Meryem al-Sublani shpjegon me shembuj se vrasjet politike nuk kanë dhënë rezultatet e pritura gjatë historisë, por përkundrazi kanë forcuar rezistencën. Duke theksuar se vrasjet e figurave si Che Guevara, Patrice Lumumba dhe Ahmed Yassin nuk arritën të parandalonin përhapjen e ideve të tyre, autori thekson se vrasja e Sekretarit të Përgjithshëm të Hezbollahut, Hassan Nasrullah ishte një gabim strategjik për Izraelin, pasi krijoi një brez të ri dhe më të vendosur të rezistencës.

Në historinë e konflikteve të mëdha, vrasja nuk ishte thjesht një eliminim fizik, por një bast strategjik për të krijuar një goditje të mirë-menduar, e krijuar për të ndryshuar rrjedhën e ngjarjeve dhe për të riformuar realitetin duke çmontuar sistemet e rezistencës.

Por historia ka vërtetuar gjithashtu se gjatë dekadave atentatet janë thjesht investime të dështuara dhe kostoja e tyre e vërtetë është shumë më e madhe se sa prisnin planifikuesit.

Një vështrim i shpejtë i kostove të vrasjeve politike dhe rezistencës në mbarë botën mund t'ju ndihmojë të kuptoni se sa i lartë ka qenë çmimi: Kur Uashingtoni vendosi të vriste Che Guevara, luftëtarin revolucionar i cili ishte bërë një simbol global kundër sovranitetit, ai nuk ishte vetëm një vendim i sigurisë, por ishte gjithashtu edhe një operacion i përpiktë ushtarak.

Ky operacion kushtoi miliona; sepse u krijuan operacione të vëzhgimit të inteligjencës dhe mbledhjes së informacionit, u financuan operacione stërvitore dhe armësh dhe u bë gjithçka për të heshtur.

Edhe pse Guevara u vra në Bolivi në vitin 1967, idetë e tij nuk vdiqën, përkundrazi ato u bënë ikonë të cilat frymëzuan brezat në të gjithë Amerikën Latine dhe Lindjen e Mesme.

Filozofia e tij e luftës së armatosur dhe kundërshtimit të padrejtësisë siguroi material të pasur për partitë e rezistencës dhe simbolika e tij u shoqërua me sloganet e revolucionarëve dhe demonstruesve në shumë vende.

Guevara la një ndikim të thellë në lëvizjet revolucionare në rajon; shumë të rinj i përqafuan idetë e tij, duke besuar se lufta e armatosur ishte e vetmja rrugë për çlirim.

Përvojat e revolucionarëve në Kubë, Nikaragua dhe rajone të tjera u frymëzuan nga metodat dhe idetë e tij.

Nga Amerika Latine në Afrikë, përvoja e Guevarës nuk ishte e veçantë. Vrasja e Patrice Lumumba, e organizuar nga inteligjenca belge dhe e vrarë me bashkëpunimin e Amerikës, ishte një shembull tjetër sesi vrasësit e liderëve nuk eliminojnë efektet e tyre politike, por përkundrazi përgatit terrenin për faza më kokëfortë të rezistencës.

Në Afrikën e Jugut, megjithëse Nelson Mandela nuk u vra, vitet e tij të gjata në burg ishin një përpjekje për të mbytur lëvizjen e tij. Por këto vite u shndërruan në një levë për kauzën e çlirimit.

Vrasja e Antun Saade është një shembull tjetër i përpjekjeve për të thyer strukturën intelektuale të lëvizjeve çlirimtare. Ai u ekzekutua brenda natës pas një gjyqi spektakolar, por partia që ai themeloi vazhdoi për dekada pas vdekjes së tij dhe idetë e tij mbijetuan pavarësisht nga të gjitha grushtet e shtetit.

Në Palestinë, vrasja e Ahmed Yassin ishte një tjetër mësim në bastet e dështuara.

Vrasja e liderit me aftësi të kufizuara, që besohet se ishte një thyerje e rezistencës, u bë një simbol legjendar që frymëzoi brezat e rinj dhe riformësoi konfliktin me pushtimin.

Kur Izraeli vendosi të vriste Sekretarin e Përgjithshëm të Hezbollahut, dëshmorin Sejjid Hassan Nasrallah, nuk ishte thjesht një operacion snajper ose një mjet shpërthyes në anë të rrugës.

