Intervistuesi:Ju përshëndesim nga kryeqyteti i Iranit, Teheran për programi Ora e Dialogut. Nën tematikën e Paletinës dhe brenda kornizave të programit të Rezistencës, Irani ka ftuar në kryeqytetin e tij të gjithë ata që duan t’i shpëtojnë këto territore të pushtuara. Irani e ka nxjerrë këtë çështje të humbur prej vitesh tashmë dhe e ka vendosur në rradhën e çështjeve më prioritare. A do të fillojnë tashmë fraksionet palestineze që të dynden për të zgjidhur këtë çështje primare, të vendosin zgjedhjet, të vendosin prioritetet e tyre kryesore dhe që të rivlerësojnë marrëveshjet që kanë bërë?

Programi i sotëm i Orës së Dialogut do të zhvillohet sot në Tehera me prezencën e liderit të Komandës së Përgjithshme të Frontit për Çlirimin Popullor të Palestinës. Mirë se erdhët zoti Xhibril.

Ahmed Cibril: Mirë se erdhët.

Zoti Xhibril si e vlerësoni formësimin e kësaj konference në të cilën morët pjesë edhe ju? A ishte ky një program argëtues, apo ishte një konferencë e organizuar me qëllimin e përkujtimit të çështjes palestineze dhe për të shtruar në tryezën e bisedimeve programin për të ardhmen? Si e përkufizoni ju?

Ahmed Xhibril: Si fillim më lejoni të flas në lidhje me këtë popull revolucionar (Revolucioni Islamik Iranian). Ky revolucion i paprecedentë nuk është fituar as me avionë ushtarakë, me tankë apo me grushte shteti ushtarake. Ky është revolucioni i arritur nga një popull që me gjoksin para i doli kundër shahut të Iranit i cili ishte mbështetës dhe mik i ngushtë i Izraelit, sionistëve dhe ameriknëve. Shahu i Iranit ishte kthyer në një ‘polic’ që kontrollonte popullin tonë në lindje të vendit. Po kështu edhe Izraeli sionist tashmë po luan rolin e policit dhe kontrollatorit në perëndim të vendit në Bilad-i Sham (Damask). Rëndësia që mbart ky revolucion islamik, ashtu siç e kam përmendur edhe gjatë fjalimiit tim në konferencë qëndron në faktin se pikë së pari është një revolucion popullor. Një revoolucion i ngjashëm nuk është parë që të ndodhë gjaë shekullit 20. Kur studiojmë revolucionet bolshevike, shohim se vuajnë nga tradhëtitë, grushtet ushtarake dhe probleme të ngjashme. E kam studiuar mirë revolucionin e Kubës. Përallë Fidel Castros dhe ndjekësve të tij ndodhej Batista. Ekzistote një Kubë që nuk gëzonte mbështetjen e ploë nga SHBA-ja dhe kishte një ndikueshmëri të ulët. Qeveritë nuk përmbanin ndonjë kuptim të rëndësishëm për ata. Kur shohim rastin e Iranit dhe të shahut shohim se situata nuk është e ngjashme. Ky revolucion islamik mbart një rëndësi të konsiderueshme për shtetin tonë, popullin tonë dhe për gjithë botën në rrafshin ndërkombëtar.

Një çështje e dytë qëndron në faktin se që nga dita e parë që shënoi fitore revolucioni islamik ka mbajtur një qëndrim të pandryshueshëm përsa i përket çështjes palestineze. Imam Humeini ka mbajtur gjithnjë një qëndrim shumë të hapur dhe të qartë në lidhje me çështjen palestineze dhe është shprehur se: “Sot në Teheran, nesër në Jeruzalem.” Më pas vazhdon duke thënë se “Izraeli është një kanser, duhet zhdukur me rrënjë.”

Çfarë kërkoni të theksoni ndërsa flisni për rëndësinë që mbart dhe për fillimet e revolucionit?

