Hasan Sivri, duke vizituar Bejrutin bëri një reportazh, për Media Shafak, me strategun e afërt të Hizbullahut, Enis Nakkash rreth zhvillimeve të fundit. Këtë reportazh të rëndësishëm do ta publikojmë në dy pjesë… në pjesën e parë do t’i kushtojmë më shumë hapësirë tërheqjes së Rusisë, shpallja e federatës së Sirisë, pasqyrimet e saj dhe temat rreth kushteve ku federata mund të jetë zgjidhje për të gjithë rajonin…

Pjesa e parë e reportazhit të detajuar me Enis Nakkashin rreth zhvillimeve të fundit në rajon:

Hasan Sivri: Zoti Nakkash le të fillojmë me zhvillimin qw nw vend tw njw deklarate, pothuajse ra si bombë, vendimin e Rusisë për t’u tërhequr pjesërisht nga Siria. Sipas jush, cila është arsyeja e kësaj tërheqjeje?

Enis Nakkash: Përpara çështjes së tërheqjes, më lejoni të them këtë. Ndërhyrja e rusëve në Siri i vendosi kapakun faktit se çështja e Sirirsë kishte marrë formë ndërkombëtare. Gjithashtu mundësoi që ndërhyrja ndërkombëtare të jetë në favor të Sirisë. Nuk ka më asnjë dyshim rreth kësaj. Për më tepër duhet thënë se, kjo gjendje është rrjedhojë e gabimit të sheteve të rajonit. Nëse fuqitë dhe shtetet rajonale do të kishin arritur të bienin dakort në çështjen e Sirisë dhe çështje të tjera mund të kishin arritur rezultate që do të ishin më të favorshme për ata dhe kështu nuk do ta kishin lënë këtë çështje në duartë e fuqive ndërkombëtare. Tashmë e dimë se, sot vendimmarrja në Irak dhe në Siri janë në dorë të Amerikës dhe Rusisë. A është kjo gjë në favor të popujve dhe shteteve rajonale, Turqisë, Iranit, Sirisë dhe Irakut? Absolutisht jo.

Sot për sot humbësja më e madhje në këtë situatë është Turqia. I është zvogëluar roli në rajon dhe po vazhdon t’i zvogëlohet. Nuk më intereson roli i gabuar i Erdoganit në Siri. Ajo që mua më intereson është se nuk kemi absolutisht një Turqi, që duke iu afruar më shumë Natos së cilës i është bërë skllave, të kërkojë zgjidhjen në rajon. Nuk duhet as një Turqi që t’i afrohet më shumë Izraelit, siç po bën Erdogani. Sepse kjo gjë është akoma më e rrezikshme. Turqia duhet ta kërkojë zgjidhjen rajonale tek shtetet dhe fuqitë rajonale.

Rusët janë tërhequr pjesërisht, pas Palmirës i janë drejtuar Rakkas dhe Deir Zorit

Pse është përhequr pjesërisht Rusia nga Siria? Forcat e para ruse të ardhura në Siri patën ardhur në marrëveshje me Iranin dhe Hizbullahun për të luftuar terrorizmin. Ndërsa pas rrëzimit të avionit rus pamë se ata dërguan raketa S-400, avionë bombardueë strategjikë dhe avionë gjuetarë. Arsyeja e gjithë këtyreve ishte ndërhyrja e Turqisë. Kishte një propabilitet të përplasjes me Turqinë. Pas deklaratave të Davutoglu në vizitën në Iran, “Nuk do të ndërhyjmë dhe nuk do të ketë përplasje”, rusët morrën vendimin që të tërhiqnin “tepricat”, forcat rusë që kishin ardhur për shkak të mundësisë së përplasjes me Turqinë. Kjo ishte koha më e përshtatshme. U lanë S-400-at në mënyrë që të mbronin forcat ruse që ndodhen në terren dhe të mos ketë asnjë ndërhyrje pa lejen e tyre. Sot askush nuk mund të fluturojë mbi Siri pa marrë leje nga Rusia.