Përkundrazi, ishte një mobilizim masiv strategjik që kërkonte një bombardim intensiv ajror duke përdorur 82 tonë eksplozivë të prodhuar nga Amerika.

Në këtë operacion janë përdorur bomba inteligjente të tipit GBU-31 dhe GBU-39 të prodhuara nga kompania amerikane Boeing. Tani le të analizojmë faturën:

— Kostoja e një GBU-31 JDAM është afërsisht 25,000 dollarë.

— Kostoja e një GBU-39 SDB është midis 40 mijë dhe 50 mijë dollarë.

Kjo do të thotë se kostoja totale e bombave ishte të paktën 5 deri në 10 milionë dollarë. Këtu nuk përfshihen as kostot operative të avionëve, mbështetja logjistike, inteligjenca, monitorimi dhe operacionet e planifikimit. Vetëm këto kosto mund të tejkalojnë dhjetëra miliona dollarë.

Mes këtyre shifrave, mund të kërkoni koston financiare të operacionit të atentatit. Ju gjithashtu mund të pyesni veten se sa njësi inteligjence, sigurie dhe ushtarake janë caktuar nga Izraeli dhe Amerika për të arritur qëllimin.

Ata që kërkojnë përgjigje mund të pushtohen nga një numër mjaft i madh për të ndërtuar vende dhe për të shpëtuar popujt nga dënimi i tyre. Por realiteti i kostos strategjike do të kuptohet së shpejti nga zyrtarët izraelitë dhe amerikanë, duke filluar nga dita e varrimit.

Sepse ata nuk blenë një fitore, përkundrazi, investuan në krijimin e një brezi të ri më të vendosur, më brutal dhe kokëfortë dhe më të bindur se lufta e këtij umeti kundër okupimit mund të zgjidhet vetëm me gjak dhe rezistencë.

Çdo bombë e hedhur nuk i dha fund rrugëtimit të një njeriu, por përkundrazi u bë një nënshkrim i ri se projekti i rezistencës do të lindte çdo herë në një mënyrë më të madhe dhe më legjitime.

Çështja shkon përtej kostos materiale, ajo pasqyron një krizë në anën e kundërt: mungesën e liderëve të vërtetë. Izraeli dhe Perëndimi sot vuajnë nga një vakum politik dhe intelektual; Nuk ka liderë me legjitimitet popullor dhe as projekte me vizione që shkojnë përtej interesave të ngushta.

Përkundrazi, funerali i një lideri rezistence do të ishte një referendum mbi legjitimitetin dhe projektin. Ky është një moment që zbulon kontrastin e dobët të atyre që ripërcaktojnë kuptimet e lidershipit, atyre që u mungojnë simbolet që frymëzojnë komunitetet e tyre ose krijojnë një vizion që shkon përtej llogaritjeve të menjëhershme.

Izraeli, pasi u përpoq të vriste Sekretarin e Përgjithshëm të Hezbollahut, Sejjid Abbas al-Musavi dhe duke kuptuar skenën e krijuar nga Sejjid Hassan Nasrallah, po riformulon dështimet e tij.

Për shkak se projekti e merr legjitimitetin e tij nga një mjedis mbështetës që është i ndjeshëm ndaj natyrës së konfliktit, ai nuk pranon një boshllëk. Sepse kjo nuk është një parti politike që mund ta kuptojë zhdukjen e saj, por një rezistencë që vazhdon për sa kohë të ekzistojnë arsyet dhe motivet e saj.

Ky projektligj, për të cilin struktura ushtarake izraelite mund të argumentojë se bazohet në nevojën për të kompensuar humbjet financiare dhe për të rimbushur tanket e tij, do të jetë një barrë për të gjithë institucionin e sigurisë dhe sistemin politik.

Sepse kjo faturë nuk është paguar ende dhe pagesa e parë në llogari do të jetë në ditën e varrimit. Sekretari i Përgjithshëm është më i përgatitur dhe më i fortë në arkivol si martir se sa ishte gjallë. Sepse është më e lehtë të luftosh një projekt sesa të eliminosh legjitimitetin e tij.

Burimi : Yakın Doğu Haber