Hadithin e Gadirit: “Ai i cili më do mua le të dojë dhe Aliun”?

Prezantuesi: Domethënë i bie se i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) nuk i kishte ditur këto kuptime të fjalës “meula” (zotëri)?

I ftuari: Sidomos gjatë ditëve të fundit të jetës  tij në një atmosferë kur i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) me fjalën “meula” (zotëri) do të kishte synuar “muhabbetin” (dashurinë) pasi kishte thënë: “Pandeh se së shpejti unë do të thirrem në praninë e Zotit tim. Unë do t’i përgjigjem kësaj ftese. Unë kam lënë për ju dy porosi të rënda, njëra është më e rëndë se sa tjetra: “Këto janë Libri i Allahut dhe Farefisi im, që është Ehli Bejti im”. Kini kujdes se si do vijoni të silleni ndaj meje pas largimit tim nga kjo botë. Këto të dyja nuk ndahen kurrë, nga njëra-tjetra, derisa të më arrijnë mua, në krye të bazenit”. Më pas ai vijoi kështu fjalimin e tij në Gadir Humi: “Me të vërtetë Allahu është Zoti im dhe unë jam kujdestari i mbarë besimtarëve”. Më pas  duke zënë Aliun për dore shprehu kështu: “Ai i cili më ka mua kujdestar dhe ky Aliu është kujdestari i tij. O Allahu im bëhu mik i mikut të tij dhe bëhu armik i armikut të tij”.

Vallë si është e mundur kjo gjë?!

Prezantuesi: Me këtë kuptim duhet të kuptojmë se Imam Aliu (p.m.t.) nuk ishte i dashur përpara këtij hadithi.

I ftuari: Kjo çështje do të vijë në të ardhmen. Besoj se deri më tani është kuptuar se fjala “meula” ka marrë kuptimin e atij njeriu i cili merr përsipër punët e njerëzve pra ka marrë kuptimin e udhëheqjes dhe prijësisë politike.

Sipas këtij parimi askush nuk ka të drejtë që të thotë: “Fjala “meula” e cila preket në Hadithin e Gadirit merr kuptimin e të dashurit dhe ndihmësit”. Duke qenë se ka mundësi se kjo fjalë merr kuptimin e të dashurit dhe ndihmësit, gjithashtu ka gjasa që e njëjta fjalë të marrë kuptimin e atij njeriu i cili merr përsipër drejtimin e punëve të njerëzve. Nuk ka rëndësi se cilin mendim do të zgjidhni por jeni të detyruar që të shpalosni dëshminë. Ne pretendojmë se fjalëza “meula” ka marrë kuptimin e fjalës “muteueli” (kujdestar/zotëri). Ne kemi bërë me shenjë dy dëshmi në këtë çështje.

Dëshmia e parë është dëshmia e qenies zotëri.

Ndërsa dëshmia e dytë është thënia e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.): “Ai i cili më ka mua zotëri dhe ky Aliu është zotëriu i tij”.

Prezantuesi: A janë të pranishme dëshmitë e përcjelljeve të cilat tregojnë se fjala “meula” (zotëri) është përdorur në kuptimin e fjalës “muteueli” (zotëri)?

I ftuari: Ne i kemi përmendur dëshmitë. Tani do të cekim një dëshmi të re. Unë do t’iu vë në dijeni të argumentit të parë dhe më pas vlerësimin do t’ua lë ndjekësve të nderuar.

Argumenti i parë është nga vepra me titull: “Musnedu’l-Inami’l-Ahmedi” (Zinxhiri i Imam Ahmedit) e Imam Ahmed Ibn Hanbelit. Përcjellja është nga Bera Ibn Adhibi i cili citon si më poshtë:“Ne ishim së bashku me të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.) në një udhëtim. Ne pushuam në vendin e quajtur Gadir Humi. Ne na bëri zë dikush duke na thënë: “Namazi është bashkues”. U bë një vend me hije nën një pemë për të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.) Ky i fundit pasi fali namazin e drekës urdhëroi kështu duke zënë për dore Imam Aliun (p.m.t.): “Vallë a nuk e dini se unë kam më tepër përparësi ndaj besimtarëve se sa ata kanë ndaj vetes së tyre?” Të pranishmit u përgjigjën: “Po e dimë”. Atëherë i dërguari Allahut (p.q.m.t.) urdhëroi kështu duke zënë për dore Imam Aliun (p.m.t.): “Ai i cili më ka mua zotëri dhe ky Aliu është zotëriu i tij. O Allahu im bëhu mik i mikut të tij dhe bëhu armik i amikut të tij”. (5)

Pyetje: “Këtë pjesë e kemi lexuar në programin e shkuar. Ndërsa këtu do të ndalemi që të shtjellojmë këtë pjesë: “Kur Umeri u takua me të nderuarin Ali (p.m.t.) i tha kështu: “Sa mirë për ty, sa mirë për ty, sa mirë për ty o i biri i Ebu Talibit, ti u bëre zotëriu im i mbarë besimtarëve dhe besimtareve”. Hadithi është i vërtetë për të tjerët sepse në zinxhirin e përcjelljes së hadithit gjendet Ali Ibn Zejdi. Ndërsa pjesa tjetër e zinxhirit të përcjelljes përbëhet nga njerëz besnikë”. (6)

E thënë ndryshe kur i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) ka dëgjuar fjalët për Imam Aliun (p.m.t.) e ka përgëzuar këtë të fundit. Kjo është shenjë e cila tregon se ka ndodhur një ngjarje e cila ia vlen që të përgëzohet.

