Shkrimi me titull “Lufta mund të kuptohet nga fundi i saj, e jo nga ditarët e saj të ndryshueshëm”, botuar në Al - Manar, me nënshkrimin e Hasan Ahmet Hasanit, fol rreth faktit se të kuptuarit e kompleksitetit të luftës kërkon analizë gjithëpërfshirëse përtej emocioneve dhe dëshirave të menjëhershme, pasi të dyja palët pësuan humbje të konsiderueshme. Në këtë artikull të gjatë dhe gjithëpërfshirës, ​​Hasani thekson se pavarësisht epërsisë materiale të entitetit sionist në aspektin e armëve dhe përparimeve teknologjike, Boshti i Rezistencës ka avantazhe kritike në shpirtin njerëzor, bindjen morale dhe thellësinë strategjike të nevojshme për të arritur fitoren.

Në mes të konfliktit të vazhdueshëm dhe kompleks në mes të Boshtit të Rezistencës dhe koalicionit Sionist - Amerikano - Atlantik, disa prej nesh janë të nxituar për të arritur në përfundime të prera.

Ka nga ata të cilët janë të etur për të paralajmëruar për një disfatë të afërt që mund të përfshijë të gjitha fraksionet e Rezistencës; ata predikojnë gjithashtu një humbje të pashmangshme në një mënyrë infektive.

Disa të tjerë, duke nxjerrë një tablo të fitores së shpejtë dhe të plotë, parashikojnë një skenar në të cilin SHBA-të do të tërhiqen me turp nga i gjithë rajoni i Lindjes së Mesme dhe entiteti sionist do të likuidohet; sikur këto rezultate mund të arriheshin ose tashmë ishin arritur lehtësisht.

Ndërsa Boshti i Rezistencës heziton të pikturojë një tablo të fitores së shpejtë dhe të plotë, ata kënaqen me vajtimin, vetëflagjelimin dhe fajësimin e qendrave vendimmarrëse të rezistencës për të gjitha shkatërrimet, vdekjet dhe fatkeqësitë që kanë ndodhur.

Duket sikur Tel Aviv kishte nevojë për një justifikim për të normalizuar krimet dhe masakrat e tij ose sikur administratat e njëpasnjëshme amerikane të kenë prioritizuar vlerat njerëzore dhe normat ndërkombëtare, përveç nëse ato janë në përputhje me axhendën e tyre për të përkulur botën për t'i shërbyer interesave të SHBA-së dhe të gjitha kompleksiteteve që vijnë me këtë.

Shkurtimisht, është kështu: Asnjë përfundim apo analizë e bazuar në një vizion të pjesshëm dhe momental nuk mund ta bindë mendjen, as nuk mund të ofrojë vizione dhe sugjerime që do të lehtësojnë vuajtjet, do të zvogëlojnë humbjet dhe nga të cilat mund të përfitohet dhe të ndërtohen ide.

Leximet, këndvështrimet dhe vizionet analitike, për aq sa bazohen në kërkesat dhe dëshirat emocionale - edhe nëse janë legjitime - janë të penguara nga arritja e qëllimit paraprakisht; Sepse historia e konflikteve dhe e luftërave është plot me prova se ndërsa luftërat kronike i afrohen fundit, efektet e tyre bëhen më të rënda, vuajtjet e tyre më të mëdha dhe pasojat e tyre më keq e më katastrofike. Këto janë gjëra të natyrshme në luftë...

Gjatë gjithë historisë, njerëzimi ka qenë dëshmitar i efekteve shkatërruese të luftës, një fenomen që ka vazhduar që në agimin e qytetërimit, veçanërisht para ngritjes së shtetit-komb. Këto konflikte kanë rezultuar gjithmonë me humbje jete, shkatërrim dhe prishje të rendit natyror.

Është shumë e rëndësishme të pranohet fakti se çmimin e luftës nuk e paguan vetëm njëra palë, por të dyja palët pësojnë dëme dhe humbje të konsiderueshme. Nëse këto konflikte nuk trajtohen, ato rrezikojnë të evoluojnë nga konflikte të përkohshme në luftëra afatgjata, kronike që mund të zgjasin me vite apo edhe dekada.

