Sipas përcjelljeveImām Zamāni (i Kohës) (p.m.t.)do të asgjësojëdallimet klasorenë shoqërinë njerëzore.Sipas përcjelljeveqë kemi në duart tona në epokën e Imām Mehdīut (p.m.t.) nuk do të ketë asnjënjeri të uriturnë sipërfaqen tokësore. Ky është besimi në Imām Mehdīun (p.m.t.) ku besojmë nedhe mbarë fetë.Megjithatë asnjë nuk ka folur kaq hapur sa kanë folur shī‘ītët në çështjen e shoqërinë e kohës së fundit dhe Revolucionit të Madh Botëror.

Me emrin dhe ndihmën e Allāhut, Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit. Falenderimi i takon Allāhut. Përshëndetja dhe paqja qofshin mbi të nderuarin Muḥammed Muṣṭafain (p.q.m.t.) të dërguarin besnik të Allāhut (f.m.t.), familjen e tij të dëlirë dhe bashkëkohësit e tij të përgjedhur.

Që nga e përhershmja deri tek “Ḥatemu’l-Enbijjāi’” (Vula e Lajmëtarëve) (p.q.m.t.) nga mbarë të dërguarit (p.q.m.t.) janë përcjellur thënie madhështore që kanë të bëjnë me Imām Mehdīun (p.m.t.). Këto përcjellje janë afërsisht çështjet më shoqërore në gjirine të tëra feve hyjnore dhe ibrāhīmite që japin fjalën dhe përgëzojnë shpëtimtarin. Që të tëra kanë cituar se ky njeri madhështor do të plotësojë punërat e lëna përgjysmë nga mbarë të dërguarit dhe fetë. Ata thonë se detyra më e madhe e historisë, është puna e njeriut më të madh të historisë. Madje dhe shkollat që janë armike me “ulūhijjetin” (qenien e Allāhut) dhe teologjinë, rishtas në një farë mënyrë e kanë menduar këtë çështje. Mëgjithëse ata nuk e kanë përmendur emrin e tij mbarë e kanë përgëzuar shfaqjen e tij. Për më tepër dhe shkollat ateiste dhe marksiste nuk kanë mundur që të shuajnë kërshërinë ndaj çështjes së kohës së fundit.

Fetë që përbëjnëshumicën dërrmuese të njerëzimit si Budizmi, Krishtërimi dhe Çifutëria kanë bërë të ditur mendimin e tyre mbi këtë çështje. Fjala vjen Çifutëria ende është në pritje të Mesīḥut (p.m.t.), kurse Krishtërimi po vëzhgon rishfaqjen e Mesīḥut (p.m.t.). Mbarë të dërguarit, fetë, doktrinat po presin hapjen e madhe apo fundin e historisë. Ashtu siç do ta cekim më vonë madje dhe sot një shkollë që për dhjetra vite mohon fundin e historisë dhe qëllimin e historisë, është në telashe sepse nuk ka një të ardhme të ndriçuar në historinë e njerëzimit dhe nuk ka një parim mbizotërues. Domethënë dhe një teoricien liberalist si amerikani Francis Fukuyama, qëzhvillon teori se historia nuk kishte një qëllim për 50-60 vite dhe nuk do të ketë, sërish bën fjalë për fundin e historisë, mirëpo qëllimi që ata kanë kur thonë “fundi i historisë” është vënia në zbatim dhe propaganda e regjimit kapitalist.

Në mesin e përcjelljeve bëhet fjalë për “verën e ditëve” kur flitet për Imām Mehdīun (p.m.t.).Në paqet dhe përshëndetjet që i drejtohen Imām Mehdīut (p.m.t.) thuhet kështu: “Paqja qoftë mbi verën e njerëzimit, në pranverën e historisë dhe në freskinë e ditëve”.