Gjatë gjithë kësaj është më e rëndësishme se si u pritën forcat Ruse që u kthyen mbrapsht. Forcat që u kthyen u pritën në një atmosferë fitoreje. Ishte një pamje e tyre bashkë me familjet e tyre të lehtësuara. Dhe ky ishte një mesazh i brendshëm i Putin. Ishte mesazhi se, një pjesë e rëndësishme e forcave ishte kthyer dhe pjesa tjetër e mbetur do të vazhdojnë të bëjnë në qetësi detyrat e tyre. Putin kishte nevojë edhe për një veprim të brendshëm. Në të njëjtën kohë, Putin me këtë dëshironte t’i jepte gjithë botës mesazhin se “Unë nuk kam ardhur për të shpërbërë dhe shtypur të gjitha fuqitë e rajonit”. Tha se objektivi i tyre ishin grupet terroriste dhe përcolli mesazhin se nuk kishin ndonjë qëllimin e një konflikti në rajon. Këro janë arsyet primare të tërheqjes së pjesshme. Po vazhdojnë edhe përplasjet në terren. Rusët arritën në Tedmur (Palmira). Janë shprehur vetë se pas Palmirës do të drejtohen për në Rakka. Kuptojmë se do të vazhdojnë luftën kundër ISIS dhe organizatave të tejra, përkrah Ushtrisë së Sirisë dhe se do t’i drejtohen Rakkas dhe Deir Zoras. Pas Rakka dhe Deir Zora të pastrohen nga grupet terroriste, edhe shumica e grupeve të armatosura do të zhduken nga aty.

Tashmë nuk ekziston më ‘Ushtria e Lirë’ (USL)''

Edhe propozimi për armëpushim pas tërheqjes është një shembull i zgjuarsisë. Kush e pranoi propozimin e armëpushimit? E pranuan të gjitha grupet të lidhura me Ushtrinë e Lirë. U realizua armëpushimi. Kjo gjë ka këtë kuptim: Nuk ekziston më ‘Ushtria e Lirë’. Dolën nga ekuacioni i luftës dhe mbetën si grupe në pritje të hapit tjetër. Ky është një triumf shumë serioz politik.

Hasan Sivri: Megjithatë, përpara armëpushimit pati përparime serioze në territoret e Halepit dhe Idlipit. Sipas jush, armëpushimi është një fitore, apo një humbje? Sepse disa grupe të armatosura kishin dhënë mesazhin që po ‘zhdukeshin’. Ushtria Siriane po përparonte. Për shembull, Xhisr el Shugur po hynte nën kontrollin e ushtrisë.

Enis Nakkash: Pozicioni i Rusisë është ky: ky armëpushim i jep kredite palës tjetër. Rusët thonë: “Ne duam ta mbrojmë këtë regjim. Nuk duan t’i zhdukim përfundimisht opozitarët që kërkojnë të bëhen aleatë të regjimit. Për këtë arsye nuk do të zhdukim opozitën që e do këtë, megjithatë do t’i ndajmë në dy grupe radikalët dhe jo radikalët.” Ky është pozicioni i rusëve. Sigurisht regjimi do të donte ta mbaronte këtë luftë dhe të shpëtonte nga opozitarët. Megjithatë, rusët e luajnë lojën në rang ndërkombëtar. Dhe kjo na çon në pikën që e përmendëm edhe më sipër. Mund të ngreni pyetjen se përse fuqitë rajonale i lejuan fuqitë ndërkombëtare të ndërhynin kaq shumë.

Për shembull, fuqitë që i dhanë më shumë rol kurtëve në Siri ishin fuqitë ndërkombëtare. Kurtëve nuk u dhanë fuqi as turqit as iranianët. Kush i fuqizoi kurtët? Nga njëra anë amerikanët, nga ana tjetër rusët. Kurtët janë prej thelbësorëve në rajon. Kanë të drejtë të veprojnë dhe të kërkojnë. Megjithatë, fakti që e kanë gjetur mbështetjen jo nga fuqitë rajonale, por nga fuqitë e huaja që përmendëm, i bën të duken si mjet që po përdorin fuqitë e huaja. Gjithsesi është më e vlefshme dhe më pozitive për popujt e rajonit dhe për mirëkuptimin mes nesh që fuqitë vendase të mbështesin njëra-tjetrën.

Nuk janë rusët ata që duhet t’i thërrasin kurtët në Gjenevë, është Siria''

Hasan Sivri: A mendoni se kurtët janë ‘mjeti’ që fuqitë e fuaja po mbështesin në rajon?