Diskutimet e fitores apo humbjes absolute janë shpesh vetëm retorikë pa një bazë të fortë. Përpara se të përfshihemi në mënyrë domethënëse në diskutime të tilla, është e nevojshme të merren parasysh faktorët dhe treguesit kryesorë që formojnë rezultatet e luftërave. Në analizë të fundit, pavarësisht nga intensiteti apo kompleksiteti i saj, çdo luftë ka një fund.

Meqenëse kënaqësia e kalimit nga realiteti i kuriozitetit dhe ëndrrave, dëshirave dhe shpresave në realitetin e panjohur të së ardhmes i bën njerëzit të hapur ndaj konflikteve, vizioneve dhe analizave kontradiktore, secili ndjen një dëshirë të natyrshme për të ditur përfundimin e mundshëm përpara kohës dhe ndjenjës, e kjo ndjenjë e kësaj dëshire është po aq e natyrshme sa edhe vetë dëshira. Është thjesht njerëzore të ushqesh një dëshirë të sinqertë për të marrë një paraqitje të shkurtër të rezultatit përpara kohës së caktuar.

Në këtë kontekst, përgjegjësia e intelektualëve kombëtarë, figurave kulturore, liderëve politikë dhe influencuesve mediatikë bëhet shumë e rëndësishme. Këta individë luajnë një rol jetik në lidhjen e ideve komplekse dhe bërjen e tyre të arritshme, si dhe në ndriçimin e dimensioneve të ndryshme të realitetit në zhvillim.

Vështrimet e tyre ndikojnë ndjeshëm në rezultatet, duke formuar karakteristikat e fazës përfundimtare në çdo konflikt.

Është thelbësore të krijohet një mirëkuptim i ndërsjellë me çdo lexues, intervistues ose partner bisedues për faktorët kyç që përcaktojnë suksesin dhe dështimin. Në vend që të hyjmë në detajet komplekse të teorive specifike akademike dhe ekuacioneve komplekse që vlerësojnë fuqinë e përgjithshme të një shteti ose organizate, ne mund të theksojmë shkurtimisht faktorët kryesorë të përfshirë.

Këta faktorë mund të kategorizohen në dy dimensione kryesore: materiale dhe njerëzore.

Aspektet materiale përfshijnë:

- Armët dhe municionet në dispozicion, përfshirë armët e ndryshme tokësore, ajrore, detare dhe elektronike, cilësinë dhe fuqinë e tyre shkatërruese.

- Progresin teknik dhe informativ dhe aftësinë për t'u marrë me pasojat e luftës kibernetike si në aspektin e saj civil ashtu edhe në atë ushtarak.

- Hapësirën gjeografike dhe thellësinë e konsiderueshme strategjike për forcat dhe mjetet e manovrimit.

- Aleancat ushtarake me partitë e tjera dhe efektivitetin e këtyre aleancave.

Sa i përket dimensionit njerëzor, mund të përmenden pikat e mëposhtme:

- Numri i forcave aktive dhe rezervë dhe efektiviteti i tyre në pjesëmarrjen në operacione luftarake.

- Gatishmëria për të luftuar dhe morali i cili ka një ndikim të drejtpërdrejtë në të gjithë faktorët e tjerë, duke përfshirë edhe palët civile dhe ushtarake.

- Përvojat luftarake dhe aftësitë personale të fituara gjatë pjesëmarrjes në operacione luftarake të llojeve të ndryshme dhe kushteve të mundshme, duke përfshirë situata të papritura.

- Mjedisi që mbështet forcat e armatosura dhe shkalla e përshtatjes së forcave të armatosura, aftësia e tyre për të përballuar kostot e luftës dhe kohëzgjatja e kohës që mund të bashkëjetojnë në kushte lufte të hapura.

- Udhëheqja kompetente dhe aftësitë drejtuese e strategjike të kësaj udhëheqësie në menaxhimin e vendit në kushtet e luftës kronike.

