Kemi arritur në pikën pa kthim

Gjatë ditëve të fundit, kanë ndodhur ndryshime të rëndësishme në balancën e fuqisë në Ukrainë. Kjo situatë duhet kuptuar plotësisht.

Kundërsulmet e Kievit ishin kryesisht të pasuksesshme në Kherson, por fatkeqësisht ata patën sukses në drejtimin e Kharkovit. Situata në rajonin e Kharkovit dhe tërheqja e detyruar e forcave aleate ishte ajo që u bë pikë kthese. Duke lënë mënjanë efektet psikologjike dhe përvojat e natyrshme tek patriotët, duhet theksuar se në gjithë këtë histori të Operacionit Special Ushtarak [SVO] kemi arritur në pikën që nuk ka kthim.

Të gjithë tani po propozojnë masa të jashtëzakonshme për të përmbysur situatën dhe disa nga këto sugjerime janë mjaft racionale. Ne nuk pretendojmë të jemi origjinal në asnjë mënyrë, do të përpiqemi vetëm të përmbledhim pikat dhe rekomandimet më themelore dhe t'i vendosim ato në kontekstin gjeopolitik global.

Rusia është në luftë me Perëndimin Kolektiv

Jemi në prag të një Lufte të Tretë Botërore, në të cilën Perëndimi na shtyn me obsesion. Kjo nuk është më një frikë apo një pritje, është një fakt. Rusia është në luftë me Perëndimin kolektiv, me vendet anëtare të NATO-s dhe aleatët e tyre (edhe pse jo në luftë me të gjitha njëkohësisht, për shkak të pozicioneve të vetë Turqisë dhe Greqisë, dhe për shkak se një sërë vendesh evropiane, kryesisht Franca dhe Italia, nuk duan të marrin pjesë në armiqësi aktive me Rusinë). Megjithatë, rreziku i një lufte të tretë botërore po afrohet.

Se a do të përdoren armët bërthamore apo jo, është një pyetje e hapur. Por mundësia e një ‘Amageddoni’ bërthamor po rritet dita ditës. Është e qartë se Perëndimi nuk do të jetë i kënaqur as me tërheqjen tonë të plotë nga ish territori ukrainas. (Shumë liderë ushtarakë amerikanë në Evropë, si ish-komandanti amerikan Ben Hodges, e kanë deklaruar hapur këtë.) Duke këmbëngulur në 'dorëzimin pa kushte' (Jens Stoltenberg), ‘pastrim nga imperializimi' (Ben Hodges) dhe copëtimin e Rusisë, ata duan të na japin fund në tokën tonë.

Në vitin 1991, me rënien e BRSS, Perëndimi u kënaq me dorëzimin tonë ideologjik dhe pranimin e ideologjisë liberale, sistemit politik dhe ekonomisë nën mbikëqyrjen e mentorëve perëndimorë. Vija e kuqe e Perëndimit sot është ekzistenca e vetë Rusisë sovrane, edhe nëse ajo mbetet brenda kufijve të Federatës Ruse.

Kundërofensiva e ZSU në Kharkov është një sulm i drejtpërdrejtë perëndimor ndaj Rusisë. Të gjithë e dinë se ky sulm ishte i organizuar, i pajisur dhe nën mbikëqyrjen e drejtpërdrejtë të komandës ushtarake të SHBA-së dhe NATO-s. Nuk po flas vetëm për përdorimin e pajisjeve ushtarake të NATO-s, ky sulm ndodhi edhe me përfshirjen e drejtpërdrejtë të inteligjencës së aviacionit perëndimor, mercenarëve dhe instruktorëve. Sipas perceptimit perëndimor, ky është fillimi i 'vdekjes' tonë. Kur treguam dobësi në mbrojtjen e zonave nën kontrollin tonë në rajonin e Kharkovit, ata filluan të merrnin më shumë nga toka jonë. Kjo nuk ishte e vogël për kundërsulmin e Kievit, ishte rezultati i parë i prekshëm i "Drang nach Osten" të forcave të NATO-s. (Një frazë e shekullit të 19-të që shpreh dëshirën e nacionalistëve gjermanë për të kolonizuar tokat sllave në lindje.)

