Deklarata e Sergey Baburin i cili morri pjesë nga Rusia, se: “Sikur të kishim dëgjuar këshillën e Imam Khomeinit 30 vjet më parë, Perëndimi nuk do të kishte pasur një ndikim të tillë tek ne”, tregon se shkolla së cilës i përkiste Dëshmori Sylejmani ishte e natyrës për të udhëhequr jo vetëm muslimanët, por gjithë njerëzimin.

Ne biseduam me Gürkan Biçen, njërin nga të ftuarit e Kongresit të parë Ndërkombëtarë të Shkollës së Dëshmorit Sylejmani, i cili u mbajt para disa ditëve për herë të parë në Teheran. Biçen ka deklaruar se ka qenë në Kirman, ku ndodhet varri i dëshmorit Sylejmani, duke vlerësuar fluksin e vizitorëve në Kirman dhe faktin që dëshmori Sylejmani kujtohet edhe sot. Duke ndarë anekdota nga folësit që morën pjesë në kongres, Biçen vuri në dukje se në kongres ishin të pranishëm pjesëmarrës nga fraksione të ndryshme.

Fillimisht, faleminderit që pranuat ftesën tonë për intervistë. A mund të të njohim?

Quhem Gürkan Biçen. Pas studimeve për drejtësi në Universitetin e Marmarasë, kam kryer masterin në Universitetin e Kocaelit dhe më pas përfundova doktoraturën me tezën time të titulluar "Velajet-i Fakih si një Teori Politike: Rasti i Ajetullah Khomeinit" të cilën e prezantova në Institutin e Lindjes së Mesme të Universitetit Sakarya. Unë jam ende një avokat i pavarur.

Edhe ju keni qenë gjithashtu në Teheran si i ftuar për Kongresin Ndërkombëtar të Shkollës së dëshmorit Sylejmani. Si ju duk Kongresi, a mund t'ua tregoni lexuesve tanë? Nëse keni ndonjë sugjerim apo kritikë, ju lutem urdhëroni.

Meqenëse më parë kisha marrë pjesë në shumë kongrese ndërkombëtare të mbajtura në Republikën Islamike të Iranit, isha i mësuar me disa vështirësi në organizimin e kongresit dhe erdha i përgatitur për mundësinë që të përjetoja gjëra të tilla. Fatmirësisht, përvojat e mia negative në të kaluarën, këtë herë nuk u përsëritën. Para së gjithash, periudha e ftesës në kongres më dha kohë të mjaftueshme për të marrë një vendim për pjesëmarrjen dhe për të rregulluar agjendën tim në përputhje me rrethanat. Dorëzimi i biletave të avionit të parashikuara për transport në Teheran nuk u la në momentin e fundit. Mirëpritja në aeroport, transferimi në hotel dhe vendosja në dhomë ishte e gjitha pa probleme. Madje ishte befasuese që dhomat ishin të caktuara dhe na u desh të prisnim vetëm pak në holl për të marrë kartat e derës. Po ashtu, dhënia e informacionit të qartë për programin që do të nisë në mëngjes dhe ajo se çfarë duhet bërë, bëri që grupi që vinte nga Turqia të mos haste në ndonjë surprizë në mëngjes teksa u vendosën në dhoma. Mund të them se konfuzionin e përjetuar në organizime të tilla, nuk e kemi përjetuar në këtë kongres.

Një ditë para kongresit na çuan në ceremoninë e mbajtur në Musalla. Këtu dëshmuam një atmosferë të shoqëruar me trishtim e herë-herë entuziazëm. Vëmendje tërhoqi edhe pjesëmarrja dhe fjalimi i Presidentit Ibrahim Reisi.

Dita e parë e kongresit u mbajt në sallën e kongreseve në të cilën u mbajtën kongrese të ngjashme. Nuk patëm asnjë problem për të arritur në sallën kryesore. U larguam nga hoteli pothuajse në kohë dhe të shoqëruar nga një eskortë. Kongresi filloi në kohën e caktuar. U përgatitën fletore dhe stilolaps që pjesëmarrësit t'i përdornin në tavolinat e sallës së kongreseve. Secilit pjesëmarrës iu nda nga një pajisje në mënyrë që të dëgjonim përkthimet e njëkohshme të bëra gjatë gjithë kongresit. Kur kontrollova kanalet e këtyre pajisjeve, pashë që ofroheshin shërbime përkthimi në gjuhët arabe, turke, angleze dhe ruse. Ky shërbim ka vazhduar pa ndërprerje gjatë gjithë asaj dite. Falë këtij shërbimi, nuk më ka ikur ndjekja e rrëfimit të të ftuarit rus, Sergej Baburin mbi letrën e Imam Khomeinit dhe opinioni aktual i rusëve për letrën. Përveç kësaj, u vlerësuan edhe punimet e atyre që iu përgjigjën thirrjes për të bërë dhe dërguan artikuj para kongresit, dhe u botua libri përmbledhës i artikujve. Kjo çështje mund të konsiderohet shumë e rëndësishme për sa i përket seriozitetit të kongresit. Edhe çështjet tjera si pushimi, ushqimi, pijet freskuese, respektimi i kohës së faljes së namazit në sallën e kongreseve ishin gjithashtu mjaft të mira. Mund të them se të gjitha këto punë teknike dhe organizative u kryen jashtëzakonisht mirë.