- Harmonia dhe integrimi i performancës ushtarake dhe politike dhe aftësia për të përballuar variablat e imponuara nga kushtet e luftës, sado komplekse dhe dramatike të jenë.

- Shkalla në të cilën humbjet e mundshme, veçanërisht humbjet njerëzore, mund të kompensohen.

- Rezistenca psikologjike dhe stabiliteti emocional dhe pikëpamja e personelit ushtarak dhe civil mbi filozofinë e vdekjes dhe jetës.

Tryezë e prerë - ndarë

Mund të ketë faktorë të tjerë që në njëfarë mënyre mbivendosen me faktorët e përmendur më lart, por nëse kufizohemi në ata që u përmendën dhe i vendosim të gjithë këta faktorë në tavolinë për shqyrtim dhe analizë, rezultati përfundimtar tregon se:

Armiku sionist dhe mbështetësit e tij janë superiorë në shumicën e faktorëve materialë. Është superiore për nga cilësia dhe sasia e armëve, municioneve dhe fuqisë shkatërruese të secilit.

Megjithatë, partitë e Boshtit të Rezistencës nuk janë duar bosh, ato kanë gjëra që mund t'i përdorin për të mbrojtur veten dhe ekzistencën e tyre dhe mund t'i përdorin ato për të dëmtuar armikun, pavarësisht ndryshimit të madh në sasi dhe cilësi.

Avantazhi kryesor në favor të armikut lidhet me fuqinë ajrore dhe epërsinë teknologjike. Pranohet se në fitore nuk çon vetëm epërsia ajrore. Faktori vendimtar është elementi njerëzor dhe flamuri i fitores nuk ngrihet nga avionët F-35 apo të tjerë, por nga pëllëmbët e njerëzve.

Fillimisht rritet në tokë dhe më pas transportohet në zona të tjera, e jo nëpërmjet internetit ose ''www.''.

Sa i përket luftës kibernetike dhe avancimit teknik dhe teknologjik, Republika Islamike e Iranit ka bërë hapa të rëndësishëm në këtë fushë, pavarësisht avantazhit të armikut.

Në mesin e partive të Boshtit të Rezistencës, ka shumë mendje të kualifikuara, secila prej të cilave mund të kontribuojë, ndonëse me modesti, në mbylljen e hendekut dhe mund ta mbyllë hendekun dita ditës. Ajo që ka Teherani është ajo që ka Boshti i Rezistencës, që do të thotë se është gati të përdoret për të mirën e Rezistencës.

Nëse armiqtë kanë diçka që ne nuk e kemi sot, mund ta kemi edhe ne në të ardhmen e afërt.

Megjithatë, ne tashmë kemi atë të cilën armiqtë nuk e kanë / nuk mund ta kenë sot, në të ardhmen e afërt ose të largët; dhe ky është aspekti ynë moral dhe shpirtëror, besimi ynë absolut se ne kemi të drejtë dhe jemi të gatshëm të sakrifikojmë për të, si dhe siguria absolute se do të arrijmë fitoren; sepse luftëtarët e rezistencës kanë përgatitur përbërësit dhe kërkesat e saj dhe janë të gatshëm të paguajnë çmimin dhe taksën, sado e lartë që të jetë ajo. Është e drejtë e Allahut t'u japë fitore besimtarëve.

Ndërsa për sa i përket zonës gjeografike dhe thellësisë strategjike, ekuilibri është në favor të palëve në Boshtin e Rezistencës.

Është e rëndësishme të kujtojmë këtu se Rripi i Gazës, i cili ka qenë i rrethuar prej dekadash dhe sipërfaqja e të cilit nuk i kalon 365 km, ishte në gjendje t'i rezistonte ushtrisë pushtuese dhe mbështetësve të saj dhe të shënonte pikë të hidhura bazuar në mungesën e thellësisë së nevojshme strategjike të entitetit.

Kjo është ajo që bëri që Trump të luajë me melodinë e tij gjatë fushatës zgjedhore duke thënë se territori izraelit ishte i vogël dhe se ai do të punonte për të zgjeruar kufijtë e kësaj harte nëse zgjidhej president.

