Fyerjet e të dërguarit amerikan Tom Barrack kundër anëtarëve të shtypit në Liban shkaktuan zemërim të gjerë. Përpjekjet e Pallatit Presidencial për të zbutur goditjen rezultuan të pasuksesshme, dhe sindikatat e gazetarëve dhe publiku kërkuan një kërkim falje. Morgan Ortagus dhe Lindsey Graham, anëtarë të të njëjtit delegacion, u dalluan gjithashtu për qëndrimet e tyre pro-Izraelit dhe paternaliste. Sipas Ali Sarur, një kolumnist për gazetën Al-Akhbar, vizita ekspozoi fasadën demokratike të Uashingtonit, duke zbuluar perspektivën e tij mbi rajonin vetëm përmes lentes së interesave të Izraelit.

"Nëse situata bëhet kaotike ose e egër, ne do t'i japim fund gjithçkaje", tha përfaqësuesi special i SHBA-së, Tom Barrack, dje para gazetarëve libanezë në Pallatin Presidencial.

Me një qëndrim arrogant të një kauboji, Barrack e riktheu në qarkullim gjuhën e misionarëve kolonialistë. Kjo qasje raciste dhe përbuzëse, e cila pretendon t’i shpëtojë popujt e rajonit nga sjelljet “shtazore” dhe t’i fusë ata në civilizimin Perëndimor, shënjestroi madje edhe median libaneze e cila prej kohësh ka promovuar politikën amerikane.

Fjalët e Barrack-ut nuk përçmuan vetëm gazetarët në sallë, por mbanin edhe një përmbajtje që nënvlerësonte gjithë popujt arabë.

Pavarësisht se Pallati Presidencial nuk i përktheu shprehjet e vrazhda përmes përkthyesit dhe në fotografi e paraqiti Presidentin si “të lumtur”, u detyrua të bëjë një deklaratë përballë reagimeve në rritje.

Në deklaratë, u shpreh keqardhje për “fjalët që pa dashur dolën nga goja e njërit prej mysafirëve”. Por ky qëndrim nuk e qetësoi zemërimin. Gazetarët, politikanët dhe aktivistët treguan reagim të ashpër në rrjetet sociale,.

Sindikata e Gazetarëve të Libanit, duke e dënuar qëndrimin “jo diplomatik dhe të papërshtatshëm”, kërkoi një falje të hapur nga Departamenti i Jashtëm i SHBA-së dhe nga Barrack, përndryshe njoftoi se do të bëjë thirrje për bojkot.

Edhe sindikata e punëtorëve të medias medias audiovizuale reagoi ndaj citimit të këtyre shprehjeve nga pallati, duke theksuar se kjo dëmtoi si reputacionin e shtetit, ashtu edhe nderin e popullit.

 

"Rebrading" i Ourtagus-it

Qëndrimi i Barrack-ut nuk është i vetëm. Përfaqësuesja e vjetër e SHBA-së Morgan Ortagus gjithashtu njihet me qëndrimin e saj përçmues ndaj Libanit.

Në vizitën e saj të fundit, ndonëse në median lokale u përhap videoja e parukerisë për të krijuar simpati, në të kaluarën ajo kishte mbledhur reagime me deklaratat që shënjestronin si Presidentin Jozef Aun ashtu edhe liderin politik Walid Jumblatt.

Edhe Ortagus shtyu kufijtë e diplomacisë duke thënë “Naim Kasim, ndihmësi i Hasan Nasrullahut, nuk përfaqëson popullin libanez por Iranin”.

Lindsey Graham... Senator në gradën e armikut

Senatori Lindsey Graham, i cili ishte në delegacion, njihet për retorikën e tij pro-Izraelit. Ai argumentoi se e ardhmja e popullit libanez varet nga çarmatimi i Hezbollahut.

Ai e lidhi mbështetjen e SHBA-së me këtë kusht, duke deklaruar se tërheqja e Izraelit nga kufiri do të merrej në konsideratë vetëm nëse do të ishte kështu.

Graham kohët e fundit deklaroi mbështetjen e tij për Izraelin, duke thënë: "Nëse Amerika do të ndahet me Izraelin, Zoti do të ndahet me ne".

Në një kohë kur fëmijët po vriteshin dhe gazetarët po bëheshin shënjestër e armëve amerikane në Gaza, qëndrimet e shfaqura nga Barrack, Ortagus dhe Graham gjatë vizitës së tyre në Liban zbuluan fytyrën e vërtetë të Uashingtonit. Treshja përfaqësonte një kombinim të ndërhyrjes politike, arrogancës dhe retorikës së mbrojtjes së interesave të Izraelit.

Maska e demokracisë dhe e të drejtave të njeriut e SHBA-së po rrëshqet gradualisht mes grahmave të rendit të ri global. E vetmja gjë që mungonte në konferencë ishte një zë i guximshëm si Muntazar al-Zaidi, i cili i hodhi këpucët pushtimit amerikan.

Burimi : Yakın Doğu Haber