Artikulli i shkruar nga Abba Solomon dhe Norman Solomon, i botuar në Counter Punch nën titullin "The Dead Fund of Liberal American Sionism", nxjerr në pah ideologjitë kontradiktore të cilat vazhdojnë brenda sionizmit liberal, të ilustruar nga J Street, për të arritur ndjekjen e paqes me padrejtësitë historike dhe shkeljet e vazhdueshme që përcaktojnë ekzistencën e Izraelit.

***

Në vitin 2014, ne shkruam një artikull të titulluar "J Street dhe ngërçi i Sionizmit Liberal Amerikan". Në atë kohë, Benjamin Netanyahu ishte në vitin e tij të gjashtë radhazi si kryeministër i Izraelit dhe Presidenti Obama ishte në fillim të mandatit të tij të dytë.

Ndërsa, J Street, një organizatë e re e hebrenjve që u vendosen në anën e qeverisë demokrate, fitoi vrull si "shtëpia politike e Izraelit dhe amerikanëve paqedashës". Që nga themelimi i saj në 2007, J Street në mënyrë implicite e ka paraqitur veten si një alternativë liberale ndaj Komitetit të Marrëdhënieve Publike Amerikane të Izraelit (AIPAC), i cili u themelua shumë më herët se katër dekada më parë.

Një qëllim i shpallur i J Street ka qenë të kërkojë një zgjidhje humane për konfliktin izraelito - palestinez duke ruajtur një angazhim të zjarrtë ndaj Izraelit si "shtet hebre". Në 10 vitet që nga artikulli ynë, J Street - në përpjekje për të pajtuar kontradiktat në mes të përkatësisë së saj "pro-izraelite" dhe brutalitetit në rritje të Izraelit ndaj palestinezëve - mbeti e përkushtuar ndaj qëllimit të saj thelbësor për një shtet "hebre dhe demokratik".

Lufta kundër Gazës që nga tetori i ka rritur më tej këto kontradikta, ka zbuluar më qartë historinë e vërtetë të themelimit dhe zgjerimit të Izraelit dhe ka ndriçuar shtypjen dhe mërgimin e dhunshëm të popullit palestinez.

Një numër i konsiderueshëm i hebrenjve amerikanë tani janë të gatshëm të kundërshtojnë projektin sionist, duke theksuar se ai është në thelb i destinuar të shtypë të drejtat e njeriut të johebrenjve në Palestinë.

Duke folur në një protestë pranë shtëpisë së senatorit Chuck Schumer në Brooklyn muajin e kaluar, Naomi Klein u shpreh se: “Ne nuk kemi nevojë apo duam idhullin e rremë të Sionizmit. Ne duam të heqim qafe këtë projekt i cili kryen gjenocid në emrin tonë”.

Kishte zëra të lartë një dekadë më parë kur grupi studentor hebre Hillel u trondit nga një mosmarrëveshje nëse udhëheqja e saj kombëtare mund t'i ndalonte kapitujt e Hillel-it në kampuset e kolegjit të strehonin kritikë të fortë të politikave izraelite.

Në atë kohë, ne kishim shkruar se ky debat "rrjedh nga një histori e gjatë presioni ndaj hebrenjve amerikanë për të pranuar sionizmin dhe një 'shtet hebre' si pjesë integrale të judaizmit".

Në atë kohë, disa studentë hebrenj, "të cilët kërkuan të zgjeronin kufijtë e diskursit të pranueshëm", "sfidonin trashëgimitë e forta të pajtueshmërisë".

Në mes të shkurtit të këtij viti, J Street publikoi një deklaratë ku iu drejtua Presidentit Biden, duke i kërkuar atij të propozojë njohjen e një shteti palestinez të "çmilitarizuar" si një zgjidhje që do të çonte në pranimin e Izraelit nga Arabia Saudite dhe vendet e tjera të rajonit.