Po i afrohem asaj që dua të them. Në momentin që ky njeri foli kështu në lidhje me Palestinën, të gjithë ne i afruam zemrat tona drejt tij. Nuk e njohim atë. Nuk kemi pasur asnjë marrëdhënie tjetër më parë me këtë njeri. Nuk e njihnim Imam Humeinin. Megjithatë, një njeri në një pozicion të këtillë flet në këtë mënyrë për Palestinën dhe disa muaj më vonë vazhdon duke u shprehur kështu “I gjithë ymeti mysliman duhet të mblidhet dhe të analizojë çfarë ka bërë deri më tani për Palestinën” dhe më pas në nder të Jeruzalemit ka shpallur një ditë “Dita Ndërkombëtare e Kudusit (Jeruzalemi).” Imam Humeini i drejtohet arabëve “O arabë, çfarë kërkoni nga ne? Ne si Republikë Islamike e Iranit jemi të gatshëm.” Pikërisht një qëndrim i këtillë rëndësishëm për mua si palestinez.

Po, nga këtu është krijuar një marrëdhënie mes rezistencës Palestineze dhe Iranit. Flisni për revolucionin dhe veçanërisht për fillimet e tij, ato që thoni ju janë akoma të vërteta edhe nga sa mund të dëshmojmë në Teheranin aktual. Megjithatë, aktualisht për një periudhë gjashtë vitesh tashmë, në rajon prioritetet po ndryshojnë vazhdimisht. Siria ishte drejt rrënimit, ekzstremizëm, terrorizëm, shpërbërje, sektarizëm, tensione, konflikte e kështu me rradhë. Të gjitha këto kanë bërë që shumë fuqi të humbasin vëmendjen. Edhe ju si Front Popullor u detyruat që të luftonit në Siri. Megjithatë tashmë gjendeni në në konferencë që ka për moto “Palestina e para, Palestina mbi të gjitha, e gjithë mbështetja shkon për Rezistencën Palestineze.” Kjo gjë na bën të ngremë pyetjen se çfarë po ndodh. Ebu Xhihad (Ahmed Xhibril) çfarë po ndodh?

Unë u ftova në këtë konferencë nën titullin “Konferenca në Mbështetje të Intifadës”. Ç’është e e vërteta titulli i kësaj konference deri diku më bëri të ndihesha ko konfort. Ju si Al-Maiadeen më qetësuat kur e emërtuar si “Përtej Intifadës”. Unë do të doja që kjo konferencë të mbante titullin “Rrugët për të çliruar Palestinën nga lumi deri në det.”

Siç edhe jemi shprehur tashmë, në periudhat e mëparshme ky popull revolucionar ka kaluar nëpër vështirësi të shumta. U përjetua në vititn 1970 Shtatori i Errët dhe më pas u dëbuam nga territori që do të ishte më i përshtatëshmi për të luftuar armikun . u dëbuam nga ky rajon pasi u zhvillua një komplot me qëndër arabe. Sigurisht vetëm planet e Mbretit Hysejn dhe Perëndimit nuk ishin të mjaftueshme, për fatin tonë të keq edhe në mesin tonë ka pasur prej atyre që kanë luajtur një rol lehtësues për të arritur këto plane. Më pas, në vitin 1973 u zhvillua edhe Lufta e Tetorit. Në dyvjeçarin që ndoqi Luftën e tetorit kemi hyrë në periudha që do të ishin shumë të vështira për ne dhe më pas filloi edhe Lufta Civile Libaneze. Siç dihet tashmë, pas Luftës së Tetorit ne krijum Frontin Red. Krijimi i Frontit Red i pati shqetësuar edhe vëllezërit tanë sirianë. Fatkeqësisht, pas këtyre periudhave edhe disa prej vëllezërve tanë palestinezë filluan të krijonin nocione të devijuara në lidhje me luftën tonë kundër armikut. Do t’ju parashtroj disa emra: vëllezërit tanë nga Lëvizja Fatih, grupi el-Saika që në atë kohë gjente mbështetje tek Siria, Ever Sadat e kështu me rradhë.

