Kryeredaktor i gazetës elektronike Rey el-Youm, Abdulbari Atvan, një nga gazetarët e respektuar të botës arabe, deklaroi se fjalimi i Sekretarit të Përgjithshëm të Hezbollahut, Seyyid Hasan Nasrullah, me rastin e ceremonive të Erbainit në qytetin Baalbek në lindje të Libanit, ishte i një natyre shumë më të ndryshme në krahasim me fjalimet e tij të mëparshme.

Duke u shprehur se fjalimi i fundit i Sekretarit të Përgjithshëm të Hezbollahut, Seyyid Hasan Nasrullah, me rastin e Erbainit është i ndryshëm nga të gjitha fjalimet e mëparshme të tij, jo vetëm për sa i përket forcës dhe sinqeritetit, por edhe për sa i përket mesazheve që ai dha për brendësinë e Libanit, rajonit dhe qarqeve ndërkombëtare, Atvan tha se Sejid Nasrullah u përpoq të kontrolloj veten duke e shtypur zemërimin e tij edhe pse durimi i tij kishte filluar të mbaronte, si dhe shtoi se:

“Unë ndjek shumicën, nëse jo të gjitha fjalimet e Sejid Hasan Nasrullahut i cili është një shkrimtar, një analist politik, një qytetar arab që është i shqetësuar për problemet e kombit të tij dhe një njëri që beson në legjitimitetin e rezistencës për t'i rikthyer të drejtat e tyre të uzurpuara në mënyrën më të shpejtë. Sejid Hassan Nasrullah shtrëngoi dhëmbët në këtë fjalim, aq sa ndjeva se për të shpëtuar fushat e gazit dhe naftës së Libanit, ai është i gatshëm të shpallë luftë, ku po shohim shenja të hapjes së shumë fronteve, si Libani, Palestina, Jemeni, Iraku, Siria dhe Irani.”

Gazetari Abdulbari Atvan tha se kishte tetë pika të jashtëzakonshme në fjalimin e Erbain të mbajtur nga Sekretari i Përgjithshëm i Hezbollahut, Sayyid Hasan Nasrullah dhe i shpjegoi ato si më poshtë:

E para: Nxjerrja e gazit nga Izraeli nga fusha e diskutueshme e gazit Karish është një vijë e kuqe. Kjo nuk do të ndodhë në qoftë se Libani nuk merr të drejtat e tij të plota. Ndoshta fjalët e tij se “sytë dhe raketat tona tani janë kthyer në këtë fushë” janë treguesit kryesorë të përgatitjes së ashpër për zhvillime shumë më të mëdha.

E dyta: Fjalimi i Nasrullahut se ‘Ne i dhamë qeverisë libaneze mundësinë për të vazhduar negociatat, ruajtëm qetësinë, ndaluam retorikën  pasi që nuk po i ndihmon negociatat; sepse ne duam vetëm të hamë rrush', është një përgjigje ndaj akuzave për luftëtarizëm ndaj tij.

E treta: Në këtë fjalim ai e bëri të qartë se ishte krejtësisht i larguar nga ata që bashkëpunojnë me Amerikën dhe Izraelin dhe tha: Libani ynë është ndryshe nga Libani juaj i mjegullt. Faleminderit Zotit nuk jemi si ju. Masakrat që keni kryer ju janë një tregues i identitetit tuaj të përgjakshëm libanez. Ju keni treguar me veprimet tuaja në Sabra dhe Shatila se besoni në kulturën e vdekjes, jo neve. Ne besojmë në kulturën e jetës. Ne shpëtuam Libanin e Jugut pa therur asnjë pulë.

E katërta: Masakra e Sabrës dhe Shatilës nuk kishte për qëllim vetëm palestinezët; synonte edhe libanezët. Aty ranë dëshmorë 1900 libanezë dhe 3500 palestinezë. 500 libanezë janë ende të zhdukur. Autorët e kësaj vrasje i shpëtuan dënimit. Pra, a nuk duhet të paguajnë kriminelët për vrasjet e tyre?

E pesta: Nasrullah më vonë kritikoi dhe dënoi ashpër arabët dhe mediat e tyre. Kjo është ndoshta hera e parë. Arsyeja ishte kjo. Më shumë se 20 milionë njerëz marrin pjesë në ceremonitë e Erbainit në Nexhef dhe Qerbela, nuk ka probleme, shfaqet bujari e madhe, ngrohtësi dhe sinqeritet i paparë. Sikur e gjithë kjo po ndodh në një galaktikë tjetër, nuk bëhet as edhe një lajm në lidhje me këtë.

E gjashta: Në fjalimin e tij të fundit, ai vlerësoi vendimin unanim të Hamasit për të bërë paqe me Sirinë. Ai vlerësoi vendosmërinë e shfaqur në nivel drejtues dhe popullor përballë komploteve për prishjen e unitetit kombëtar. Ai dënoi sulmet e përsëritura të Izraelit. Ai e cilësoi këtë deklaratë si një qëndrim shumë pozitiv dhe të përparuar. Ai tha se të gjitha grupet e rezistencës që mund të qëndrojnë pas tij duhet të bashkëpunojnë.

E shtata: Ai paralajmëroi qeverinë libaneze të mos besonte në asnjë garanci amerikane. Sepse Amerika nuk i përmbahet detyrimeve të saj. Ajo nuk i mbrojti libanezët dhe palestinezët në masakrën e Sabrës dhe Shatilës. Ajo nuk iu përmbajt kushteve të marrëveshjes së Oslos dhe marrëveshjes bërthamore me Iranin. Ky paralajmërim erdhi pas raportimeve se Uashingtoni kishte premtuar të garantonte një marrëveshje për përcaktimin e kufijve detarë.

E teta: Libani, dhe ndoshta arabët, përballen me një mundësi historike për të rimarrë pasurinë e tyre të naftës që do t'i shpëtojë nga kriza dhe kjo mundësi nuk do të përsëritet. Ndoshta tregon për ngërçin e Perëndimit në luftën e Ukrainës, konfliktet midis vendeve evropiane dhe Shteteve të Bashkuara.”

Në fund të artikullit të tij, gazetari Abdulbarti Atvan tërhoqi vëmendjen për faktin se Sekretari i Përgjithshëm i Hezbollahut, Sayyid Hasan Nasrullah nuk pati një buzëqeshje të veçantë në fjalimin e tij të fundit dhe deklaroi se nëse nuk arrihet paqja, ky fjalim mund të jetë fjalimi i fundit i Nasrullahut para shpalljes së luftës.