Shejh Ibn Uthejmini e përkufizon kështu hadithin e vërtetë për të tjerët: “Hadithi i vërtetë për të tjerët: “Ky është hadithi i cili në rast se përcillet nga disa udhë bëhet hadith i vërtetë në vetvete. Arsyeja se përse këtij hadithi i thuhet hadith i vërtetë për të tjerët është kjo: “Nëse çdo udhë përcjellje do të shtjellohen të ndara atëherë ajo nuk mund ta arrijë shkallën e hadithit të vërtetë për të tjerët. Kur që të dyja udhët e përcjelljes kihen parasysh ky hadith fiton fuqi dhe më në fund arrin në shkallën e hadithit të vërtetë për të tjerët”. (7)

Ndërsa në faqet në vijim të veprës së tij shprehet kështu: “Duke përjashtuar këtu hadithet e dobëta, them se me lajmet e vetme duhet të veprohet dhe zbatohen, duke u mbështetur në dëshminë e tyre, nëse ata janë në cilësinë e lajmit, nëse vërtetohen, nëse shprehin kërkesë”. (8)

Pra hadithi/lajmi/ngjarja, nëse është një hadith i cili shqyrton besimin atëherë duhet të besohet, nëse është juridik atëherë duhet të zbatohet.

Pyetje: Çfarë dëshmon fjala të cilën prijësi i dytë e ka thënë për Imam Aliun (p.m.t.)?

Pyetje: Nëse prijësi i dytë do të kishte kuptuar dashurinë nga fjala “meula”... Ky koment bën të nevojshëm që Umer Ibn Hattabi nuk e ka dëgjuar fjalën e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.): “Ty të do vetëm vetëm besimtari dhe ty të përbuz vetëm dyfytyrëshi”.

Në lidhje me këtë përcjellje vërtetuesi i veprës me titull: “Fedailu’s-Sahabe” (Virtytet e Bashkëkohësve) citon se ky është një hadith i vërtetë, hadith mbi të cilin është arritur njëzëshmëria. Këtë hadith e ka përcjellur një palë e madhe dijetarësh”. (9)Komentimi i kësaj fjale të Umer Ibn Hattabit si dashuri do të thotë pranimi se një njeri i afërt me të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.) nuk e dinte se dashuria ndaj Imam Aliut (p.m.t.) është kriteri i besimit dhe i dyfytyrësisë. Vallë kush mund ta pranojë këtë?

Për më tepër ai nuk ka as nevojë që të përgëzohet vetëm për dashurinë. Shprehem kështu sepse Kur’ani Famëlartë urdhëron kështu pak më parë:“Thuaj: “Unë nuk kërkoj nga ju ndonjë shpërblim për thirrjen time vetëm respektin e dashurisë për hir të farefisnisë”. (Sure Shura, Ajeti: 23) Ky ajet vë në dukje dashurinë ndaj të nderuarit Ali (p.m.t.). Nëse do të themi se Umer Ibn Hattabi nuk e dinte se Imam Aliu (p.m.t.) ishte nga të afërmit e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) atëherë kjo është diçka tjetër!

Kush mund t’u japë përgjigje këtyre pyetjeve?! Përsëris se nuk ka gjasa që fjala “meula” e cila kalon në hadith të ketë marrë kuptimin e dashurisë.

Unë dua që të cek një çështje të rëndësishme. Njerëzit e përshëndesnin Imam Aliun (p.m.t.) duke i thënë: “Paqja qoftë mbi ty “ja meulana / o zotëriu ynë” pas dhënies së këtij posti.

Prezantuesi: Duke qenë se ishte zotëri...

I ftuari: Vallë a mund të përshëndetej ai në këtë mënyrë nëse fjala “meula” do të kishte marrë kuptimin e dashurisë? Kjo përshëndetje ishte shndërruar tanimë në një sllogan në atë epokë. Disa njerëz të ditëve tona na kundërshtojnë duke na thënë: “Vallë përse ju përdorni thënien: “Ja meulana / o zotëriu ynë” për të nderuarin Ali (p.m.t.)? Ne iu përgjigjemi duke iu thënë: “Ne ndjekim të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.) në këtë çështje”.

