Iron Dome, i projektuar për të penguar raketa, u çaktivizua nga hakerat iranianë duke përdorur të dhëna të marra nga ndërhyrjet e mëparshme kibernetike në kompaninë "Rafael".

Operacioni raketor i Iranit i quajtur "Vade - yi Sadiq - 2" (Premtimi i realizuar - 2) është një moment vendimtar në strategjinë moderne ushtarake dhe një ngjarje e rëndësishme në konfliktin e vazhdueshëm në mes të Iranit dhe pushtuesve sionistë.

Ky operacion, i cili është një nga sulmet më të rëndësishme ndaj regjimit sionist, shkoi përtej luftës tradicionale dhe zgjeroi kufijtë e taktikave moderne të luftës në nivele të paprecedentë.

Regjimi sionist ka ruajtur një imazh të pathyeshmërisë dhe epërsisë ushtarake për më shumë se 75 vjet, me mbështetje të gjerë nga Perëndimi.

Por, sulmi i Iranit dhe operacioni i mëparshëm 'Stuhia al-Aksa' e shkatërruan këtë mit dhe ekspozuan dobësitë në strukturën mbrojtëse të regjimit izraelit.

Për dekada me radhë, regjimi sionist, me mbështetjen e aleatëve të tij, veçanërisht të Shteteve të Bashkuara dhe fuqive evropiane, u paraqit si një bastion i pathyeshëm në Lindjen e Mesme.

Në këtë imazh kontribuan zhvillimet teknologjike, aftësitë e inteligjencës dhe sistemet mbrojtëse, veçanërisht 'Iron Dome'.

Megjithatë, operacioni 'Premtimi i realizuar - 2' tregoi se ky imazh nuk është një realitet i pandryshueshëm, por një imazh artificial.

Një nga aspektet goditëse të sulmit ishte ndikimi i tij shkatërrues në objektet kryesore ushtarake izraelite. Edhe mediat izraelite, duke përfshirë gazetën "Ma'ariv", pranuan pa dëshirë humbjet e mëdha.

Në mesin e këtyre dëmtimeve përfshihen shkatërrimi masiv i bazës ajrore 'Nevatim' në shkretëtirën Nakab, shkatërrimi i bazave "Tel Nof" dhe "Hatzarim" dhe dëmtimi i selisë së Mossad.

Ky pranim i rrallë tregon një boshllëk në strategjinë e zakonshme të regjimit sionist për të minimizuar ose fshehur dëmin e shkaktuar nga sulmet.

Aftësia e Iranit për të goditur në zemër të rrjeteve ushtarake dhe inteligjente të regjimit sionist sinjalizon një ndryshim në luftë.

Ky operacion nuk u kufizua vetëm në shkatërrimin fizik të aseteve ushtarake; përkundrazi, ishte një demonstrim i sofistikimit dhe koordinimit të lartë të luftës moderne hibride, e cila përfshin një kombinim të sulmeve me raketa, sulmeve kibernetike dhe operacioneve psikologjike.

Një nga komponentët e rëndësishëm të operacionit Vaat - 2 ishte roli jetik i luftës kibernetike.

Aftësia e Iranit për të çaktivizuar sistemin 'Iron Dome', i njohur si simboli i epërsisë teknologjike të Izraelit, tregon rëndësinë në rritje të aftësive kibernetike në luftërat e sotme.

Iron Dome, i cili u projektua për të penguar raketa, u çaktivizua nga hakerat iranianë duke përdorur të dhëna të marra nga ndërhyrjet e mëparshme kibernetike në kompaninë 'Rafael' (një nga kompanitë përgjegjëse për projektimin e këtij sistemi).

Sulmi ndaj kompanisë perëndimore 'FireEye', e cila ishte e përfshirë në infrastrukturën mbrojtëse të Izraelit, veçanërisht projektin Iron Dome dhe David's Sling, e përkeqësoi edhe më shumë mosfunksionimin e sistemeve të mbrojtjes së Izraelit.

Me radarët dhe lëshuesit e raketave të çaktivizuara, më shumë se 90 për qind e raketave të Iranit goditën objektivat e synuara.

Ky evolucion përfaqëson një ndryshim thelbësor në metodat e luftës, pasi hapësira kibernetike bëhet një fushë beteje jetike.

Aftësia për të paralizuar nga distanca sistemet e mbrojtjes së armikut është një dëshmi e kompleksitetit të luftës së Iranit kundër Izraelit dhe sinjalizon një ndryshim të rëndësishëm në balancën e fuqisë në favor të Iranit.

Për më tepër, elementi kibernetik nuk ishte i kufizuar në çaktivizimin e sistemeve të mbrojtjes.

Forcat iraniane gjithashtu depërtuan në sisteme SMS në zonat e pushtuara dhe u dërguan mesazhe mashtruese banorëve, duke i siguruar ata në mënyrë të rreme se sulmi kishte përfunduar dhe ata mund të largoheshin nga strehimoret e tyre.