Çështja tjetër për sa i përket zonës gjeografike dhe thellësisë strategjike ka të bëjë me situatën aktuale, e cila i jep fuqi anëtarëve të Boshtit të Rezistencës, në mënyrë të pavarur apo kolektive, të mbyllin hendekun e rëndësishëm të krijuar nga epërsia ushtarake e subjektit.

Pavarësisht se sa ulet intensiteti i sulmeve thellë në Izrael, efektet janë të qarta, pasi armikut i mungon thellësia e nevojshme strategjike.

Dinamika e aleancave dhe mbështetja e jashtme aktualisht favorizojnë armikun; por disa mangësi të rëndësishme në këtë drejtim zbuten nga respektimi i strategjisë së Rezistencës ndaj parimit të arenave të bashkuara dhe fronteve të integruara.

Kur shqyrtojmë faktorët përkatës njerëzorë, dalin tregues të shumtë që e kthejnë ekuilibrin në favor të Boshtit të Rezistencës; aq sa epërsia materiale për sa i përket forcave dhe burimeve bëhet një faktor jopërcaktues për rezultatin përfundimtar të këtij konflikti të vazhdueshëm.

Mund të vërehen pikat e mëposhtme:

-Përkundër faktit se shumica e kolonëve izraelitë mbajnë armë dhe të gjithë burrat dhe gratë janë subjekt i rekrutimit dhe thirrjeve rezervë, numrat që mund të hidhen në betejë janë shumë më të paktë se ato të Boshtit të Rezistencës.

Në përgjigje të kësaj të mete në vetvete, Izraeli po bën përpjekje për të izoluar çdo front. Përpjekja e tij e parë ishte të përpiqej të eliminonte rezistencën në Gaza për rreth një vit, dhe në këtë pikë, rëndësia e hyrjes së fronteve mbështetëse në zonën e operacionit, veçanërisht e Hezbollahut, e cila ka qenë pjesë e saj që nga e nesërmja e përmbytjes së Al-Aksa, pra 8 tetor 2024 e deri më sot, bëhet e qartë.

Cilado qoftë shkalla e krimeve që forcat pushtuese kryen dhe vazhdojnë të kryejnë gjatë vitit, nuk ka dyshim se ndarja e gati një të tretës së ushtrisë izraelite për t'u marrë me frontin verior, d.m.th. Libanin jugor, e ka lehtësuar shumë presionin mbi Gaza.

- Ekziston edhe çështja e efektivitetit të forcave operative. Fakti është se ushtria izraelite nuk është përfshirë në një operacion të vërtetë luftarak që nga fundi i luftës korrik - gusht të vitit 2006.

Roli i ushtrisë ka qenë i kufizuar në shënjestrimin e palestinezëve brenda vendit, kryerjen e bastisjeve, arrestimeve dhe kryerjen e vrasjeve sistematike pa kosto të konsiderueshme.

Me fjalë të tjera, aftësitë aktuale luftarake që ushtria e tij ka fituar dhe shtuar në rekordin e saj janë pothuajse zero. Përkundrazi, anëtarët e Hezbollahut po luftojnë me një përvojë unike në terren dhe luftarak sot, pas vitesh në të cilat ata ishin pjesë e rëndësishme dhe efektive e luftës takfiriste terroriste të imponuar në Siri që nga marsi i vitit 2011.

Ekspertiza dhe përvoja luftarake e zotëruar nga luftëtarët e Hezbollahut u ofron atyre një avantazh të rëndësishëm dhe të qenësishëm, si sot ashtu edhe në vitet në vijim.

- Për sa i përket vullnetit për të luftuar dhe moralin, mund të thuhet me shumë siguri se nëse një ushtri që ka të gjitha mjetet, armët dhe mbështetjen e pakufizuar të ushtrisë izraelite nuk mund të arrijë asnjë nga qëllimet themelore të deklaruara pas një viti të tërë në Gaza, kësaj ushtrie i mungon vullneti për të luftuar dhe ka një problem të madh moral.