Enis Nakkash: Nuk janë mjet. Unë nuk mendoj se kurtët janë mjet. Është e vërtetë që Amerika i mbështet kurtët. Kjo është e qartë. Amerika dëshiron që kurtët të marrin një rol, por kurtët nuk ekzistojnë sepse kështu do Amerika. Kurtët tashmë e kishin rolin. Domethënë, kurtët nuk i sollën amerikanët. Kurtët kanë qënë aty dhe kanë pasur një rol. Amerika mendoi se do të përfitonte nga ky rol, sepse nuk kishte fuqi në terren. Mendoi të mbështesë këtë fuqi (kurtët), sepse nuk mund të zbres në terren. Kur e sheh këtë pamje në një këndvështrim tjetër, mund t’i shohësh kurtët si të ishin një mjet. Dhe kjo situatë është e rrezikshme për kurtët. Ata janë të detyruar të tregojnë se situata nuk është e këtillë. Unë nuk mendoj se kurtët janë mjet. Ndërkohë që kurtët mbrojnë veten e tyre, edhe Amerika ka bërë kështu një ‘investim’, sepse kurtët janë në pozicionin e luftëtarëve në terren. Parë në këtë këndvështrim, situata është e rrezikshme. Për këtë arsye, për t’u mosakuzuar se janë mjet për fuqitë ndërkombëtare dhe për të gjetur zgjidhje është e domosdoshme që të krijohet një djalog mes fuqive rajonale dhe kurtëve. Përshembull, nuk janë rusët ata që duhet t’i thërrasin kurtët në Gjenevë. Duhet që regjimi sirianë të thotë “Nuk do t’i fillojmë bisedimet pa pjesëmarrjen e shoqërisë kurte”.

Hasan Sivri: Do t’i rikthehemi përsëri temës së kurtëve.  Nëse i kthehemi çështjes së tërheqjes së Rusisë, shpallja e tërheqjes në vend të një deklarate, pothuajse ra si bombë. Dhe pas kësaj deklarate pamë një tërheqje shumë të shpejtë. Ndërsa në disa analizë përmenden disa probleme.

Enis Nakkash: Edhe hyrja e tyre në Siri ishte një surprizë. Megjithatë ne e dinim që prej tre muajsh që Rusia do ndërhynte. Kishte vizita, takime dhe vlerësime. Po përcaktoheshin detyrat. Askush nuk tha asnjë fjalë. Ishte e fshehtë. Edhe tërheqja, në të njëjtën mënyrë ishte e fshehtë. Një pjesë e asaj çka përbën politikën e brendshme dhe të jashmte të Putin është ‘surprizimi i njerëzve’. Edhe në Ukrainë askush nuk e priste veprimin në Krime. Në fakt, unë e prisja, por ky ishte një parashikim personal, në përgjithësi nuk kishte një pritshmëri në këtë kuptim. Kjo është një lloj taktike e tij.

Hasan Sivri: Kishte prej atyre që folën për tensinin me Iranin. Kishte edhe deklarata të komandantit të Mbrojtësve të Revolucionit të Iranit, të cilat kishin kuptimin se “Rusia nuk ka ardhur për Aksin e Qëndresën, por për përfitimet e veta”

Enis Nakkash: Kjo nuk ka asnjë lidhje me tërheqjen. Ky pozicionim ekzistonte edhe përpara tërheqjes. Ky ishte pozicioni i Mrojtësve të revoulucionit “Ka ndryshim mes Aksit të Qëndresës dhe Rusisë”. Domethënë, do të mbrojë shtetin e Sirisë dhe interesat e saj në rajon dhe të tregojë se është një nga fuqitë thelbësore për ekuilibrimin e gjendjes ndërkombëtare; ndërsa Aksi i Qëndrsës e mbështet qeverinë e Sirisë sepse ajo mbështet Aksin e Qëndresës kundër Izraelit. Dshiron ta forcojë Aksin e Qëndresës kundrejt Izraelit. Kjo gjë nuk i intereson Rusisë. Për këtë arsye, komandanti i Mbrojtësve të Revolucionit mundohet të shpjegojë këtë dallim. Ky është dallimi politik mes Iranit dhe Rusisë.