Ata që e kanë shikuar atë kanë dhënë përshkrime rreth pamjes së tij të jashtme. Gjithashtu dhe i nderuari i dërguar (p.q.m.t.) dhe imāmët e pafajshëm (p.m.t.) e kanë përshkruar atë dhe këto përshkrime në veprat e hulumtuesve zënë vend si më poshtë: “Ngjyra e tij e lëkurës është si gruri. Vetullat e tij janë në formën e gjysmëhënës dhe të tërhequra. Sytë tij janë të zinj, të mëdhenj dhe mbresëlënës. Supet e tij janë të gjëra, dhëmbët e tij janë të ndriçuar, hunda e tij është e ngritur dhe e bukur, balli i tij është i hapur dhe i ndriçuar, struktura e tij e skeletit është si shkëmb. Faqet nuk i ka mishtore, ai qëndron zgjuar shumicën e netëve, ai ka një nishan të zi në faqen e tij të djathtë. Muskujt e tij janë të tkurrur, të fuqishëm dhe të shëndetshëm, flokët e tij janë të derdhura në llapën e veshëve të tij dhe afër supeve të tij, trupi i tij është i hijshëm dhe i pashëm, ai ka një paraqitje të hijshme, fytyra e tij fsheh një gjendje madhështore dhe lavdie ndrojtjeje, paraqitja e tij është e mbushur me madhështinë e udhëheqësit, vështrimi i tij është ndikues dhe ndryshues, zëri i tij është si valët gufuese të detit”.

Thuhet se “intiḍḥāri”(pritja)është sinteza e mes të kundërtave si “realja” (e vërteta) dhe “ḥaḳīḳatit” (të vërtetës).“Realja”(e vërteta) është ajo gjë që është, ndërsa “ḥaḳīḳati” (e vërteta) është ajo gjë që nuk është e pranishme por që duhet të jetë.Atëherë pika e parë, gjenden dy këndvështrime në ditët e sotme për komentimin e historisë së njerëzimit:“E paraështë“mesīḥanizmi” pra besimi në “Mesīḥun Īsā (p.m.t.)” dhe Imām Mehdīun (p.m.t.) ose parimi i emërtuar si“fjala e dhënë/premtimi”.Këtu “mesīḥ” do tëthotë “njeriu i fjalës së dhënë/ipremtuari”;ndërsa “mesīḥanizmi” është ftesa tek pritja. Pritja e shfaqjes së të premtuaritnënkupton kundërshtimin e gjendjes së pranishme në shkallën e njerëzimitdhe përmban premtinin e prerë të vërtetës dhe drejtësisënë fundin ehistorisë.Duke u nisur nga kjo bëhet fjalë për parimin e “futurizmit” (botës sëtëardhmes).“Futurizmi” përkthehet si vështrimi tek e ardhmja. Mbarë lajmet në drejtim të së nesërmes në ideologji janë në të ardhmen; sepse koha e botës nuk kambaruar ende; kjo dukuri përkthehet se të dhunuarit dhe tështypurit nuk duhet të jenëtë pashpresë.E thënë ndryshe luftëtarët dhe muxhāhidët e lirisë,ndërgjegjjes dhe udhës së drejtësisë të mos pendohen.Ata të cilët janë mundur me dhjetra herë, teksa janëorvatur dhe orvaten që të vënënë zbatim drejtësinëbrenda lëvizjevetë kësaj bote të mosthonë se gjithçkambaroi!Shikoni tek e ardhmja! Mbajeni kokën tuaj lart! Ju keni dhënë dëshmorë, keni pësuar goditje,keni patur humbje, jeni tërhequr në disa fronte dhe por mbajeni kokën tuaj lart!Ngulini sytëtuaj me vendosmëri dhe me shpresëdrejt “futurizmit” (botës së të ardhmes). Mendoni për lindjen e Diellit që do të vijë pas perëndimit të Diellit të ditës së sotme dhe gëzohuni me këtëmendim. Ky mendim nuk është për mashtrimineopinionitpublik.