Sado e madhe të jetë fuqia shkatërruese, është morali ai që lufton në fushë, jo armët vdekjeprurëse, dhe një ushtar që braktis tankun e tij dhe ikën është një ushtar që nuk është i kualifikuar për të marrë pjesë në një operacion të vërtetë luftarak.

- Sa i përket mjedisit që mbështet forcat e armatosura, brendësia e Izraelit, pavarësisht agresionit dhe racizmit të tij që tejkalon çdo racizëm në historinë njerëzore, provat dërrmuese dëshmojnë të jenë të brishta dhe jo më të sigurta në aftësinë e ushtrisë për të mbrojtur veten.

Kushdo që humb besimin në ushtrinë e tij nuk mund të jetë një mjedis i përshtatshëm për të mbështetur atë ushtri. Nëse dikush mund të dëgjojë britmat e kolonëve dhe të shohë frikën që ndjejnë kur dëgjojnë zhurmën e sirenave, ata mund të kuptojnë shkallën e disfatës së brendshme e cila shtrihet thellë brenda kolonëve.

E njëjta gjë vlen edhe për parullat dhe thirrjet e brohoritura në demonstratat që kërkonin përmbysjen e regjimit të Netanyahut, apo deklaratat e bëra nga kolonët që u larguan nga vendbanimet dhe refuzuan të ktheheshin përveçse në kushte të sigurta.

Ky është një realitet shoqëror që tejkalon kapacitetin e makinës së vrasjes, shkatërrimit dhe gjakderdhjes që zotërohet nga Netanyahu, forcat e tij dhe ushtria pushtuese si dhe zyrtarë të tjerë.

- Kushdo që ndjek atë që publikohet në mediat izraelite, ato që qarkullojnë në faqet e mediave sociale, lajmet dhe faqet e komunitetit, i kupton përmasat e hendekut që po zgjerohet gradualisht në mes të udhëheqjes ushtarake dhe vartësve të saj nga njëra anë, në mes të udhëheqjes ushtarake dhe politike nga ana tjetër dhe në mes të kolonëve dhe udhëheqjes politike e ushtarake nga ana e tretë.

Kur refuzimi për të zbatuar thirrjet për kujdes bëhet fenomen dhe emigracioni bëhet një fenomen në përshkallëzim, shkalla e rrezikut të situatës së fragmentuar, të ndarë dhe të përfshirë nga kriza brenda Izraelit bëhet e qartë për këdo që dëshiron të lexojë të vërtetën.

- Për sa i përket çështjes së besimit në lidershipin politik dhe efektivitetit të tij në menaxhimin e luftës dhe efekteve të saj, ekziston pothuajse një konsensus brenda Izraelit se udhëheqja aktuale është drejtpërdrejt përgjegjëse për të gjitha dështimet dhe katastrofën në rritje që nga shpërthimi i valës së parë të Përmbytjes Al - Aksa.

Shumë figura zyrtare, intelektualë, elita politike dhe sociale, dhe zyrtarë aktualë e të mëparshëm thonë dhe shkruajnë se Netanyahu, i gjithë ekipi i tij dhe lidershipi ushtarak duhet të japin dorëheqjen pas Përmbytjes së Al - Aksa.

Mediat izraelite janë të mbushura me thirrje nga figura të larta, duke përfshirë ish-kryeministra, ministra, shefa shtabi, gjeneralë dhe forca sigurie, të cilët bien dakord se Netanyahu po e shtyn ekzistencën në humnerë dhe po shkurton kohën për të arritur në kolapsin e tretë.

Të gjithë konfirmojnë se Netanyahu vendos interesat e tij personale dhe interesat e ekipit të tij përpara interesave të entitetit, duke krijuar rreziqe ekzistenciale të cilat grumbullohen dhe rriten me kalimin e kohës.

Kur shikojmë vizionin e përgjithshëm në Izrael, shohim një gjendje frike, ankthi dhe trazirash, mungesë sigurie dhe humbje të besimit në të tashmen dhe të ardhmen. Kjo në vetvete rrit forcën dhe vendosmërinë që zotërojnë partitë e Boshtit të Rezistencës.