Ebu Xhihad, ju kërkoj ndjesë që po ju ndërpres, por më lejoni t’ju pyes se ku doni të dilni me këtë analizë historike? Çfarë po mundoheni të thoni dhe cili është qëllimi i kësaj që thoni? Palstinezët që janë duke ndjekur këtë konferencë aktualisht presin nga Lideri i Komandës së Përgjithshme të Frontit Popullor për Çlirimin e Palestinës që t’i informojë se çfarë po ndodh aktualisht. Ju erdhët në këtë konferencë dhe dëgjuat ato që kishte për të thënë këshilltari më i lartë i Iranit, Ali Hamanei. Ai u shpreh se ne do të mbështesim çdo rezistencë pavarësisht ideologjisë së tyre personale. Ai nuk tha fjalëpërfjalshëm ata që janë tërësisht të shkëputur nga ideologjia e tij, megjithatë tha se kushdo që në thelb të rezistencës së tij, kushdo që po reziston kundër Izraelit do të mbahet afër. Në fund të fjalës së tij tha se “Nëse ai që mban flamurin e Rezistencës bie, atë flamur do ta ngre ai që ndodhet pas tij.” Si e vlerësoni këtë gjë ju si Front Popullor?

Ne si Komandë e Përgjithshme kemi qëndruar më pranë palës arabe, duke u bazuar në pozicionimin e tyre përsa i përket çështjes palestineze. Fillimisht Marrëveshja e Camp David dhe më pas dalja e Egjiptit nga kjo balancë kanë treguar një ndikueshmëri të lartë për ne. Pas këtyre ngjarjeve, revolucioni Iranian na zgjoi shpirtin e vjetër dhe na dha forcë. Për këtë arsye, ne mbështesim të njëjtin mendim si Këshilltari Ajetullah Hamenei në lidhje me ktë çështje. Edhe emri i konferencës së parë të këtij lloji në vitin 1991 ishte Konferenca në Mbështetje të Intifadës. Në atë kohë ekzistonte Intifada. Kjo konferencë u zhvillua menjëherë para Konferencës së Madritit.

Në një atmosferë të këtillë ju erdhët në Teheran dhe në vitin 1991 krijuat Grupin 10-ësh

Po, është e vërtetë patëm ardhur këtu me një fraksion grupi dhe edhe sot jemi mbledhur me të njëjtin grup në të njëjtin hotel. Në atë kohë u thanë shumë gjëra të rëndësishme në lidhje me atë periudhë. Për këtë arsye, kjo konferencë që po zhvillojmë nuk është e para për ne. Në konferencën e vitit 1991 u patëm bërë me dije regjimeve arabe që kishin pritshmëri nga Konferenca e Madritit se po jetonin në një botëëndrrash dhe se Amerika dhe Izraeli nuk do t’u jepnin atyre asgjë.

Zoti Xhibril, sot edhe ju i dëgjuar ato që tha Ali Hamenei. Ai e shpalli shumë haptazi se do t’i mbështesi të gjithë ata që duan të çlirojnë Palestinën dhe se do të mbështesin të gjithë ata që i qëndrojnë pranë Rezistencës. Nëse ju shkoni pranë një zyrtari iranian menjëherë dhe kërkoni që ato që tha Ali Hamenei të kthehen në vepra konkrete, ,cfarë do të kërkoni prej tij? Cilat janë planet dhe programet tuaja për të cilat mund të kërkoni mbështetje tek iraniant?

Më lejoni t’ju them haptazi faktin se kjo konferencë që po zhvillohet nuk përbëbehet nga një pjesëmarrje homogjene.

Po flisni për palestinezët?

E kam fjalën edhe për palestinezët edhe për arabët. Kam edhe një ankesë në një ,cështje që e kam shprehur edhe në takime të mëparshme. Disa individë, të cilët gjenden në pozicione shumë të rëndësishme në terrenin palestinez dhe në botën arabe kanë interesa të tjera përveç atyre të palestinezëve dhe arabëve. Fatkeqësisht, këta persona janë prej atyre që shprehen se Izraeli është një e vërtetë konkrete dhe se duhet pranuar si e këtillë. Ndërsa ne themi se Izraeli ekziston, por nuk është kurrësesi një shtet legjitim konkret. Perezenca sioniste nuk ka të drejtë as fetare, as historike dhe as ligjore për të ekzistuar. Të gjithë duhet ta shohin se kjo prezencë sioniste është një pushtuese e Palestinës që shtrihet nga lumi deri në birgjet e detit. I dimë edhe ata që kanë firmosur marrëveshjen e Oslos. E dimë që këta janë persona që kanë hipur në trenin që po i çon drejt pajtimit.