Bisedimet e vërteta zhvillohen në terrën dhe në takimet Ruso-ShBA dhe jo në Gjenevë''

Hasan Sivri: Çfarë mendoni për procesin e Gjeneva-3? A ka ndonjë ndryshim nga proceset e tjera? A mund të flasim rreth ndikimit të armëpushimit?apo siç shohim në shtyp, edhe këto bisedime të Gjenevës do të shoqërohen si në çdo fund bisedimesh me deklarata të përkundërta dhe do të jetë të pasuksesshme?

Enis Nakkash: Fillimisht duhet të themi nuk ngja aspak me bisedimet e mëparshme të Gjenevës, sepse asnjëra palë nuk guxoi të tërhiqej. Në bisedimet e mëparshme ishte tërhequr pala opozitare. Ndërsa De Mistura u mundua të mbronte palën tjetër duke u shprehur se “I ndalova unë bisedimet”, por kjo ishte një e pavërtetë. Ndërsa në bisedimet e tanishme askush nuk po tërhiqet. Kështu, të dyja palët kanë marrë vendimin se “Duhen bërë çfarëdo lloj negociate”. Në mendimin tim, në raundin tjetër do t’i ulin të dyja palët ballë për ballë. Bisedimet e vërteta nuk zhvillohen në Gjenevë. Bisedimet e vërteta zhvillohen në terrën dhe në takimet e Kerry-it dhe Lavrovit me Putin. Rusia po mban këtë pozicion “Tashmë mund të kalojmë në hapin tjetër, hiqni dorë edhe nga çështja e ikjes së presidentit Esad, duhet edhe të pranoni që të gjitha palët në Siri të jenë në tryezën e Gjenevës.” Nëse në raundin tjetër marrin pjesë në tryezë edhe kurtët dhe hiqet dorë nga çështja e largimit të Esadit, që ashtu duket të jetë, atëherë mund të themi se ka fituar Rusia dhe se negociatat do të vazhdojnë. Nëse tregohen kokëfortë në çështjen e uljes në tryezë të kurtëve dhe largimit të Esaditt, atëherë do të vazhdojnë konfliktet në terren dhe do ketë bisedime të pakëndëshme në Gjenevë.

Për këtë arsye kemi “negociata” që vazhdojnë në formën e luftës ndërkombëtare në terren. Rezultatet e këtyre negociatave do të bien mbi Gjenevë. Nuk është Gjeneva ajo që shpall rezultatet. Rusia, Ushtria Siriane dhe Amerika i japin rezultatet Gjenevës.

Amerika e ka pranuar prej kohës Esadin, Rusia e kanë shpallur së fundmi këtë''

Hasan Sivri: Dje zëvendës ministri i jashtëm i Rusisë, Bogdanov bëri një deklaratë t këtillë për agjencinë Interfax “Kerry ka pranuar të mos diskutohet pozicioni i presidentit Esad”. A mund të themi se është arritur një marrëveshje mes Amerikës dhe Rusisë?

Enis Nakkash: Po, sigurisht, dhe ky nuk është një lajm i ri. Dje Rusisë iu dha leja “Mund ta deklaroni këtë, mund ta shpallni” dhe rusët e shpallën. Amerika prej kohësh, domethënë që prej daljes së ISIS nuk ka asnjë problem me presidentin Esad. Amerika e di se ka nevojë për presidentin e Sirisë dhe për Ushtrinë Siriane për të luftuar ISIS-in.

Hasan Sivri: Përse u vonua shpallja?

Enis  Nakkash: Sepse kishte aleatë dhe ‘opozitarë’ të Sirisë. Nëse ata do të shpreheshin se “Jemi pro qëndrimit të Esadit”, atëherë do të kishte përplasje mes aleatëve. Veçanërisht me sauditët. Në fakt, sauditët pasi e panë se nuk mund të bënin asgjë më në Siri, dhe kur u detyruan të bënin aleancë me Jemenin shpallën në fakt se kishin humbur. Sauditët nuk ishin në këtë pozicion para dy muajve. Për sauditët shumë gjëra nudryshuan pas deklaratës së Obamës në Atlantik, ku u shpreh se “Sauditët po gabojnë, po i futen aventurave”. Kështu u hoq mbulesa që Amerika kishte vënë mbi sauditët. Sauditët vërtetë janë aleatë të Amerikës, por në të njëjtën kohë Amerika thotë se “aleati im është i marrë”. Shprehen se aleati i tyre po i futet aventurave. Nuk është dëgjuar një gjë e tillë në të gjithë historinë e aleancës së amerikanëve m sauditët që prej krijimit të saj. Ky ishte një zhvillim i rëndësishëm për sauditët i ardhur nga Amerika. Këto deklarata gjenden në një reportazh, megjithatë duket sikur Obama po i kërcënon për një pozicion të rëndësishëm politik. Për këtë arsye, sauditët janë të detyruar të pranojnë negociatat ruso-amerikane.