Ka një dallim të madh në mes të dikujt që ikën nga vdekja sepse është i sigurt se është fundi dhe dëshiron të shijojë botën dhe të kënaqë dëshirat, tekat dhe ëndrrat e tij të liga, dhe dikujt që e përballon vdekjen pa frikë dhe sheh në martiri një shkallë që të çon deri në përjetësi në kopshtet e xhenetit me profetët, të dërguarit, dëshmorët dhe njerëzit e drejtë. Sa shokë fisnikë që janë ata.

Përfundimi

Çdo efekt që lufta e vazhdueshme dhe në rritje ka prodhuar ose mund të prodhojë duhet të gjykohet në mënyrë të ekuilibruar. Luftëra të tilla të ashpra dhe komplekse maten në bazë të rezultateve të tyre, jo me variablat e tyre të përditshme. Megjithatë, shumë tregues tregojnë se edhe variablat ditore janë në favor të Boshtit të Rezistencës. Kjo gjë nuk e minimizon madhësinë e humbjeve.

E as nuk e zvogëlon koston e lartë dhe të shtrenjtë për t'iu kundërvënë tiranëve të universit dhe fëmijëve të tyre të paligjshëm kanceroz, Izraelit dhe përkrahësve të këqij të tiranëve. Kjo është natyra e luftërave dhe fatkeqësive, katastrofave dhe krizave që ato lënë pas në forma dhe lloje të ndryshme.

Rezultati përfundimtar i luftërave varet nga vullneti. Armiqtë e Zotit dhe njerëzimit u përpoqën të thyejnë vullnetin duke bërë gjithçka mundën, sepse lufta është dërrmimi i vullneteve. Megjithatë, armiqve të Zotit dhe njerëzimit nuk u mbetet asgjë për t'i bërë më shumë dëm Rezistencës dhe mbështetësve të saj.

Nga ana tjetër, Boshti i Rezistencës ka më shumë dëme për të bërë në Tel Aviv.

Për më tepër, aftësia e dashamirësve të rezistencës për të duruar dhe bashkëjetuar me fatkeqësitë e luftës është shumë herë më e madhe se aftësia e boshtit të armikut.

Të gjitha të dhënat tregojnë se lufta e hapur në Liban ka hyrë në një fazë të pakthyeshme që nga masakrat e pagerëve dhe kryerja e mëpasshme e krimeve që janë një turp për njerëzimin në shumë pjesë të Libanit, ku më e dhunshmja prej tyre ndodhi në rrethinat jugore, ku ra dëshmor udhëheqësi i rezistencës dhe mjeshtri i dëshmorëve të kësaj periudhe, Sejjid Hasan Nasrullah, Allahu qoftë i kënaqur me të.

Kushdo që ndjek rrjedhën e konflikteve tokësore përgjatë kufirit dhe faktin që ushtria pushtuese nuk mund të bëjë asnjë përparim në tokë pavarësisht bombardimeve brutalë në çdo orë të ditës, do ta kuptojë këtë: Besnikëria kultivohet në tokën, shkëmbinjtë dhe rrënjët e pemëve të Jugut. Kjo besnikëri është besnikëri ndaj standardeve të fitores së njerëzve të Perëndisë.

Nëse dikush dyshon se martirizimi i Hz. Sejid dhe disa prej udhëheqësve të rezistencës do ta dobësojë Hezbollahun, dyshimet e tij janë një skepticizëm i çmendur. Urrejtja e luftëtarëve të rezistencës ndaj armikut dhe atyre që e mbështesin është rritur me dhjetëra herë.

Gjaku i dëshmorëve është amanet mbi të gjithë, po ai që përmbush amanetin, mbron mesazhin dhe mban besëlidhjen dhe premtimin?

Në mesazhin që i drejtohet shpirtit të Dëshmorit Udhëheqës Hz. Nasrullah, Zoti qoftë i kënaqur me të, gjendja e luftëtarëve të Rezistencës shprehej me fjalë:

“Ashtu siç na keni premtuar gjithmonë fitoren, edhe ne ju premtojmë sërish fitore.”