Për më tepërnëkundërshtim me atë që kanëthënë disapragmatistë:“Besimi nëImām Zamānin (p.m.t.) ështëidobishëm dhe nëse ai nuk është”,sërish ky besim është hem i vërtetë hem idobishëm.Ata njerëztëcilëte kuptojnë të vërtetëne Imām Mehdīut (p.m.t.) dhe nukibesojnë,bëhen robërtëdogmatizmittësprovësempirike,ata të cilëtmjaftohenvetëm me tëvërtetat ebotësshqisore,atatë cilët nuk aviten që të shikojnëjashtë dritaressë hapurpërtej botës dhemetafizikësmedorën e të dërguarit (p.q.m.t.),mund ta shikojnë ndodhinë e Imām Zamānit (p.m.t.)si një gjëlarg të vërtetëspor si gjënë më tepërtë dobishme.Megjithatëthelbi i çështjesështëky:“Rrëfimii ImāmZamānit (p.m.t.) nuk është një përrallë,këtë nuk duhet ta shikojmë si një gojëdhënë fetare.RrëfimiiImām Zamāni (p.m.t.) është i vërtetë dhe i dobishëm dhe që të dyja janë tëndërthurura”.

AtëherënëPerëndim bëhet fjalëpërnjëvështrimdrejttëardhmes dhehistorisë kur shprehen për “mesīḥanizmin dhe futurizmin”. Sepsehistoria është e gjallë dhe aktive, ajo është dukeudrejtuarnga ana e një qenie të ndërgjegjshme,rrëfimi i njerëzimit nuk do tëpërfundojënënjë humnerë ujërash të zeza nëfund.Historia e njerëzimit ështëoptimiste në këtë çështjedhe beson se do të lindëDielli i “të vërtetës dhe i drejtësisë”, pas të tëra gënjeshtrave tëthëna, padrejtësive tëbëra dhe dhunimeve dheshtypjeve të kryera ndaj njerëzimit.Allahunuk do t’ua lërë njeriun në dorë të dhunuesve të historisë. Krahas kësajka dhenjë vizëtë dytë, ecila pompohet nga ana e liberalizmit perëndimor, kapitalizmit dhe hegjemonisënë akademitë dhe universitetet.Ajo iu imponohet me dhunë opinionitpublik, e cila është kundërshtimi i mendimit “të qëllimit, synimit të historisë”.

Kur themi Perëndimi këtu ne nuk kemi për qëllim popujt që jetojnë në shtetet perëndimore. Popujt që jetojnë në shtetet perëndimore, ata të cilët janë besimtarë dhe të krishterë u besojnë “fjalës së dhënë/premtimit”. Krahas bombardimit të natyrës së tyre të pastër njerëzore përsëri - në Perëndim, në Sh.B.A dhe në Europë përveç një pakice të vogël - ata ende i ruajnë hollësitë e brendshme. Lërmëni t’iu kujtoj se kishim shkuar në një kishë bashkë me disa miq në Washington. Ajo ishte një kishë shumë madhështore dhe e vjetër. Ajo ishte thuajse në një gjendje muzeu dhe brenda saj bartte shtatë kishëza të gërshetuara. Në pamë një vajzë amerikane në sallonin e kishës, e cila ishte ulur dhe po i binte fyellit. Në atë kohë ishte një mëngjes e diele. Unë iu afrova dhe e pyeta se çfarë po bënte. Ajo ma ktheu: “Unë jam zotuar se çdo mëngjes të diele unë do t’i bie fyellit në emër të pritjes së fjalës së dhënë dhe dashurisë së saj”. Kjo është një shoqëri ku shpirtërorja, moralja, njerëzimi dhe drejtësia e së cilës është duke u bombarduar ditë e natë, pavarësisht kësaj kjo vajzë e re besimtare nuk mund të përballet me nxënësen e saj në kërthizën e Washingtonit. Atëherë kur themi Perëndimi ne nuk kemi për qëllim popujt e rëndomtë, naivë dhe të pandërgjegjshëm që jetojnë në shtetet perëndimore. Madje në thelb ne nuk kemi për qëllim as nënshtetasit e tyre të degjeneruar, të cilët në një mënyrë janë në vendin e të dhunuarve dhe të flijuarve. Ajo që kemi për qëllim është “hegjemonia kapitaliste liberaliste” dhe qelizat kapitaliste çifute që sundojnë Amerikën në ditët tona dhe mbarë botën nga Amerika. Këto të fundit janë pikërisht ato qeliza që u shpëlajnë trurin opinionit publik amerikan, në dobi të njërit nga dy kandidatët të cilët që të dy ruajnë përfitimet e bërthamës kapitaliste të çeliktë, në zgjedhjet e fundit të mbushura plot e përplot me mashtrime. Pasuria me miliarda dollarëshe e këtyre shoqërive, është pronë e këtyre qelizave çifute, pronarët e të cilave janë zotërinjtë e vërtetë të Perëndimit dhe botës sot, këta janë ata që udhëheqin rendin e skllavërisë bashkëkohore.