Më mendoni si të isha një zyrtar iranian. Ju e dëgjuat mirë se çfarë tha një ndër liderët më të rëndësishëm të Iranit. A mund të na listoni kërkesat tuaja se Komandant i Përgjithshëm i FPÇP-së?

Ndërsa përkufizoj prezencën sioniste, kjo është pika në të cilën po dal. Kjo prezencë sioniste ka në objektivën e saj të gjithë rajonin. Ditën e parë që filluam rezistencën tonë të armatosur nuk mund ta kisha menduar kurrë se populli palestinez do të arrinte t’i dilte përballë një prezence të këtillë. Nuk mund të them se nuk do ta arrijmë kurrë një gjë të këtillë, megjithatë balancat aktuale i japin fuqi prezencës sioniste.

Çfarë kërkojmë ne nga iranianët dhe të tjerët? Kjo është ajo që ne kërkojmë: Çështja Palestineze zhvillohet këtu dhe ne si popull palestinez jemi të gatshëm që të drejtojmë këtë luftë. Është një përgjegjësi e botës arabe dhe islame që të arrihet çlirimi i Palestinës. Mos ia vishni çdo përgjegjësi palestinezëve. Mos prisni që palestinezi të vij në Teheran dhe thotë “Dua pak armë dhe pak para.” Nuk është kjo çështja. Çështja nuk është para dhe armë. Çështja është si do ta çlirojmë Palestinën. Si do të rimarrim kontrollin e Haifas dhe Jafas. Në mënyrë që të arrihet liria është e nevojshme që të ndryshojë balanca e fuqive të cilat gjenden në territoret e kësaj gjeografie.

Mos doni të thoni këtë: Republika Islamike e Iranit përpara se t’ju pajisë me armë dhe ndihmë financiare duhet të krijojë në aleancë ndërkmbëtare dhe në rajon me forcat brendëse që përcaktojnë një qëllim dhe rrugën që do të ndiqet për të arritur këtë qëllim? Kjo është ajo që kërkoni të shprehni? Mendoni se kjo është më e rëndësishme sesa ndihma financiare dhe me armë për disa organizata.

Unë flas më aleancën e arabëve, islamikëve dhe rajonale. Ndërkohë që arena ndërkombëtare përfshin një tjetër fushë të politikës. Megjithatë ajo që ne kërkojmëështë që këto palë rajonale tëjenë palë kryesore gjatë kësaj lufte çlirimtare. Kjo është kërkesa jonë. Ashtu siç e shprehni edhe ju nëpër media për këto palë çështja palestineze qëndron e para në listën e tyre të çështjeve prioritare. Megjithatë, çlirimi i palestinezëve ose qëndron në fund të listës së veprimeve konkrete të këtyre palëve, ose nuk përfshihet fare.

Thoni se nuk bëhet fjalë për armë dhe para.

Po them se paratë dhe armët nuk janë prioriteti i parë, nuk them se nuk janë të nevojshme. Pavarësisht sakrifce pas sakrifice që jep populli palestinez nuk e ka fuqinë për të siguruar një fitore. Në lojë janë balancat dhe fuqitë ndërkombëtare. Këto balanca nuk bëjnë tifozllëk në anën tonë. Siç edhe e kam thënë më parë këto balanca çdo ditë e më shumë e përforcojnë regjimin sionist. Për këtë arsye, kur ne hyjmë në marrëdhënie me një palë i marrim parasysh këto balanca. Për shembull ne nuk kemi krijuar marrëdhënie me vendet e gjirit dhe sauditët, por kemi zhvilluar marrëdhëniet tona me Libinë. Libia ka qënë kryefjalë e jona gjatë revolucionit të Jeruzalemit.

Përse nuk i keni zhvilluar marrëdhëniet me vendet e Gjirit?

