Mediat perëndimore e përmendën masakrën e sheshit Tiananmen si shembullin më të mirë të brutalitetit të qeverisë kineze për dekada, në të cilën dyshohet se u vranë shumë studentë nga ushtria. Por, një libër i ri që ka dalë dëshmon se këto pretendime janë të rreme dhe nuk kanë bazë tjetër përveç dëshirës së Uashingtonit për të njollosur imazhin e Partisë Komuniste Kineze.

Libri i ri i A. B. Abrams Atrocity Fabrication and Its Consequences: How Fake News Shapes World Order [Sajimi i Mizorisë dhe Pasojat e Tij: Si e Formësojnë Lajmet e Rreme Rendin Botëror?] Ai thekson se në sheshin e famshëm Tiananmen në vitin 1989 nuk është kryer asnjë vrasje, pasi propaganda perëndimore është përhapur prej dekadash dhe zbulon se e gjithë kjo është një përpjekje për të portretizuar Kinën si i keqi në arenën gjeopolitike. Libri thekson se në sheshin Tiananmen nuk ka ndodhur as një masakër, madje as një incident vrasjeje, siç pretendohet.

Si arritën Shtetet e Bashkuara të manipulojnë narrativën kryesore dhe të bindin miliona njerëz se Kina po kryente një vrasje masive të popullit të saj - studentë të rinj të kolegjit - duke i shtypur ata me tanke dhe duke i goditur me mitraloz? Përgjigja është e thjeshtë: me manipulim të perceptimit publik nëpërmjet shtypit. Kjo është e mundur të bëhet duke përdorur median jashtë kontekstit dhe duke paraqitur një version jo të plotë të realitetit.

Për shembull, pjesa më famëkeqe mediatike për të "dokumentuar" këtë krim ishte një video që tregonte një tank që shkonte drejt një personi i cili supozohej që ishte student. Këtu videoja pritet në momentin kur tanku i afrohet të riut dhe shoqërohet me tekst që nënkupton apo njofton se tanku e ka shtypur protestuesin. Megjithatë, asgjë nuk mund të jetë më larg se kaq nga e vërteta. Sepse realiteti ishte se njerëzit e shoqëruan atë ndërsa protestuesit e tjerë nxituan në vendngjarje dhe qëndruan në vendin e tankeve, duke pritur që protestuesi të largohej nga rruga.

Libri argumenton se të gjitha veprimet e ndërmarra nga Shtetet e Bashkuara bëhen "për të legjitimuar luftërat okupuese dhe shfrytëzuese" dhe për të gjeneruar miliarda dollarë fitime për kompleksin famëkeq ushtarak-industrial.

Abrams po ashtu thekson se që nga filliimi protestat në sheshin Tiananmen nuk ishin për Perëndimizmin apo përmbysjen e qeverisë kineze. Ai nënvizon se qëllimi i tyre kryesor ishte kthimi në parimet e Revolucionit Komunist Kinez të vitit 1949 dhe adresimi i problemit të zyrtarëve të korruptuar që devijojnë nga parimet Maoiste.

Libri po ashtu citon një telegram nga Ambasada e SHBA-së në Pekin, botuar nga WikiLeaks në vitin 2016. Ajo përfshinte dëshmi të dëshmitarëve okularë të një diplomati kilian dhe gruas së tij, të cilët ishin të pranishëm kur ushtria kineze arriti në sheshin Tiananmen për të shpërndarë protestuesit. Dyshja hynin dhe dilnin shumë herë në shesh pa hasur asnjë ngacmim dhe panë se aty nuk bëhej fjalë për të shtëna masive ndaj turmës.

Për më tepër, libri citon ish-shefin e Byrosë së Pekinit të Washington Post, Jay Mathews, i cili në vitin 1998 pranoi se "të gjithë dëshmitarët okularë të verifikuar thonë se studentët që mbetën në shesh u lejuan të largohen paqësisht kur erdhën ushtarët".

Libri po ashtu shkruan se gazetari i Reuters, Graham Earnshaw, i cili kaloi natën e 3-4 qershorit në qendër të sheshit Tiananmen, tha se shumica e studentëve u larguan paqësisht nga sheshi dhe pjesa tjetër u bind të bënte të njëjtën gjë.

Si zakonisht, burimi kryesor i përdorur nga mediat perëndimore për të pretenduar se ka pasur një masakër ishte një student i paidentifikuar i Universitetit Qinghua që fliste për shtypin e Hong Kongut, i cili më vonë u transferua në mediat britanike.

James Miles, korrespondenti i BBC-së në Pekin, tha se nuk ka pasur masakër. "Lajmet perëndimore krijuan një përshtypje të rreme. Kur ushtria arriti në shesh, protestuesit që ishin ende në shesh u lejuan të largoheshin pas negociatave."

Për më tepër, rrëfimi është krejtësisht joproporcional, duke i portretizuar autorët kryesorë si viktima të një krimi që nuk është kryer kurrë. Libri thekson se ata që vdiqën në Pekin gjatë ngjarjeve humbën jetën në përleshjet në rrugë në mes të ushtrisë kineze dhe rebelëve, larg sheshit. Në raportet e Departamentit Amerikan të Shtetit, shënohet gjithashtu se oficerë të paarmatosur të ushtrisë kineze janë sulmuar me kokteje molotovi dhe shumë prej tyre janë djegur të gjallë.