Hasan Sivri: T’i kthehemi kurtëve. Kurtët kanë shpallur “Federatën Rozhava – Siria Veriore”. Çfarë mendimi keni për shpalljen e federatës?

Enis Nakkash: Për mendimin tim, me qëllim që të rrisin kushtet e tyre ata kanë të drejtë të propozojnë këtë gjë. Sidomos pas faktit që nuk u ftuan në Gjenevë. Megjithatë, kur të ftohen në Gjenevë do të bëjnë negociata të vërteta. Mund të hedhin një hap pas në lidhje me këtë. Logjika e rrezikshme këtu është kjo: Nëse në Irak ka një regjim federativ, pse të mos ketë në Siri? Në këtë formë bëhet propozimi. Kjo gjë na vendos para një pyetjeje akoma më të rrezikshme: Nëse në Irak ka një kuotë medhehbisto-sektariste, përse të mos ketë edhe në Siri një kuotë medhehbisto-sektariste? Sepse çështja e kuotave, medhhebeve, balancimeve dhe sekteve doli në pah në Liban. Qendra është Libani. Kjo është situata më e rrezikshme për rajonin. Na duhet t’i luftojmë me federatat, kuotat dhe regjimet e ngjashme të ngritura nën themele etnike apo medhhebiste. Sepse kjo nuk i zgjidh problemet, përkundrazi i përhap më shumë ato.

Federatat,konfederatat dhe regjimet autonome duhet të ndërtohen duke u bazuar tek themelet e politikës rajonale. Ai që do të krijojë më shumë shpërbërje nuk është prej identitetit të themeleve.

Hasan Sivri: Kurtët në këtë deklaratë u shprehën se “Sirianët, Arabët,Kurtët dhe të gjithë popujt e rajonit kanë marrë pjesë në këtë federatë. Ne propozojmë këtë zgjidhje për të gjithë Sirinë.”

Enis Nakkash: Kjo është ajo që unë i propozoj të gjithë rajonit. Nëse do të shpallet një federatë e gjërë që nuk është sipas themelit etnik, por që i jep mundësi rajonit të zhvillojë vetveten dhe që i jep më shumë të drejta popujve që të vetë udhëheqin çështjet e tyre, atëherë kjo do të jetë njëqind për qind pozitive. Por nëse këto federata do të shpallen sipas kuotave fetare, etnike dhe medhhebiste, atëherë kjo federatë do të jetë shenjë e fillimit të një krizë të njëjtë me atë në Liban.

Hasan Sivri: Sipas jush, si ishte shpallja e Federatës Rozhava – Siria Veriore?

Enis Nakkash: Deri më tani shpallja e kurtëve nuk është ende e qartë. Për shembull, unë ndjej një frymë shumë pozitive në këtë titull: Partia Demokratike e Popujve. Ky është një emër shumë pozitiv. Kur thua “popuj”, do të thotë që nuk bëhet fjalë vetëm për kurtët, bëhet fjalë për të gjithë popujt në rajon që duan një mënyrë jetese demoktarike. Për këtë arsye, Partia Demokratike e Popujve duhet ta nge zërin fort përreth këtij koncepti. Domethënë kjo është mendësia se ne duam që, të gjithë popujt e rajonit të jetojnë si një i vetëm, dhe të gjithë të jetojnë në një sistem demokratik që mundëson barazinë e të gjithëve. Domethënë, nëse Siria do të kishte një president kurt, ku qëndron problemi këtu? Nëse në Irak do të kishte kryeministër sunni, ku qëndron problemi? Çështja nuk duhet të jetë përkatësia, por duhet të jetë politika e tij. Ajo që jetojnë popujt gjerman, francez dhe italian është një federatë demokratike. Çdokush pranon që të udhëheqë në mënyrë të denjë kanionin e tij si dhe pranojnë udhëheqjen e qendrës. Ky model është një shembull për popjut demokratikë.