Më lejo të mbaron mendimin e parë dhe më pas do të kaloj tek pyetja juaj. Edhe Muammer Kaddafit i patëm thënë se prej tij nuk prisnim vetëm para dhe armë. E pyetëm Kaddafin se ku qëndronte ai në këtë luftë. Qëllimi ishte Siria. Ne filluam nga Siria. Më lejoni t’ju them një të vërtetë, unë nuk kam marrë kurrë para nga Sirisa, nuk kemi marrë kurrë para si Front Popullor, as nuk kemi marrë armë që të kenë një vlerë të madhe financiare. Nuk ishte ky qëllimi ynë primar. Ne dëshironim që Siria të ishte e fuqishme. Dëshironim që Siria të luante një rol në çlirimin e Palestinës. Të njëjtën përqasje kemi edhe në lidhje me Republikën Islamike të Iranit. Më lejoni ta theksoj edhe njëherë, ne nuk duam që vetëm të marrim armë dhe para, t’i falenderojmë dhe të largohemi. Jo. Ne themi se bota islamike duhet të flasë kështu në Teheran: Si mund ta përdorë Teherani të gjithë fuqinë e tij në luftën për çlirimin e Palestinës? Ne duam ta shohim këtë revolucionar dhe luftëtar të Horosanit edhe në Xhelile. Kjo është arsyeja pse prej vitesh ne themi se: Ne duam që të krijohet një Aks i Rezistencës. Damasku, Teherani, Bagdati që po i afrohet kësaj rruge, Hibullahu dhe të gjithë palestinezët që besojnë dhe insitojnë në çlirimin e Palestinës nga lumi deri në daljen në det.

Kjo luftë kundër armikut do të jetë gjithëpërfshirëse dh shumë e madhe. Edhe vetë izraelitët po e ndjekin me shqetësim këtë përqasje. Cilat kanë qënë tematikat që ka shtruar në tyrezë Netenyahu gjatë tre takimeve të tij të fundit me Putinin? Ka ngritur pyetjen nëse Siria do të arrijë të mbledhë forcat a do të shpallë çlirimin në frontin e Golanit? Ka ngritur pyetjen nëse bashkë me Hizbullahun do të krijojnë një front në Libanin Jugor drejt fshatrave të pushtuar Shebaa.Netenyahu i ka bërë me dije Putinit se “Ushtria siriane që ju e përforcuat do të përdorë të gjitha mënyrat për të marrë kontrollin e Golanit.” Për mendimin tim Bashar Assadi e mendon çështjen e Golanit për çdo ditë. Këtë gjë e bënte edhe Hafiz Assadi. Pavarësisht se nuk dëgjojmë të flitet shumë në lidhje me këtë temë, mund të kuptohet sesi qëndron situata. Nuk duan t’i flasin hapur planet dhe programet e tyre.

Ebu Xhihad ju kërkoni një aks të gjërë dhe të madh.

Në mënyrë që të ndryshohet balanca e fuqive. Çfarë propozonin palestinezët që janë pjesë e vendimarrjes dhe qeverisjes në Palestinë? Vendimin e pavarësisë së Palestinës. Për më tepër FKO-ja filloi të përhapte slogane se ishin “përfaqësuesi i vetëm i ligjshëm i Palestinës”. Në këtë mënyrë i hoqi të gjithë arabëve përgjegjësinë e tyre dhe çdo gjë e la në kurriz të palestinezëve. I kemi diskutuar me tone shumë të ashpra këto çështje. Kemi diskutuar pikërisht me personalitetet që duhej diskutuar. Një qëndrim i këtij vëllezërit e mi na çon drejt pajtimit. Ata që nuk duan pajtimin, por çlirimin nuk do të lejojnë që slogane të këtilla të vazhdojnë të qarkullojnë në ajër.