Natyrisht, ne mund të përpiqemi ta rregullojmë këtë deri në 'vështirësi teknike' të përkohshme dhe të vonojmë një analizë të plotë të situatës. Megjithatë, kjo do të shërbejë vetëm për të vonuar shfaqjen e faktit të kryer dhe për rrjedhojë do të na dobësojë dhe demoralizojë.

Për këtë arsye, është e dobishme ta pranojmë me gjakftohtësi: Perëndimi na ka shpallur luftë dhe tashmë është në luftë me ne. Ne nuk e zgjodhëm këtë luftë, nuk e donim. Ne nuk donim të luftonim Gjermaninë naziste në vitin 1941 dhe deri në momentin e fundit besuam se kjo nuk do të ndodhte. Por në situatën aktuale, kur bëhet një luftë reale kundër nesh, kjo nuk ka rëndësi. E vetmja gjë që ka rëndësi tani është të fitojmë këtë luftë duke mbrojtur të drejtën e Rusisë për të ekzistuar.

Operacionet Speciale gradualisht kthehen në një luftë të tërë me Perëndimin

Operacioni Special Ushtarak, i kryer si një operacion i kufizuar për çlirimin e Donbass dhe një sërë territoresh në Novorossiya, ka marrë fund. Konflikti gradualisht u shndërrua në një luftë të plotë me Perëndimin. I njëjti regjim nazist terrorist i Kievit luan një rol të rëndësishëm edhe në këtë luftë. Përpjekja për të rrethuar këtë regjim të Kievit dhe për të çliruar një numër zonash të kontrolluara nga nazistët ukrainas në Novorossiya pa prishur ekuilibrin ekzistues gjeopolitik global të fuqisë dështoi si një operacion teknik. Prandaj, të pretendosh të vazhdosh të njëjtin operacion special është thjesht një gjë absurde.

Pavarësisht vullnetit tonë, ne tani jemi në luftë dhe kjo prek çdo qytetar rus: secili prej nesh është objektivi i armiqve, terroristëve, snajperëve dhe DRG-ve [grupet sabotazho-zbuluese].

Megjithatë, gjendja është e tillë që ne sado që të duam, nuk mund ta kthejmë situatën në periudhën para 24 shkurtit 2022. Ajo që ka ndodhur është e pakthyeshme dhe nuk duhet të kemi frikë nga asnjë rrëfim apo lëshim, qoftë edhe në emrin tonë. Armiku do të pranojë vetëm dorëzimin tonë të plotë, skllavërimin, copëtimin dhe pushtimin tonë, kështu që ne nuk kemi tjeter zgjidhje.

Fundi i SVO (Operacioni Special Ushtarak) dhe transformimi rrënjësor i të gjithë sistemit politik dhe shoqëror të Rusisë moderne; Do të thotë se vendi duhet të bëjë një mobilizim luftarak në fushën e politikës, ekonomisë, kulturës dhe informacionit. SVO mund të jetë i rëndësishëm, por nuk ishte i vetmi tregim i jetës shoqërore ruse. Lufta me Perëndimin po nënshtron gjithçka.

Rusia e gjeti veten përballë një lufte ideologjike

Rusia është në një gjendje lufte ideologjike. Vlerat e përqafuara nga perëndimi globalist: LGBT, legalizimi i perversitetit, droga, eksperimentet për të shkrirë trupin e njeriut dhe makinën, përzierja totale përmes emigracionit të pakontrolluar etj., janë të ndërthurura pazgjidhshmërisht me hegjemoninë ushtarake dhe sistemin unipolar të Perëndimi. Liberalizmi perëndimor dhe dominimi global politik, ushtarak dhe ekonomik i Shteteve të Bashkuara dhe NATO-s janë e njëjta gjë. Një luftë kundër nesh është një luftë shkatërrimi. Është absurde të përvetësohen vlerat perëndimore, qoftë edhe pjesërisht, ndërsa në anën tjetër të luftohet Perëndimi.