Zemra do të kishte dashur që Udhëheqësi i Revolucionit Islamik, Ayatollah Sayyid Ali Khamenei, ose përfaqësuesi i tij special për politikën e jashtme, Ali Akbar Velayeti të inauguronin personalisht kongresin. Ndoshta për shkak asnjëri nuk ishin të lirë, regjistrimi me video i Ali Akbar Velayetit duhej të mjaftonte.

Çfarë do të thoshit për profilet e të pranishmëve në kongres?

Në lidhje me profilet e të pranishmëve në kongres mund të them që pashë se kishte emra kompetentë nga shumë vende të botës dhe nga rryma të ndryshme besimi e mendimi. Të bardhë, zezakë, aziatikë, sllavë, kaukazianë, ballkanas dhe me origjinë evropiane… Muslimanë, të Krishterë, Sunitë dhe Shiitë… Këta nuk i kishin as mendimet e njëjta. Kishte pjesëmarrës nga fraksione të ndryshme. Nga ana tjetër, interesant ishin edhe emrat që morën pjesë në organizimin e disa seancave dhe për mendimin tim përmbanin një mesazh të qartë. Ashtu si pjesëmarrësi sirian dhe përfaqësuesi i HAMAS-it që janë krah për krah.

Secili nga pjesëmarrësit bëri prezantime duke u përpjekur të prekte botën kuptimore të Dëshmorit Gjeneral Kasim Sylejmani nga këndvështrimi i tyre. Disa nga ta ishin dëshmi të njerëzve që e njihnin dëshmorin Sylejmani personalisht, e jo nga shtypi. Ata kishin punuar së bashku në terren dhe prandaj, ishin rrëfime që preknin drejtpërdrejt dëshmorin Sylejmani. Nuk kam mundësi ta përshkruaj secilën prej tyre veç e veç, por pika ku u takuan të gjitha këto dëshmi ishte se gjenerali Kasim Sylejmani ishte blloku ndërtues i murit të madh që Veliyy-i fakih solli përballë së ardhmes globale dhe dora që përfaqësonte goditjen që ai i dha të ardhmes. Me fjalë të tjera, Dëshmori Sylejmani nënkuptonte shpirtin e Veliyy-i fakih të mishëruar në terren.

Sa i përket dëshmorit Kasim Sylejmani, kanë kaluar tre vjet nga vrasja i tij, ende flitet për të, shkruhen artikuj, mbahen konferenca, çfarë do të thoshit në lidhje me këtë?

Nga këndvështrimi im, mendoj se misioni i dëshmorit Sylejmani lidhet shumë ngushtë me ndërtimin e “shtetit të drejtësisë hyjnore”. Besimi islam pretendon të bëjë dhe ta pajis çdo individ njerëzor dhe çdo shoqëri me ndjeshmëri humane dhe për këtë ka një program. Qëllimi përfundimtar i këtij programi është vendosja e drejtësisë në tokë. Kushti më themelor për këtë është eliminimi i çdo lloj pushteti që shtyp si individët ashtu edhe popujt, i mashtron ata dhe i shfrytëzon burimet dhe punën e tyre. Sot, Azia Perëndimore është nën pushtimin e rrjetit global kolonial të udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara dhe nëse duam të krijojmë një mjedis që do të mbështesë drejtësinë, është e domosdoshme që të largojmë të gjitha forcat pushtuese, veçanërisht Shtetet e Bashkuara, nga kjo gjeografi. Vetëm pas kësaj, popujt do të mund të veprojnë me vullnetin e tyre të lirë dhe njerëzimi do të kalojë në një fazë të re. Pra, Kasim Sylejmani është kërkues për këtë detyrë të vështirë. Mënyra sesi ai zgjodhi për të realizuar këtë dëshirë është sa islame, aq edhe njerëzore. Kjo është mënyra e miratuar nga Veliyy-i fakih. Rruga e tij është pranuar edhe nga populli musliman i Iranit. Dëshmi e këtij pranimi është ceremonia mortore e cila të kujton Ditën e Gjykimit dhe fluksin e pafund të vizitorëve në Kirman, vendlindjen e dëshmorit. Unë bëra edhe një vizitë në Kirman në shkurt të vitit 2022, kur isha duke marrë pjesë në ceremonitë e Revolucionit. Ajo që unë pashë në Kirman ishte fakti se jo vetëm iranianë, por edhe njerëz nga shumë vende të botës kujdesëshin për Syleimanin.