Majde, më lejoni t’ju flas në lidhje me fitoret në Rripin Gaza. E kam fjalën për tre përpjekjet e fundit të Izraelit për të hyrë në Gaza të cilat kemi mundur që t’i parandalojmë. Aktualisht Rripi i Gazës është e vetmja sipërfaqe palestineze prej 360 kilometrash katrorë që nuk ndodhet nën pushtim. Pjesa tjetër e territorit, që përbën 27 mijë kilometra katrorë ndodhet e pushtuarë. Gaza kontrollohet ktualisht nga Hamasi. I kam ngritur pyetje udhëheqjes së Hamasit. Ndodhta tani do të ma venë veshin, të më dëgjojnë mirë Halid Meshali dhe Islamik Henie. Aktualisht ta qëndrojnë të fortë në Gaza. Janë të fuqishëm që prej vitit 2006. Sikurisht në atë periudhë dhe i mundësuam një lehtësim të konsiderueshëm ushtarak, përpara kësaj periudhe edhe i ndjeri Jaser Arafati e njihte mirë situatën, faktin që ne i dërgonim armë dhe ushtarë. Xhihad Xhibrili (shënim: djali i rënë dëshmor i Ahmed Xhibilit) ishte në krye të kësaj detyre dhe kjo ishte detyra për të cilën edhe u vra.

Unë e kam pyetur udhëheqjen e Hamasit dhe po e pyes përsëri: Ju do ta çlironi Palestinën nga Gaza? Nga aty do ta sillni lirinë? Dhe kur ua kam bërë këtë pyetje, ata nuk janë përgjigjur vetëm kanë qëndruar të heshtur. Nga Ebu Mazen ramallahu do ta shpëtoni Palestinën! Vëllezërit e mi, ne mund ta shpëtojmë dhe çlirojmë Palestnën vetëm duke ndryshuar balancat e fuqive. Për këtë arsye përgjigja që unë kërkoj në këto konferenca dhe në marrëdhëniet e tjera që lidhin është sesi mund ta arrijmë një gjë të këtillë. Shembulli i Sirisë qëndron i afërt para nesh. Ata u përballën me një komplot shumë të madh dhe shumë serioz. Ky regjim guxoi të dilte kundër disa planeve dhe e vazhdoi qëndrimin e tij rebel.

Ebu Xhihad, në fjalimin tuaj u shprehët se “Ata që e goditën me thikë pas shpine Sirinë, duhet të kërkojnë falje prej saj” Për kë e kishit fjalën? Kujt ia drejtoni këto fjalë?

E kam fjalën për ata persona që vetë Siria i pati mirëpritur. Siria ka pranuar brenda territoreve tësaj shumë palestinezë. Ata që ndodhen aty arrijnë të lëvizin me lehtësi në gjithë territoret siriane. Duhet të jemi të vetëdijshëm se një gjë e këtillë nuk është arritur me shumë lehtësi. Këta persona nuk kanë arritur me lehtësi deri në Siri. Kjo periudhë ka filluar pas Merxhi Zuhurit. Filloi kur 400 deri në 500 persona, shumica e të cilëve vinin nga rradhët e Hamasit dhe Xhihadit Islam u drejtuan drejt Merxhi Zuhurit (shënim; bëhet fjalë për ngjarjet e vitit 1992 kur më shumë se 500 aktivistë islamikë të dëbuarë nga territoret e pushtuara nga Izraeli u nisën drejt Merxhi Zuhurit në jug të Libanit). Ne si Komanda e Përgjithshme e FPÇP-së u kujdesëm për ata. Unë personalisht jam kujdesur për ata. I kemi trajnuar dhe u kemi dhënë mundësi të ndryshme. Disa prej shokëve tanë kanë rënë dëshmorë teksa mundoheshin t’i dërgonin atyre ndihma humanitare. Më pas unë vizitova Sirinë, ku edhe takova Hafiz Assadin. Para kësaj, ne si një delegacion i Frontit Popullor pranuuam Abdulhalim Haddamin. I thamë se edhe ne kishim nevojë për këtë lëvizje islamike. Ne, si Fronti Popullor kemi luajtur rol ndërmjetsues për të lehtëuar kushtet e lirimit të tyre nga burgjet.

Përse i akuzoni se ata e kanë goditur pas shpine Sirinë? Cilat janë interesat e tyre kundrejt Sirisë?