Nëse do të kishim një ideologji tonën gjithëpërfshirëse, ajo thjesht nuk do të ishte 'e dobishme' për ne sot. Nëse jo, do ta humbim luftën. Perëndimi do të vazhdojë të na sulmojë nga jashtë kufijve tanë me duart e armatosura dhe të stërvitura mirë të nazistëve ukrainas dhe nga brenda me duart e krahut të pestë (ende) liberal që ka korruptuar me mjeshtëri mendjet dhe shpirtrat e brezit të ri. Nëse nuk kemi ideologjinë tonë që përcakton qartë se kush është mik dhe kush është armik, atëherë ne jemi pothuajse plotësisht të pafuqishëm.

Ideologjia duhet të shpallet menjëherë në një kuptim të gjerë, dhe kjo është kryesisht për shkak të ideologjisë perëndimore, globalizmit dhe liberalizmit totalitar; Neo-nazizmi duhet të përfshijë refuzimin e tij të plotë dhe të qartë të të gjitha nënllojeve të tij instrumentale, duke përfshirë racizmin dhe ekstremizmin.

Mobilizimi është i pashmangshëm

Mobilizimi është i pashmangshëm. Lufta prek të gjithë nga shtatë deri në shtatëdhjetë. Megjithatë, mobilizimi nuk nënkupton dërgimin e rekrutëve në front. Kjo mund të shmanget, për shembull, duke krijuar një Lëvizje Vullnetare me të drejta të plota (me përfitime dhe mbështetje nga qeveria).

Mund të mbështeten te veteranët si mbështetje e veçantë për luftëtarët e Novorossiya. Rusia ka mbështetës edhe jashtë vendit. Nuk duhet të hezitojmë të formojmë brigada ndërkombëtare antinaziste dhe antiglobalizuese të përbëra nga njerëz të ndershëm nga Lindja dhe Perëndimi.

Por më e rëndësishmja, rusët nuk duhet të nënvlerësohen. Ne jemi një komb heroik. Në historinë tonë të lavdishme, ne kemi mundur një ose dy herë një armik të tmerrshëm, për fat të keq me një kosto të madhe. Edhe në luftën kundër Perëndimit do të jemi fitimtarë, me kusht që të ketë luftë popullore. Ne jemi të mirë për të fituar luftërat e njerëzve, luftërat ku kombi gjigant zgjohet për fitore.

Mobilizimi nënkupton një ndryshim të plotë në politikën e informacionit. Normat e kohës së paqes (kryesisht kopjimi verbër i programeve dhe strategjive argëtuese perëndimore që korruptojnë shoqërinë) duhet të hiqen. Televizioni dhe media në përgjithësi duhet të bëhen mjete mobilizuese të luftës patriotike. Kjo punë tashmë po fillon ngadalë, por deri më tani është parë vetëm në një pjesë të vogël të kanaleve. Kjo politikë duhet të shtrihet kudo.

Kultura, dija, arsimi, ndritja, politika, sfera shoqërore, çdo fushë duhet të punojë njëzëri për luftën, pra për fitoren.

Një ekonomi mobilizuese

Çdo shtet sovran mund të shtyp aq monedha kombëtare sa i nevojiten, me kusht që të jetë vërtet sovran. Lufta me Perëndimin e bën të pakuptimtë vazhdimin e lojërave ekonomike sipas rregullave perëndimore. Duhet të mbizotërojnë rregullat e ekonomisë së luftës. Duhet të shpenzohen burimet e nevojshme për fitore.

Përqendrimi i emisioni duhet të ndiqet në një kontur të veçantë vetëm për qëllime strategjike. Në raste të tilla, korrupsioni duhet të barazohet me krimet e luftës.

Lufta dhe rehatia janë të papajtueshme. Duhet të hiqet dorë nga rehatia si synim, si pikë referimi në jetë. Janë vetëm kombet e përgatitura për privim që janë në gjendje të fitojnë një luftë të vërtetë gjithëpërfshirëse. Në raste të tilla, lind një galaktikë e re ekonomistësh, qëllimi i të cilëve është shpëtimi i shtetit. Kjo vjen e para. Dogmat, shkollat, metodat dhe qasjet [ekonomike] janë të një rëndësie dytësore.