Një tjetër dëshmi është sërish nga vepra me titull: “Musnedu’l-Imami’l-Ahmedi” (Zinxhiri i Imam Ahmedit) e Imam Ahmed Ibn Hanbelit. Hadithin e përcjell Rijah Ibn Harithi: “Disa njerëz nga populli vinte për vizitë tek i nderuari Ali (p.m.t.) dhe i thoshte: “Es-selamu alejke ja meulana / Përshëndetja qoftë mbi ty o zotëriu ynë!” I nderuari Ali (p.m.t.) i pyeti: “Kush jeni?” Ata iu përgjigjën: “Robërit e tu”. Kur i nderuari Ali (p.m.t.) i tha: “Si mund të jem unë zotëriu juaj? Sepse ju jeni nga populli arab”. Dikush në mesin e tyre i dha përgjigjen: “Ne dëgjuam të dërguarin e Allahut (p.q.m.t.) në Ditën e Gadir Humit duke thënë: “Ai i cili më ka mua zotëri dhe ky Aliu është zotëriu i tij”. Rijahu tha kështu: “Unë i ndoqa ata teksa po shkonin dhe në udhë e sipër i pyeta: “Kush janë këta?” Ata më kthyen përgjigjen: “Ata janë një pjesë nga ensarët, në mesin e tyre gjendej dhe Ebu Ejjub Ensariu”. (10)

Prezantuesi: Pra Ebu Ejjub Ensariu iu është drejtuar Imam Aliut (p.m.t.) me thënien “ja meulana / o zotëriu ynë”.

I ftuari: Në ditët e sotme disa njerëz na qortojnë ashpër duke na thënë: “Këta janë njerëz të risisë dhe i drejtohen Imam Aliut (p.m.t.) me thënien “ja meulana / o zotëriu ynë”. Ne këtë thënie e kemi mësuar nga njeriu i cili citon kështu për Kur’anin Famëlartë: “Çfarë iu ka dhënë i dërguari merreni atë”.

Prezantuesi: Kjo gjë që bëjnë ata është një demagogji e pastër! Megjithatë ata përshëndesin Jezidin i cili ka pirë pije alkoolike nga mëngjesi në mbrëmje!

I ftuari: Pak më lart lexuam se nuk duhet të çuditemi kur një njeri i drejtohet një mbreti duke i thënë: “ja meulana / o zotëriu ynë”. Pra ata nuk e kanë problem që ta përdorin fjalën “meula” (zotëri) e cila merr kuptimin e atij njeriu i cili drejton punët për mbretin dhe drejtuesit e tyre, mirëpo ata e quajnë risi thënien “meula” (zotëri) të Imam Aliut (p.m.t.)!

Përcjellja e mësipërme në të njëjtën kohë kalon dhe në veprën me titull: “Silsiletu’l-Ehadithi’s-Sahiha” (Zinxhiri i Haditheve të Vërteta) e Shejh Albanit. Ky i fundit pasi ka shënuar përcjelljen në fjalë kumton kështu: “Zinxhiri i përcjelljes së këtij hadithi është xhejjid (i mirë, i vërtetë) dhe zinxhiri i përcjelljes së tij përbëhet nga njerëz besnikë”. (11) Pra këtë përcjellje nuk e quan të vërtetë vetëm Shejh Shuajb Arnauti, por edhe Shejh Albani.

Gjithashtu dhe muhaddithi i madh bashkëkohor Muhammed Auuame përcakton se përcjellja është e vërtetë.

Të tëra këto sqarime na tregojnë se edhe në rast se nuk pranohet argumenti i parë dhe i dytë nga fjala “meula” e Umer Ibn Hattabit kuptohet se ka të bëjë me atë njeri i cili merr përsipër drejtimin e punëve. Në rast të kundërt fjala: “Ti u bëre zotëriu im i mbarë besimtarëve dhe besimtareve” nuk ka më asnjë kuptim.

Dashuria nuk është një veçori vetëm e Imam Aliut (p.m.t.)! Ajo është e vlefshme për mbarë muslimanët. Vallë përse i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) e ka thënë këtë fjalë? Vallë përse Umer Ibn Hattabi e ka ndjerë të nevojshme që të përgëzojë Imam Aliun (p.m.t.)?

Prezantuesi: Për më tepër nëse fjalëza “meula” (zotëri) do të kishte marrë kuptimin e dashurisë vallë përse Imam Aliu (p.m.t.) nuk e përgëzoi Umerin përballë kësaj fjale?

I ftuari: Shumë e saktë!

Prezantuesi: Imzot! Pavarësisht të tërë këtyre haditheve vallë ku mbështeten muslimanët e tjerë të cilët i vendosin prijësit përpara të nderuarit Ali (p.m.t.)?