Abdulhalim Haddam më ndërpreu fjalën dhe nuk më lejoi që ta përfundoja ç’kisha për të thënë. Ai përdori fjalë të këtilla si “Këto lëvizje na kanë vrarëne dhe rrëgëtarët tanë”. Ai përkujtonte ngjarjen në vitetet 80, të njohur si Hama. Më pas u larguam nga Hafiz Assadi. Diskutuar për pothuajse katër orë. I thamë se kjo gjë ishte si në interesin e tij edhe tonin. Apo duhet të luftojmë me ata që bëjnë lojra brenda Palestinës, që duan të krijojnë qeveri dhe të normalizojnë marrëdhëniet me armikun duke hequr dorë nga Palestina? Atëherë po përgatiteshin aleancat. Ende nuk kishte ndodhur marrëveshja e Oslos.

Pas këtij diskutimi të gjatë, presidenti Hafiz Assad më pyeti “Këta jerëz na kanë goditur pas shpine edhe më parë, a mund ta bëjnë përsëri?” Ne i thamë se nuk do ta bënim më. Ata më patën premtuar se “Ne jemi thjesht një forcë e rezistencës dhe se çështja jonë e vetje është Palestina.” Këto ishin ngjarje që na dhanë zemër. Në kohën e Hafiz Assadit, Hamasi hyri në Siri. Ta dëgjojnë edhe Halid Meshali dhe Ramadan Abdullahi; Hafiz Assadi i tha Frontit Popullor se prania e Hamasit në Siri do të merrej nën përgjegjësinë e Frontit dhe se për çdo gabim të tyre do të përgjigjej Fronti. Ne si Front Popullor i dhamë Hamasit gjysmën e kampit tonë ushtrak, si dhe i mundësuam çdo lehtësi tjetër lodhistike. Ndërsa vëllezërve tanë të Xhihadit Islamik i dhuruam një gjysmë tjetër të një kampi ushtarak. Për më tepër i dhamë Hamasit tunelet që i kishim haput me mundin, djersën dhe mundësitë tona të kufizuara. U dhamë atyre tunele.

Përse ngrini akuza sot?

Menjëherë sapo kanë filluar ngjarjet në Siri kam qënë i vetëdijshëm për rrezikun që kanoset. U mblodhëm të gjithë bashkë dhe filluam të analizojmë ngjarjet. Nuk flitej shumë hapur. U hodhën edhe fjalë të këtilla si ne nuk mund të përfshihemi në ato që ndodhin në Siri. U thamë të gjithëve se ato që po ndodhin në Siri nuk synojnë që të mbeten aty brenda, por janë pjesë e planit për shkatërrim. Që në kohën e Hafiz Asadit janë bërë përpjekje për t trazuar Sirinë dhe për të kufizuar kompetencat e tij, por nuk patën arritur të korrin sukses. Tentuan përsëri në kohën e Basar Asadit dhe përsëri nuk arrtën që të kishin sukses. Edhe kararasit edhe turqit u munduan shumë, por nuk patën sukses. Unë jam prej të parëvee që pati filluar rezistencën e armatosur në Palestinë. Gjendem në terren që prej vitit 1959. Pas fitores së dytë të Rripit të Gazës, në vitin 2009 u mblodhëm të gjithë bashkë. Ishim 10 udhëheqës fraksionesh dhe kadrosh. Në këtë mbledhje i thash Halid Meshalit “O Ebu Velid, ti je si im bir, je në moshën e tim biri, unë do të jem ndjekës i yti mjafton që ju të ngriheni dhe të viheni në lëvizje”. Ndërsa përsa i përket komplotit të Sirisë, ata nuk bënë asgjë veçse të shihnin ç’po ndodhte sikur ato që po ndodhnin nuk do t’i ndikonin ata as nga afër dhe as nga larg. Njësoj sikur këto komplote dhe ngjarje të ishin duke ndodhur diku në Afrikën Qëndrore, apo edhe më larg në Amerikën Latine. Sikur atyre të mos u interesonte një gjë e këtillë. Kjo nuk mjaftoi, e braktisën Sirinë dhe u vendosën në Katar. Pas tyre lanë forcat që kishin vendsur në kampin Jermuk. Këto forca luftuan kundër nesh dhe kundër sirianëve. Në kampin Han Shejh krijuan grupin e armatosur Liva el-Izz.