Qelizat më konservatore (ruajtëse) gjatë historisë së njerëzimit janë pikërisht këto qelizat e mendimit liberalist që udhëheqin Amerikën dhe Perëndimin. Shumë mirë por përse janë konservatore?! Sepse gjendja e pranishme në këtë botë duhet të ruhet në dobinë e tyre. Por vallë si ruhet kjo gjendje?! Para së gjithash duhet besuar se gjendja e pranishme në këtë botë, zhvillimet që kanë ndodhur me dhjetra vite në këtë botë, ideologjia liberaliste në rezervën e kapitalizmit sionistglobal,plotëson ekuacionin e fuqisë dhe pasurisë. Në shtesë ata mundohen që t’i bëjnë mbarë njerëzit që të besojnë se kjo është arsyeshmëria, të tërë duhet t’u besojnë kësaj dhe kjo gjë emrin e së cilës ua kanë vënë bashkëkohorja është fundi i historisë.

Ata duan që të thonë këtë: “Ashtu siç nuk ka një “Medīnetu’l-Fāḍile” (Qyteti apo Shoqëria e Virtytshme) më të mirë dhe më të lartë në jetën e vërtetë, nga gjendja e pranishme të cilën ne po e udhëheqim në shoqërinë e kësaj bote, nuk është e mundur që kjo të jetë e pranishme as si mendim”. Në një intervistë që filozofi austriak me prejardhje çifute Karl Popper ka dhënë në revistën gjermane: “Spiegel” (Pasqyra), disa vite përpara vdekjes së tij ka shprehur kështu: “Sot “Medīnetu’l-Fāḍile” (Qyteti apo Shoqëria e Virtytshme) e mbarë historisë së njerëzimit është shoqëria e Shteteve të Bashkuara të Amerikës”. Nëse një gazetari që po bënte intervistën do t’i kishte drejtuar këtë pyetje: “Vallë si mund të jetë një shoqëri e virtytshme dhe fundi i historisë një shoqëri në të cilin kryhet një krim në çdo tetë sekonda, kryhet një sulm seksual (përdhunim) në çdo nëntë sekonda, burimi më i madh i të ardhurave të së cilës janë lëndët narkotike dhe armët kimike dhe biologjike të shkatërrimit në masë?!” ai do të kishte dhënë këtë përgjigjje: “Në fakt nevojshmëria e mendimit mbi “Medīnetu’l-Fāḍilen” (Qytetin apo Shoqërinë e Virtytshme) është një gënjeshtër që na është thënë”. Deri në fund të historisë nuk do të ketë asnjë “Medīnetu’l-Fāḍile” (Qyteti i Virtytshëm) dhe një gjë e tillë nuk duhet të mendohet. Ky mendim i mbrapshtë në mendjen e njeriut është besimi i një përralle. Ose Fukuyama teoricieni i kapitalizmit amerikan shprehet kështu: “Nëse historia ka një fund atëherë ajo është shoqëria e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në këtë çast. Ky është një mendim “konservator””.

Konservatorizmi mbron gjendjen e pranishme në këtë botë dhe ruajtjen e piramidës së fuqisë që është duke sunduar këtë botë në këtë çast. Në kreun e kësaj piramide janë kapitalistët, kurse mbarë popujt e tjerë, popujt lindorë dhe jugorë janë ata që bartin mbi supet e tyre ata të cilët janë në krye të piramidës. Por vallë si ndahet sot pasuria në këtë botë?! Vallë sa përqind e njerëzimit ka në duart e saj, sa përqind të pasurisë së sipërfaqes tokësore?! Çfarë është ky numër i hapur?! Nëse dikush thotë se gjendja e pranishme duhet të vazhdojë atëherë çfarë kuptimi ka kjo?!