I ftuari: Fjalët e mia po ua drejtoj atyre njerëzve të cilët e pranojnë se gjendet një argument fetar i cili është thënë nga ana e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) për prijësin e parë Ebu Bekrin. Kjo është një çështje sa e çuditshme aq dhe e rëndësishme. Ata njerëz të cilët për shekuj me radhë kanë thënë se nuk gjendet ndonjë argument fetar më në fund vetë pretenduan për praninë e një argumenti fetar i cili ka të bëjë me prijësinë e Ebu Bekrit. Nuk ka udhë arratisjeje. Thuajse është e pamundur që ata të shpëtojnë nga pikëpamja e argumentit fetar. Kështu që pikëpamja e argumentit fetar shndërrohet në një gjë të fiksuar të prerë. Në fakt ata përpiqen që argumentin fetar ta drejtojnë nga Imam Aliu (p.m.t.) tek Ebu Bekri.

Ne e kemi dhënë përgjigjen e kësaj shkurtimisht në programin paraardhës. Ndërsa tani duam që këtë përgjigje ta paraqisim në mënyrë gjithëpërfshirëse.

Unë do të përcjell një përcjellje nga vepra me titull: “Lealu’l-Behijje” (Netët e Bekuara) e Salih Ibn Abdulaziz Ali Shejhut. Kjo vepër është sqarimi i veprës me titull: “Akidetu’l-Uasitijje” (Kredoja e Mesme) e Ibn Tejmijjes. Përcjellja është si më poshtë: “Dijetarët kanë patur ndasi mendimi mbi mënyrën e kalimit të Ebu Bekrit në prijësi. Vallë a është vënë ai në krye me një argument fetar apo me një zotim nga i dërguari i Allahut (p.q.m.t.)? Apo me njëzëshmërinë dhe pajtimin e bashkëkohësve? Apo është vënë në krye me dhënien e zotimit të bashkëkohësve të tij? Sipas mendimit tonë mendimi i drejtë në këtë çështje është ky: “Për sa i përket çështjes së prijësisë së Ebu Bekrit ka si argument fetar ashtu dhe zotim. Një palë e dijetarëve kanë mbrojtur mendimin se ai ka kaluar në prijësi me një argument fetar dhe zotim nga i dërguari i Allahut (p.q.m.t.). Them se gjenden hadithe të tepërta mbi këtë çështje. Sepse i nderuar i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) ka urdhëruar: “Iktida anhuma / binduni këtyre të dyve - Ebu Bekrit dhe Umerit - min beadi / pas meje...” Për më tepër thënia “min beadi / pas meje” mund të përdoret vetëm në çështjen e prijësisë”. (12)

Me fjalë të tjera ka tre mendime mbi mënyrën e vënies në krye të Ebu Bekrit: “Pajtimi, zotimi i një pjese të bashkëkohësve dhe argumenti fetar. Ndërsa sipas mendimit të dhënies së zotimit të një pjese të bashkëkohësve nuk ka as pajtim dhe as dhënie bese. Ashtu siç kuptohet dhe nga fragmenti i sipërcituar ka njerëz të cilët u besojnë pikëpamjes së argumentit fetar”.

Autori shkruan se gjenden shumë argumente fetare. Megjithatë ai vë në dukje një qëndrim të ndryshëm për hadithet të cilat i kanë pretenduar shiitët duke thënë: “Sipas asaj që kanë përcjellur”. Të jini të sigurtë se kur shikojmë hadithet të cilat i kanë pretenduar në lidhje me prijësinë e Ebu Bekrit mund të hasim vetëm në dy hadithe. Pra ata zbatojnë  pikërisht atë që quhet si standarte të dyfishta.

Një tjetër shembull i standarteve të dyfishta është ky: “Kur bëhet fjalë për Ebu Bekrin hadithet dëshmojnë për prijësinë, ndërsa kur bëhet fjalë për Imam Aliun (p.m.t.) ata dëshmojnë për dashurinë!”

Prezantuesi: Për hir të vërtetës të tërë këta argumente fetare janë shpallur për Imam Aliun (p.m.t.).

I ftuari: Ky ishte argumenti i parë fetar. Argumenti i dytë fetar është ky: “Kapuni fort me dhëmballë pas sunnetit tim dhe pas sunnetit të “hulefau’r-rashidinëve / prijësve të udhëzuar në udhën e drejtë”. (13)

Ata thonë se dhe hadithi i mësipërm dëshmon në prijësinë e Ebu Bekrit.

Unë nuk dua që ta shtjelloj këtë në mënyrë gjithëpërfshirëse. Vë theksin se dy përcjelljet në fjalë i kanë shpikur kundër haditheve të cilat dëshmojnë për prijësinë e Imam Aliut (p.m.t.).