Jo po thoni se Hamasi ka qënë pjesëmarrës në sulmin kundrejt Sirisë?

Kanë marrë pjesë dhe gjatë kësaj periudhe edhe vëllezërit e Xhihadit Islamik janë sjellë sikur nuk i ka interesuar kjo punë. Edhe liderat që kanë qënë të detyruar të shprehen në lidhje me këtë çështje kanë vënë në të njëjtin rang edhe vrasësit edhe viktimat. Po ta studioni do të shihni pazarllëqet që janë bërë.

Si pyetje të fundit më lejoni t’ju pyes në lidhje me një informacion që ka dalë nga konferenca. Disa burime palestineze na kanë bërë me dije se si dy grupime palestineze keni zhvilluar një takim me Gjeneralin Kasim Sulejman. Çfarëështë folur në këtë mbledhje?

Ai na ftojë ta shoqëroja për darkë. E falenderojmë. Gjithnjë e bën një ftesë të këtillë. Ai gjithnjë ka besuar në çështjen plestineze dhe është një luftëtar i madh i Republikës Islamike të Iranit. Edhe ai, ashtu siç besojmë edhe ne ka bindjen se armiku ynë izraelit ka luajtur një rol të rëndësishëm në luftën e Sirisë. Nëse Siria shkatërrohet, shkatërrohet edhe Hizbullahu. Edh gjatë takimeve që kam zhvilluar me Sejjid Hasan Nasrallahun e kam dëgjuar nga vetë Sejjidi të thotë se nëse Siria shkatërrohet edhe ne bashkë me Hizbullahun do të shkatërrohemi.

Pra, ju u takuat me Gjeneralin Sulejman vetëm për të ndarë së bashku një darkë? A folët për plane dhe hapa strategjikë në lidhje me të ardhmen?

U mblodhëm për një darkë së bashku, për më tepër më foli për disa nga pikëpamjet e tij politike. Siç e kam thënë edhe më lart, në këtë konferencë unë aq sa ndihem komod ndihem edhe jo-komod. Unë kërkoj që të bëhet shumë më shumë se thjesht një premtim që do t’i mbështesim paestinezët në të gjitha mënyrat. Unë kërkoj që të flitet për rolin e tij dhe të gjithë të tjerëve në lidhje me luftën për çlirimin e Palestinës.

A po kërkojnë Mbrojtësit e Revolucionit Iranian që të luftojnë krah për krah me FPÇP duke qënë se po afrohen gjithnjë e më shumë në kufi?

Pasi t’i jepet fund komplotit që po i bëhet Sirisë dhe pasi Siria të arrijë të ngrihet në këmbë rradha do t’i vijë luftës së Golanit dhe luftës së Libanit Jugor.

Pra, ju po na jepni lajmin se ka filluar një proçes i perudhës së përgatitjes për këto luftra?

Unë nuk po zbuloj ndonjë sekret këtu. Këto janë informacione që edhe Izraeli i di. Edhe Hizbullahu i di dhe po bën përgatitjet. Edhe ne si Front Popullor po bëjmë përgatitjet tona. Kjo luftë do të jetë një luftë përcaktuese dhe gjithëpërfshirëse nga veriu i Sirisë deri në Golan, nga Shiriti Lindor deri në Shiritin Perëndimor. Më lejoni nga këtu t’i jap një këshillë të gjithë ata që do të vizitojnë Libanin dhe Mahmut Abbasin, i cili ka në axhendën e tij armët e palestinezëve. Libanezëve do t’u paraqitet një propozim i këtillë “Mblidhni armët e palestinezëve, ne propozojmë një mbështetje politike.” Kjo gjë do të sjellë pasqyrime shumë të rrezikshme. Po ju paralajmëroj. Për më tepër, Libani nuk mund ta përballojë një praktikë të këtillë. Këto rmë do të luajnë një rol shumë të rëndësishëm në balancimin e fuqive për të cilat iu fola më parë.

Ju falenderojmë shumë, zoti Xhibril.

Burimi : Medya Şafak