Kjo taktikë e luftës psikologjike shkaktoi konfuzion dhe terror të mëtejshëm në shoqërinë e pushtuar dhe destabilizoi forcat pushtuese brenda.

Ndërsa sulmet raketore dhe kibernetike të Iranit ishin shkatërruese, edhe operacioni i njëkohshëm tokësor nga forcat e Hamasit në një stacion treni në Tel Aviv ishte po ashtu i rëndësishëm.

Ofensiva tokësore, në të cilën forcat izraelite u përqendruan në kërcënimin ajror, tregoi se sa efektive është të koordinohen sulmet në fronte të shumta.

Aftësia për të kryer një operacion të tillë të njëkohshëm, i përbërë nga një kombinim i sulmeve raketore, kibernetike dhe tokësore, shënoi një faqe të re në luftën asimetrike kundër regjimit sionist.

Kjo ofensivë tokësore ishte një pjesë e rëndësishme e strategjisë së përgjithshme të rezistencës. Ky operacion demonstroi unitet operacional midis njësive të ndryshme të bashkuara kundër pushtuesve dhe përforcoi besimin se lufta moderne nuk kufizohet më në një zonë të vetme.

Përkundrazi, është një kombinim i elementeve elektronike, ajrore dhe tokësore që punojnë së bashku për të arritur objektivat strategjikë.

Aspekti i jashtëzakonshëm i këtij operacioni ishte dështimi i dukshëm i inteligjencës dhe teknologjisë perëndimore për të mbrojtur regjimin e pushtimit nga një sulm i tillë.

Për dekada, Perëndimi, veçanërisht Shtetet e Bashkuara, kanë investuar miliarda dollarë në zhvillimin e sistemeve të mbrojtjes së Izraelit; kjo mbështetje financiare dhe teknologjike ndihmoi në krijimin e imazhit të regjimit sionist si një fuqi e pathyeshme në rajon.

Por, operacioni 'Premtimi i realizuar - 2' shkatërroi mitin e epërsisë së këtyre sistemeve.

Ragimi nga Perëndimi ka qenë relativisht i heshtur, pjesërisht për shkak të turpit që sistemet si Iron Dome dhe 'FireEye' nuk po funksionojnë siç duhet.

Shkalla dhe efektiviteti i dëmtimit të bërë nga sulmi i Iranit kanë ngritur pyetje serioze në lidhje me besueshmërinë e këtyre sistemeve ndaj kërcënimeve të avancuara raketore dhe kibernetike.

Operacioni sinjalizon gjithashtu një ndryshim më të gjerë në dinamikën globale të fuqisë.

Irani ka vazhduar të zhvillojë aftësitë e tij raketore dhe kibernetike, duke sfiduar jo vetëm regjimin pushtues, por edhe hegjemoninë më të gjerë të Perëndimit në rajon.

Të mbështetesh vetëm në teknologji, pavarësisht nga realitetet politike dhe ushtarake në terren, është një strategji e dështuar.

Operacioni Premtimi i realizuar - 2 përmban disa mësime të rëndësishme për luftën moderne.

Së pari, ky operacion nxjerr në pah rëndësinë në rritje të aftësive kibernetike në përcaktimin e rezultatit të luftërave.

Aftësia për të çaktivizuar nga distanca sistemet e mbrojtjes së armikut mund të ndryshojë ndjeshëm ekuilibrin e çdo konflikti ushtarak.

Kjo është veçanërisht e rëndësishme në luftën asimetrike, ku njëra palë mund të ketë më pak fuqi ushtarake konvencionale, por kjo dobësi kompensohet nga risitë teknologjike.

Së dyti, operacioni tregoi nevojën për operacione të koordinuara me shumë fusha. Sulmet e njëkohshme raketore, kibernetike dhe tokësore treguan se si elementë të ndryshëm të luftës mund të bashkohen për të hutuar armikun.

Ky nivel koordinimi kërkon jo vetëm ekspertizë teknike, por edhe planifikim dhe ekzekutim të avancuar.

Së treti, sulmi ekspozoi dobësinë e të gjithë arkitekturës së mbrojtjes perëndimore dhe tregoi se mbështetja vetëm në epërsinë teknologjike është e pamjaftueshme.

Së fundi, operacioni 'Premtimi i realizuar - 2' konsiderohet një moment i rëndësishëm në konfliktin e vazhdueshëm në mes të Iranit dhe regjimit pushtues.

Ky operacion shkatërroi mitin e pathyeshmërisë, ekspozoi dobësitë e sistemeve të mbrojtjes izraelite dhe nënvizoi rëndësinë në rritje të luftës kibernetike në luftën moderne.

Ndërsa regjimi sionist përpiqet të shërohet nga ky sulm, pasojat më të gjera të strategjisë globale ushtarake janë të qarta:

Regjimi nuk është më i mbrojtur; Irani, Hamasi dhe Hezbollahu kanë shkatërruar të gjitha mitet për Perëndimin dhe Izraelin, dhe konfliktet e ardhshme do të jenë edhe më shkatërruese dhe më të përgjakshme për ta.