Pyetje: “Unë dua që paraqis një vlerësim rreth zinxhirit të përcjelljes përpara se të kaloj në dëshminë e përcjelljes së parë: “Binduni Ebu Bekrit dhe Umerit pas meje”. Në veprën e tij me titull: “Ehadithu Mualetun Dhahiruha’s-Sihhati” (Hadithet me Probleme me Shëndetin e tyre në Shpinë) Shejh Uadiiu i cili është një dijetar i madh jemenas dhe një ndjekës i Muhammed Ibn Abduluehhabit kumton si më poshtë: “I nderuari i dërguar (p.q.m.t.) ka urdhëruar: “Binduni këtyre të dyve - Ebu Bekrit dhe Umerit - min beadi / pas meje”. Ky është një hadith i mirë. Tirmidhiu pas përcjelljes së këtij hadithi thotë se është një hadith “munkati” (i shkëputur)”. (14)

Ebu Abdurrahmani bën të ditur si vijon: “Hilali i cili është zotëriu i Ribit është i panjohur. Vetëm Abdulmelik Ibn Umejri ka përcjellur hadithe nga ai. Madje atë nuk e ka quajtur as besnik. Në veprën e tij me titull: “Fejdu’l-Kadri” (Frymëzimi i Vlerësimit) Munauiu lajmëron se Ibn Haxheri ka thënë kështu: “Ebu Hatim Radiu e shikon atë si me probleme”. (15)

Pra një hadith i cili është me probleme, i dobët dhe problematik vlerësohet si të ishte një hadith i vërtetë. E thënë ndryshe ai është me probleme në këndvështrimin e zinxhirit të përcjelljes. Ata njerëz të cilët thonë se prijësia është përcaktuar me argument fetar janë të detyruar që të mbështeten në një përcjellje me probleme.

Tani ejani dhe le të shohim hadithin e dytë: “Kapuni fort me dhëmballë pas sunnetit tim dhe pas sunnetit të “hulefau’r-rashidinëve / prijësve të udhëzuar në udhën e drejtë”.

Si fillim lërmëni që t’iu them këtë. Vallë kush është ai i cili thotë se kjo përcjellje është thënë për tre prijësit e parë?

Prezantuesi: Hadithi i lartpërmendur mbështet dhe mendimin e dymbëdhjetë imamëve të cilët ne i kemi përvetësuar.

I ftuari: Shumë e saktë! Kjo është e vërtetë sepse në hadithin e parë preken hapur emrat. Por si keni arritur në përfundimin se qëllimi i thënies: “hulefau’r-rashidinëve / prijësve të udhëzuar në udhën e drejtë” ka të bëjë me Ebu Bekrin, Umer Ibn Hattabin dhe Uthman Ibn Affanin? Ata nuk mund të paraqisin asnjë dëshmi në lidhje me këtë pyetje.

Prezantuesi: Një njeri i cili shtron pretendimin duhet të shpalosë dëshminë.

I ftuari: Pikë së dyti unë do të orvatem që të sqaroj se është e pamundur se ky hadith të përfshijë Ebu Bekrin, Umer Ibn Hattabin dhe Uthman Ibn Affanin në drejtimet e veprës, mendimit dhe besimit. Tani le të kalojmë në përmbajtjen e hadithit dhe le të shtjellojmë nëse ky i fundit është apo nuk është zbatuar mbi prijësit.

Përpara nesh gjendet vepra me titull: “Xhamiu’l-Ulumi ue’l-Hikemi” (Përmbledhja e Diturive dhe Urtësive) e Shejh Shuajb Arnautit. Ky i fundit kumton kështu: “Ky hadith urdhëron ndjekjen e sunnetit të të dërguarit (p.q.m.t.) dhe sunnetin e “hulefau’r-rashidinëve / prijësve të udhëzuar në udhën e drejtë” pas meje në rastin e shfaqjes së ndasive të mendimit dhe kundërshtimeve”. (16)

I dërguari i Allahut (p.q.m.t.) pyetjes së drejtuar në formën: “O i dërguari i Allahut (p.q.m.t.)! Kush do të jetë autoriteti ynë kur të kemi kundërshtime mbi kredon, veprën dhe mendimet?” i ka dhënë këtë përgjigje: “Sunneti im dhe sunneti i “hulefau’r-rashidinëve / prijësve të udhëzuar në udhën e drejtë” pas meje”.

Në vijim ka përshkruar kështu: “Sunneti është udha e kapur dhe e ndjekur. Si rrjedhojë kjo lidhje përfshin besimet, veprat dhe mendimet të cilat ai dhe prijësit e drejtë kanë patur. Ja pra ky është sunneti i plotë. Ibn Rexhebi citon kështu: “Ky sunnet është është i barasvlefshëm me sunnetin e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) në këndvështrimin e vlerës. Bindja ndaj sunnetit të tij dhe sunnetit të prijësve të drejtë pas tij dhe urdhërimi për bindje ndaj autoriteteve shtetërore është dëshmi se sunneti i prijësve të drejtë është si sunneti i tij. Megjithatë sunneti i drejtuesve të tjerë nuk është kështu”. (17)

Duke u mbështetur në sqarimet e sipërcituara pohojmë se sunneti i prijësve është si sunneti i të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.) për sa i përket kundërshtimeve të cilat do të shfaqen në gjirin e bashkësisë muslimane.

