Kur flitet për ngjarjet që ndodhin në Palestinë dhe Ukrainë, media borgjeze perëndimore - pra aparati i lajmeve dhe informacionit që vepron si krah i zgjatur i klasave sunduese - i kujton vazhdimisht audiencës se ajo që po ndodh në këto pjesë të botës është një luftë për të ruajtur vlerat “liberale dhe demokratike” të Evropës.

Kjo është ajo që ata na thonë: Ukraina dëshiron të anëtarësohet në Bashkimin Evropian dhe të bëhet një demokraci liberale, kundër dëshirës së "diktatorit" Rusi, sepse Rusia "ka ambicie perandorake mbi Ukrainën, nëse jo mbi të gjithë Evropën". Sa i përket “Izraelit”, Perëndimi gjithmonë ka besuar se ekzistenca sioniste ka qenë gjithmonë e prishur dhe se ajo duhet mbrojtur me çdo kusht. Sepse ky regjim tashmë mishëronte “vlerat liberale demokratike” dhe sipas diskursit perëndimor, ai ishte i vetmi “vend liberal demokratik” në një rajon me “diktatorë të çmendur muslimanë dhe arabë”! Kjo tirade propagandistike herë pas here përdoret edhe për të përshtatur të ashtuquajturën luftë të popullit tajvanez kundër një diktature tjetër, këtë herë me karakteristika komuniste, Republikës Popullore të Kinës.

Propozimi ynë është i një rëndësie parësore sepse synon të tregojë se narrativa e lëmuar vazhdimisht nga klasat sunduese euro-amerikane dhe përfaqësuesit e tyre të medias sillet rreth dy koncepteve kryesore: liberalizmit dhe demokracisë, të cilat ndonjëherë kombinohen si "demokraci liberale".

Por, bota është mësuar aq shumë me Perëndimin duke i përdorur këto dy fjalë pa pushim, saqë është e mundur që lexuesit tanë të kenë harruar kuptimin e tyre dhe faktin se si dolën historikisht këto dy koncepte. Pra, ne kemi harruar faktet dhe betejat historike që përcaktuan në mënyrë kumulative ngritjen e liberalizmit. Për ta thënë me kureshtje, nëse Perëndimi lartësohet si një demokraci 'liberale', ne duhet të pyesim se çfarë është liberalizmi? Si lindi liberalizmi? A mund të konsiderohen Europa apo SHBA si shoqëri liberale? Përgjigja e shkurtër për këtë është 'jo'. Perëndimi është një vend fanatikësh që e ka ndërtuar të gjithë pasurinë e tij ideologjike dhe materiale mbi gjenocidin, skllavërinë dhe plaçkitjen e pjesës më të madhe të botës.

Gjenocidi dhe skllavëria: Rrënjët e Lirisë Perëndimore

Si një doktrinë intelektuale, liberalizmi i referohet idesë negative të lirisë bazuar në afirmimin e pacenueshëm të lirisë individuale nën një mënyrë të veçantë të riprodhimit social dhe ekonomik, të njohur më shumë si kapitalizëm. Ashtu siq na thuhet, nën liberalizëm, individët janë të lirë të martohen me kë të duan, të bëjnë biznes si të duan dhe shteti duhet të qëndrojë mënjanë dhe të mos ndërhyjë gjatë ushtrimit të të drejtave të lirisë së tyre individuale. Por, ekziston një kontradiktë e madhe në mes të asaj që liberalizmi pretendon të mishërojë në nivelin abstrakt dhe praktikës socio - politike në të cilën lind dhe konsolidohet kjo ide. Thënë më thjeshtë, edhe pse liberalizmi pretendon të mbrojë lirinë universale për të gjithë, që nga fillimi i tij, kjo liri është rezervuar vetëm për një grup njerëzish të përcaktuar mirë.

Filozofi italian Domenico Losurdo hyn në thelbin e kësaj çështjeje në librin e tij të titulluar A Counter History of Liberalism [Një Kundërhistori e Liberalizmit]. Duke shqyrtuar veprat e mendimtarëve më me ndikim të liberalizmit si John Locke, Alexis de Tocqueville dhe Isaiah Berlin, Losurdo gjurmon se si shprehja intelektuale e liberalizmit nuk përputhet me praktikën e tij politike. Liria liberale ishte fillimisht një privilegj i rezervuar për një mjedis supremacist të bardhë në Britani dhe Shtetet e Bashkuara.

Dy kontradiktat të mëdha të cilat Losurdo i quan klauzola të përjashtimit, zbulojnë se si liberalizmi nuk mund të pajtojë pretendimet e tij ideologjike me produktin e tij, praktikën politike. Këto dy pika kërkonin: Së pari, vrasjen gjenocidale të njerëzve vendas; ndërsa së dyti, skllavërimin e afrikanëve të zinj. Me fjalë të tjera, liberalizmi nuk ishte gjë tjetër veçse një pretendim bosh për shumicën e botës, të gjitha jetët e së cilës mbetën nën kontrollin e përgjakshëm të dhunës dhe masakrës koloniale. Amerikanët vendas u përjashtuan në mënyrë eksplicite nga liria "moderne" ose "negative" dhe në vend të kësaj, ata iu nënshtruan shpronësimit dhe mërgimit ose u dënuan plotësisht me vdekje. Zezakët teorikisht të lirë, por skllevër iu nënshtruan dhunës terroriste, u mbyllën në shtëpitë e punës ose u linçuan edhe në mes të shekullit të njëzetë. Edhe vetë liria "moderne" dhe "negative" e skllevërve apo e klasës sunduese në përgjithësi, iu nënshtrua kufizimeve të rënda, madje në mesin e shekullit të njëzetë ndalimi i marrëdhënieve seksuale dhe martesore ndërracore ishte ende në fuqi.