Ky është një ekuivalent i lojës me çatinë e një strukture të ndërtuar mbi një themel të plasaritur rëndë: Mërgimi i detyruar i johebrenjve nga pjesa më e madhe e Palestinës – aty ku tani është Izraeli – dhe mohimi i të drejtës së tyre të kthimit, duke ruajtur të drejtën e kthimit për këdo që mund të pretendojë identitetin hebre, duke përfshirë edhe Bregun e pushtuar Perëndimor.

Shumë amerikanë, qofshin hebrenj ose jo, filluan të vënë në pikëpyetje absurditetin e pacipë të lejimit të një amerikani që jeton në Bruklin të pretendonte Palestinën, ndërkohë që mohonin një pretendim të tillë për palestinezët e spastruar etnikisht.

Në përputhje me grupet e tjera sioniste, J Street supozon se palestinezët duhet të vendosen në zonat e përcaktuara nga kolonizatorët izraelitë, duke rezervuar një "të drejtë kthimi" vetëm për veten dhe bashkëfetarët e tyre.

J Street po ofron një çaj të dobët me propozimin e një marrëveshjeje e cila i jep fund konfliktit në të cilin edhe Izraeli e njeh përfundimisht shtetin palestinez. Në një skenar të tillë, palestinezët si grup do të angazhoheshin për bashkëpunim, mosrezistencë dhe – në fakt, duke pasur parasysh kërkesën e njëanshme të “çmilitarizimit” – do të pranonin të drejtën e sionistëve për të kontrolluar Palestinën.

Zgjidhja e propozuar e J Street është që qeveria amerikane të nisë një plan për "hapat specifikë që palestinezët duhet të ndërmarrin për të rigjallëruar dhe rikrijuar qeveritë e tyre me udhëheqje të re të angazhuar për të luftuar korrupsionin, çmilitarizimin, heqjen dorë nga terrorizmi dhe dhuna si dhe rinjohjen e Izraelit".

Plani përfshin "hapa specifikë që Izraeli duhet të ndërmarrë për të lehtësuar pushtimin dhe për të përmirësuar jetën e përditshme në Bregun Perëndimor, për të ndaluar dhunën e kolonëve dhe për të adresuar krizën humanitare në Gaza".

Ndërsa, Presidenti Biden do të propozojë "njohjen e shtetit të Palestinës nga Amerika, riafirmimin e Iniciativës Arabe të Paqes dhe garancive të sigurisë për të gjitha palët, angazhimet për të mbështetur ligjin ndërkombëtar" dhe më në fund "një rezolutë të Këshillit të Sigurimit të OKB-së që ofron mbështetje globale dhe unanime për vizionin, procesin dhe parametrat e negociatave që do të çojnë në një marrëveshje për statusin përfundimtar dhe pranimin e Palestinës si një shtet anëtar i plotë i Kombeve të Bashkuara".

Propozimi i J Street për një “iniciativë gjithëpërfshirëse diplomatike” është i mangët sa i përket qasjes. Mungesa e pranimit të propozimit të blerjes së tokës nga Izraeli në Jerusalemin Lindor dhe Bregun Perëndimor për vendbanimet hebraike, e intensifikuar gjatë luftës së Gazës, injoron realitetin e ashpër të një Palestine të ndarë.

Që nga viti 1967 e deri më tani, Izraeli e ka përkeqësuar më tej situatën duke ndjekur një strategji të ndarjes de facto të komuniteteve palestineze ndaj bantustanëve izraelitë.

Numri i izraelitëve që vendosen në Jerusalemin Lindor dhe Bregun Perëndimor të pushtuar është rritur me 35% në 700,000 që nga artikulli ynë 10 vjet më parë, duke e bërë shumë më të vështirë të imagjinohet realisht një "zgjidhje me dy shtete". Nuk ka asgjë në vizionin e ri "të guximshëm" të J Street që kërkon që Izraeli të heqë dorë nga toka që ka marrë për të "judaizuar" pjesë në rritje të Palestinës.