Në veprën e tij me titull: “Tibjan fi’l-Ejmani’l-Kur’ani” (Bindja Ndaj të Besueshmëve Kuranorë) Ibn Kajjim Xheuziu përkufizon si më poshtë: “Allahu i Lartësuar dhe i Lavdëruar ia ndaloi (mohoi) të dërguarit të Tij shmangien e cila bie ndesh me udhëzimin e drejtë dhe veprën “e gabuar” cili bie ndesh me maturinë. Dituria e të nderuarit të dërguar të Allahut (p.q.m.t.) përmban qenien e udhëzimit dhe vepra e tij përmban qenien e maturisë. Për më tepër këta dy parime janë maja e përsosmërisë së robit. Robi arrin në shpëtim me këta dy parime. Gjithashtu dhe i nderuari i dërguar i Allahut (p.q.m.t.) i ka cilësuar prijësit e tij me këto veçori”. (18)

Pyetje: “Cili nga mesi juaj mund të thotë se sunneti i tre prijësve ishte në shkallën e sunnetit e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.)?”

Besoj se ndjekësit tanë të nderuar do të kujtohen se në programet paraardhëse ne kemi lexuar sqarimet e Shejh Albanit të cilat bënin të ditur se Umer Ibn Hattabi nuk kishte vepruar me gjënë të cilën i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) e kishte urdhëruar për sa i përket çështjes së martesës së “mutes” (përkohshme).

Në veprën e tij me titull: “llamu’l-Muakkiini” (Shpallja e Shkruesve) Ibn Kajjim Xheuizu shprehet si vijon: “Kreu i kundërshtimeve të Umerit ndaj Ebu Bekrit”.

“Epo them se çështjet në të cilat Umeri e ka kundërshtuar Ebu Bekrin janë aq të njohura sa nuk mund të zihen ne gojë. Kështu që Umeri e ka kundërshtuar Ebu Bekrin për sa i përket çështjes së dëbimit të murtedëve. Ebu Bekri i ka dëbuar ata ndërsa Umeri e ka kundërshtuar vendimin e tij. Ai i ka kthyer ata pas në familjet e tyre si njerëz të lirë ku ka kaluar në prijësi... Ai e ka kundërshtuar Ebu Bekrin dhe në çështjen e trojeve të marra me luftë. Ebu Bekri ua ka shpërndarë këto plaçka lufte muxhahidinëve (luftëtarëve) ndërsa Umeri i ka vlerësuar si pronë e shtetit”. (19)

Pra këto kundërshtime janë nga të vërtetat e prera të historisë. Prijësi i parë është sjellë me “murtedët” (ata të cilët dolën nga feja, e lanë Islamin dhe u kthyen në epokën e paditurisë: Media e Lirë) si mohues por Umeri e ka kundërshtuar vendimin e tij. Ka një sërë çështjesh si kjo.

Pyetje: “O muslimanë! Ne duam që t’u bindemi sunnetit të prijësve të drejtë pas sunnetit të të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.). Por a t’iu bindemi sunnetit të Ebu Bekrit apo atij të Umerit? Vallë a nuk kishte thënë i dërguari i Allahut (p.q.m.t.): “Binduni sunnetit tim dhe sunnetit të “hulefau’r-rashidinëve / prijësve të udhëzuar në udhën e drejtë”. Mirëpo këta të dy fundit kanë patur kundërshtime në mesin e tyre. Nga ana tjetër ju thoni se në rast se shfaqen kundërshtimet duhet t’iu drejtohet këtyre. Atëherë kujt do t’i drejtohemi, kush është autoriteti ynë? Kjo dukuri na tregon se i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) ka caktuar një tjetër autoritet në gjatë çasteve të kundërshtimeve.

Prezantuesi: Ose ka patur për qëllim të tjerët...

I ftuari: Sigurisht, atëherë ritheksojmë se është e pamundur që “hulefau’r-rashidinët / prijësit e udhëzur në udhën e drejtë të jenë Ebu Bekri, Umer Ibn Hattabi dhe Uthman Ibn Affani. Shprehemi kështu sepse dhe këta të dy fundit kanë patur kundërshtime në mesin e tyre. Atëherë kujt do t’iu drejtohemi duke qenë se ka patur kundërshtime? Këto sqarime bëjnë të ditur se dhe përcjellja: “Binduni këtyre të dyve pas meje” është një përcjellje e kotë!