Federata mund të jetë edhe hapi i parë drejt shpërbërjes, por mund të jetë edhe zgjidhja për gjithë rajonin, të dyja janë të mundura

Hasan Sivri: Ka pasur kritika të shumta nga një pjesë e madhe lidhur me këtë shpallje. Kur bëra një kërkim në mediat arabe gjeta vetëm kritika. Ata mendojnë se kjo shpallje është hapi i parë drejt shpërbërjes.

Enis Nakkash: Arabët kanë një pikë të dobët. Nuk kanë arritur të realizojnë objektivin e tyre që prej 70 viteve duke filluar me Bashkësinë Arabe. Prandaj friksohen kundrejt çdo ideje të re që u propozohet. Federata edhe mund të jetë hapi i parë drejt shpërbërjes, por mund të jetë edhe zgjidhja për gjithë rajonin. Të dyja janë të mundura. Kjo ka lidhje me çfarë ajo është në thelb dhe se si do të sillet në jetë. Nëse qëllimi i federatës kalon në shkallën e krijimit të hartave të reja dhe krijimin e konflikteve etnike, lënë mënjanë kurtët dhe arabët, nëse krijohet një federatë e Irakut me themelin e ndarjes  shii-sunni, atëherë absolutisht federara do t’i hapë rrugë shpërbërjes. Konfliktet do të jenë alarmuese.

Por nëse federata do të jetë rajonale dhe do të ketë në themel vetë-administrimin, kjo merr kuptimin se të gjithë do të bashkëpunojnë për ta ndërtuar atë. Duhet që ai që shpall federatën të dijë si duhet ta shpallë dhe si duhet ta prezantojë. Për më tëpër, unë nuk pranoj që çdo hap i hedhur nga kurtët për të kërkuar pavarësinë të përkufizohet si të ishtë një hap izraelit. Madje, edhe nëse kurtët propzojnë pavarësi, duhet që kjo temë të jetë e hapur për diskutim. Sepse ata janë prej komponentëve përbërës të rajonit dhe nuk kanë ardhur nga jashtë duke pushtuar tokën e askujt si izraelitët. Nëse ti dëshiron të jetosh bashkë me ata, duhet t’u propozosh atyre sistemi që mundëson bashkëjetesën. Nëse do të jeni bashkë, zgjidhja është një model që do t’i mbledhe të gjithë bashkë. Por nëse këmbëngul në metodat e tua dhe u thua kurtëve të pushojnë, atëherë ky është despotizëm. 

Si përfundim, propzimet politike janë esenciale këtu. Sipas cilit themel do të udhëheqësh? Sipas cilit themel do të administrosh?kjo do të shkruhet në ligj, do të shkruhet në kushtetutë. Popujt demokratikë janë vërtetë një fillim i mbarë. Turku të mos e shohë kurtin si të ndryshëm, arabët t’i shohin iranianët si të njëjtë, ky pra është federalizmi gjerman, federalizmi zvicerian. Por nëse federata do të bëhet për të fituar kundrejt palës tjetër, apo nëse do të shpallet një shtet kurt si shtetet e tjera – që është mëse e pranueshme që kurtët, si kurt ashtu si arabët dhe iranianët ta kërkojnë këtë – unë nuk e këshilloj këtë, sepse bota nuk po përparon në këtë rrugë.  

Hasan Sivri: ka disa kritika nga aleatët e kurtëve. Për shembull, në reportazhin që bëmë në muajin e kaluar me Hejsem Menna, ai u shpreh se “Nuk do të hedh asnjë hap në sallën e negociatave pa prezencën e kurtëve”. Po përparon në të njëjtën kornizë me parimet e kurtëve, megjithatë ka bërë të qartë se e ka refuzuar shpalljen e federatës. Në një deklaratë për shtyp si Lëvizja Kamh ka dhënë edhe paralajmërimin se Parlamenti Demokratik i Sirisë mund të shpërbëhet.

Enis Nakkash: Për këtë arsye, unë mendoj dhe sugjeroj se kurtët nuk duhet të bëjnë lëvizje të vetëm në propozimet politike. Do të ishte më e përshtatshme që, në vend që të vepronin të vetëm në këtë shpallje, ta kishin bërë shpalljen e propozimeve-federative duke përfshirë Heisem Menna-në dhe parti të tjera.

Do të vazhdojë...