Mbi të gjitha këto, është e nevojshme të bëhet kjo pyetje: Dëshmori Sylejmani është legjendë apo super hero?

Jo, definitivisht nuk është kështu. Dëshmori Sylejmani është një nxënës i pastër, inteligjent, punëtor, i prerë, i vendosur dhe besnik i një shkolle që ishte lidhur me hz.Pejgamberin nëpërmjet Imam Khameneit, Imam Khomeinit, Imam Huseinit, Imam Aliut. Kjo shkollë mishëroi fuqinë e marrjes së njërit prej njerëzve dhe shndërrimit të tij në besimtar dhe popull, me dëshmorin Syleimani. Në këtë pikë, më duhet të kujtoj fjalët e Sergej Baburin, i cili morri pjesë nga Rusia. Në fjalimin e tij, ku ai foli për letrën e Imam Khomeinit drejtuar Gorbaçovit, ai tha: “Sot po rishqyrtojmë letrën e Imam Khomeinit drejtuar Gorbeçevit dhe përgjigjen e tij. Këtë letër e kemi lexuar shumë herë. Nëse do të kishim dëgjuar këshillat e Imam Khomeinit tridhjetë vjet më parë, Perëndimi nuk do të kishte mundur të kishte një ndikim të tillë tek ne dhe të depërtonte kështu tek ne.” Fjalët e tij treguan se shkolla të cilës i përkiste dëshmori Syleimani ishte e një natyre që nuk do të përfshinte vetëm muslimanët, por në fakt gjithë njerëzimin dhe do ta udhëzonte mbarë njerëzimin.

Nëse i kthehemi kongresit, çfarë do të thoni për komentet e pjesëmarrësve nga vendet e tjera në lidhje me Kongresin e Shkollës së dëshmorit Sylejmani?

Pas përfundimit të ditës së parë të kongresit, në hotel u mbajt një program. Në këtë program ishin të pranishëm edhe personalitete nga nivelet burokratike dhe politike të Republikës Islamike të Iranit. Në këtë program kishte edhe një seksion pyetje-përgjigje. Gjëja që më tërhoqi vëmendjen në këtë program, në të cilin u bënë shpjegime për ngjarjet e fundit në Iran, ishte përmasat e ndikimit të luftës propagandistike kundër Iranit. Një pjesëmarrës egjiptian tha: Ne e përmbysëm Mubarakun me njëqind mijë njerëz në Egjipt. A nuk duhet t'i merrni parasysh edhe ju këta qindra mijë njerëz të mbledhur?

Pjesëmarrësi egjiptian nuk kishte asnjë shpjegim se kur dhe ku u mblodhën njëqind mijë njerëz gjatë ngjarjeve në Iran. Me fjalë të tjera, ky opinion nuk bazohej në informacione, por në lajme të publikuara në Egjipt. Duket se Arabia Saudite ishte shumë bujare me mediat egjiptiane në këtë drejtim dhe mediat egjiptiane nuk dinin kufij në dezinformim. Gjëja e trishtueshme në këtë pikë ishte dobësia e fuqisë mediatike të Republikës Islamike të Iranit. Me këto ngjarje u kuptua edhe një herë se fuqia e popullit iranian për t'u shpjeguar popujve të botës se ata përqafuan rendin islam ishte mjaft e dobët. Sigurisht që mund të ketë shumë arsye për këtë, por për një rezistencë globale kundër një sulmi global është e padiskutueshme domosdoshmëria e një rrjeti mediatik që do të marrë parasysh të gjithë popujt.

Dita e dytë e konferencës u mbajt në sallën e konferencave të IRIB. Këtu pjesëmarrësit formuan komisione të ndryshme dhe shkëmbyen mendime për çështjet e përcaktuara. Edhe unë pata rastin të shpreh mendimin tim.

Si përmbledhje, për mendimin tim,  kongresi i parë i mbajtur nga Republika Islamike e Iranit për të shpjeguar shkollën e dëshmorit Sylejmani dhe për të thelluar këtë kuptim, ishte i suksesshëm. Në vitet e ardhshme, do të jetë e dobishme të shqyrtohet kjo temë në mënyrë më të detajuar si dhe të dokumentohen dhe publikohen shumë çështje mbi këtë temë.

Ju faleminderit shumë për përgjigjet tuaja të vlefshme, nëse ka diçka që dëshironi të shtoni në fund, urdhëroni.

Do të doja t'ju falënderoja që me këtë intervistë, më dhatë mundësinë të ndaj përvojën dhe mendimin tim në lidhje me kongresin.