Pyetje: “O i dërguari i Allahut (p.q.m.t.)! A do t’iu bindemi sunnetit të Ebu Bekrit apo atij të Umerit në çështjen e grave të zëna rob në luftrat e “riddes”? Në të njëjtën kohë kjo dukuri na tregon hapur se ne kemi nevojë për një autoritet pas të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.). Ky autoritet duhet të jetë një autoritet i tillë që sunneti i të cilit të jetë i barasvlefshëm me sunnetin e të dërguarit të Allahut (p.q.m.t.). Ja pra pikërisht në këtë pikë futet në lojë mendimi ynë. Ne përvetësojmë mendimin se Farefisi zotëron këtë veçori të sunnetit. Për këtë arsye i dërguari i Allahut (p.q.m.t.) ka urdhëruar: “Unë po iu lë në mesin tuaj dy porosi të rënda që për sa kohë që do të lidheni fort pas tyre nuk do të shmangeni kurrë: “Ata janë Libri i Allahut dhe Farefisi im qëështë Ehli Bejti im”.

Ndërsa për sa ka të bëjë me hadithin: “Sunnetin tim dhe sunnetin e prijësve të mi të drejtë” para së gjithash bëjmë të qartë se as Ebu Bekri, as Umer Ibn Hattabi dhe as Uthman Ibn Affani nuk kanë sunnete. Mendime e tyre janë thjesht një ixhtihad (miratim ose vendim vetjak: Media e Lirë). Në fund të fundit dhe ju e zini hapur në gojë dhe thoni se mendimet e tyre janë ixhtihad. Ju jeni ata të cilët e përdorni këtë thënie: “Ata bënë ixhtihad (dhanë një miratim) dhe gabuan”.

Prezantuesi: Ja pra kjo është pikërisht pyetja të cilën dua t’i pyes. Vallë si është e mundur që ajo gjë të cilën ata e kanë emërtuar si “ixhtihad” befas është shndërruar në sunnet?!

I ftuari: Po pohoj se kjo është një pyetje së cilës ata duhet t’u përgjigjen. Ne përmendim se ne mund të përftojmë një fakt dhe prova dhe nga përmbajtja e këtij hadithi. Shtojmë se nuk ka gjasa që ky hadith të ketë patur për synim Ebu Bekrin, Umer Ibn Hatabin dhe Uthman Ibn Affanin.

Si përfundim përmbledhim duke thënë se fjala “meula” (zotëri) merr kuptimin ose të fjalës “eula” (përparësi) ose të fjalës “ueli” (kujdestar/zotëri/prijës). Edhe në rast se nuk do t’i pranojmë këto dy kuptime, përsëri në thelb fjala “meula” (zotëri) merr kuptimin e atij njeriu i cili merr përsipër drejtimin dhe qeverisjen e punëve të muslimanëve. Në këtë rast Hadithi i Gadirit merr kuptimin: “Ai i cili më ka marrë ua si “meula” (drejtuesin e punëve të tij/zotëriun e tij) dhe ky Aliu është “meulaja” (ai i cili ka marrë përsipër drejtimin e punëve të tij/zotëriu i tij”. Argumentimet e tjera përveç këtij janë të kotë si në këndvështrimin e zinxhirit të përcjelljes ashtu dhe atë të përmbajtes.

Allahu ua shpërbleftë me të mira. Ne iu falenderojmë Imzot Sejjid Ajetullah Kemal Hajdari. Ne iu falenderojmë dhe ju ndjekës të nderuar. Ne po iu lëmë në mbrojtjen e Allahut. Paqja, mëshira dhe begatia e Allahut qofshin mbi ju.

Burimet e Referuara Për Këtë Artikull:

1- Ibn Izz Dimeshkiu, “Rijadu’n-Nidai ala Sherhi’l-Akideti’t-Tahauijje” (Kopështi i Bezajtësit në Sqarimin e Kredos Tahauite), vëll. 4, fq. 600, Vënia e Shënimeve Nga Shejh Doktor Abdullah Ibn Abdurrahman Ibn Abdullah Xhibrini, Përgatitja Nga Doktor Tarik Huejtiri, Shtëpia Botuese: “Daru’s-Sumejje” (Vendi i Sumejjes).

2- Ibn Izz Dimeshkiu, “Rijadu’n-Nidai ala Sherhi’l-Akideti’t-Tahauijje” (Kopështi i Bezajtësit në Sqarimin e Kredos Tahauite), vëll. 4, fq. 600, Vënia e Shënimeve Nga Shejh Doktor Abdullah Ibn Abdurrahman Ibn Abdullah Xhibrini, Përgatitja Nga Doktor Tarik Huejtiri, Shtëpia Botuese: “Daru’s-Sumejje” (Vendi i Sumejjes).

3- Muhammed Ibn Salih Uthejmini, “Mexhmuu’l-Fetaua” (Përmbledhja e Miratimeve), vëll. 3, fq. 136, Shtëpia Botuese: “Daru’s-Surejja” (Vendi i Plejadës).

4- Muhammed Ibn Salih Uthejmini, “Kaulu’l-Mufidi ala Kitabi’t-Teuhidi” (Fjala e Dobishme në Librin e Njëshmërisë), vëll. 2, fq. 343, Shtëpia Botuese: “Daru’l-Ibni’l-Xheuzi” (Vendi i Ibn Xheuziut).