Sionistët liberalë amerikanë dhe administratat amerikane ndonjëherë kanë kundërshtuar "faktet në terren" të fundit ilegale dhe imorale të imponuara nga Izraeli, por më pas i kanë pranuar ato si fakte të pandryshueshme që nuk mund të tërhiqen.

Siç raportoi kohët e fundit Komisioneri i Lartë i Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut, "Përshpejtimi drastik i ndërtimit të vendbanimeve po përkeqëson edhe më shumë modelet e vjetra të shtypjes, dhunës dhe diskriminimit kundër palestinezëve".

Zyrtari i OKB-së për të drejtat e njeriut, Volker Türk deklaroi se “politikat e qeverisë aktuale izraelite duket se janë në përputhje të paparë me qëllimet e zgjerimit të kontrollit afatgjatë të lëvizjes së kolonëve izraelitë mbi Bregun Perëndimor, përfshirë Jeruzalemin Lindor, dhe integrimin e qëndrueshëm të këtij territori të pushtuar në shtetin e Izraelit.”

Ndërkohë, propozimi i J Street për një shtet palestinez të "çmilitarizuar" përputhet me planin e Netanjahut që Izraeli të mbajë "kontrollin e sigurisë" të të gjithë Palestinës deri në lumin Jordan.

Në mes të kësaj krize të fundit, akademiku izraelit David Shulman shkruan:

"Vala e ndjenjave anti-izraelite që ka mbërthyer kaq shumë njerëz në botën perëndimore, nuk rrjedh vetëm nga lufta e Gazës, me viktimat e saj torturuese civile dhe tani uria masive. Ajo që kjo valë reflekton më thellë është një neveri e justifikuar ndaj pushtimit të vazhdueshëm, vazhdimit të tij në dukje të përjetshëm dhe gjithnjë e më brutal, dhe politikave të vjedhjes së madhe dhe aparteidit që përbëjnë thelbin e tij.

Thelbi i komentit tonë të bërë dhjetë vjet më parë është edhe më tmerrësisht i rëndësishëm sot, pas një dekade persekutimi sistematik dhe shpesh vdekjeprurës të popullit palestinez: J Street vazhdon përpjekjen e saj për të krijuar një grup lobi human për Izraelin, pa vënë në pikëpyetje projektin dukshëm të padrejtë – dhe si rrjedhojë të paqëndrueshëm – të vendbanimeve dhe dëbimit që krijoi Izraelin në radhë të parë dhe e ka mbështetur atë që atëherë.

Ndërsa në thelb paraqitet si një alternativë e dhembshur ndaj ekstremizmit të markës Netanjahu, aspirata e sionizmit liberal për "paqe" presupozon përjetësimin e shkeljeve dhe arritjeve themelore të Izraelit të 75 viteve të fundit, ndërkohë që bën thirrje për pranim dhe nënshtrim nga një popull i mundur dhe i kolonizuar.

Dhjetë vjet më parë, ne kishim shkruar për pranimin e nacionalizmit hebre nga hebrenjtë amerikanë:

"Gjatë viteve 1950 dhe dekadave pasuese, zgjidhja e gjetur për të parandaluar një ndarje të shëmtuar ishte një formë e kirurgjisë parandaluese. Pasi u ndërpre duke iu shërbyer një ideologjie shtetërore etnike në Lindjen e Mesme, judaizmi universal profetik u shndërrua në një gjymtyrë fantazmë të Judaizmit Amerikan. Presioni për përshtatje u bë i jashtëzakonshëm midis hebrenjve amerikanë, suksesi i të cilëve bazohej në idealin e të drejtave të barabarta, pavarësisht nga origjina e grupit etnik."

Shkurtimisht, ëndrra e sionizmit humanist po shembet, por – si grupe të tjera të themeluara hebreje dhe një numër në pakësim i hebrenjve amerikanë – J Street po përpiqet ta mbajë këtë fantazi në mbështetje të jetës.

