Ministri izraelit i ekstremit të djathtë Itamar Ben-Gvir akuzoi regjimin e Benjamin Netanyahu për "dorëzimin e plotë ndaj Hamasit" dhe e përshkroi marrëveshjen e armëpushimit të Gazës si një "marrëveshje dorëzimi".

Gazetari dhe autori palestinezo-amerikan Ramzy Baroud thotë se Ben-Gvir kishte të drejtë për një herë.

Siç është përftuar nga platforma të ndryshme mediatike brenda regjimit sionist, ndjenja publike në regjimin kolonial të kolonëve në lidhje me marrëveshjen e armëpushimit që hyri në fuqi të dielën në mëngjes është kategorike:

“Marrëveshja e paqes që ai bëri me Hamasin është padyshim një fitim për Hamasin dhe një humbje për Izraelin.”

Gëzimi dhe ngazëllimi mes palestinezëve të cilët jetojnë në Rripin e pushtuar të Gazës – pavarësisht nga shkatërrimet masive dhe humbjet e jetës – pasqyron gjendjen triumfuese të rezistencës së vendosur, durimit dhe besimit të thellë se e vërteta do të triumfojë mbi gënjeshtrën.

Është një arritje e jashtëzakonshme të kesh duruar dhe rezistuar për më shumë se 15 muaj politikave brutale të tokës së djegur të entitetit sionist, që rezultoi në shkatërrimin e jetëve dhe pronave, privimin çnjerëzor nga uji, ushqimi dhe kujdesi mjekësor dhe zhvendosjen e të gjithë popullit.

Netanyahu dhe banda e tij e kryekomandantëve kriminalë nuk kanë arritur të shpërndajnë dhe të çmontojnë lëvizjen e rezistencës Hamas me bazë në Gaza. Dështimi i tij është i mbuluar me turp, poshtërim dhe pafuqi.

Ende më keq, ai përballet me një urdhër arresti së bashku me ish-ministrin e çështjeve ushtarake Yoav Gallant.

Ndërkohë që reputacioni i regjimit kolonial po shkatërrohet, Hamasi dhe të gjitha grupet e tjera të rezistencës mund të festojnë me të drejtë fitoren që doli nga Përmbytja e madhe e Al-Aksës më 7 tetor.

Nuk ka dyshim se opinioni publik botëror është kthyer kundër Izraelit, pavarësisht burimeve të mëdha që ai ka shpenzuar për projektet Hasbara (propagande).

Suksesi i rezistencës mund të matet me faktin se Hamasi ka siguruar lirimin e qindra të burgosurve palestinezë, shumë prej të cilëve u dënuan me burgim të përjetshëm.

Në këmbim të kësaj, Hamasit do t'i duhet të lirojë vetëm tre të burgosur. Menjëherë pas kësaj, do të lirohen edhe katër persona të tjerë. Gjithsej në fazën e parë do të lirohen 33 robër.

Ky shkëmbim do të ishte në favor të Hamasit dhe në mënyrë metaforike do të vendoste kripë në plagët e Sionizmit.

Është shumë e rëndësishme të theksohet fakti se Izraeli ka dështuar në të gjitha objektivat e tij ushtarake të deklaruara në fillim të luftës gjenocidale, e cila përfshinte eliminimin e plotë të Hamasit në Gaza.

Grupet e tjera të rezistencës, duke përfshirë Hamasin dhe Xhihadin Islamik, të cilët mbijetuan dhe shtuan mijëra luftëtarë në radhët e tyre, mposhtën Izraelin dhe mbështetësit e tij perëndimorë, të udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara.

Sekretari amerikan i Shtetit, Anthony Blinken, e pranoi hapur këtë fakt pak ditë më parë, gjë që tmerroi mbështetësit sionistë si në SHBA ashtu edhe në Tel Aviv.

Edhe pse me hezitim, media pro-izraelite ka pranuar se kostoja e gjenocidit 15-mujor të Netanyahut ndaj regjimit të aparteidit është e paimagjinueshme.

Përveq që Hamasi ka vrarë qindra ushtarë izraelitë dhe ka plagosur mijëra në Gaza që nga 7 tetori, edhe borxhi i regjimit ka dalë jashtë kontrollit.

Parashikimet e ekonomistëve sugjerojnë se ekonomia e saj dhe tregu i punës janë shembur rëndë. Migrimi i kundërt është në kulmin e të gjitha kohërave, duke gërryer idealin romantik të gabuar të qumështit dhe mjaltit.

Izraeli është shumë më i dobët sot se sa ishte më 6 tetor 2023. Çështjet e gjenocidit në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë dhe rastet e krimeve të luftës në Gjykatën Penale Ndërkombëtare; Rezolutat në pritje të OKB-së për vendbanimet ilegale dhe mundësia që anëtarësimi i tij të braktiset janë skenarë që do ta ndjekin Izraelin, pasi regjimet mashtrues meritojnë t'u nënshtrohen sanksioneve.

Bota, veçanërisht të rinjtë që jetonin në kampuset universitare në kryeqytetet perëndimore, filluan të kuptojnë se sionizmi ishte një ideologji politike raciste dhe ekspansioniste shumë larg judaizmit dhe filluan të rebelohen kundër tij.

Nuk është për t'u habitur fakti që historiani dhe autori i njohur hebre Ilan Pappe e përshkruan regjimin aktual në Tel Aviv si neo-sionist.

Ai u shpreh: "Vlerat e vjetra të Sionizmit janë tani më ekstreme dhe më agresive se kurrë më parë, duke u përpjekur të arrijnë në një kohë të shkurtër atë që gjeneratat e mëparshme të sionistëve u përpoqën të arrinin në një mënyrë shumë më të gjatë dhe graduale."

"Historikisht, jam i përgatitur të them me pak rezervë se kjo ishte faza e fundit e Sionizmit. Historikisht, zhvillime të tilla në lëvizjet ideologjike, qofshin koloni apo perandori, janë zakonisht [më] të pamëshirshmët, më ambiciozët në pjesën e fundit. Dhe pastaj bëhet shumë dhe përplasen." - shtoi ai.

Pavarësisht nga shpërfillja famëkeqe e Izraelit për të drejtën ndërkombëtare, veçanërisht të drejtën ndërkombëtare humanitare, ka të ngjarë që Netanyahu dhe banda e tij kriminale e kryekomandantëve të luftës do të bëjnë gjithçka që munden për të ndërprerë armëpushimin.

Tashmë po shohim shenja pakënaqësie mes tyre dhe dëshpërim se një armëpushim do të thotë humbje dhe dështim për të arritur ndonjë nga objektivat ushtarake të Netanyahut.

Edhe pse ka përjetuar humbje, dhimbje dhe vuajtje të paimagjinueshme në bombardimet që vazhdonin çdo orë të ditës për 15 muajt e fundit, populli palestinez në Gazën e rrethuar mbeti i vendosur për të çliruar veten nga pushtimi, shtypja dhe terrorizmi sionist i bërë prej dekadash.

Hamasi dhe grupet e tjera të rezistencës në Gaza dhe rajon janë të përkushtuar ndaj marrëveshjes së armëpushimit, por janë të vetëdijshëm se Izraeli synon ta minojë atë, siç ka bërë me marrëveshjet e mëparshme.

Por bota është e vetëdijshme dhe po ndjek truket e pista që Izraeli mund të bëjë për të sabotuar marrëveshjen dhe për të fajësuar Hamasin.