5- Imam Ahmed Ibn Hanbeli, “Musned Imam Ahmed Ibn Hanbeli” (Zinxhiri i Imam Ahmed Ibn Hanbelit), vëll. 30, fq. 430, Vërtetimi Nga Shejh Shuajb Arnauti.

6- Imam Ahmed Ibn Hanbeli, “Musned Imam Ahmed Ibn Hanbeli” (Zinxhiri i Imam Ahmed Ibn Hanbelit), vëll. 30, fq. 430,Vërtetimi Nga Shejh Shuajb Arnauti.

7- Ibn Uthejmini, “Mustalahu’l-Hadithi” (Terminologjia e Hadithit), fq. 13, 14, Shtëpia Botuese: “Ibn Xheuziu”.

8- Ibn Uthejmini, “Mustalahu’l-Hadithi” (Terminologjia e Hadithit), fq. 16.

9- Imam Ahmed Ibn Hanbeli, “Fedailu’s-Sahabe” (Virtytet e Bashkëkohësve), vëll. 2, fq. 669, Vërtetimi Nga Uasijullah Ibn Muhammed Abbasi.

10- Imam Ahmed Ibn Hanbeli, “Musned Imam Ahmed Ibn Hanbeli” (Zinxhiri i Imam Ahmed Ibn Hanbelit), vëll. 38, fq. 541, Hadithi Nr: 23563, Vërtetimi Nga Shejh Shuajb Arnauti.

11- Shejh Muhammed Nasiruddin Albani, “Silsiletu’l-Ehadithi’s-Sahiha” (Zinxhiri i Haditheve të Vërteta), vëll. 4, fq. 340.

12- Shejh Salih Ibn Abdulaziz Ibn Muhammed Ibn Ibrahim Ali Shejhu, “Lealu’l-Behijje Fi’sh-Sherhi’l-Akideti’l-Uasitijje” (Netët e Bekura në Sqarimin e Kredos së Mesme), vëll. 2, fq. 446, 447, Vërtetimi Nga Adil Ibn Muhammed Mursi Rifaiu, (viti i botimit 1430 sipas mërgimit islam / viti 2008 sipas kalendarit gregorian), Shtëpia Botuese: “Asime” (Kryeqyteti), Botimi i Parë.

13- Shejh Salih Ibn Abdulaziz Ibn Muhammed Ibn Ibrahim Ali Shejhu, “Lealu’l-Behijje Fi’sh-Sherhi’l-Akideti’l-Uasitijje” (Netët e Bekura në Sqarimin e Kredos së Mesme), vëll. 2, fq. 446, 447, Vërtetimi Nga Adil Ibn Muhammed Mursi Rifaiu, (viti i botimit 1430 sipas mërgimit islam / viti 2008 sipas kalendarit gregorian), Shtëpia Botuese: “Asime” (Kryeqyteti), Botimi i Parë.

14- Kështu quhet hadithi i cili ka shkëputje në zinxhirin e përcjelljes së tij:Media  Lirë.

15- Shejh Ebu Abdurrahman Uadiiu, “Ehadithu’l-Mualetun Dhahiruha’s titull: “Ehadithu Mualetun Dhahiruha’s-Sihhati” (Hadithet me Probleme me Shëndetin e tyre në Shpinë), fq. 118, Hadithi Nr: 117.

16- Shejh Shuajb Arnauti, “Xhamiu’l-Ulumi ue’l-Hikemi” (Përmbledhja e Diturive dhe Urtësive), vëll. 2, fq. 120, 121, (viti i botimit 1431 sipas mërgimit islam / viti 2009 sipas kalendarit gregorian). Mbretëria e Arabisë Saudite.

17- Shejh Shuajb Arnauti, “Xhamiu’l-Ulumi ue’l-Hikemi” (Përmbledhja e Diturive dhe Urtësive), vëll. 2, fq. 120, 121, (viti i botimit 1431 sipas mërgimit islam / viti 2009 sipas kalendarit gregorian). Mbretëria e Arabisë Saudite.

18- Ibn Kajjim Xheuziu, “Tibjan fi’l-Ejmani’l-Kur’ani” (Bindja Ndaj të Besueshmëve Kuranorë), fq. 364.

19- Ibn Kajjim Xheuziu, “llamu’l-Muakkiini an Rabbi’l-Alemini” (Shpallja e Shkruesve Për Zotin e Botërave), vëll. 3, fq. 530.

Sqarime të Nevojshme:

(f.m.t.) - falenderimi mbi të
(k.m.t.) - krenaria mbi të
(l.m.t.) - lartësimi mbi të
(p.m.t.) - paqja mbi të
(p.q.m.t.) - paqja qoftë mbi të

Burimi : Medya Şafak