Nostrumi i një zgjidhjeje me dy shtete për territorin e vogël palestinez të torturuar po bëhet gjithnjë e më i dobët, por organizata të tilla si J Street dhe shumica dërrmuese e demokratëve të zgjedhur refuzojnë të pranojnë se kjo zgjidhje është bërë e pakuptimtë me vendbanimet gjithnjë në zgjerim të Izraelit dhe rritjen e nacionalizmit hebre i cili nuk heziton të kryejë gjenocid kundër popullit palestinez.

U prekëm teksa lexuam deklaratat e njëpasnjëshme të J Street “Zarfi i Gazës” pas bastisjes së befasishme dhe shkatërruese të kryer më 7 tetor në vendbanimet izraelite, që shkaktoi vdekjen e 1200 personave dhe rrëmbimin e 240 personave.

Reagimet e tyre fillestare ishin shprehje solidariteti me izraelitët e habitur, duke filluar me "J Street Qëndron me Izraelitët Kundër Sulmit Terrorist të Hamasit". Toni i deklaratave të J Street ndryshoi pasi Izraeli shtoi sulmet e tij ndaj civilëve palestinezë.

J Street i cili shqetësohet për bllokadën dhe shkatërrimin e Gazës nga ushtria izraelite dhe intensifikimin e bastisjeve paraushtarake të kolonëve mbi komunitetet palestineze në Bregun Perëndimor, ka kërkuar vazhdimisht që Shtetet e Bashkuara të frenojnë Izraelin për të shpëtuar imazhin e ëndrrës së J Street për një shtet human dhe me qëllime të mira hebreje.

Fatkeqësisht, këto fjalë të cilat i shkruam në vitin 2014, mbeten të vërteta, me pasojat e tyre të tmerrshme. Çdo korsi konceptuale e J Street barazon të qenit "pro-izraelit" me ruajtjen e doktrinës së një shteti në të cilin hebrenjtë janë më të barabartë se të tjerët.

Kur shikojmë të kaluarën, kjo qasje kërkon trajtimin e pushtimit historik sionist si diku në mes të domosdoshmës dhe të përsosurës. Kur shikojmë nga e tashmja dhe e ardhmja, kjo qasje e konsideron kundërshtimin e hapur ndaj përparësisë së të drejtave të hebrenjve si ekstreme ose ndryshe, si përtej të zbehtës. Dhe nuk është 'pro-Izraelite'.

Vetë përshkrimi aktual i J Street fillon kështu: "J Street organizon amerikanë pro-izraelit, pro-paqes, pro-demokracisë për të mbështetur politikat e SHBA-së që mishërojnë vlerat tona thellësisht hebraike dhe demokratike dhe ndihmojnë në sigurimin e shtetit të Izraelit si një atdhe demokratik për popullin hebre."

Ish rabini sionist nga Baltimore, Morris S. Lazaron shkroi në një autobiografi të pabotuar se sionizmi politik ishte "një filozofi nacionaliste e shprehur në këtë vend nën maskën e promovimit të 'judaizmit', 'unitetit hebre' dhe 'edukimit hebre'" dhe e përmblodhi kështu:

"Më në fund arrita në përfundimin se sionistët thjesht po përdornin nevojën hebreje për të arritur qëllimet e tyre politike. Çdo ndjenjë e shenjtë e çifutit, çdo instinkt njerëzor, çdo shqetësim familjar i rrënjosur thellë, çdo kujtim i dashur u bë një mjet për t'u përdorur në mbështetje të çështjes sioniste."

Hebrenjtë do të duhet të rivlerësojnë me dhimbje projektin i cili imponon një shtet “hebre” në Palestinë. Të kuptuarit e verbërisë dhe vetë mashtrimit tonë të qëllimshëm që lehtëson shfrytëzimin e johebrenjve në Palestinë, do të thotë të heqësh dorë nga paliativi evaziv i të ashtuquajturave qëndrime humaniste të grupeve si J Street.