Mund të quhet ekonomi mobilizuese ose thjesht ekonomi lufte.

Aleatët luajnë një rol të rëndësishëm... Vendet që refuzojnë rendin unipolar liberal perëndimor

Aleatët luajnë një rol të rëndësishëm në çdo luftë. Rusia nuk ka shumë aleatë sot, por prap kanë. Para së gjithash, ne po flasim për vendet që refuzojnë rendin unipolar liberal perëndimor: Kina, Irani, Koreja e Veriut, Serbia, Siria, Republika e Afrikës Qendrore, Mali. Gjithashtu në një farë mase India, Turqia, një sërë vendesh islamike, afrikane dhe të Amerikës Latine (veçanërisht Kuba, Nikaragua dhe Venezuela).

Në trajtimin e tyre, duhet të mobilizohen të gjitha burimet në dispozicion. Nuk po flas vetëm për diplomacinë profesionale, por edhe për diplomacinë publike. Dhe përsëri, ideologjia është e nevojshme. Ne duhet të bindim aleatët tanë se kemi vendosur të largohemi në mënyrë të pakthyeshme nga globalizimi dhe hegjemonia perëndimore dhe se jemi gati të shkojmë deri në fund në ndërtimin e një bote multipolare. Ne duhet të jemi konsistent dhe të vendosur në këtë drejtim. Epoka e gjysmëbisedimeve dhe lëshimeve ka përfunduar. Lufta e Perëndimit kundër Rusisë e ndan njerëzimin nga njëri-tjetri me barrikada ideologjike.

Faktori shpirtëror

Fokusi i konfliktit global që ka filluar është aspekti i tij shpirtëror, fetar. Rusia është në luftë me një qytetërim ateist dhe antifetar që korrupton vlerat shpirtërore dhe morale dhe është themeli i tyre, kundër Zotit, Kishës, familjes dhe gjinisë.

Pavarësisht nga të gjitha dallimet midis Ortodoksisë, Islamit tradicional, Judaizmit, Hinduizmit apo Budizmit, të gjitha fetë dhe kulturat mbi të cilat ato janë ndërtuar njohin të vërtetën hyjnore, dinjitetin e lartë shpirtëror dhe moral të njeriut dhe traditat dhe institucionet e respektuara si familja dhe shoqëria. Perëndimi modern i ka shfuqizuar të gjitha këto, duke e zëvendësuar me realitetin virtual, individualizmin përfundimtar, çrrënjosjen gjinore, mbikëqyrjen universale, një "kulturë të linçit" totalitare, një shoqëri post-të vërtetë.

Satanizmi dhe racizmi po zhvillohen haptazi në Ukrainë dhe Perëndimi vetëm po e mbështet atë. Kemi të bëjmë me atë që pleqtë ortodoksë e quajnë 'qytetërimi i Dexhallit'. Pra, roli i Rusisë është të bashkojë besimtarët e besimeve të ndryshme në këtë betejë vendimtare.

Nuk ka kuptim të presësh që armiku global të të shkatërrojë shtëpinë, të të vrasë burrin, djalin apo vajzën... Në një moment do të jetë tepër vonë. Zoti na ruajtë, është e mundur që ne të jemi dëshmitarë të një momenti të tillë.

Ofensiva e armikut në rajonin e Kharkovit është pikërisht kjo, fillimi i luftës gjithëpërfshirëse të Perëndimit kundër nesh.

Perëndimi po tregon synimin e tij për të nisur një luftë shkatërrimi kundër nesh, pra një luftë të tretë botërore. Ne duhet të mbledhim të gjithë potencialin tonë kombëtar për ta zmbrapsur këtë sulm me të gjitha mjetet: mendim, fuqi ushtarake, ekonomi, kulturë, art [dhe] mobilizimin e brendshëm të të gjitha institucioneve qeveritare dhe secilit prej nesh.