Sipas përcjelljeve Imām Zamāni (i Kohës) (p.m.t.)do të asgjësojëdallimet klasorenë shoqërinë njerëzore.Sipas përcjelljeveqë kemi në duart tona në epokën e Imām Mehdīut (p.m.t.) nuk do të ketë asnjënjeri të uriturnë sipërfaqen tokësore. Ky është besimi në Imām Mehdīun (p.m.t.) ku besojmë ne dhe mbarë fetë.Megjithatë asnjë nuk ka folur kaq hapur sa kanë folur shī‘ītët në çështjen e shoqërinë e kohës së fundit dhe Revolucionit të Madh Botëror. Ka gjasa që të tjerët nuk kishin kaq dituri të imtësishme në lidhje me këtë gjendje. Shī‘ītët madje janë në dijeni të emrit madhështor të Udhëheqësit të Këtij Revolucioni të Madh Global.Ata sqarojnë stilin e qeverisjes së tij.Mbase asnjë shkollë tjetër nuk është kështu. Ju tek upanishadët, vedatë, nëInxhīl, nëTeurāt dhe në mbarë burimet e Lindjes dhe Perëndimitvini re përgëzimin e kohës së fundit.Pavarësisht kësaj asnjëri nga këta burime nuk ka bërë fjalënëmënyrëkaq të hapur dhe të qartëduke filluar nga tiparet e tij fizike, fjalët,parrullat, slloganet dhederi tek mënyrat e tij revolucionare sa kanë bërë fjalë burimet shī‘īte. Qëllimi kryesor i kapitalizmit liberalist qëështë kundërçdo lloj mendimi të“Medīnetu’l-Fāḍilesë” (Qytetit apo Shoqërisë së Virtytshme), mesīḥanizmit, rrënjësimitfetar, radikalizmit dhe ideologjisë revolucionare, madje kundër çdo lloj parimi që nuk bart fe në vetveteështë ky:“Moslindja e një dyshimi, moskrijimi i një gjendjeje pritjejenë lidhje me gjendjen e pranishme nëbotë në mendjen e studentëve dhe më pas popujve,në opinionin publik të njerëzimit dheveçanërisht në universitet lindore dhe islāme. Mosçelja e filizave të opininit pulik të pyetjeve si: “Mos vallë bashkëkohorja kapitalite është fundi i udhës?!”, “A duhet të vëzhgojmënjë udhë tjetër?!”

Ataduantë thonëse nuk kagjëtjetërpërtej kësajgjendjes së pranishme në këtë botë.Gjërat që janë të pranishme janë vetë shkenca, racionaliteti dhe fundi i historisë. Ata thonë sekëtuështëndalesaefundit, njerëzimi duhet të zbresë nga treni.Pornëse kini kujdesatanuk thonë se mbarë njerëzimi të jetojë jetën në shkallën tonë dhe tëketë nëzotërim mundësitë që ka populli amerikan.Nësedo tathoshinkëtëatëherëduhettëhiqnin dorë nga dhuna në shkallë globale dhe padrejtësia.Sepsekjo do të nënkuptonte se kuptimiiglobalizmitdotë përkthehej se pasuria,fuqia,dituria, nderi dhe respekti duhet të ndahet në mënyrë të barabartë në mbarë botën dhe kjo do të ishte njëgjë e pranueshme.Porglobalizmi që ata duan është “amerikanizmi”.Në krye të globalizmit qëndrojnë kapitalistët që hegjemonizojnë Amerikën, kurse pjesa tjetër e njerëzimitështë ajo gjëqë përbën trungun e piramidës.