Lufta themelore kundër antisemitizmit nuk mund të nënkuptojë poshtërim dhe shtypje të vazhdueshme të një populli tjetër. Ndërkohë që ai flet me devotshmëri për dëshirën e tij për paqe, pas më shumë se 75 vitesh pushtimi me dhunë, do të duhet të zgjidhet shkëputja midis kërkimit të dukshëm për paqen dhe pohimit të kontrollit sionist të territorit.

Edhe pse i shtruar me qëllime të mira, J Street shërben si një rrugë e qëndrueshme e dhunës vdekjeprurëse për sionizmin liberal amerikan, i cili vazhdon të mbështesë nënshtrimin e popullit palestinez. J Street loboi me zell për ndihmën e SHBA-së që i siguronte Izraelit armë që do të shkaktonin viktima masive.

Izraeli tani është ai që është, e nuk është një fantazi e gaztë që përkrahësit e grupeve si J Street duan të besojnë.

Në një email dërguar mbështetësve më 9 maj, udhëheqësi shumëvjeçar i J Street, Jeremy Ben-Ami u shpreh: "Që kur themeluam J Street 15 vjet më parë, ne kemi mbështetur çdo dollar të çdo pakete sigurie që Shtetet e Bashkuara i kanë ofruar Izraelit.:

I lidhur si gjithmonë me Shtëpinë e Bardhë Demokratike, Ben-Ami vazhdoi të qetësonte mbështetësit e tij: “Vendimi për të ndaluar disa dërgesa armësh është një vendim të cilin Presidenti nuk e merr lehtë. As ne nuk e marrim lehtë."

Mbështetja e J Street për vazhdimin e sasive të mëdha të ndihmës ushtarake për Izraelin përgënjeshtron qëndrimin humanitar të organizatës. Ben-Ami shkroi se "Ndihma e SHBA-së për Izraelin nuk duhet të jetë një çek bosh".“Qeveria izraelite duhet të mbajë të njëjtat standarde si të gjithë përfituesit e ndihmës, duke përfshirë kërkesat për të respektuar ligjin ndërkombëtar dhe për të lehtësuar ndihmën humanitare."

Por këto fjalë u shfaqën në të njëjtin email, i cili vuri në dukje se J Street gjithmonë ka "mbështetur çdo dollar" të ndihmës ushtarake të SHBA. Duke pasur parasysh se Izraeli ka shkelur në mënyrë flagrante "ligjin ndërkombëtar" për dekada - dhe ka bllokuar fatalisht "ndihmën humanitare" në Gaza për më shumë se gjashtë muaj kur Kongresi miratoi 17 miliardë dollarë ndihmë të re ushtarake në fund të prillit - mbështetja e përgjithshme e J Street ndaj ndihmës ushtarake për Izraelin përmbledh ndarjet ekstreme në fjalimin dyftyrësh të organizatës.

Ben-Ami shkroi se "Zërat në të majtën ekstreme kritikojnë Presidentin se nuk ka bërë sa duhet dhe ka mundësuar një gjenocid, edhe pse mendohet se ata do ta konsideronin këtë një hap në drejtimin e duhur", duke lënë të kuptohej se ishte jashtëzakonisht ekstreme të kërkohej fundi i politikave amerikane që mundësonin gjenocidin.

Në vitin 2024, "pro-Izrael, pro-paqe" është një oksimoron, dhe mohimi është shtrirë në pikën e thyerjes. Izraeli tani është ai që është, e nuk është një fantazi e gaztë që përkrahësit e grupeve si J Street duan të besojnë.