Me fjalë të tjera, ndërkohë që liberalizmi rregullonte jetën e të fuqishmëve nën kolonializëm, gjenocidi dhe skllavëria ishin elementët themelues të kësaj lëvizjeje ideologjike dhe politike.

Edhe pse liberalizmi ngriti çështjen e kufizimit të pushtetit brenda komunitetit të njerëzve të lirë (të bardhëve), kjo liri shkoi paralelisht me imponimin e pushtetit absolut mbi të varurit, përkatësisht skllavërimin e zezakëve dhe shfarosjen e amerikanëve vendas. Liria dhe të drejtat e fituara nga një shoqëri shumë e mbyllur u arritën përmes shkatërrimit material, social dhe kulturor të amerikanëve vendas dhe afrikanë.

Kur kuptojmë se liberalizmi është zhvilluar si ideologji lufte dhe shfrytëzimi, si duhet t'i vlerësojmë këto deklarata të mediave borgjeze, të cilat vazhdimisht na thonë se “Izraeli” dhe Ukraina duhet të mbështeten për të mbrojtur vlerat liberale?

Liria Jonë, Humbja e Tyre

Përgjigja qëndron në kuptimin e kushteve historike dhe socio - politike që çuan në heqjen e skllavërisë. Skllavëria - për aq sa u shfuqizua - nuk u mposht nga një proces i brendshëm spontan brenda liberalizmit.Përkundrazi, këto kushte lindën kryesisht në vazhdën e sfidave të paraqitura nga betejat masive për çlirim dhe njohje nga popujt e margjinalizuar. Si revolucioni antikolonial i Haitit i vitit 1791, i cili shfuqizoi skllavërinë, Revolucioni i Tetorit i 1917, i cili rishpërndau pasurinë te njerëzit dhe Revolucioni iranian i vitit 1979, i cili dëboi imperialistët nga vendi...

Me fjalë të tjera, rezistenca e armatosur, komunizmi dhe lufta nacionalçlirimtare ishin motori i historisë që çoi në ndryshim dhe i detyroi imperialistët të përmbushnin kërkesat e të shtypurve. E ashtuquajtura bota liberale u detyrua t'i pranonte këto fitore materiale, të fituara shpesh përmes luftërave të guximshme guerile, rrëmbimeve dhe dëbimit të fuqive të huaja nga tokat vendase.

Megjithatë, sa herë që ngriheshin këto formacione socio-politike, ata gjithmonë fajësoheshin dhe demonizoheshin. Më e rëndësishmja, nuk duhet harruar se imperialistët bënë çmos për të shtypur këto lëvizje dhe këtu kuptohet se liberalizmi dhe fashizmi janë dy anët e së njëjtës medalje. Klasat sunduese perëndimore luftuan kundër komunizmit në Evropë duke krijuar një aleancë të rehatshme në mes të liberalizmit dhe nazizmit. Në fakt, nazistët u frymëzuan nga ligjet e diskriminimit në Shtetet e Bashkuara për të hartuar projektin e tyre supremacist. Sipas këndvështrimit të tyre, ligjet e SHBA-së kishin kodifikuar në mënyrë inovative racizmin, dhe në këtë mënyrë, ata u frymëzuan nga dekretet e prezantuara nga Lincoln dhe Jefferson që kufizonin imigracionin për të bardhët e lirë ose idetë e dëbimit të detyruar të zezakëve.

Nga ana tjetër, liberalët rekrutuan nazistët për të luftuar komunizmin përmes mjeteve të tilla si Operacioni Gladio dhe u rreshtuan me forcat më reaksionare në rajonin e Azisë Perëndimore (sionistët dhe vehabistët) për të siguruar mbrojtjen e interesave të tyre.

Pra, nëse kthehemi te pyetja jonë e parë, natyra e këtyre luftërave është e thjeshtë. Kjo është një luftë midis lirisë së shumicës së njerëzve kundër privilegjeve të një pakice të bardhë dhe pjesëve dominuese të veriut të botës.Kjo është një luftë kundër fanatikëve që janë gati të hidhen në një tren sionist apo banderit nën flamurin e lirisë. Vizioni i tyre për lirinë kërkon shfrytëzimin e shumicës së botës. Megjithatë, palestinezët dhe nigerianët apo rusët po e përsërisin edhe një herë historinë e rezistencës. Ata po luftojnë kundër këtij projekti luftarak material dhe ideologjik dhe dominimit botëror. I vetmi ndryshim këtë herë është fakti se liberalizmi ka filluar të shembet.