Globalizmiperëndimorka për synim bërjen të sqarueshmetë dhunëssë perëndimit në botë.Atajanë kundër “globalizmittëImām Mehdīut (p.m.t.)”.Ata bëjnëthirrje në globalizmin e kapitalizmitamerikan. Nëse globalizmi përbëhet nga globalizmi i Amerikës ndaj Amerikës, kapitalizmit sundues në Amerikë, sionizmit dhe Anglisë atëherëkyglobalizëm i shërben vetëminteresavetëtyre. Ja pra ata përhapin pikërisht këtë, ky “globalizëm” i përpin dhe i tret të tëra kulturërat,ideologjitë dhe qëndresat.Mirëpo nëse do të themi duke kundërshtuar:“Nee pranojmë globalizmin;mirëpo jo në kriteret e përcaktuara nga kapitalizmi çifut, por pranojmë kriteret e përcaktuara nga Imām Mehdīu (p.m.t.) që thonë: “Asnjë njeri nuk duhet të jetë i uritur në mbarë botën”dhese pesha e një fëmije njëmbëdhjetë vjeçar në një cep tëAfrikës, nuk duhet të jetë sa pesha e një foshnjeje gjashtëmuajshe nëWashington dhe NewYork. Ai fëmijë nuk duhet të jetë kockë dhe lëkurëdherruazat e tij kurrizore nuk duhet të numërohen”ata nuk do të pranojnë.

Lejomëni t’iu përsëris se ata e kundërshtojnë globalizmin eImām Mehdīut (p.m.t.), e thënë ndryshe ata kundërshtojnë globalizmin e drejtësisë dhe e shikojnëatë si njëëndërr,si një utopi. Sepse Imām Mehdīu (p.m.t.) e kërkon sigurinë jo vetëm për kapitalistët perëndimorë por për të tërë. Rishtas sipas përcjelljeve siguria në epokën e Imām Mehdīut (p.m.t.) do të mbretërojëaq shumënë botë, sa një vajzë e re do tëmund të shkojë evetmenga një cep i botës në cepin tjetër, pa hasur në fyer, sharje dhe kërcënim. Kjodukuri kalon në përcjelljet tona. Globalizmi i Imām Mehdīut (p.m.t.)nënkupton siguri për tëtërë. Me fjalë të tjera ky përkthehet si siguri jo vetëm për vajzate kapitalistëve në New York, por dhe siguri për vajzat në Europë, Meksikë,Afriḳë, Ganë, Egjipt, Azi dhe Afganistān.Mirëpoky ështëvetë “konservatorizmi” që thotë dhe do mendimiiglobalizmit të stilit kapitalist perëndimor. Këta janë kundër parimit të kriterit global,themelimit të “Medīnetu’l-Fāḍilesë” (Qytetit apo Shoqërisë së Virtytshme), ideologjisëdhe sundimittë vlerave.Atathonësevlerat,si parim nuk janë gjëra shkencore dhe racionale.Vlerat janë vetjake dhe relative, atëherë kjo nuk ka asnjë lidhje me qeverisjen dhe punërat e opinionit publik, ja pra ky është shekullarizmi.

Sipas stilit të propagandës së tyrebërja fjalë për besimin nëImām Mehdīun (p.m.t.), globalizmin,fjalës së dhënëpër drejtësinë globale është njëëndërrim dhe i pamundur. Ata bëjnë fjalëpër këtë në temat e universitetit dhe orvaten që ta globalizojnë tezën e konservatorizmit. Ata vijojnë duke thënë se ky mendim në fund të fundit është ideologjik, totalitardhe monopolist. Çfarë do të thotëse do të vijë një njeri me emrin Mehdī dhe do të krijojë një qeverisje të vetme në mbarë botën?!

Sipas përcjelljeve tona Imām Mehdīu (p.m.t.) do të vërë në zbatim drejtësinë dhe sundimin global me anë të argumentit logjik dhe shpatës. Ai do të debatojë me të krishterët me Inxhīlin e vërtetë dhe me çifutët me Teurātin e vërtetë dhe do t’u sjellë argument atyre. Ai nuk do të lërë asnjë arsyetim dhe pretekst për asnjë. Shumica e njerëzve do të binden me arsyen dhe argumentin logjik me këshillë dhe mëshirë; ata që janë kokëfortë do të ndreqen me anë të shpatës. Njerëzimi do të hyjë në Islām.

Burimi : Medya Şafak