Fishkëllima nëpër varrezat e një ëndrre humaniste sioniste kërkon kapjen pas iluzionit se problemi është i përqendruar rreth Netanyahut dhe aleatëve të tij edhe më të djathtë të qeverisë. Por një vend nuk mund të ndahet nga shoqëria e tij në asnjë mënyrë kuptimplotë.

"Izraeli është bërë më i ashpër dhe shenjat e kësaj janë të dukshme," shkroi korrespondentja e punëve të jashtme të New York Times, Megan Stack në një artikull të jashtëzakonshëm javën e kaluar. "Gjuha çnjerëzore dhe premtimet për shkatërrim nga udhëheqësit ushtarakë dhe politikë.

Sondazhet gjejnë mbështetje të gjerë për politikat që çojnë në shkatërrim dhe uri në Gaza. Selfie të ushtarëve izraelitë që ecin me krenari nëpër lagjet palestineze të shkatërruara nga bomba. Represion edhe i formave më të buta të mospajtimit midis izraelitëve."

Struktura sociale nuk është gjë tjetër veçse një seksion që kontrollon zyrën e kryeministrit dhe kabinetin e luftës. Siç shpjegon Stack:

Masakra e Izraelit në Gaza, uria e vazhdueshme, shkatërrimi me shumicë i lagjeve – sondazhet tregojnë se kjo është lufta që populli izraelit dëshiron. Sipas një sondazhi të bërë në muajin janar, 94 për qind e hebrenjve izraelitë thanë se forca e përdorur kundër Gazës ishte e përshtatshme apo edhe e pamjaftueshme. Ndërsa, sipas një sondazhi të kryer në muajin shkurt, shumica e hebrenjve izraelitë dolën kundër hyrjes së ushqimit dhe ilaçeve në Gaza.

Nuk ishte vetëm Netanjahu ai i cili hodhi poshtë njëzëri marrëveshjen e Hamasit për lirimin e pengjeve izraelitë dhe në vend të kësaj nisi një sulm në qytetin Rafah, i cili ishte i tejmbushur me civilë të zhvendosur, por edhe anëtarët e kabinetit të luftës (përfshirë Benny Gantz, i cili shpesh përmendet si alternativa e moderuar e Netanyahut).

Ndërkohë, Stack shtoi: “Edhe nëse zyrtarët amerikanë e kuptojnë gjendjen e politikës izraelite, ata nuk e tregojnë atë. Zyrtarët e administratës Biden flasin vazhdimisht për një shtet palestinez. Por tokat e destinuara për një shtet janë mbuluar vazhdimisht nga vendbanime të paligjshme izraelite dhe vetë Izraeli rrallë herë ka kundërshtuar kaq paturpësisht sovranitetin palestinez."

Në të njëjtën mënyrë, edhe nëse zyrtarët e J Street e kuptojnë gjendjen e politikës izraelite, ata nuk e tregojnë atë. Po ashtu, edhe zyrtarët e organizatës flasin vazhdimisht për një shtet palestinez. Por në realitet, "zgjidhja me dy shtete" është bërë thjesht një fjalë për sionistët liberalë amerikanë, demokratët e zgjedhur dhe ekspertë të ndryshëm që përpiqen të injorojnë atë se në çfarë është shndërruar në të vërtetë Izraeli.

Javën e kaluar, njëri nga themeluesit e Human Rights Watch, Aryeh Neier shkroi: "Tani jam i bindur se Izraeli po kryen gjenocid kundër palestinezëve në Gaza". Kjo është një e vërtetë e tmerrshme të cilës drejtuesit e J Street po vazhdojnë t'i shmangen.

Është e tmerrshme se çfarë do të thotë të jesh "pro - Izrael, pro - paqe" në vitin 2024: Ndërkohë që J Street refuzon të bëjë thirrje për t'i dhënë fund ndihmës ushtarake të SHBA - së për Izraelin, ky vend vazhdon të përdorë armë dhe municione amerikane për vrasje masive dhe gjenocid.

Burimi : Counter Punch